ตอนที่ 2

“อะ… จิล ฉัน ให้แก

“อะไรอ่ะแก” ปองรักยกหน้ามองสุจิราเพื่อนสาวคนสนิท

“บัตรทําผมที่ร้าน พอดีมันจะหมดวันอาทิตย์นี้ ฉันก็ลืม เอาไปใช้ วันศุกร์ฉันต้องบินไปญี่ปุ่นกับคุณพ่อคุณแม่ เสียดาย แกเอาไปใช้เถอะ” สุจิราบอก

“ว้าว… ของร้านดังด้วย ว่าแต่ไม่ต้องจ่ายตังค์เพิ่มใช่ไหม” ปองรักดีใจสุด ๆ นานแล้วมั้งที่ไม่ได้เข้าร้านทำผม

“เออ… ไม่ต้องจ่ายเพิ่ม ทำอะไรทุกอย่างในร้านได้หมด

“แหม… โชคดีจัง ขอบใจนะ” เธอพูดไปยิ้มไป

“ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อยนะ วันนี้เรา เลี้ยงเธอเอง” สุจิราบอกกับปองรักเพื่อนรัก เพราะเธอรู้ว่าช่วงนี้ที่ บ้านของปองรักมีปัญหาด้านการเงินทำให้เธอต้องกระเบียด กระเสียร

ปองรักทำท่าจะปฏิเสธ สุจิราจับมือเธอและลากขึ้นทันที หญิง สาวจำใจต้องเดินตามเพื่อน

“ให้เลี้ยงทุกวัน เกรงใจ” เธอบอกสุจิราเสียงแผ่ว

“เกรงอกเกรงใจอะไรกัน แกช่วยฉันเรื่องเรียนทั้งหลายเรื่อง อีกอย่างแกก็ไม่ได้กินอะไรเยอะ ขนหน้าแข้งจิราไม่ร่วงหรอกนะสุจิราเป็นลูกเจ้าของร้านจิวเวลรี่ที่ดังที่สุดในเมืองไทยตอนนี้ “ขอบใจนะเพื่อน” ปองรักและสุจิรายิ้มให้กันอย่างจริงใจ

ในห้างใหญ่กลางกรุงเทพฯ “ลมอะไรหอบมาคะคุณน้อง” ช่างชลลี่ทักทิพย์ดาราตั้งแต่เธอ ย่างกรายเข้ามาในร้าน

ณ ร้านเสริมสวย

“มีคิวว่างไหมคะ” ทิพย์ดาราถามเพราะเห็นลูกค้านั่งกันอยู่ หลายคน

“สำหรับน้องดาด้าว่างเสมอ วันนี้จะทำอะไรมั่งคะ” ช่างชลลี่ รีบรับกระเป๋าแบรนด์ดังจากมือของเธอไปวางเอาไว้บนโต๊ะ กระจกข้างหน้า ดาราสาวเข้าไปนั่งประจำที่

“ซอยเล็มปลายแล้วก็สระไดร์ค่ะ” เธอบอกช่างชลลี่ ก่อนจะทำ

หน้าเหี่ยว ๆ

“เป็นอะไรคะคุณน้องท่าทางอารมณ์บ่จอย” ชลลี่เป็นช่างที่รู้ใจ และก็เปรียบเสมือนเพื่อนสนิทที่ทิพย์ดารารู้จักตั้งแต่เข้ามาเป็น ดาราใหม่ ๆ

“เซ็งคนค่ะ มีเงิน แล้วทำตัวใหญ่โต เอาแต่ใจ” เธอนึกไปถึง หน้าของฟาเบียนแล้วโมโห ยิ่งนึกถึงตอนที่เขาเอาเงินฟาดหัว ของเธอแล้วก็ยิ่งช้ำใจ

“แหม…เพิ่งเห็นข่าวให้สัมภาษณ์ถึงหวานใจ” ชลลี่แซว

“นั่นแหละค่ะ เขาล่ะที่ดาด้าชักจะเกลียดเสียแล้ว” เธอ

พ่นลมหายใจออกมา ซลลี่ขยับเข้าใกล้อย่างสอดรู้สอดเห็น

“วันก่อนก็ไปเที่ยวยุโรปมาด้วยกันไม่ใช่หรือคะ พี่คิดว่าจะตก ร่องปล่องชิ้นกันแล้วเสียอีก”

“ผู้ชายนะคะพี่ มีเงินก็คิดว่าตัวเองเป็นพระเจ้า ใช้แต่เงิน ฟาดหัวคนโน้นคนนี้ ยังไงดาด้าก็ต้องเอาชนะเขาให้ได้” เธอพูด อย่างมั่นหน้า

“พี่ไม่เข้าใจอะ” ซลลิ่งง เพราะไม่เข้าใจที่ทิพย์ดาราพูดออกมา

สักนิด

“ฟาเบียนเขามีเงินนี่คะ เงินถุงเงินถัง เขาจะเอาผู้หญิงคนไหน ที่เขาพอใจมาขึ้นเตียงก็ได้ ก็แค่จ่ายเงิน ดาด้าขอสาปส่งเลยนะ คะ แช่งเลยว่าให้เขาไม่มีคู่ครองไปจนตาย

