เขาจ้องมองปาณี ถ้าหากไม่ใช่เพราะกำลัง อยู่ในมหาลัย เขาคิดอยากที่จะดึงเธอเข้ามาใน อ้อมกอดเป็นอย่างยิ่ง

แต่ว่าเขาไม่กล้าพอ เพราะเขารู้ว่าแบบนี้ เธอจะต้องเกลียดเขาเป็นอย่างมากแน่นอน

ยามที่โมรีมาถึง ก็เห็นทั้งคู่กำลังยืนอยู่ตรง นั้นพอดี แต่เป็นเพราะกำลังถือร่มอยู่จึงไม่ได้ สังเกตุมากนัก ทำให้ไม่รู้ว่าเป็นพวกเขา

แต่เธอก็คุ้นเคยกับเวทัสเป็นอย่างยิ่งทำให้ ถึงแม้ว่าฝนจะตกแค่เพียงเหลือบมอง เธอก็จําเขา ได้อย่างรวดเร็ว

เธอเดินเข้ามา เอ่ยปากพูด “ปาณี”

การเข้ามาของโมรี ทําให้บรรยากาศอันน่า อึดอัดสลายหายไปอย่างรวดเร็ว

ปาณีมองเห็นเธอ ประหนึ่งมองเห็นผู้กอบกู้ อิสรภาพมิปาน “อรุณสวัสดิ์”

ใบหน้าของโมรีแสดงความสงสัย เหลือบ มองไปที่เวทีสคราหนึ่ง “พวกเธอกำลังคุยอะไร กัน?”

ยากนักที่จะเห็นทั้งคู่อยู่ด้วยกัน
ปากพูด “บังเอิญเจอกันเท่านั้น ไม่ได้พูด อะไรหรอก”

โมรชอบเวทีสมากขนาดนี้ เธอไม่อยาก ทําให้โมรีเสียใจ

ยังไงซะเธอก็ไม่ลงเอยกับเวทีสอย่าง แน่นอน จึงไม่จำเป็นต้องพูดอะไรออกมาอีก

คิดไม่ถึงว่าพอพูดจบ กลับถูกเวทีสตอก หน้าขึ้น “ฉันเพิ่งพูดกับปาณี ว่าให้เธอกลับมาข้าง กายฉัน โมรี เธอช่วยฉันเกลี้ยกล่อมเธอหน่อย เถอะ”

“เวทีส!” ปาณีมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ สายตาตนเอง เขากลับกล้าให้โมรีมาเกลี้ยกล่อม ตัวเอง?

เขาไม่รู้หรือไงว่าโมรีชอบเขา?

นี่มันออกจะมากเกินไปหน่อยแล้ว!

หรือเขาไม่เห็นหรือไงว่าเธอมีความสัมพันธ์ ที่ดีกับโมรี?

โมรีได้ฟังคำพูดของเวทีสจนจบ ก็แข็งทื่อ ไป

แต่กลับไม่ได้แสดงอารมณ์โกรธขึ้นมา เพียงแค่มองไปที่ปาณีอย่างสงบและเอ่ย “ปาณี พวกเราไปเรียนกันเถอะ”

ทั้งคู่พูดไปและทิ้งเวทัสเอาไว้ ก่อนจะเกินไปห้องเรียนด้วยกัน

เมื่อเดินขึ้นชั้นบน ปาณีเอ่ยกับโมริ “เวทีส เป็นบ้าไปแล้ว เล่นไม่รู้จักเวล่ำเวลา เธออย่าไป เก็บมาใส่ใจนะ ฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันทั้ง นั้น”

โมรีมองปาณีและเอ่ย “ความจริงแล้วในใจ ของเธอ แต่เธอมาตลอด ตั้งแต่ที่ฉันรู้จักเขามา จนกระทั่งตอน เขาไม่เคยลืมเธอเลย

เธอพูดเรื่องพวกนี้เพื่ออะไร?”ปาณีเบิก ตามองโมริ “เรื่องของฉันกับเขามันผ่านไปตั้งนาน แล้ว”

อันที่จริงปาณีไม่ได้รู้สึกว่าตนเองทำไรผิด ต่อโมรีมาก่อน

แต่คำพูดพวกนี้ของโมรี ทำให้ในใจของ ปาณีรู้สึกผิดขึ้นมาอยู่บ้าง

เหมือนกับว่าตนเองทําให้ความสัมพันธ์ของ ทั้งคู่ได้รับผลกระทบ

โมรียิ้มและเอ่ย “ปาณี ตระกูลพิมพ์ล้ม ละลายแล้ว ตริยาก็เป็นอย่างนี้ไปแล้ว เธอให้อภัย เวทีสเถอะนะ พวกเธอในตอนแรกก็แยกจากกัน เพราะถูกมือที่สามยั่วยุทำลายความสัมพันธ์ ตอน นี้ ถึงแม้จะไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ เธอก็อย่าไป เกลียดชังเขาเลย ได้ไหม?

ปาณีมองออกทันที ว่าโมรีกลับกำลังช่วยเวทีสเกลี้ยกล่อมเธออยู่จริงๆ

เธอแค่คิดไม่ถึงว่าโมรีจะทำแบบนี้ เธอมองโมรี “เวทีสให้เธอมาพูดงั้นหรือ?”

เขาให้ฉันช่วยเกลี้ยกล่อมเธอ” โมรีจ้อง มองปาณี “ฉันจึงมาช่วยเขาเกลี้ยกล่อมเธอ ฉัน ชอบเวทีส แต่ฉันไม่เหมือนกับติรยา ที่ตรยาอยาก จะได้คือตัวเขา แต่ว่าฉัน แค่อยากให้เขาได้ในสิ่ง ที่เขาอยากได้ก็เท่านั้น

“คําพูดของโมรีทำให้ปาณีรู้สึกเศร้า “เธออย่าเป็นแบบนี้สิ โง่นัก ถ้าเธอชอบก็ต้องแย่ง ชิงมา เธอเป็นแบบนี้หมายความว่ายังไงกัน? เธอ ไม่ได้ติดค้างอะไรเขาเสียหน่อย”

ไอบ้าเวทีสนั่น มีอะไรคู่ควรให้โมรีต้องดี ด้วยขนาดนี้กัน?

ในมุมมองของปาณี เขาไม่คู่ควรเลยสักนิด ทั้งคู่เดินไปเข้าเรียนและไม่ได้เอ่ยถึงหัวข้อ นี้ขึ้นมาอีก

ในกิจกรรมกลุ่มช่วงบ่าย ปาณีที่เดิน เข้าไปกลับมองเห็นนลินกำลังพูดคุยกับนักเรียน หลายคนอยู่ เมื่อเห็นเธอเข้า คิ้วของปาณีก็ ขมวดขึ้น