ตอนที่ 5 ถูกบังคับให้ต้องทน

หูของนัชชาแดงก่ำทันที เธอตอบด้วยเสียงต่ำ เหมือนยุงบิน”อือ”

“สามีนอกใจ เลยจะแก้แค้นด้วยการเอาสมบัติของ เขา ?”เขายังคงถามต่อ

นัชชาไม่รู้ว่าทำไมไม่มีความมั่นใจแล้ว”อือ”

“เขาไม่เคยแตะต้องตัวเธอเลยหรอ ? ”

เธอตอบด้วยจิตใต้สํานึก อือ”

หลังจากตอบเสร็จ ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ก็ลุก ขึ้นมาทันที ก่อนที่นัชชาจะรู้ตัว คนนั้นก็ยืนอยู่ตรง หน้าเธอแล้ว เขาใช้ปลายนิ้วดันปลายคางเธอขึ้น มา “คุณรู้เตน์ทลอว์เฟิร์มทำคดีฟ้องหย่ามาน้อยมาก ไหม”

นัชชามองไปที่เขาอย่างไม่เข้าใจ
“การฟ้องร้องคดีแบบนี้ทนายคนใหญ่ๆไม่ชอบ รับ ทนายคนเล็กๆไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้ โดย เฉพาะคดีอย่างคุณ ไม่มีเงิน มันไม่มีประโยชน์ ดัง นั้นมันต้องใช้เงินจำนวนมาก คุณมีเงินไหมล่ะ ? ” ประโยคที่เขาพูดมามีพลังมาก

นัชชาขมวดคิ้ว เธอไม่มีเงิน บัตรที่อยู่ในมือก็เป็น บัตรเสริม คาดว่าไม่นานก็จะโดนระงับ คิดดูแล้วเธอ ก็โง่จริงๆ มาฉีกหน้าเขาโดยไม่มีหลักฐานสักอย่าง แม้แต่เงินก็ไม่มี

ยืมเงินของจินต์หรอ?

เธอไม่มีหน้าไปยืม ก็รู้ขอยืมเงินก็เหมือนน้ำนิ่งไหล ล็ก แต่นี่เป็นการฟ้องร้องระยะยาว

ตอนนี้ในหัวเธอซับซ้อนวุ่นวายมาก นัชชารู้สึกว่าตัว เองเหมือนปลาที่เกยตื้น นอกจากรับก็ไม่มีทางเลือก แล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งรีบ ยิ่งรีบก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจ ดวงตา ของเธอค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อยๆ และเริ่มมีน้ำ ไหลออกมา

เตชิตปล่อยเธอ เขาขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดน้ำตาที่จะ หลุดออกมาของเธอ ดอกเดซี่ดอกเล็กเล็กๆกำลังร้องไห้ นี่เป็นปฏิกิริยาที่เขาไม่คาดคิด ทําไมถึงน่า สงสารแบบนี้

มิน่าวันนั้นเธอถึงได้มีท่าทีกล้าหาญแบบนั้น ที่แท้ เธอจับได้ว่าสามีของเธอมีคนอื่น

เตชิตรู้สึกใจเย็นอย่างบอกไม่ถูก ใช้มือบีบปลาย คางของเธอ นิ้วโป้งแตะไปที่ริมฝีปากบางๆของเธอ ลูบไล้ริมฝีปากสีชมพูนั้น แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าคืนวันนั้น เขายังไม่ได้จูบเธอ นัยน์ตาเริ่มมืดมนขึ้น “คดีนี้ผม ช่วยให้คุณชนะได้ คุณต้องการไหม ? ”

ต้องการไหม

สองคําคํานี้มีความหมายลึกซึ้ง นัชชารู้สึกริมฝีปาก ระคายเคืองมาก เธอพยายามจะหันหน้าหนีแต่ก็ หลีกเลี่ยงไม่ได้ ดวงตาใสๆมองไปที่เขา “แล้วคุณ ต้องการอะไร ? ”

เตชิตยกมุมปากขึ้น ยังรู้มาคุยเรื่องข้อแม้ไม่ได้โง่ เกินไป

เขาเขยิบเข้ามาใกล้เธอเล็กน้อย ดมกลิ่นสะอาด แถวๆซอกคอของเธอ ผมต้องการคุณ”
คําพูดที่ออกมาจากปากของเขากับสีหน้าไม่ เปลี่ยนเลย

นัชชาได้ยินก็กังวลใจ “คุณเตชิต คำว่า ต้องการ ของคุณหมายถึงอะไร ?

