ในเมืองริ ยามคาคืน

ฤดูหนาวที่หนาวที่สุดได้ผ่านไปแล้ว แม้ว่า เดินในต้นฤดูใบไม้ผลิยังคงหนาวเย็น แต่ ก็เริ่มเปล่งความอบอุ่นของฤดูใบไม้ผลิออกมา ไม่ หนาวจนเข้าไส้เหมือนฤดูหนาวแบบนั้น แต่ใจของกู้ฮอน ยังคงหยุดไว้ในฤดูหนาว ระยะเวลาที่ลู่ลู่เกิดอุบัติเหตุครบหนึ่งอาทิตย์เต็ม

แล้ว

ลู่ลู่ยังคงนอนนิ่งอยู่บนเตียงอย่างสงบ แม้ว่า ร่างกายจะมั่นคงแล้ว แต่ก็ไม่มีวี่แววที่จะฟื้นขึ้นมา ตั้งแต่ที่กู้ฮอนเปิดรายงานผลตรวจDNA เธอและ คุณแม่แท้ๆที่แยกจากกันมานานยี่สิบปี สุดท้ายก็ หาจอสักที แต่โชคชะตาเล่นตลกกับเธออีกครั้ง แม้ว่าในขณะนี้คุณแม่ผู้ให้กำหนดจะอยู่ต่อหน้า เธอ แต่แม่ลูกทั้งสองก็ไม่สามารถจดจํากันได้….. กู้ฮอนถอนหายใจ ก็หยิบสําลีจุ่มน้ำ แตะที่ริม ฝีปากคุณแม่เบาๆ ให้ความชุ่มชื้นกับริมฝีปากที่ แห้งของคุณแม่

“แม่ แม่รีบตื่นมาเถอะนะ ได้ไหมคะ…”เธอพึมพำ เบาๆ และยังมีน้ำตาค้างอยู่ในขอบตา

หยินปู่ฝันที่อยู่ข้างๆฝืนทนดูไม่ไหว “กู้ฮอน อย่า ห่วงไปเลย อาการของป่าลู่ลู่ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เธอจะ ฟื้นขึ้นมาแน่นอน”นั่นสิ เธอต้องดีขึ้นอยู่แล้ว….หลายปีนี้ เธอ ก็ใช้ชีวิตมาอย่างเลวร้ายเหมือนกัน พระเจ้าจะ โหดร้ายกับเธอลงได้ยังไง ใช่ไหม?”กู้ฮอนตอบ รับด้วยเสียงเบา นึกถึงคําพูดที่หยินฝันบอกเธอ ความยากลําบากพวกนั้นในอดีต ใจเธอก็รู้สึกเจ็บ แปลบขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้……

” ใช่!”หยินปู้ฝันพูดราวกับอยากให้กำลังใจกู้ฮอน ยิ้มและพยักหน้า “ฉะนั้นคุณต้องดูแลตัวเองดีๆ จะ

ได้มีแรงดูแลป้าลู่ลู่”

ริมฝีปากที่ซีดเล็กน้อยของกู้ฮอนเพิ่งจะยิ้มออกมา “อืม ฉันจะล้มลงไม่ได้ นอกจากแม่แล้ว ลูกทั้ง

สามก็ยังต้องการฉัน………

เมื่อนึกถึงเฉิงเฉิงหยางหยางจิ่วจิ๋วเด็กทั้งสามคนนี้ ใบหน้าที่สวยงามของเธอก็ผลุดรอยยิ้มที่พอใจ ขึ้นมา ดวงตาส่งแสงประกายแวว เต็มไปด้วย

ความอบอุ่น

“เหอะๆ แน่นอนอยู่แล้ว วันนี้หยางหยางยังแอบ

โทรมาหาผม ถามว่าคุณกำลังจู๋จี๋กับผมใน เมือง หรือเปล่า?ยังถามอีกว่าคุณตัดสินจะไม่ กลับเมืองAแล้วใช่ไหม?กำลังเตรียมที่จะมีลูกกับ ผม แล้วไม่เอาพวกเขาแล้วใช่ไหม?”หยินปู้ฝัน นึกถึงน้ำเสียงที่แปลกประหลาดน่ารักของไอ้เด็ก น้อยนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“กู้ฮอนอึ้งไปนิดนึง “ไอ่เด็กน้อยนี่ ก็ว่าทำไม ในสายเดี่ยวๆก็ถามว่าฉันทําอะไรอยู่ เหมือนกำลัง สืบสวนว่างั้น!”

