ตอนที่ 244 ลั่วลั่ว ตอนนี้คุณร้ายกาจขึ้นกว่าเดิม

นะ

บริษัทMBKในออฟฟิศท่านประธาน

จี้ตงหมิงส่งเอกสารข้อมูลการเปลี่ยนแปลงล่าสุด ของหุ้นหลายบริษัทท่านประธาน สิ่งที่คุณต้องการ ค้นเจอมาหมดแล้ว ตู้หลิงเซวียนถอนการลงทุนทั้งหมด จากบริษัทเฉียวชื่อกะทันหัน และยุติความร่วมมือกับ โครงการใหม่ของบริษัทเฉียวซื่อ”

หลงเซียวเปิดเอกสาร และพลิกดูอย่างผ่านๆ เขารู้ ทุกอย่างดี “ผมเข้าใจแล้ว ตู้หลิงเซวียนถอนตัวไปเท่า ไหร่?”

“ห้าพันล้านในเงินทุน นอกจากนี้ การเพิ่มทุนตาม แผนสำหรับโครงการใหม่ประมาณแปดพันล้าน”

หลงเซียวกล่าวว่า อิม รวมทั้งหมดสิบสามพันล้าน ซึ่งเพียงพอสำหรับปะทะต่อบริษัทเฉียวชื่อ ไม่น่วแปลก ใจที่สต็อกของบริษัทเฉียวซื่อลดลงตามขีด จำกัด หลัง จากการเปิดในวันนี้

ตู้หลิงเซวียน การโจมตีนั้นโหดเหี้ยมจริงๆ

– หลงเซียวสั่งว่า “อัดฉีดเงินสิบพันล้านเข้าบริษัท เฉียวซื่อทันที สำหรับโครงการใหม่ของบริษัทเฉียวชื่อ แจ้งผู้จัดการทั่วไปของสาขานิวยอร์ก ไปหาเฉียว หย่วนฟานตอนนี้ แล้วบอกเขาว่า MBK สามารถสละ กำไรได้ 10% และดำเนินการโครงการใหม่ให้เขา”

จี้ตงหมิงพยักหน้า “ครับ! แต่…กำไร 10% จะ อธิบายเรื่องนี้ต่อคณะกรรมการได้อย่างไร? นี่เป็น โครงการขนาดใหญ่ที่มีเงินลงทุนรวมมากกว่าหนึ่งหมื่น ล้าน บริษัทเฉียวชื่อทำเพียงปีละหนึ่งโครงการเท่านั้น บอสหรือว่า…”

“ตงหมิง คุณเห็นผมทำอะไรเมื่อไหร่และต้อง อธิบายให้คนอื่นฟัง? ทำตามที่ผมบอก ไปตอนนี้เลย แล้วก็ บอกฝั่งนิวยอร์กไป ไม่ว่าบริษัทเฉียวชื่อจะมีโปร เจ็กต์อะไรในอนาคต ก็รับมาทั้งหมด”

จี้ตงหมิงรู้สึกลำบากใจเล็กน้อยอีกครั้ง เขาลังเล ชั่วครู่ “ท่านประธาน..ธุรกิจหลักของบริษัทเฉียวชื่อ คือสิ่งพิมพ์ และภาพและเสียง ในด้านนี้ บริษัท ของเรา ไม่ได้เกี่ยวข้อง มันจะเกินไปไหม…”

หลงเชียวมองไปที่ตงหมิง ดวงตาที่มืดมนไร้กัน บึงของเขา ไม่สามารถมองทะลุความคิดของเขาได้ แต่ การตัดสินใจของเขามีอุปสรรคร้ายแรงที่ไม่อาจ ต้านทานได้

“เมื่อก่อนไม่มี ก็จะมีหลังจากร่วมมือกับบริษัท เฉียวชื่อไง?”

จี้ตงหมิงรู้สึกสำลัก และอุทานในใจ เจ้านายเอ่ย เพื่อภรรยาแล้วทำลายแบบอย่างทุกสิ่งได้จริงๆ!

ครับ บอส ผมจะไปจัดการเดี่ยวนี้” จี้ตงหมิงถอยออกจากออฟฟิศ หลงเซียวหยิบ

โทรศัพท์มือถือขึ้นมา และโทรออกหมายเลขอย่างคุ้น เคย

เสียงกริ่งดังขึ้นชั่วขณะ กู้เยนเซินรู้สึกปวดหัวและ จับไป แต่จับไม่โดน “ไอ้บ้า ยามเช้าเช่นนี้จะไม่ให้คน หลับนอนแล้วใช่ไหม!”

