ตอนที่ 3 ข้อตกลงในการหย่า

หลังจากออกมาจากคลับเฮาส์แล้ว ในใจของนัชชา ก็มีคำอยู่ 3 คำคือ ” หาผิดคน ”

เธอไม่ได้ใช้บริการ คนที่เธอนอนไป

ไม่ใช่”คุณชาย”ในคลับเฮ้าส์กลับเป็นลูกค้าของคลับ เฮ้าส์

แต่ก็ไม่สำคัญแล้ว ยังไงก็นอนไปแล้ว นอนกับใคร ไม่ใช่นอน

แต่ทำไมในใจของเธอมันถึงรู้สึกแปลกแบบนี้ เธอ อดคิดไม่ได้ว่า ตอนที่ดาษเพิ่งออกนอกเธอ เขาก็มี ความรู้สึกแบบนี้ไหม

ขณะที่เธอกำลังคิด โทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอก็ ดังขึ้น พูดถึงปีศาจ ปีศาจก็มา ไม่ใช่ดวิษจะเป็นใคร

นัชชาค่อยๆหลับตาลงเบาๆ แล้วรับโทรศัพท์อย่าง รวดเร็ว คุณยังมีหน้าโทรมาหาฉันอีกหรอ ?
“ นัชชาเธอเก่งมากนะ กล้าไปค้างข้างนอก เมื่อคืน เธอไปค้างที่ไหน ” เสียงของคนที่เต็มไปด้วยความ ตุคาลดังก้องอยู่ในหู

นัชชายิ้มแบบขมขื่น ” ทำไม คุณเอากับปณิตา พอแล้วหรอ ถึงได้คิดถึงฉันขึ้นมา ”

“คุณอย่าพูดแบบนี้กับผมนะ คุณจะอยู่ไหนก็เรื่อง ของคุณ แต่ที่โทรมาเพราะจะบอกว่า วันนี้แม่มาจะ มาที่บ้าน คุณรีบกลับบ้าน ก่อนเที่ยงละกัน” ด ไม่มีความละอายใจใดๆ เลย ทำเหมือนเธอเป็นแค่ เครื่องมือ

น่าเสียดาย นัชชาในตอนนี้จะไม่ยอมอดทนเหมือน เมื่อก่อนอีกแล้ว

เธอเกิดนับถือความโหดร้ายที่มีในตอนนี้ขึ้นมา”งั้น คุณควรไปหาปณิตา ไม่ใช่ฉัน”

“นี่เธอ …

ไม่รอให้เขาพูดเสร็จ นัชชากดวางสายไปเสียแล้ว มันเคยเป็นเสียงที่เธอน่าหลงใหล เพื่อได้ฟังเสียง ของเขาเธอยอมดูโทรศัพท์ทั้งวัน แต่ตอนนี้มันทำให้เธอรู้สึกขยะแขยง

เธอเป็นคนที่ไม่สามารถทนทรายในตาได้ สําหรับ ตนเอง เธอรักษาตัวและศักดิ์ศรี สำหรับการแต่งงาน เธอต้องการความจงรักภักดี อย่าพูดถึงดวิษที่นอกลู่ นอกทางไปกับเพื่อนสนิทของเธอ

นัชชาไปที่ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที่สุดของ เมือง และซื้อเสื้อผ้าที่ดีที่สุดในช่วงนี้ เธอเปลี่ยนเสื้อ แล้วมองดูหญิงสวยในกระจก เรื่องมาถึงตอนนี้ เธอ ไม่สามารถทําให้ตัวเองเข้มแข็งได้ แต่ก็จะไม่ยอม ให้คนอื่นมาหัวเราะเยาะเธอเหมือนกัน

หลังจากออกจากห้างสรรพสินค้าแล้ว นัชชายังคง เรียกรถกลับไปนิเวศน์วิลล่า แต่ไม่ใช่เพื่อที่จะไปหา แม่สามี กลับเป็นไปแบทุกสิ่งทุกอย่างออกมาหมด

จ่ายค่าแท็กซี่เสร็จ เธอเดินเข้าไปในวิลล่า ทันทีที่ เธอก้าวขาเข้ามาในประตู ดวงตาก็ยังอดไม่ได้ที่จะ มีไอนขึ้นมา ที่นี่มีความทรงจํามากมายระหว่างเธอ กับเขา แต่ตอนนี้มันก็เป็นเพียงเรื่องไร้สาระเท่านั้น

รองเท้าส้นสูงสีแดงนั้นไม่อยู่แล้ว ปณิตากลับไปแล้ว

ดวิ มองนัชชาที่เดินเข้ามาข้างในห้องด้วยเสื้อผ้า ชุดใหม่ เขาที่นั่งอยู่บนโซฟาก็รีบลุกยืนขึ้น ใบหน้า ที่อ่อนโยนแต่แฝงด้วยความโหดร้าย ” เธอไปไหน มา