เธอรู้สึกน่าโมโหแต่ก็น่าขำเหมือนกัน พ่อของลูกไม่ถามหาเธอเลยแม้แต่สักนิด ไอ้เด็กน้อย น กลับสืบสวนแทนฟอซะละ

พ่อของลูก…….ในสมอง ใบหน้าที่หล่อเหลาเย็น ชาของเป้หมิงโวามผ่าน

หนึ่งอาทิตย์ก่อน ในคืนที่คุณแม่เกิดอุบัติเหตุ รถยนต์นั้น เขารีบกลับไปที่เมืองA

เหตุเพราะว่า เขารีบที่จะไปดูเฟยเอ๋อของเขา……. เธอยิ้มขมขื่นไปทีหนึ่ง ใจเกิดเจ็บจี๊ดขึ้นมาอย่าง บอกไม่ถูก

“นั้นน่ะสิ ผมนี่รู้สึกหึงทันทีเลย ถามหยางหยางไอ่ เด็กน้อยไปตรงๆว่า : “นายอยากให้แม่นายแต่งงาน กับปู่ฝันแดดดี้มาตลอดไม่ใช่เหรอ?ให้คุณเดาว่า เขาตอบยังไง?”

หยินปู่ฝันหัวเราะไปด้วยและส่ายหัวไปอย่างจน ปัญญา เลียนแบบน้ำเสียงของหยางหยาง พูด ด้วยน้ำเสียงเด็กน้อย “เขาบอก:ถ้ามาม้าแต่งงาน กับนาย ก็ต้องคลอดลูกกับนาย แต่ว่าลูกที่คลอด ออกมาจะไม่ฉลาดกว่าผม ไม่หล่อกว่าผม ไม่มี รวยกว่าผมด้วย ที่สำคัญคือ ถ้าคลอดลูกชายออก มาไม่แน่ในอนาคตอาจไปแปลงเพศด้วย น่า

สงสารจริงไรจริง………ไหม?” แล้วผมก็ไม่พอใจไง ถามเขา:คลอดผู้หญิงก็ได้ ละไง!”หยินปู้ฝันรู้สึกทั้งน่าฆ่าและน่าโมโห “แต่

สุดท้ายคุณลองเดาดูว่าเขาพูดยังไง?” “พูดยังไง? กู้ฮอนเบิกตากว้างราวกับระฆัง เขาบอก:คลอดผู้หญิงก็สามารถแปลงเพศได้นำ แล้วไปแปลงเป็นผู้ชายก็จะแปลงเพศอีกที!”หยินปู่ฝันพูดถึงตรงนี้เกือบจะกระอักเลือด “ไอ้เด็กบ้า นั้น ต้องเคืองผมขนาดไหนเนี่ย ผมยังไม่ทันได้มี ลูกชาย นายนั่นก็แช่งให้มีลูกเป็นเกย์ซะแล้ว!” กู้ฮอนอึ้งไปสักพัก จากนั้น หลุดจําออกมา กลั้นไม่ ได้ที่จะด่าออกมา “ไอ่เด็กนั้น ตอนนี้คำพูดยิ่งอยู่ ยิ่งไม่มีกาลเทศะละ รอฉันกลับไป จะสั่งสอนเขา ดีๆเลย!”

“ไม่เป็นไร เหอะๆ เด็กนั่นไม่ได้คิดร้าย แค่กลัวว่า คุณจะทิ้งเขาและเฉิงเฉิง”หยินปู่ฝันหัวเราะพลาง ถอนหายใจ ตั้งแต่ครั้งก่อนที่อยู่ในสำนักกิจการ พลเรือน กู้ฮอนปล่อยมือเขาไป เขาก็รู้แล้วว่า ทั้ง ชาตินี้เขากับกู้ฮอนเป็นไปไม่ได้แล้ว……

เขาแอบฝังความเศร้าและความผิดหวังไว้ในใจ ลึกๆ ให้สลายไปอย่างเงียบๆ …….