หลังจากรับโทรศัพท์ด้วยความงุนงง กู้เยนเซินก็ โกรธมากลุกจากเตียง “พูดมา! อย่ารบกวนเวลาข้า นอน!”

หลงเซียวย่นคิ้ว จิ้มนิ้วที่กึ่งกลางคิ้ว “คุณชายกู้ อารมณ์ร้อนแต่เช้าเลย?”

กู้เยนเซินร้อนรน “เชี่ย! ทำไมเป็นนาย? โทรมาหา ผมแต่เช้า มีเรื่องอะไร? เชี่ย ไม่ใช่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับ ภรรยานายอีกแล้วเหรอ? พวกคุณอย่ามาทำร้ายสามัญ ชนอย่างผมอีกแล้วได้มั้ย?”

ริมฝีปากของหลงเซียวยกขึ้นอย่างเซ็กซี่ “คุณ คิดมากเกินไป เราสบายดี อีกไม่กี่วันเสิ่นเหลียวและจุ ซีหรานจะมาในเมืองหลวง ลั่วลั่วจะเผชิญหน้ากับฉ่ซี หรานเป็นการส่วนตัว แต่ในฐานะสามีของเธอ ผมรู้สึก ว่าถ้าจะไม่ทำอะไรเลย มันดูไม่สมควรไปหน่อย”

– กู้เยนเซินเกาผมที่ยุ่งเหยิงของเขา และใบหน้าบิด เบี้ยวขึ้นมาขณะที่กอดผ้าห่มอยู่ “คุณชายหลง คุณมา อวดความรักคุณให้ผมแต่เช้า คุณจะใจร้ายขนาดนี้ไม่ ได้!” “คุณมาที่จีนโดยไม่ได้ทำงานจริงจังเลย ผม หาเรื่องให้คุณทำเพื่อที่เวลาจะได้ผ่านไปเร็วขึ้น และ ช่วยตรวจสอบให้หน่อยว่า จะมีอะไรบ้างในการประมูล ครั้งนี้ สิ่งของที่ราคาต่ำกว่า 10 ล้านไม่จำเป็นต้อง รายงาน”

กู้เยนปากอย่างนิ่งเงียบ “เชี่ย ไม่เพียงแต่ อวดความรัก แต่ยังอวดรวยอีกด้วย ไม่น่าอาย!

“ด่าพอแล้วใช่ไหม? ด่าพอแล้วก็ลุกขึ้นทำงานให้ เร็ว ผมอยากรู้รายละเอียดและข้อมูลที่ละเอียดที่สุด ก่อนที่การประมูลจะเริ่มขึ้น จำไว้ รายการที่เผยแพร่สู่ สาธารณะ ไม่ได้อยู่ในขอบเขตงานของคุณ ผม ต้องการของที่พวกเขาไม่ได้เผยแพร่เท่านั้น”

กู้เยนเซินเตะและต่อสู้อย่างหดหู “ผมก็ไม่น่ากลับ มาที่ประเทศจีนเลย! ร่ำไห้!”

ท่านเซียวขมวดคิ้ว และวางสายโทรศัพท์ เด็กคนนี้ อารมณ์ร้ายขึ้น และดูเหมือนว่าจะต้องหาคนมาช่วยดับ มันสักหน่อยแล้ว

“แอนน่า อรุณสวัสดิ์

“คุณหมอแอนน่าอรุณสวัสดิ์”

ลั่วหานกลับไปทำงานในโรงพยาบาล หลังจาก เข้าประตูคุณหมอและพยาบาลที่ผ่านมาก็เริ่มทักทาย และพวกเขาทุกคนสุภาพ และยิ้มแย้มแจ่มใสมากขึ้น ความนิยมของเธอดีขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

ถังจิ้นเหยียนและคุณหมอสองสามคนออกมาจาก ห้องผู้ป่วยพอดี และเห็นคู่ลั่วหานที่ล็อบบี้พอดี พวกเขา แลกเปลี่ยนสายตากันสั้นๆจากนั้นก็เดินไปในทิศทาง ตรงกันข้ามกัน

คุณหมอที่อยู่ข้างๆถังจิ้นเหยียนกระซิบ “คุณหมอ ถัง คุณหมอแอนน่าและหลงเซียว คบกันจริงๆหรือ?” ถังจิ้นเหยียนพยักหน้า “อืม พวกเขาเป็นคู่สามี

ภรรยากัน”

“ไม่ใช่มั้ง! พวกเขาแต่งงานกันแล้วเหรอ? นี่ มัน….กะทันหันเกินไปไหม? ไม่ใช่ว่าคู่หมั้นของแอน น่าอยู่ที่อเมริกาเหรอ?”

