1 วิวาห์ว้าวุ่น (5)

“อย่ามายุ่ง ชีวิตของฉัน ดูแลเองได้

ไม่ยุ่งก็ไม่ยุ่ง ทิชาจึงถอยห่างออกมาก้าวหนึ่ง แต่ก็คอยประ คับประคองเรื่องการเรียนของธิดาตลอด ทุกอย่างน่าจะราบรื่น ผ่านพ้นไปด้วยดี ทว่าปัญหาใหญ่ก็เข้ามาให้ทิชาปวดหัวอีกจน ได้ ธิดาและรุ่งอรุณเล่นพนันเสียจนเป็นหนี้เป็นสินก้อนโต การ แต่งงานเพื่อชดใช้หนี้จึงเกิดขึ้น

เรื่องนี้ถ้าแม่เลี้ยงของเธอออกโรงเป็นเจ้าสาวเองเรื่องคงยุติ ด้วยดี แต่กลับไม่เป็นอย่างนั้น… อยู่ ๆ เสี่ยเกษมก็หมายตาให้ เธอเป็นศรีสะใภ้ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อน ซึ่งที่ชา ไม่สามารถขัดใจรุ่งอรุณได้ ทั้งนี้เป็นเพราะรุ่งอรุณเอาเรื่องเรือน หลังเล็กอันเป็นที่ซุกหัวนอนของเธอ และธิดาเป็นตัวต่อรอง นั่นเอง

ถ้าเธอไม่ยอมแต่งงานกับคุณมนเทียร ฉันจะประกาศขาย บ้านหลังนี้! ดูสิว่าจะอวดดีหนีไปซุกหัวนอนที่ไหน”

เหลือเวลาอีกหนึ่งสัปดาห์เท่านั้นเธอจะสำเร็จการศึกษา มีหรือ ที่ทิชาจะยอมเสียอนาคตอันสดใสนี้ไป ดังนั้นเธอจึงกัดฟันรับ เงื่อนไขแบบจำใจทำ รวมทั้งต่อรองให้หมั้นหมายไปก่อน รุ่งอรุณไม่ว่าอะไร ดูจะพอใจมากด้วยซ้ำที่เธอว่าง่ายไม่ดื้อ เหมือนก่อน แต่รุ่งอรุณหารู้ไม่เลยว่า ในความ “ว่าง่าย” ของที่ขา นั้นมีความดื้อรั้นแฝงอยู่
ทิขารู้ว่าเธอจะทำทุกวิถีทางเพื่อมุ่งหน้าสู่ความสำเร็จที่ตั้งเอา ไว้ให้ได้เท่านั้น และในระหว่างพิชิตเป้าหมาย ไม่ว่าจะเกิดเหตุ อันใดขึ้น เธอก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมัน ต่อให้ต้องแลกกับ บางสิ่งเพื่อคงสภาพเดิมไว้หญิงสาวก็ยอม เธอผ่านด่านทดสอบ ค่านแรกมาแล้ว… แต่ธิดา ยังไม่ผ่านเลย แล้วมีหรือที่ทําจะ เห็นแก่ตัวทอดทิ้งน้องสาวดื้อ ๆ

“ในเมื่อเธอไม่รับโอกาสที่คุณพ่อหยิบยื่นให้ ฉันก็จะยัดเยียด ให้เธอเองธิดา” ทิชาเปรยออกมาด้วยสีหน้ามุ่งมั่นแน่วแน่ก่อน หันไปยิ้มบาง ให้รูปถ่ายของมารดา…

ริดรอนอิสรภาพ

แสงแดดอบอุ่นยามเช้าลอดผ่านช่องหน้าต่างเข้ามาในเรือน ไม้หลังเล็ก ผนวกเข้ากับกลิ่นหอมจาง ๆ ของดอกกุหลาบขาวซึ่ง ปลูกไว้ข้างกรอบหน้าต่าง รวมทั้งเสียงนกหลากสายพันธุ์ ช่วยให้ บรรยากาศในบ้านสุขสงบ และเหมาะแก่การพักผ่อนเป็นที่สุด

ทว่าวันหยุดพักผ่อนทิชาไม่ได้ทำอย่างนั้น เธอคงวุ่นวายกับ งานบ้านที่ได้รับมอบหมายจากเรือนหลังใหญ่ มันไม่มีอะไรหนัก หนา แค่เอาชุดสวยของแม่ใหญ่และธิดามารีดเท่านั้น แต่ว่า จำนวนชิ้นที่เด็กรับใช้ขนมาให้นั้นมีจำนวนมากพอสมควร

ทิชาฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีขณะรีดผ้า พอดจนหมดรอยยับ จึงจับใส่ไม้แขวนเสื้อ ทว่าทุกอย่างต้องหยุดชะงักเมื่อเสียง โทรศัพท์ดังขึ้น
“ทิชาพูดค่ะ” หญิงสาวกรอกเสียงนุ่ม ๆ ลงไปในกระบอก โทรศัพท์ หลังจากยกเตารีดมาวางบนตะแกรงเหล็ก

“นี่แม่ใหญ่เองนะ ทิชาทําอะไรอยู่หรือเปล่า?”