“ดึกแล้วนะ กู้ฮอน ผมส่งคุณกลับไปพักผ่อนก่อน เถอะ ฝั่งป้าลู่ลู่นี้มีพยาบาลคอยเฝ้า ถ้ามีอะไร เปลี่ยนแปลงก็จะแจ้งพวกเราทันที”น้ำเสียงของ หยินปู้ฝันอ่อนโยน มองดูกู้ฮอนที่ใบหน้าผอมขึ้น ในช่วงนี้ สายตาเขาเต็มไปด้วยความเอ็นดู

“กู้ฮอนมองดูลู่ลู่ที่นอนอย่างนิ่งสงบไปทีหนึ่ง พยักหน้า “อืม งั้นพรุ่งนี้ฉันค่อยมาเยี่ยมแม่อีกที รบกวนนายด้วยนะ ปู่ฝัน”

“ยัยโง่ ไม่จําเป็นต้องพูดคำพูดที่เกรงใจกับผม หรอก”

หยินปู้ฝันขับรถ ตลอดทั้งทางก็เล่นมุกทำให้กู้ ฮอนตลกเป็นระยะ คลี่คลายบรรยากาศที่เหนื่อย ล้าติดต่อมาหลายวันนี้มาถึงโรงแรมที่กู้ชอนพักในช่วงนี้อย่างรวดเร็ว ก่อนลงรถ กู้สอนนิ่งไปสักพัก มองไปทางหยิน ฝัน พูดว่า “ปู่ฝัน หลายวันที่ผ่านมานี้ ยังดีที่มี “ชว!” .ไม่งั้นฉันก็ไม่รู้จะสู้ต่อไปยังไง ฉัน….

หยินปู่ฝันส่ายหัวแล้วยิ้ม ยื่นแขนมา กอดเธอเข้า อ้อมกอดอย่างอ่อนโยน ปลอบเธอโดยการตบ ไหล่เธอเบาๆ “ไม่ต้องกลัว รอร่างกายของป่าลู่ลู่ มั่นคงขึ้นบ้าง พวกเราก็ย้ายเธอกลับโรงพยาบาล ในเมืองA ถ้าเป็นแบบนี้ คุณสามารถดูแลเธอไป ด้วย และยังสามารถดูแลเด็กไปอีกด้วย

“อืม….”กู้ฮอนใจสั่น เต็มไปด้วยความซึ้งใจ กอด เขากลับแรงๆ ราวกับเป็นญาติ พูดด้วยเสียงที่ แหบ “ปู่ฝัน ขอบคุณนะ…… ผู้ชายคนนี้เข้าใจความกลัวและหมดหนทางของ

เธอ เข้าใจทุกอย่างของเธอ แต่ยังไงเธอก็ไม่

สามารถรักเขาได้……

“ในใจของหยินปู้ฝันเลือดไหลอย่างเงียบๆ รอยยิ้มที่ขมขื่นเผยบนใบหน้าเขาจางๆ เขาไม่ สามารถขออะไรจากเธออีก ขอบคุณนะ’ เป็น เพียงสามคําที่เธอสามารถพูดได้ ไม่ใช่เหรอ? ถอนหายใจไปทีหนึ่ง หยินปู้ฝันก็เปลี่ยนเรื่องคุย พยายามลองลดความเจ็บปวดที่กั้นในอก “คุณ หมอบอกว่า อาการที่ป้าเป็นแบบนี้ อาจจะไม่กี่วัน ก็ฟื้นแล้ว แต่ก็อาจจะต้องใช้เวลาหลายปี แต่ก็ อาจจะทั้งชีวิตไม่ตื่นเลยก็ได้….ฮอน คุณ……..เตรียมใจไว้หรือยัง?”แม้ว่ากูชอนจะลังเลไปสักพัก แต่ก็ย้มอย่างเข้ม แข็งขึ้นมา:”อืม!ฉันเตรียมใจไว้แล้วแหละ!แม้ว่าจะ ไม่รู้ว่าคุณแม่จะฟื้นเมื่อไหร่ แต่แค่ว่าในตอนนั้น เธอไม่ได้ทอดทิ้งฉันอย่างโหดร้ายจริงๆ ก็คุ้มค่าที่ จะเฝ้ารอเธอไปตลอด ไม่งั้นไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ เธอ ก็คงไม่ตามหาฉันมาตลอดหรอกใช่ไหม?

