ตอนที่ 4

“ส่งก่อนเพื่อนเลยนะปองรัก ทำไมถึงเลือกที่จะไปบริษัทนี้ อาจารย์สัมภาษณ์เบื้องต้น

“มันเป็นธุรกิจที่น่าสนใจมาก ๆ ค่ะอาจารย์ จิลคิดว่าหากได้ไป ฝึกงานที่นี่ จะทำให้เปิดโลกทัศน์ที่กว้างขึ้น และสามารถนำมา ปรับใช้ในอนาคตได้

“แล้วทําไมต้องขอฝึกเป็นเลขานุการเจ้าของกิจการ”

“คุณฟาเบียนเป็นคนที่เก่งมาก ๆ ค่ะ เขาสามารถประสบความ ໆ สําเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย และดำเนินกิจการเป็นผู้นำแถวหน้าของ เมืองไทย ซึ่งจิลเคยศึกษาประวัติของท่าน แล้วก็ยึดหลักการบาง อย่างของท่านมาเป็นแนวทางชีวิตค่ะ”

“ทําการบ้านมาได้ดี ครูเซ็นต์อนุมัติ แล้วจะดำเนินการส่ง เอกสารไปให้ทางบริษัทให้ แต่หน้าที่ของเธอต้องทำจดหมาย แนะนำตัวเองส่งไปให้คุณฟาเบียนเองนะ”

อาจารย์ยื่นกระดาษโน้ตแผ่นหนึ่ง ซึ่งเขียนอีเมลเป็นชื่อของฟา เบียนอย่างชัดเจน เธอทำตาโตมองหน้าอาจารย์เหมือนเป็น คําถาม

“อาจารย์เป็นคนขอให้ทางเจ้าของบริษัททุกบริษัทที่จะรับ นักศึกษาของเราไปฝึกงาน เป็นคนตัดสินใจในการเลือกรับ นักศึกษาที่ยื่นความจำนงด้วยตัวเอง เพราะตำแหน่งที่เราต้องไปฝึกต้องประสานงานและอยู่ใกล้ชิดกับเจ้าของบริษัทด้วย เนี่ย เป็นหลักการของอาจารย์เลยนะ พวกเธอโชคดีมากที่ได้อาจารย์ เป็นที่ปรึกษา”

อาจารย์พูดพลางทําตัวยึด ๆ แต่สีหน้าของปองรักหนักใจอยู่ มาก เธอจะทำเช่นไรให้ฟาเบียนตอบรับการฝึกงานของเธอ ปองรักกลับบ้านไปแทบเอามือก่ายหน้าผาก

ช่วงนี้แม่สั่งไว้ว่าให้ไปเยี่ยมพ่อเฉพาะวันที่เธอว่างจริง ๆ เนื่องจากแม่ได้ย้ายโรงพยาบาลของพ่อไปอีกฝั่งเมืองของ กรุงเทพฯ ซึ่งไกลจากบ้านของเธอมาก หากจะนั่งรถเมล์ก็ไม่ต่ำ กว่าสามสี่ต่อ แม่กลัวเธอจะเหนื่อย แต่สองแม่ลูกก็คุยกันทาง โทรศัพท์แบบเห็นหน้าทุกวัน

ปองรักนั่งอยู่ที่หน้าคอมพิวเตอร์ เธอพิมพ์แล้วลบ พิมพ์แล้ว ลบอยู่ตั้งหลายครั้ง เธอทิ้งหลังลงไปบนที่นอน ก่อนจะลุกขึ้นมา นั่งหน้าคอมพิวเตอร์อีกครั้ง

ปองรักตัดสินใจนั่งเขียนจดหมายแนะนำตัวเป็นภาษาฝรั่งเศส เพราะเขาให้สัมภาษณ์ว่าชอบประเทศฝรั่งเศส เธอพยายาม เขียนอย่างสุดกำลัง และทำให้ดีที่สุด

แต่ก็มีอยู่ประโยคหนึ่ง เธอเขียนว่า

(“ดิฉันชอบประเทศฝรั่งเศสค่ะ ฝรั่งเศสเป็นเมืองในฝันที่อยาก จะไปฮันนีมูนกับคนที่ดิฉันรัก”)

ปองรักก็ใส่ชุดนักศึกษา ปล่อยผมยาวสยาย และทาปากสีส้ม อ่อน ซึ่งก็เป็นสีโปรดของเธอเช่นเดียวกัน
ฟาเบียนเพิ่งกลับมาจากประเทศจีน มีคนขับรถมารับเขาที่

สนามบิน ชายหนุ่มหยิบมือถือขึ้นมาเช็กงาน แต่สิ่งที่สะดุดตา ที่สุด มีอีเมลเข้ามาหาเขา ในขณะนี้ เขายกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู ตีหนึ่งสิบสองนาที เขาหัวเราะ