หายไปทั้งคืน แต่กลับมาพร้อมกับเสื้อผ้าใหม่ มัน น่าแปลกมาก

นัชชาปล่อยให้เขาเข้าใจผิด เธอตอบโต้กลับทันที

“ดวิษ ฉันกลับมาไม่ได้หมายความว่าจะถือเป็นไม่มี

อะไรเกิดขึ้น ที่ฉันมาเพื่อคุยให้มันจบๆไป

ในความจําของดวิษ นัชชามักจะอ่อนแอต่อหน้าเขา เสมอ แต่ตอนนี้เธอแข็งกร้าวขึ้นมาทำให้เขาตกใจ ไปเล็กน้อย

หมายความว่ายังไง ”

“ก็หมายความตรงตัวอักษรนี่แหล่ะ ” นัชชานั่งอยู่ โซฟาที่ตรงข้ามกับเขา อดความขมขื่นในใจไว้ ” เรา หย่ากันเถอะ ในเมื่อ นายกับปณิตาอยู่ด้วยกันแล้ว ฉันจะให้เธอทั้งสองสมหวังเลย ” นี่เป็นผลลัพธ์ที่เขาไม่ได้คาดคิด ผ่านไปหนึ่งคืน ด คิดว่าตอนเธอกลับมาน่าจะเปลี่ยนใจ แถมยัง ทบทวนข้อที่ไม่ดีของตนเองด้วย คาดไม่ถึงเลยจะ เป็นผลลัพธ์แบบนี้

แต่ไม่นาน เขาก็หัวเราะเยาะออกมา “หย่ากับผมไป แล้วเธอจะไปอยู่ที่ไหน นัชชา นอกจากผมแล้ว เธอ ก็ไม่เหลืออะไรแล้ว หย่าหรอ งั้นเธอจะใช้ชีวิตยัง ไง เสื้อผ้าที่อยู่บนตัวเธอตอนนี้ก็ใช้บัตรของผมจ่าย ไม่ใช่หรอ

มือของนัชชา วางบนขาตัวเองก็กําแน่น “ด ในใจนายฉันเป็นอะไรกันแน่ ตอนแรกฉันทิ้งความ ฝันและอนาคตของตัวเองเพื่อนาย อย่าพูดถึงฉันจะ เสียใจแค่ไหน ที่นายหน้าด้านแค่ไหนถึงมีหน้าเอา เรื่องนี้มาเยาะเย้ยฉัน”

ดวิษพูดไม่ออกแล้ว นัชชาเย็นชา “ฉันยังให้หน้า ให้นาย นายรับไวก็แล้วไป พูดดีๆคือฉันอยากให้ พวกเธอสมหวัง พูดเลวกว่านั้นก็คือฉันำม่อยากแชร์ ผู้ชายคนเดียวกับคนอื่น ดังนั้น ฉันเลยยกให้ฟังนั้น พอ ยัง ”

คําพูดของเธอเหมือนคำลงโทษ ดวิษก้าวเท้าไปเพื่อที่จะจับเธอ แต่ขณะนั้นประตูบ้านก็ถูกเปิดอีก ครั้ง

ผู้หญิงที่เดินเข้ามาดูมีอายุแล้ว แต่งตัวด้วยชุด ซาตินหรูหรา ตรงคอและข้อมือใส่เครื่องประดับที่ ทำจากหยก ถึงจะอายุ 50 แล้วแต่ได้รับการดูแล อย่างดี เขาไม่ใช่ใคร เขาคือแม่ของดวิษ แม่สามี ของนัชชา –จรรยา

ดวิ หยุดทุกการกระทำ ปรับสีหน้าให้อ่อนลง “ แม่ ทำไมถึงมาตอนนี้ ?”

นัชชาลุกขึ้นยืนด้วยมารยาทที่ดี และส่งเสียงเรียก

แม่”

จรรยาทำตัวเหมือนอยู่บ้านของตัวเอง เปลี่ยน รองเท้าและวางถุงยาที่อยู่ในมือไว้บนโต๊ะ ” ยาตัว ใหม่ของหมอนิลยาในวันนี้ ”

นัชชาหันไปมองของที่อยู่บนโต๊ะ ริมฝีปากสีชมพูก็ เปิดออก ” แม่ ต่อไปไม่ต้องเอามาแล้วนะคะ ”