หยินปู้ฝันหลับตาลง สูดลมหายใจลึกๆ สูดกลิ่น ไออันเป็นเอกลักษณ์ของเธออย่างไร้ค่า ต่อจากนั้น ลืมตาขึ้นอย่างไม่อยากปล่อยไป คลายอ้อมกอดจากแขนเธออย่างยากล่ามาก อีก แล้ว รีบไปพักผ่อนเถอะ ผมยังต้องกลับเมืองA ไป จัดการงานบางอย่าง”

“ตอนนี้?ดึกขนาดนี้เนี่ยนะ?เธอรู้สึกตกใจ สายตาที่เหนื่อยล้าของหยินปู้ฝันทำให้เธอแอบ รู้สึกผิด “ขอโทษ ช่วงนี้เป็นเพราะเรื่องของแม่ ทำให้นายต้องวิ่งไปมาทั้งสองเมือง ลำบากนาย แล้ว”

“ไม่ลําบาก เรื่องของคุณก็คือเรื่องของผมไม่ใช่เห รอ?อีกอย่าง “โครงการ’หยิง’ที่เกิดเพลิงไหม้ก็จะ เปิดศาลแล้ว ฉะนั้นผมยังมีช่วงหนึ่งที่ต้องยุ่ง แหละ เรื่องที่ดูแลป้าก็งงแค่รวดทำไปด้วยเท่านั้น

คุณอย่ารู้สึกผิดเลย เคนะ? “ยังไงก็ตาม ปู่ฝัน……..ขอบคุณนะขอบคุณนะ

ขอบคุณนะ!”

“เหอะๆ คุณ…..”หยินปู้ฝันไม่รู้จะทำยังไงกับเธอ

จริงๆ ก็เลยลูบผมเธอเบาๆอย่างน่าเอ็นดู……..พวกเขาไม่รู้เลยว่า ในมุมมืดฝั่งตรงข้ามของซอย มีรถสีดำจอดอยู่คันหนึ่ง พวกเราไม่รู้ตัวเลยว่า กอดกันอย่างเอ็นดูในรถ ไม่

ยอมปล่อยจากไปฉากนี้ ทั้งหมดนี้ตกอยู่ใน

สายตา ก าคู่นั้น…..นชาขึ้นทันที! “พอละ ดึกมากแล้ว ……….ฝันปล่อยเธอไป อย่างจําใจ “กลับไปพักผ่อนดีๆเถอะ ผมว่าพรุ่งนี้ น่าจะมาเยี่ยมคุณกับป้าลู่ลู่อีกหน่อยนะ คุณดูแล ตัวเองดีๆ เข้าใจไหม?”

“อืม ฉันเข้าใจ…..เธอตอบรับด้วยเสียงเบา “ปู่ ฝัน ช่วงนี้นายก็เหนื่อยมากเหมือนกัน จริงๆแล้ว

ไม่จําเป็นต้องห่วงฉันและแม่……

“ชูว ไม่อนุญาตให้คุณพูดค่าเกรงใจกับผม อีก”หยินปู้ฝันขัดคำพูดของเธอ และล้อเล่นเธอว่า “กลับไปเถอะ คุณไม่ไปอีก ผมไม่ถือสาที่จะให้

คุณอยู่บนรถผมนะ..

“เหอะๆ หรือว่านายจะกล้าทำอะไรฉัน?”คงเป็น เพราะคําพูดที่ผ่อนคลายของหยินปู้ฝัน กู้ฮอน เผยรอยยิ้มที่กว่าหลายวันนี้จะยิ้มออกมา พลาง พูดเล่นไปด้วย และลงจากรถ “โอเค งั้นฉันขึ้นไป ก่อนละนะ”

“อืม ไปเถอะ”

หยินปู้ฝันยิ้มมองเธอลงรถด้วยท่าทีที่สง่า สายตา นั้นอดกลั้นความไม่อยากจาก………. ‘ปัง’เสียงนึง กู้ฮอนปิดประตูรถ ยืนอยู่ตรง หน้าต่างยิ้มโบกมือให้เขา บ๊ายบาย ระหว่างทาง

