ซ่อนสวาทมาเฟีย 1/4

ปลายลิ้นเลียไปมาบนชาลาเปาลูกโต แค่นั้นเดือนกันยาก็แทบจะดาว ดิ้นพรวดพราด สงครามฟาดฟันทุกความรู้สึกของเธอให้ขาดวิ่น เดือน กันยาล่องลอยอยู่ในวิมานสีชมพูคาดแดง ทั้งหวานและร้อนแรงจนเธอ แทบขาดใจตายเสียให้ได้

แก่นกายท่อนใหญ่สอดเข้าหาสวาท กายที่เข้ากันดีทุกบทบาท

การกระทำ เมื่อถูกสอดลึกร่างหวานก็สายเป็นงูเลื้อย

“ส่ายแบบนี้ พี่จะเสร็จเอานะทูนหัว

“เร็วๆ สิคะ คราม ช้าทำไมอีก

สงครามถึงกับส่ายหน้าให้กับความร่านร้อน ริมฝีปากของเขาเคลือบ รอยยิ้มกระชากใจ สะโพกแคบกระทั้นอัดจงอยก้นขาวผ่อง สายคลึงแก่น กายตามความปรารถนาของเดือนกันยา พงขนดกที่พาดเป็นทางตั้งแต่ใต้ สะดือหนุ่มเคล้าคลอดิ่งเนื้อให้ท่านเสียวถึงขั้วหัวใจ

“อ๊า อ๊ะ ซี้ดดดด”

มือใหญ่คลึงขย่าทรวงอกอวบที่กระเพื่อมโยกไปตามแรงกระทัน สงครามไม่ยั้งเรี่ยวแรงเพื่อโจนทะยานพาเดือนกันยาขึ้นสวรรค์

“โอววววว/อ๊า”

เดือนกันยาชันเข่ารอว่าเมื่อไหร่สงครามจะปีนหน้าต่างเข้าหาเธออีก สายตาของเธอจับจ้องไปยังหน้าต่างที่มองออกไปด้านนอกจะเห็นบ้าน ข้างๆ ซึ่งเป็นบ้านของสงคราม บ้านหลังนั้นเงียบกริบมาหลายวันแล้วหลัง จากเขาเข้ามาป้อนสวาทให้ถึงพริกถึงขิงแล้วก็หายหน้าไป นี่ก็เข้าวันที่ 6 ที่ เธอไม่ได้เห็นหน้าเขา มันห่างเกินไป
สงครามไม่เคยห่างหายไปนานขนาดนี้ ถึงแม้จะไม่ได้ทำตัวเป็นโจร ปล้นใจ แต่อย่างน้อยเธอจะได้เห็นรอยยิ้มกวนๆ กับแววตาชวนกระหาย นั้น แล้วนี่เกิดอะไรขึ้น รถของเขาก็จอดอยู่ แต่เดือนกันยาไม่เห็นหน้า สงครามเลย

“คุณหนูลูกแก้วขา แม่บ้านเองค่ะ” เสียงที่ตั้งอยู่หน้าห้อง เดือนกันยา

องขานกลับไป

“เข้ามาเลยค่ะแม่ปาน” เธอยังนั่งชันเข่าอยู่บนเตียง แต่เพิ่มรอยยิ้ม บางๆ ที่ฝัน ให้สดใสที่สุด มีอะไรกับลูกแก้วหรือคะแม่บ้าน

“แม่ปานเอาชาเขียวที่คุณหนูชอบมาให้ค่ะ วันนี้คุณหนูไม่ลงไปข้าง ล่างเลย ไม่สบายหรือเปล่าคะ

“เปล่าค่ะ ลูกแก้วสบายดี” เดือนกันยามองแม่บ้านสองจิตสองใจ แต่ แล้วก็ตัดสินใจถามออกไป

“บ้านพี่ความเงียบจังเลยนะคะแม่ปาน พักนี้ลูกแก้วไม่เห็นความเลย

เขาไม่อยู่หรือคะ” “อ้อ คุณครามไม่อยู่ค่ะ แม่ป่านเห็นคุณครามหอบกระเป๋าเดินทางใบ

ใหญ่ขึ้นรถแท็กซี่ไปหลายวันแล้ว ยังไม่เห็นกลับมาเลยค่ะ

“เหรอคะ”

“ค่ะคุณหนู คงกลับต่างประเทศมั้งคะ ก็ครอบครัวของคุณครามอยู่ที่ อิตาลีไม่ใช่เหรอคะ”

ไปไม่บอก หรือนั่นจะเป็นการบอกลา

“ค่ะแม่ปาน เอ่อ ขอบคุณสำหรับชาเขียวนะคะ ลูกแก้วเพลียๆ ขอ นอนพักสักจีบนะคะ”

“ตามสบายเลยค่ะคุณหนู” แม่บ้านถอยฉากไป
เดือนกันยาถอนใจแล้วกำลังจะจิบชาเขียวที่แม่บ้านเอามาให้ โทรศัพท์มือถือก็ดังลั่นเป็นเสียงเรียกเข้าเพลงแดนซ์ที่เธอชอบ