เมื่อก่อนจรรยาอยากรีบกอดหลาน รีบจนพวกเขา เพิ่งแต่งงานก็อยากมีหลานทันที ผ่านมาเป็นปีแล้วยังไม่มีข่าวอะไรเลย เขาได้ยินก็ร้อนใจ “นัชชา ที่ เธอพูดหมายความว่ายังไง ? ฉันมาตั้งไกลเพื่อจะ เอายาให้เธอ เธอไม่ขอบคุณฉันสักคำ ถ้าไม่ใช่ท้อง ของเธอมันมีปัญหา ฉันจะต้องมาลำบากทำไม ความ เมตตาของผู้ใหญ่ เธอไม่เห็นใจเลยสักนิด ”

“มันไม่ใช่ปัญหาของฉัน ” นัชชาทนฟังไม่ได้อีก เธอพูดแทรกขึ้น ” ตั้งแต่แต่งงานกันมาด ไม่เคย แตะต้องฉันเลย

ตอนนี้เธอไม่อายที่จะพูดออกไปแล้ว เธอปกปิดมา นาน เธอโง่มามากพอแล้ว

“นี่ … นี่มันหมายความว่ายังไง ” จรรยาหันไปมอง

ลูกชายตัวเอง “ดวิษ ที่เธอพูดนั่นจริงหรอ ? ”

ดวิษคาดไม่ถึงว่านัชชาจะพูดออกมา ยังไงเธอก็ เป็นแม่ของเขา เขาทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา ” ใช่ ! ”

“ แก… ” จรรยาตกใจในคําตอบ

“ผมไม่ได้มีความรู้สึก ความสนใจในตัวเธอ แม่พูด มาสิว่าผมควรทำยังไง ?” ดวิษพูดด้วยท่าทีรังเกียจ “ถ้าเธอทําทุกอย่าง ผมจะไม่ชอบเธอได้ยังไง” จรรยาเข้าข้างลูกชายตนเองโดยไม่ต้องการ เหตุผล ” ใช่ นัชชา เธอต้องย้อนมองดูตัวเองนะ ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอก ”

“เขาไม่ได้สนใจฉัน แต่ว่าเขาสนใจเพื่อนสนิทฉัน สินะ” นัชชามองไปยังชั้นสอง เมื่อคืน ยังนอนกับคน อื่นบนเตียงของฉันอยู่เลย ”

นัชชานึกว่าหลังจากที่เธอพูดจบ แม้ว่าจรรยาจะ ไม่รู้สึกผิด แต่ก็จะไม่ได้ถือตัวต่อแล้ว เธอคิดไม่ถึง เลยว่าจรรยาจะไม่แสดงอาการตกใจ แต่เธอกลับ หลบสายตา

หลบสายตา ?

นัชชามองเธออย่างใกล้ชิด แล้วความคิดที่น่ากลัว ก็เกิดขึ้นในหัว คุณรู้อยู่แล้วใช้ไหม ว่าพวกเขาอยู่ ด้วยกัน ?

เมื่อพูดจบ เกิดความเงียบในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ตอบ แต่นัชชาก็เข้าใจแล้ว

เธอถอยหลังไปสองก้าวอย่างไม่น่าเชื่อ “พวกคุณ … ฉันคิดไม่ถึงว่าพวกคุณ….

จรรยาพูดอย่างอึดอัดว่า ” นัชชา เธอสองคนเป็น สามีภรรยากัน แต่เธอบอกว่า ไม่เคยแตะต้องตัว เธอเลย ผู้ชายส่วนใหญ่ มีความต้องการทั้งนั้นแหละ เพราะยิ่งนานไปสุขภาพก็จะไม่ดี พวกเราไม่มีทาง เลือก…

“ ห้ะ ? ” นัชชาหัวเราะ มีข้อแก้ตัวแบบนี้อยู่บนโลก ด้วยหรอ ?

ผ่านไปสักครึ่งนาที นัยตาของเธอพร่ามัวไปด้วย น้ำตา นาทีนั้นเธอไม่รู้จะพูดอะไร มันเศร้าเกินกว่า ที่จะอยากตาย เธอพูดเสียงเบาๆ ว่า “หย่ากันเถอะ ฉันจะให้คุณร่างสัญญาการหย่าเอง ส่วนคุณมีหน้าที่ แค่เช็นตกลง ”

” หย่า ? ” จรรยาขมวดคิ้ว “นัชชา เธออย่าพึ่ง ใจร้อน คำพูดเมื่อกี้เธอพูดออกมาได้ยังไง ? เธอรู้ ไหมว่าผู้หญิงคนหนึ่งจะ เกิดอะไรขึ้นหลังจากที่หย่า ฉันจะพูดอีกทีนะ ถ้าเธอคิดว่าจะหย่า สมบัติสักชิ้น เดียวของตระกูลฤทธิเดชเธอก็อย่าคิดจะได้เลย ”