ตอนที่15 การรักษาแบบไม่เหมือนใคร

ทุกอย่างจะยังไม่สายถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่าง เธอกับเขา

อยู่ดีๆหูเธอก็เริ่มแดงเพราะอายที่จู่ๆก็มีคนพูดเรื่อง อย่างว่ามาขึ้นมากลางสาธารณะ จินต์ดูก็รู้ว่าเกิด อะไรขึ้นโดยที่ไม่ต้องรอให้นัชชาตอบ คงสายไป แล้วเพราะอะไรที่ควรหรือไม่ควรทำ ดูเหมือนทุก อย่างมันจะเกิดขึ้นแล้ว

“เธอ….” จินตหมดคําพูด

นัชชากลัวว่าจินต์จะไม่เข้าใจ “มันเป็นเรื่องที่ฉัน ห้ามไม่ได้ เรื่องที่เรารู้จักกันมันก็เป็นเพียงเรื่องที่ผิด พลาด…….

“นัช เธอก็รู้ว่าเตชิตเป็นคนยังไง เขาไม่ใช่คนที่จะ ยอมให้ใครมาหยามง่ายๆ” เธอก็พอได้ยินคนพูดถึง เตชิตมาบ้าง เป็นผู้ชายที่โหดเหี้ยม เย็นชา ยังไม่ เคยมีผู้หญิงคนไหนที่ทําให้เขาสนใจได้ ไม่ได้หมายความว่านัชชาไม่มี เธอก็ดี ด้วยความ ที่เธอดูใส ออ่อนโยนมันเลยทำให้เธอกับเขากลาย เป็นคนที่ต่างกันมาก มากจนเหมือนอยู่กันคนละขั้ว โลก

เธอกลัวว่าสุดท้ายแล้วจะกลายเป็นนัชชาเองที่เจ็บ

จินต์ถอนหายใจเมื่อเห็นสีหน้าที่ทำอะไรไม่ถูกของ นัชชาแล้ว “หยุดทุกอย่างแล้วถอยออกมาตอนนี้ได้ มั้ย อะไรที่เขาตกลงจะช่วยหลังจากฉันจะเป็นคน ช่วยเธอเอง เธอไม่ต้องห่วง

นัชชารู้สึกงงไปหมดทำตัวไม่ถูก “ฉันไม่รู้ หรือควร เปิดใจคุยกับเขาไปตามตรง

“ช่างมันเถอะ” จินต์พูดค้าน “เท่าที่ดูๆมาถ้าเรื่อง อะไรที่เขาตัดสินใจไปแล้วคงไม่มีอะไรหรือใครที่ สามารถทําให้เขาเปลี่ยนใจได้

เห็นนัชชานําหน้าเครียด จินต์เลยไม่อยากพูด ทําร้ายเธออีก “ปล่อยๆมันไปเถอะเรื่องก็ไม่ได้เลว ร้ายขนาดนั้น ในเมื่อตอนนี้เธอกับเขาก็โสดกันทั้งคู่ จะลองคบหาดูใจกันมันก็ไม่เลว แต่ถ้าเขาเกิดรังแกเธอขึ้นมาให้รีบบอกเดี๋ยวฉันจะจัดการให้เธอเอง “

นัชชาคิดในใจคบหาดูใจหรอ คงไม่มีทางเพราะ เธอเป็นได้แค่เพียงเครื่องมือที่เขาใช้ระบาย

เธอคุยกับจินต์ไปได้สักพัก หลังจากกินข้าวเสร็จก็ ประมาณ1ทุ่มแล้ว เธอจึงขอตัวกลับก่อน

“เธอจะรีบไปไหน” จินต์ถาม

นัชชาตอบไปตามตรง “เตชิตบอกให้ฉันกลับบ้าน ก่อน2ทุ่ม

จินต์ตกใจ ไม่น่าเชื่อว่าคนที่เย็นชาอย่างเตชิตก็จะ มีมุมแบบนี้กับคนอื่นเป็นด้วย

เธอตั้งสติได้แล้วจึงลุกขึ้น “เดี๋ยวฉันไปส่ง”

“ไม่เป็นไร เธอไปๆมาๆก็ไม่สะดวกเปล่า เดี๋ยวฉัน ต่อรถกลับเอง”

จินต์ก็ไม่ได้พูดเข้า เธอ “โอเค งั้นระวังตัวด้วย 40นาทีผ่านไป รปภ. ไม่สามารถปล่อยให้เข้าไปได้ เพราะเป็นรถรับจ้าง เธอจึงลงจากรถหลังจากจ่าย ค่าโดยสารเสร็จ พอรปก.เห็นจึงขับรถของวิลล่าไป ส่งเธอที่หน้าบ้าน

หลังจากถึงหน้าบ้านเธอก็พูดคำขอบคุณแล้วหยิบ กุญแจบ้านออกจากกระเป๋าเปิดประตูเข้าไปเห็นเขา นั่งดูข่าวอยู่บนโซฟาห้องรับแขก