เตชิตไม่ตอบแต่ถามกลับว่า “คุณคิดว่าตัวคุณเองมี อะไรให้ผมได้บ้างล่ะ ? ”

เขามีทั้งเงิน มีทั้งอำนาจ ไม่ขาดอะไร อย่าพูดถึง นัชชา เขามีทุกอย่างเหนือดวิษ ที่เธอจะมีให้ก็เพียง แค่ตัวเธอเอง

นัชชาท่าสายตาเย็นชา “ข้อเรียกร้องของคุณ ฉัน อาจจะตกลงไม่ได้

คืนวันนั้นมันเป็นข้อผิดพลาด ถ้าตอนนี้ท่าต่อมันจะ ยิ่งผิดกว่าเดิมอีก

แต่เตชิตไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยเธอไป “ใน

ประสบการณ์ของผม ถึงแม้ว่าคุณจะไปยืมเงินมา ทนายดรณ์ก็ไม่รับฟ้องร้องคดีของ คุณ การรบกวน ที่ไร้ค่า ทนายของเตนัทลอว์เฟิร์มไม่รับหรอก ”
“คุณ ฉันหรอ ? ”

“มันเป็นข้อเท็จจริง”

นัชชามองไปที่ผู้ชายที่อยู่ใกล้ๆ และทันใดนั้นเธอ ก็รู้ถึงชะตากรรมของตัวเอง เธอยิ้มเศร้าเพียงเล็ก น้อย “คุณเตชิต ฐานะแบบนี้คุณจะต้องการผู้หญิง แบบไหนก็ได้ ทำไมถึงต้องการผู้หญิงที่มีสามีแล้ว ”

ใครจะไปรู้ เตชิตยอมรับอย่างสุภาพ “น่าเสียดาย ร่างกายของผม มันตอบสนองแค่ร่างกายของคุณ เท่านั้น”

นัชชาตกใจ “แต่ว่าฉันไม่เก่งเรื่องนั้น “

ประโยคนี้ เป็นเตชิตพูดให้เธอ แต่ในเวลานี้เธอใช้ มามัดปากของเขา เขาหัวเราะอย่างมีเสน่ห์ “ไม่เก่งไม่เป็นไร ผมค่อยๆ

สอนเอง”

ได้ยินประโยคนี้ นัชชาถึงกับหน้าแดง ผู้หญิงไม่มี วันได้เป็นคู่แข่งของผู้ชายในด้านเลว
อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอับอาย “สรุปแล้วคุณต้องการจะ ทําอะไรกันแน่ ?”

ผู้ชายเดินเข้าไปใกล้ มีช่องว่างเพียงเล็กน้อย ระหว่างพวกเขา ตัวของเขามีกลิ่นต้นสนจางๆ เขา ก้มลงไปข้างหูของเธอพูดไปคําเดียว

ฟังเสร็จหน้าของนัชชาก็ยิ่งแดงลามลงไปถึงต้นคอ อดไม่ได้ที่จะพูดหยาบคายขึ้นมา ยกมือขึ้นไปที่ หน้าเขา “คุณนี่ทะลึ่ง!

เตชิตรีบจับมือเล็กๆของเธอไปซ่อนไว้ข้างหลัง และบังคับให้เธอหันตัวแล้วเปิดประตูบานหนึ่งที่อยู่ ข้างๆ ผลักเธอเข้าไป นัชชามองไปรอบห้อง มันเป็น ห้องขนาดใหญ่ที่เอาไว้สำหรับพักผ่อน

เธอถอยหลังเข้ามุม สองมือปกปิดไว้ที่หน้าอก “เต ชิต ใจเย็นๆค่ะ ”

เตชิตถอดเนคไทด์ออกจากคอแล้ววางพาดไว้บน

โต๊ะ ถอดเสื้อสูทที่พอดีตัวแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้า เสื้อ เชิ้ตสีขาวคริสตัลก็ถูกถอดออก การกระทำดังกล่าว เต็มไปด้วยฮอร์โมนเพศชายที่พุ่งออกมาและการ เต้นแรงของหัวใจ
นัชชายังไม่มีเวลาที่จะชื่นชม การเคลื่อนไหวดัง กล่าวเธอก็รู้สึกหน้าชาขึ้นมาทันที เธอกระชับเสื้อผ้า ของเธอด้วยความกลัว “คุณ คุณเป็นทนาย และนี่คือ บริษัทของคุณ ถ้าคุณทำอะไร ฉันจะเรียกให้คนเข้า มา !”