ถังจิ้นเหยียนยื่นประวัติการรักษาให้กับเขา

“ซุบซิบของคุณหมอแอนน่า ไม่พูดเยอะจะดีกว่า ถืออัน นี้ไปที่ชั้นสี่ คนไข้จะได้ฉีดยาต่อไป”

คุณหมอพยักหน้า “โอเค”

ในห้องทำงานของฉู่ ลั่วหาน

“แอนน่า คุณจำเป็นต้องสู้ขนาดนี้เลยเหรอ? หัวไม่ เป็นอะไรแล้วเหรอ? ทำไมรีบมาทำงานขนาดนี้ ? พัก ผ่อนอยู่ที่บ้านสักครึ่งเดือน แล้วก็ไปเที่ยวจะดีกว่า”

Lisaรู้สึกเป็นห่วง และกอดเธอไว้เป็นเวลานาน ก่อนที่เธอจะยอมปล่อย คู่ลั่วหานยักไหล่ “นี่ฉันก็หายดีแล้วไม่ใช่เหรอ? และอีกอย่างตอนนี้ฉันมาที่นี่ ยังไม่รับการผ่าตัด ชั่วคราว แล้วในช่วงหลายวันที่ผ่านมามีผู้ป่วยรายใหม่ หรือไม่? เอาข้อมูลของพวกเขาให้ฉัน”

Lisaพลิกดูกองเอกสาร และดึงโฟลเดอร์ออกมา “มีผู้ป่วยสามราย ที่มีอาการคล้ายๆกัน สถานการณ์ ปัจจุบันไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่”

ลั่วหานเปิดแฟ้มและอ่านไปรอบหนึ่ง จากนั้น พยักหน้า “จริงด้วย ทำไมถึงพึ่งส่งตัวมาตอนนี้ มัน พลาดช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการผ่าตัดไปแล้ว ไปดูกับฉัน ที่ห้องผู้ป่วยหน่อย”

Lisaเงียบไปชั่วขณะ แล้วมองไปที่ฉู่ลั่วหานอย่าง รู้สึกผิด ลังเลอยู่นาน ไม่พูด และไม่ได้ทำตามขั้นตอน ต่อไป

“ทำไมเหรอ? เกิดอะไรขึ้น?”

Lisaเป็นคนใจกว้างเสมอ ไม่ใช่ตัวละครสาวน้อย ขี้แย เกิดอะไรขึ้นในวันนี้?

“แอนน่า ฉันกับCurretคิดว่า หลังจากแต่งงานแล้ว อยากจะกลับไปพัฒนาต่อที่อเมริกา กลัวว่าจะไม่รอ จนกว่าโครงการนี้จบลง ฉันขอโทษแอนน่า ต่อไปอาจ ไม่ได้เป็นผู้ช่วยของคุณแล้ว …ฉัน ขอโทษจริงๆ” Lisaก้มหน้าลง เธอครุ่นคิดกับข่าวนี้เป็นเวลานาน แต่ คงไม่เป็นการดีต่อแอนน่า ถ้าเธอจะยึดเวลาบอกมันต่อ ไป จะดีกว่าที่จะบอกเธอไปเลย และให้เธอมีเวลาใน การหาผู้ช่วยคนใหม่

ข่าวนี้ มาอย่างกะทันหัน แต่แอนน่าแสดงความ เข้าใจ จับแขนของLisa แอนน่าส่ายหัวแล้วยิ้ม “อย่า พูดขอโทษกับฉัน มันเป็นสิทธิ์ของคุณ ฉันไม่สามารถ ให้พวกคุณอยู่ที่จีนตลอดไปได้ ฉันมีความสุขมากที่ พวกคุณได้อยู่ด้วยกัน มันเป็นเรื่องดี ที่ได้กลับไปอยู่ กับพ่อแม่ที่อเมริกา ฉันสนับสนุนพวกคุณ”

Lisaไม่คาดคิดว่าเธอจะตอบตกลงอย่างเร็วเช่นนี้ และทันทีที่การแสดงออกบนใบหน้าของเธอเปลี่ยน จากเคร่งขรึมเป็นความสุข ” ขอบคุณมากแอนน่า! ฉัน รักคุณ! รักคุณ!”