เขาหันหลังจากได้ยินเสียงคนเปิดประตู “ดีมาก ตรงต่อเวลา ”

นัชชาโล่งใจเลยก้มถอดเตรียมเปลี่ยนเป็นรองเท้า แตะ ข้างหลังก็มีอกที่แข็งแรงเหมือนกำแพงและมีอ หนาก็ดึงรั้งเอวเธอไว้ ทําให้ก้นเธอชนเข้ากับน้อง ชายของเขา

“ร้าย” ด้วยความที่ตกใจนัชชาจึงจะหันหลังแต่กลับ โดนเขาดันตัวไปชิดกับตู้รองเท้ามือ2ข้างของเธอจับ ขอบตู้ไว้แน่น หัน หน้ากลับเล็กน้อย เตชิต……
ฉันเอง” ระหว่างที่พูดเขาก็เอื้อมมือเข้าไปใน กระโปรงเธอ การกระทำของเขาทำให้เธอตกใจกลัว

“คุณ คุณเป็นอะไรรึเปล่า” เธอรู้สึกได้ว่าวันนี้เตชิต แปลกๆ

อารมณ์ไม่ค่อยดี” วันนี้เขารับคดีเรื่องหนึ่ง โจทก์ ของเขาฆ่าตัวตายในบ้าน เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวชีวิต คล้ายกับเขาทําให้นึกถึงชีวิตในวัยเด็กของตัวเอง

เวลานี้พูดอะไรไปก็เท่านั้น สิ่งที่ทำได้ก็คือปล่อย ตัวปล่อยใจไปกับเรื่องอย่างว่าอย่าไปคิดมาก

แต่การกระทำนี้ทำให้เธอนึกถึงดวิษและเหตุการณ์

ที่เกิดขึ้น ยิ่งตอนนี้ตอนที่เธอหันหลังทำให้มองไม่

เห็นหน้าเตชิต เธอกลัว

พูดออกมาด้วยความลำบากใจ เอาไว้วันหลังได้ มั้ย วันนี้ไม่ได้จริงๆ…….

ถ้าปกติเตชิตไม่มีทางเห็นใจหรือหยุดง่ายๆ แต่วันนี้ เพราะเธอกลัวจนเขารับรู้ได้ว่าตัวเธอกำลังสั่น
เขาหยุดแล้วจับเธอหันหน้ามาหาเขา

ไฟตรงประตูที่สลัวๆทำให้เห็นว่าใบหน้าที่ซีดขาว ดวงตาก็เริ่มมีน้ำตาไหลลง เขาหยุดจ้องหน้าเธอ

ริมฝีปากที่เคยเป็นสีชมพูอ่อนตอนนี้กลับมีสีแดง คล้ายเลือดติดอยู่

เขาจําได้ว่าก่อนออกจากบ้านปากเธอก็ดูปกติไม่มี รอยอะไร

นัชชาเห็นสายตาเขาเปลี่ยนไป ไม่รอให้เธอได้พูด อะไรเขาก็เดินหน้าเข้าไปใกล้เธอ ดึงคอเสื้อเธอขึ้น ดม “วันนี้คุณไม่ได้ไปโรงพยาบาลหรอ”

เธอไม่รู้จะตอบเขาว่ายังไง แต่เขากดทับลงมาแล้ว ที่ปาก

แรงกดที่หนักหน่วงไม่กี่ทีก็ทำให้แผลตรงปากเริ่ม แดงและมีเลือดไหล

เธอรู้สึกเจ็บมากแต่ก็ไม่กล้าส่งเสียงอะไรออกมา เพราะผู้ชายตรงหน้าของเธอดูนิ่งและน่ากลัว
เธอโกหก

เขาประกบจูบหนักๆไปอีกหนึ่งที่ “พูดความจริงมา

เธอตกใจแล้วพูดว่า “ขอ ขอโทษ”

รอยยิ้มของเขาน่ากลัวจนขนลุก แสดงว่าเธอ โกหกฉันใช่มั้ย”

นัชชากำลังจะอ้าปากพูดแต่เสียงอยู่ในลำคอ “ฉัน ไม่ชอบคนโกหก” เตชิตมองเธอด้วยสายตาอัน แหลมคม เขายกมือขึ้นปีบคางเธอ “ว่ามาสิ ฉันควร ลงโทษเธอยังไงดี

พูดจบเขาก็กระชากผมเธอให้หันหน้าขึ้นมองเขา เตชิตเหมือนสัตว์ร้ายที่พร้อมจะฉีกกัดคอของเหยื่อ ทําให้เหยื่อไม่สามารถดิ้นหนีไปไหนได้

นัชชาเอื้อมมือตะเกียกตะกายไม่ทันระวังทำให้ กระเป๋าที่อยู่บนตู้ลงพื้นข้าวของตกกระจัดกระจาย

เตชิตก็ไม่ได้กะจะหยุดแต่สายตาเหลือบไปเห็น เอกสารใบหย่า ทําให้เขาหยุดกะทันหัน