เตชิตหัวเราะเยาะกับคำขู่ของเธอ”คุณตะโกนไป เถอะ ที่นี่กันเสียง หรือว่าเสียงของคุณจะดังกว่าประ ดูหนาๆนั่น”

ระหว่างการสนทนา เตชิตก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า เธอ ใบหน้าของเธอเบาๆ แล้วยกขึ้น วันนี้เธอแต่ง หน้าเบาๆ ดูสวยขึ้น น่าเสียดายที่วันนี้ปากของเธอทา ลิปสติกมาด้วย ซึ่งเขาไม่ชอบ

เตชิตไม่ได้จูบเธอ เขาเอื้อมมือไปดึงเสื้อเชิ้ตของ เธอ กระดุมบนเสื้อหลุดออกไปหมด นัชชาตกใจ รีบเอามือไปปิดบังไว้ แต่ก็ถูกเขาปัดมืออกอย่าง ง่ายดาย

นัชชาบดตัวหนีไปมา “เตชิต ฉันยังไม่ได้หย่ากับ สามี คุณทําแบบนี้ผิดมากเกินไป

“เพียงแค่คุณอยู่กับผม ผมจะช่วยคุณเรื่องหย่าเอง ” เตชิตลูบไล้ไปที่ผิวเนียนๆ ของเธอ ดวงตาสี คำคู่นั้นจ้องไปที่เธออย่างไม่ละสายตา “ผมสามารถ ตอบสนองความต้องการของคุณได้ ผมสามารถ ทำลายชื่อเสียงของสามีเก่าคุณได้เช่นกัน”

นัชชาเงียบไปสักพัก เธอนึกถึงดวิษ แต่เมื่อเธอ นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก็ทำให้เธอเจ็บปวดใจมาก เธอไม่ เคยคิดว่ามันจะมีวันนี้ วันที่เธอต้องมายุ่งกับชายคน อื่นเพื่อต่อสู้กับดวิ

สีหน้าโศกเศร้าของผู้หญิงทำให้เตชิตไม่สบายใจ ดูเหมือนว่านัชชาจะรักสามีเก่าเธอมาก

ไม่มีการเล้าโลมใดๆเขาก็บุกเข้าร่างกายของเธอ นัชชายังไม่พร้อมที่จะรับเขา เลยร้องด้วยความเจ็บ ปวด เธอมองเขาด้วยความตกใจและพยายามกลั้น เสียงสะอื้นไว้ เหมือนสัตว์ตัวน้อยที่ได้รับบาดเจ็บ

ทำไมมันถึงเปลี่ยนเป็นแบบนี้ ?

การรักใครสักคนจนหมดใจ แต่สุดท้ายทําไมเธอ ถึงกลายเป็นคนที่โดนลงโทษ

ทางเดินต่อจากนี้ เธอจะเดินต่อไปยังไง ?นัชชารู้สึกสิ้นหวังลงเรื่อยๆ ชีวิตของเธอที่พึ่งเริ่ม ตอนนี้มันถึงจุดจบแล้ว ทางเดียวที่เธอจะเอื้อมมือไป ตอนนี้คือปีศาจที่อยู่ตรงหน้าเธอ

เตชิตกำลังเพลินอยู่ ละเว้นความต้องการใน ร่างกายมาหลายปี และสุดท้ายตอนที่เขาปล่อยตัว เองก็โดนของเหลวที่ร้อนๆทำลาย

เขาเงยหน้าขึ้นมา หน้าของผู้หญิงเต็มไปด้วยคราบ น้ำตา เธอหลับตาลง ขนตาโค้งงอนของเธอเปียก ชุ่มไปด้วยน้ำตา ยังมีน้ำตาไหลลงมาจากตาของเธอ อยู่

ร้องไห้ ?

เตชิตปล่อยมือ เขาหยิบกระดาษทิชชู่มาทำความ สะอาดตนเอง นัชชาสูญเสียกำลังใจ สไลด์ลงตาม ผนังและนั่งลงบนพื้น สองมือทิ้งวางไว้ที่เข่าและ ร้องไห้ออกมา

“ลุกขึ้น ! ”

เสียงเย็นชาของผู้ชายคนนั้นไม่ได้แฝงความใคร่ มันแตกต่างกับเสียงที่เซ็กซี่น่าฟังในเมื่อกี้มาก