ระวังด้วยนะ ปู่ฝัน…….ใบหน้าที่เปล่งประกายรอยยิ้มร่าเริงสดใสขอ งฮอน แสงจ้าจนเกือบจะทําให้ตาเขาบอด ดวงตาของเขาก็รีบหดลง กลัวว่าตัวเองจะยับยั้ง อารมณ์นั้นไม่ได้ สตาร์ทรถ เลี้ยวรถขับจาก

สําหรับหยินปู่ฝันแล้ว ที่แท้การปล่อยวาง พูด เหมือนง่าย แต่พอหาแล้วกลับยากมาก.…….. จนกว่ารถของหยินปู่ฝันจะหายไปจากซอยที่ คําคืน กู้ฮอนก็ยังคงยิ้มแล้วตะโกนว่า——

“ปู่ฝัน ขับรถระวังนะ……

มุมตรงซอยนั้น ในรถที่เปื้อนเต็มไปด้วยโคลน จอดอยู่ ในที่สุดดวงตาที่เฉียบคมคู่นั้นก็อั้นไม่ไหว แล้ว!

แม้ว่าบนหน้าที่หนักแน่นหล่อเหลาเย็นชานั้น จะ เต็มไปด้วยรอยขีดขวน แต่ก็ไม่สามารถปิดบัง เปลวไฟที่ลุกจากตาเขาได้

ไม่เจอมาหนึ่งอาทิตย์ แม้ว่าจะเป็นเขาที่ตั้งใจให้ เธออยู่ในเมือง ไม่ถามไม่กล่าวหาเธอ ก็แค่หวังว่า จะสามารถเบี่ยงเบนเป้าสายตาของถังเทียนจื่อ ต้องไม่ให้กู้ฮอนกลายเป็นเหยื่อในการแก้แค้น ของถังเทียนจื่อ!

แต่ดูตอนนี้สิ เขาเห็นอะไร?

เขามองผู้หญิงคนนี้ที่ไม่ได้เจอมาทั้งอาทิตย์ ที่ยิ้ม สดใสให้กับหยินปู้ฝันไอ้นั้น

ยิ้มสดใสร่าเริงอีก!

โธ่เว้ย!

เธอเคยยิ้มร่าเริงแบบนั้นกับเขาเมื่อไหร่ล่ะ?
บ!

ไม่ห่วงแผลบนมือ เขาทุบไปที่พวงมาลัยแรงๆ อยากจะบีบคอผู้หญิงคนนี้จริงๆ กู้ฮอนมองดูรถที่ขับไปไกลของหยินปู่ฝัน เพิ่งจะ หมุนตัวกลับ เก็บรอยยิ้มนั้น ถอนหายใจเบาๆ ความเหนื่อยล้าที่ติดต่อมาหลานวันนี้เพิ่งจะเผย บนใบหน้า

อดีตที่ทุกข์ทรมานพวกนั้น ทําให้เธอแทบจะไม่มี เพื่อนสนิทอะไรเลย เธอให้ความสําคัญกับปู่ฝัน เพื่อนคนนี้มาก โดยเฉพาะเธอติดเขาเยอะแบบ

พลางครุ่นคิดไปด้วย กู้ฮอนหมุนตัวกลับเดินเข้า โรงแรม คิดว่าพรุ่งนี้ควรจะโทรหาแอนนิสักหน่อย แล้ว ถ้าไม่ใช่ว่าช่วงนี้เกิดเรื่องเยอะแยะมากมายแบบนี้

แผนที่เธอจะให้ทารกน้อยกลับประเทศก็คงไม่ผิด

วันประกันพรุ่งแบบนี้

เมื่อนึกถึงใบหน้าแก้มชมพูของลูกสาว และทําท่า ทีจู๋ปาก ถ้าเธอได้เจอพี่ชายฝาแฝดทั้งสองของ เธอละก็ จะเป็นปฏิกิริยายังไง?คิดไปคิดมา

ใบหน้าของเธอก็เผยรอยยิ้มที่พอใจออกมา คิดถึงลูกเหลือเกินจริงๆ……

เมื่อเดินออกจากลิฟต์ เธอก็เดินตรงไปที่ห้อง อาจเป็นเพราะคิดถึงลูกจนหลงไป เลยทำให้ไม่ ได้สังเกตความเคลื่อนไหวด้านหลังเลย หยิบคีย์การ์ดออกมา เปิดประตู เธอยังไม่ทันได้

เสียบการ์ดเปิดไฟ ทันใดนั้น——