“เอาล่ะ ถ้าคุณบอกว่ารักฉันอีกครั้ง ฉันก็ลังเลที่จะ ปล่อยคุณไปแล้ว”

LisaและCurretกำลังจะจากไปจากประเทศจีน แล้ว ซึ่งนั่นหมายความว่าลั่วหานจะต้องคัดเลือกผู้ช่วย ใหม่อีกครั้ง แต่ผู้ช่วยที่มีความสามารถนั้นหาได้ไม่ง่าย นัก คนหนุ่มสาวสองคนที่มีประสบการณ์ และทักษะ

ทางการแพทย์อย่างเช่นพวกเขานั้นยิ่งหายากมากกว่า

ลั่วหานรู้สึกหัวโตแล้วจริงๆ

– หลังจากพบผู้ป่วยแล้ว ลั่วหานก็ไปที่ร้านกาแฟชั้น ล่างเพื่อไปดื่มกาแฟ และเห็นเกาหยิ่งจืออยู่ระหว่าง

ทาง ทั้งสองออกเดินทางจากคนละทาง ในจังหวะเดิน ที่คล้ายกัน และไม่นานก็พบกันในทางเดินแคบๆนอก ร้านกาแฟ

ลั่วหานเหยียดคิ้วเล็กน้อย “ผู้อำนวยการเกา บังเอิญมากจริงๆ คุณก็มาดื่มกาแฟเช่นกันเหรอ?”

เกาหยิ่งจือแสยะยิ้มที่มุมปาก “เป็นเรื่องบังเอิญ จริงๆ ที่เราสองคนจะพบกันได้

เมื่อเผชิญหน้ากับความเย่อหยิ่งของเกาหยิ่งจือ รอยยิ้มของลั่วหานก็ลึกขึ้น โดยไม่ลดน้อยลง “ผู้ อำนวยการเกาเป็นผู้อำนวยสาวที่มีชื่อเสียงของหวา เซี่ย เป็นเกียรติอย่างยิ่ง ที่ได้ร่วมดื่มกาแฟกับคุณ ผู้ อำนวยการเกาอยากจะดื่มกาแฟแบบไหน ฉันเลี้ยงเอง”

เกาหยิ่งจือเงยหน้าขึ้น และหัวเราะเยาะ จากนั้นก็ สะบัดศีรษะของเธอ “ฉันจะกล้าให้คุณนายหลงเลี้ยง กาแฟฉันได้อย่างไร?”

“โอ้? หรือว่าผู้อำนวยการเกากลัวว่าฉันจะวางยา พิษลงในกาแฟเหรอ? ไม่ต้องกังวล มีวิธีการบางอย่าง ที่ฉันไม่ทำ และฉันก็ไม่อยากจะทำ แน่นอน ฉันคิดว่าผู้ อำนวยการเกาก็ไม่อยากจะจำแบบนั้นเช่นกัน ผลักคน ลงไปด้านล่างของหน้าผาโดยตรง มันถึงสนุกกว่า ใช่ ไหม?”

ใบหน้าของเธอสง่างาม ราวกับหยกที่ไร้ที่ติ พร้อม กับรอยยิ้มในเมื่อกี้นี้ ปกคลุมทุกส่วนบนใบหน้าของ เธอด้วยความงามที่ทำให้มึนเมา และท้องฟ้าก็สดใส เพราะเธอ

คุณหมอผู้ชายที่ดื่มกาแฟอยู่ข้างๆ เขาเห็นลั่วหาน เดินเข้ามา และทักทายกันด้วยน้ำเสียงที่สุภาพ และ กระตือรือร้น แต่หันไปมองที่เกาหยิ่งจือ แม้ว่าเขาจะ สุภาพ แต่ความกระตือรือร้นของเขาก็ไม่มีอยู่อีกต่อไป

เกาหยิ่งจือขดนิ้วของเธอ และกรน “ฉันไม่เข้าใจ ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไรอยู่” หลังจากนั้น เกาหยิ่งจือก็ซื้อกาแฟหนึ่งแก้ว และ

หันหลังเดินออกจากร้านกาแฟ

นี่ลั่วหานมองไปที่ด้านหลังของเธอ แล้วยิ้มเล็ก น้อย เกาหยิ่งจือ คุณเย่อหยิ่งเย็นชา แต่คุณอย่าลืมนะ ความเย่อหยิ่งและเย็นชาของคุณ หากใช้ผิดที่ขึ้นมา ทุกอย่างจะสะท้อนมาที่ตัวคุณเอง

วันที่อึดอัดที่หัวใจเช่นวันนี้ ยังคงยาวนาน สำหรับ

คุณ

“คุณหมอแอนน่า คุณดื่มกาแฟแบบไหน ผมเลี้ยง

คุณ!”

คุณหมอผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมา

ลั่วหานยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไร พวกคุณจะดื่ม อะไร ฉันเลี้ยงพวกคุณเอง ทุกคนทำงานหนัก และ สมควรได้รับสรรเสริญ”

“ว้าว! คุณหมอแอนน่าเยี่ยมสุดเลย! งั้นพวกเราก็ ไม่เกรงใจแล้วนะ!” เมื่อเดินออกจากประตูพร้อมกับกาแฟ? โทรศัพท์ มือถือของฉู่ลั่วหานก็ดังขึ้น

บนหน้าจอ มีข้อความแวบขึ้นมา และเธอจำไม่ได้ ว่าเธอเขียนมันตั้งแต่ตอนไหน มีตัวอักษรขนาดใหญ่ คือ “ผู้ป่วยโรคระบบประสาท” นั่นหมายถึงจิ้งจอก ร้ายกาจตัวหนึ่ง

หลังรับสายขึ้นมา เธอยังไม่ได้พูด หลงเซียวก็พูด ขึ้นมา “คุณงานยุ่งอยู่เหรอ?”

ลั่วลั่วจิบกาแฟ และความขมฝาดของบลูเมาเท่น คอฟฟี่ ก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นความหวาน “พึ่งเสร็จงาน กำลังดื่มกาแฟอยู่ บลูเมาเท่นคอฟฟี่ ไม่มีน้ำตาล อยาก ดื่มสักถ้วยไหม?”

หลงเซียวยืนอยู่ที่หน้าต่าง มองไปที่กาแฟในถ้วย ของเขา สูดดม แล้วจิบ “บลูเมาเท่นคอฟฟี่ ไม่มีน้ำตาล ชนแก้ว”

ลั่วหานหัวเราะอย่างเงียบๆ มันบังเอิญขนาดนั้น เลยเหรอ?

โอเค ชนแก้ว”

หลังจากจิบเครื่องดื่มแล้ว หลงเซียวก็เปิดหัวข้อว่า

“วันมะรืนนี้ฉ่ซีหรานและเสิ่นเหลียวจะมาที่เมืองหลวง ผมกลัวว่าแม่เลี้ยงของคุณก็จะมาด้วยในตอนนั้น คุณ คิดแล้วหรือยังว่าจะทำอย่างไร?”

“เพื่อจัดการกับฉู่ซีหราน คุณคิดว่าฉันต้องเตรียม ตัวด้วยหรือ?” ฉู่ลั่วหานยิ้ม เลิกคิ้ว ใบหน้าที่มีความ มั่นใจและหยิ่งผยอง สวยงามและสะดุดตา

หลงเซียวยังยิ้มตาม “ดูเหมือนว่า คุณจะซอบเล่น

สด”

“แน่นอน การเล่นสด ถึงจะสนุก แต่ฉันไม่ได้เห็น

พวกเขามานานแล้ว ไม่รู้ว่าพวกเขาจะตกใจจนตาย ไหมถ้าฉันโพล่ออกไปทันที ถ้าทำให้พวกเขาตกใจจน ตายในครั้งเดียว มันก็จะไม่สนุกแล้ว”

“ฮ่าฮ่า!”

ชายคนนั้น หัวเราะอย่างจริงใจและเซ็กซี่ว่า “ลั่วลั่วคุณร้ายกาจขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ”

“ขอบคุณที่คุณหลงที่ยอมรับในตัวฉัน ฉันจะ พยายามอย่างไม่ลดอีกต่อไป” ฉู่ลั่วหานจิบกาแฟอีก ครั้ง รสชาติหวานมาก!

หลงเซียวกล่าวว่า “อย่าทำงานจนเหนื่อยเกินไป ผมจะไปรับคุณตอนหลังเลิกงาน”

ลั่วหานปฏิเสธโดยตรง “ไม่ต้อง ฉันขับรถมาเอง” “อ่อ?”

เธอรีบหัวเราะทันที “คุณหลงทำงานหนักมากใน แต่ละวัน ฉันจะยอมให้คุณทำงานหนักเกินไปได้ อย่างไร? อีกอย่าง คุณกลับบ้านให้เร็วหน่อยนะหลัง เลิกงาน ไม่ใช่ว่าจะทำอาหารอีกเหรอ? ฉันอยากกิน มะเขือเทศผัดไข่ตอนเย็นนี้ จะทำให้ได้ไหม?” “โอเค! ผมจะรอคุณอยู่ที่บ้าน พร้อมมะเขือเทศผัด

ไข่”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