“ว้าย ๆ… ถึงกลับจะไม่เผาผีกันเลยหรือคะ น้ำผึ้งหวาน ๆ ขม ปีซะแล้ว”

“ยังไม่ทันขึ้นรวงเลยค่ะ ร่วงลงมาซะก่อน ดาด้าก็อยากจะเห็น น้ำหน้าเมียที่เขาจะพาออกหน้าออกตาเหลือเกิน เชอะ..” เธอทำ เสียงขึ้นจมูก มองสบตากับช่างชลลี่อย่างสะใจ

ปองรักที่นั่งอบไอน้ำอยู่ที่เก้าอี้ห่างไปอีกตัว ได้ยินเรื่องราวที่ ทั้งสองสนทนากันอย่างชัดเจน เธอนั่งเปิดเฟซบุ๊กและเช็กข่าว ดารา

อ๋อ… ทิพย์ดารา คนนี้นี่เอง เธอมองไปยังมือถือ และเหลือบ ตามองใบหน้าของทิพย์ดารา
ข่าวที่เธอให้สัมภาษณ์ถึงความสัมพันธ์กับนักธุรกิจหนุ่มไฟ

แรง

(ผู้นำของธุรกิจนำเข้าและส่งออกมือหนึ่งของเมือง ฟาเบียน ฟ รองซัว วัย 32 ปี ที่ไม่ยอมแต่งงานเสียที มิน่าล่ะ… เป็นขาประจํ คนคุ้นเคยกับนักแสดงมากฝีมืออย่าง ทิพย์ดารา นวลพรรณนี่เอง

ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะชวนเขาลงจากคานทองมาได้ สยบข่าว คาสโนว่าตัวพ่อ ที่มีคอนเซ็ปที่สาว ๆ ฟังแล้วขนลุกไปตาม ๆ กัน “หากอยากได้ทุนการศึกษา ใส่ชุดนักศึกษามาหาพี่”)

นักข่าวก็ช่างเขียนข่าวนะ ปองรักหัวเราะหึๆ

“จะเอายังไงคะคุณ เสี่ยทรงพลเขายื่นคำขาดมาแล้ว” ปิ่นรัก มองหน้าสามีน้ำตาคลอ เธอยังตกใจไม่หายที่วันนี้มีชายฉกรรจ์ ห้าคนมาหาที่บ้าน และก็ยื่นคำขาดให้ ชาญชัย ใช้หนี้พวกเขา

“ต้องขายบ้าน มีทางเดียวแล้ว” คุณชาญชัยนั่งกุมขมับตัวเอง น้ำตาของลูกผู้ชายไหลริน

“คุณพ่อคะ คุณแม่คะ” ปองรักเดินออกมาจากมุมมืด เธอแอบ ฟังบทสนทนาของทั้งสองท่านอยู่นานแล้ว

“ยายจิล” แม่มีสีหน้าตกใจไม่น้อย ทั้งสองท่านไม่เคยปริปาก ว่าตอนนี้ลำบากแค่ไหน แต่เธอรู้ได้จากการที่แม่ลดค่าขนมไป เรียน

“จิลมีเงินฝากค่ะ” เธอนั่งลงใกล้ ๆ แม่ แล้วยื่นบัญชีที่เตรียม เอาไว้ให้คุณพ่อ ใบหน้าของคุณพ่อดูหม่นหมองลงไปมาก เขาผิดเองที่ไว้ใจคนผิด เอาเงินเก็บที่มีและยังไปกู้เสียทรงพลอีกสอง ล้านห้าเพื่อเอาไปลงทุนในครั้งนี้ นอกจากจะไม่ได้รับผล ตอบแทนอะไรแล้ว ยังแบกภาระหนี้สินเพิ่มมาอีก เกือบล้าน

“แค่สามแสน หนูจิล ลูกเก็บเงินของลูกเอาไว้เรียนต่อนะ พ่อจะ พยายามขยับขยายและขอผ่อนผันกับเสียทรงพลอีกที” คุณพ่อ ลุกขึ้นทันทีที่พูดจบ แต่เธอรู้ว่า พ่อคงเสียใจมาก ไหล่ของท่านสั่น ไหวเหมือนคนร้องไห้ แม่รับบัญชีคืนให้เธอ ก่อนจะรีบตามคุณ พ่อขึ้นไปบนเรือนอย่างรวดเร็ว

“โธ่… แล้วหนูจะทำอะไรให้คุณพ่อได้บ้างคะ

ปองรักเดินกลับขึ้นห้องนอนของตัวเอง เธอนั่งเปิดดูและอ่าน เรื่องราวต่าง ๆ ที่ปรากฏอยู่บนเฟซบุ๊ก

(สาวจีนประกาศขายพรหมจรรย์ 1 ล้านบาท เพื่อรักษาพี่ชายที่

ป่วยเป็นลูคีเมีย)

(สาว 18 ชาวบราซิล ประกาศขายตัวเพื่อนำเงินมารักษาแม่ ของเธอที่ป่วย)

“ทำไมพวกเธอกล้าท่า” เธอนั่งถามตัวเอง