ดังหี ๆ

พอเห็นเป็นเรื่องแนะนำตัวเองของนักศึกษาเขาก็รีบเปิด เอกสารที่เธอแนบส่งเข้ามาดู ฟาเบียนรู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่เธอ เลือกใช้ภาษาฝรั่งเศส ในการเขียนจดหมายแนะนำตัว เขานึกชม ในใจว่าเธอใช้ภาษาได้ดี พออ่านมาถึงประโยคหนึ่งเขากลับ หัวเราะดังลั่น จนคนขับรถหันหน้ามามอง เพราะเจ้านายของเขา ไม่ได้หัวเราะดังแบบถูกอกถูกใจแบบนี้มาตั้งนานแล้ว

และยิ่งสะดุดตาเข้าไปอีก กับรูปถ่ายในชุดนักศึกษาของเธอ พร้อมน้ำหนักส่วนสูง ซึ่งมันไม่จำเป็นต้องใส่มาในนั้น เขานั่งยิ้ม น้อยยิ้มใหญ่

รายการเกิดมาแฉ มันได้ผลจริง ๆ แฮะ รายการเขาดังจริง ๆ เขานึกไปขำไป ว่าเด็กสาวคนนี้ต้องดูรายการเกิดมาแฉแน่ ๆ เลย

“ปองรัก นิคเนม จิล” เขาเอ่ยชื่อเธอออกมา

‘เดี๋ยวเราได้เจอกัน

วันรุ่งขึ้น ฟาเบียนเรียกเลขาขอดูเอกสารการส่งตัวของปองรัก เขาเซ็นต์อนุมัติไปในทันที
(“ปองรัก บริษัท ฟาเบียน คอนเซ็นเตอร์ ชิปปิ้ง จำกัด เขา ตอบตกลงให้เธอเข้าไปฝึกงานได้ ทางนั้นแจ้งมาอีกว่า พร้อม เมื่อไหร่ให้ไปเริ่มงานได้ทันที แต่เขามีคอมเม้นท์มานิดนึงว่าถ้า เธอต้องเดินทางไปต่างประเทศกับเขา โดยเฉพาะประเทศ ฝรั่งเศสเธอจะไปไหม”) อาจารย์แจ้งข่าวดีเธอทางไลน์ แต่พอ เห็นประโยคหลังหัวใจของปองรักก็เต้นโครมคราม

(“ไปไหนก็ไปได้ทั้งนั้นค่ะอาจารย์”) เธอตอบท่านไปด้วยหัวใจ พองโต

“ข่าวดีอะไรลูกนั่งยิ้มไม่หุบ” แม่ถาม

“ก็หนังสือที่หนูส่งไปขอฝึกงานเขาตอบกลับมาว่ารับหนูเข้าไป ทำงานด้วยค่ะ” เธอพูดด้วยอาการดีใจ สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“ที่ไหนลูก”

“สัตหีบค่ะ” เธอบอกแม่

หลังจากนั้นทั้งสองก็เริ่มปรึกษากันว่าจะเอายังไง เพราะจาก บ้านไปทํางาน เธอคงไปกลับไม่ไหว

“แม่จำ วันที่จิลไปเริ่มงาน จิลจะขอทำเรื่องอยู่หอพักพนักงาน ก็ได้ค่ะ” เธอพูดให้แม่สบายใจ เพราะทางอาจารย์ก็แจ้งว่ามี สวัสดิการอะไรให้บ้าง

“ดีลูก ตั้งใจฝึกงาน จบมาจะได้หางานทำดี ๆ

“จ้ะแม่” เธอรับปากแม่อย่างแข็งขัน ปองรักเอื้อมมือไปแตะมือ ของพ่อที่นอนไม่ไหวติงอยู่บนที่นอน
“พ่อจ๋า จิลจะหาเงินให้ได้เยอะ ๆ เลย จะเอามารักษาพ่อค่ะ พ่อต้องเข้มแข็ง และรีบหายนะคะ” สองแม่ลูกกอดกันกลมอยู่ที่ หน้าเตียงของพ่อ

“น้องปองรัก เชิญที่ห้องท่านประธานค่ะ” เลขานุการของฟา เบียนเดินเข้ามาตามเธอถึงห้องเล็ก ๆ ที่จัดเอาไว้ให้สำหรับผู้ ที่มาติดต่องาน

เธอสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างช้า ๆ และจัดเสื้อผ้าของตัวเอง ให้ดูดี ไม่วายหันไปมองกระจกสีดำที่ข้างผนัง ยกมือขึ้นจัดผม เผ้าให้เข้าที่เข้าทาง

ตื่นเต้นจัง’ เธอพูดกับตัวเอง ยกมือขึ้นมาจับกันเอาไว้แน่น