“คิดถึงจังเลยค่ะพี่อัง” เป็นสายของอังคณา สีหน้าของเดือนกันยาจึง เบิกบานแจ่มใสผิดเมื่อครู

“พี่ก็คิดถึงลูกแก้วจ้ะ เป็นไงมั่งเรา ทิ้งให้อยู่บ้านไม่ออกไปว่าที่ไหน

ใช่มั้ย”

“แหมจะให้ลูกแก้วซ่าได้ไง ในเมื่อลูกแก้วแบกภาระดูแลโรงแรมเต็ม

ตัวแล้ว”

“เชอะ ไม่ได้ดูตลอด 24 ชั่วโมงนี่ยะ”

เดือนกันยาหัวเราะร่วน

“แล้วทางโน้นเป็นยังไงบ้างคะ กลับเมื่อไหร่ ไปกันไม่ยอมบอกลูก แก้วเลย ใจร้ายอะ”

“กลับไปลูกแก้วจะได้ยินข่าวดีสุดๆ

“ข่าวดีเรื่องอะไรคะ คุณพ่อเปลี่ยนใจจะให้ลูกแก้วขับรถเองแล้วเหรอ

ไชโย”

“ไม่ใช่ค่ะ เรื่องนั้นคุณพ่อท่านทำเพราะเป็นห่วง ลูกแก้วใจร้อน

“โฮะ แล้วเรื่องอะไรที่จะทำให้ลูกแก้วดีใจสุดๆ ล่ะคะ”

เสียงของอังคณาเงียบหายไปสักพักเหมือนกำลังคิด เดือนกันยาก็รอ ฟังคําตอบอย่างจดจ่อ ข่าวดีนั้นคือข่าวอะไร

“พี่กำลังจะแต่งงาน

“อ๊ะ กรี๊ดดดด จริงเหรอคะพี่อัง” มันเป็นข่าวดีจริงๆ ดีมากๆ พี่องของ เดือนกันยากำลังจะแต่งงานแล้ว
“จริง”

“ใครคือผู้ชายที่โชคร้ายคนนั้นคะ” เดือนกันยาแซวพี่สาวก่อนปล่อย เสียงหัวเราะ ใจบท้าย

“คนที่ลูกแก้วก็รู้จักดี”

“ใครกันคะ”

“ก็คุณสงคราม ดาร์เมียน อะลองโซ เบนเนตติ ไงล่ะจ๊ะ

แผ่นดินตรงหน้าเดือนกันยายุบกะทันหัน ร่างบางทรุดฮวบลงไปกอง อยู่กับพื้นห้อง ทุกอย่างมืดสนิท วังเวงและอ้างว้าง เดือนกันยาตัวสั่น ริม ฝีปากสั่นระริก

“วะ ว่าไงนะคะพี่อัง ใครที่พี่อังจะแต่งงานด้วยนะคะ”

“คุณสงคราม ดาร์เมียน อะลอง โซ่ เบนเนตติ ผู้ชายข้างบ้านของเรา ไงล่ะจ๊ะ พี่เองก็ไม่อยากจะคิด ไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำ ในตอนแรกว่าเขาจะมาขอ คุณพ่อคุณแม่ของเขาบินตรงมาจากอิตาลี ตามพวกเราไปถึงบ้าน คุณพ่อ บอกว่าครอบครัวเขารู้จักกันดีกับคุณพ่อ และกำลังทำธุรกิจร่วมกัน เห็นว่า ใช้งบประมาณมหาศาล ได้ผู้ร่วมหุ้นรายใหญ่ก็ดีไป คุณพ่อก็รีบยกพี่ให้ เลย น่าอายจริงๆ แต่พี่ก็ดีใจนะลูกแก้ว พี่นะแอบปลื้มเขามานานแล้ว ผู้ชายอะไรล้อหล่อ”

หลังจากนั้นอังคณาพูดอะไร เดือนกันยาก็ไม่รับรู้อีกแล้ว โสตประสาท การรับรู้ของเธอถูกทําลายลงอย่างย่อยยับ เหมือนหัวใจที่แตกออกเป็น เสี่ยงๆ สลายเป็นเถ้าธุลี

“ลูกแก้วฟังพี่อยู่หรือเปล่าจ๊ะ” เสียงของอังคณาดังเข้ามา เสียงนั้น หวานใสอย่างคนกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งรัก ตรงกันข้ามกับเดือนกันยา แม้น้ำตาสักหยดก็ยังไม่หลั่งริน

“คะ คะพี่อง ลูกแก้วขอให้พี่ยังมีความสุขมากๆ นะคะ” เดือนกันยาอวยพร สาวล่วงหน้า เธอทองเอาไว้ ไม่เคยรักเขา ไม่เคยรัก และจะต้อง ไม่รัก

“ขอบคุณมากจ้ะน้องรัก เตรียมชุดสวยๆ ใส่งานแต่งงานของพี่ได้เลย

สงครามก็เป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเดือนกันยา โดยใช้วิธีลักกินขโมยกิน เขาแค่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ที่ผ่านมาคือบ่วง กรรม กรรมเก่าของเดือนกันยาคงหนานักถึงส่งสงครามมาทวงคืน