โอ๊ะโอ… ดวงอาทิตย์คงขึ้นทางทิศตะวันตกกระมัง ที่วันนี้แม่ เลี้ยงพูดจาเพราะ ยังแทนตัวเองว่า “แม่ใหญ่ อีก

“หนูรีดผ้าอยู่ค่ะ แม่ใหญ่มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?

“มีสิจ๊ะ ทิชามาหาแม่ใหญ่ที่เรือนหลังใหญ่หน่อย ด่วนเลยนะ แม่ใหญ่มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย

คนฟังทำตาปริบ ๆ ก่อนทำปากจู๋ เมื่อรู้ว่า เรื่องสำคัญ ของ แม่เลี้ยงสาวกำลังเข้ามาทักทายอิสรภาพของเธออีกแล้ว คราว ก่อนรุ่งอรุณก็โทรมาเรียกโดยใช้น้ำเสียงหวานหยดย้อยอย่างนี้ นี่ล่ะ พอไปพบกลับกลายเป็นเรื่องขอร้องแกมบังคับ ให้เธอหมั้น กับลูกชายของเสี่ยเกษม เฮ้อ… แล้วคราวนี้จะมีเรื่องอะไรอีกล่ะ หวังว่าไม่ใช่เรียกเธอไปคุยเรื่องแต่งงานหรอกนะ

ทิชาเป่าลมออกจากปากมองเสื้อผ้าที่ยังรีดไม่หมด เธอหมุน ปุ่มควบคุมอุณหภูมิของเตารีดให้ลดความร้อนลงแล้วถอดปลั๊ก แบบไม่รีบไม่ร้อนเพื่อประวิงเวลา จากนั้นจึงหยิบเสื้อเนื้อบางมา ทับอีกนิดหน่อย พอเตารีดคลายความร้อนแล้วนั่นล่ะ เธอจึงไป หาคุณรุ่งอรุณ

เรือนไทยประยุกต์หลังใหญ่ใจกลางพื้นที่เกือบหนึ่งไร่เศษโดย เด่นเห็นแต่ไกล ทั้งนี้เป็นเพราะบางสิ่งที่เคยมีอยู่นั้นหายไป นั่นเอง… กาลก่อนเรือนไทยประยุกต์หลังนี้ดูร่มรื่นกว่านี้หลายเท่า เพราะบิดาของเธอชื่นชอบต้นไม้ เขาจึงปลูกทั้งไม้ดอก ไม้ ประดับ รวมทั้งไม้ยืนต้นที่กินได้และให้ความสวยงามไว้ทั่ว ทว่า หลังจากทรงศักดิ์เสียชีวิตไปกลับไม่มีใครใส่ใจดูแล ทิซาเองเคย เข้ามาดูแลต้นไม้ให้เพราะเป็นสิ่งที่คุณพ่อเธอรัก แต่เธอก็ถูกแม่ ใหญ่ตะเพิดกลับเสียก่อน

“ไง เป็นลูกเมียน้อย ๆ ไม่ชอบ ชอบเป็นคนทำสวนหรอกเห รอ ไปเลยนะ ไม่ต้องสะเออะมาวุ่นวายที่นี่อีก

เพียงประโยคทิ่มแทงใจดำก็ทำให้ทิชาหน้าซาราวกับถูกตบ ทุกอย่างถูกบันทึกเอาไว้ในกล่องความทรงจํา เธอไม่เข้ามายุ่ง เกี่ยวกับสวนที่คุณพ่อรักอีก นอกจากปล่อยทุกสิ่งมีชีวิตรอบบ้าน เป็นไปตามยถากรรม เวลาไม่นานการเปลี่ยนแปลงก็มาถึง

ต้นไม้ซึ่งเคยให้ร่มเงาผลิดอกออกผลให้เจ้าของบ้านได้รับ ประทานตอนนี้เหลือเพียงกึ่งแห้ง ๆ เท่านั้น แปลงดอกไม้หลากสี ที่เคยบานสะพรั่งอยู่หน้าเรือน กลับกลายเป็นพื้นที่ว่างเปล่า บางแปลงยังมีต้นหญ้าขึ้นรก ทุกอย่างเปลี่ยนไปหลังจากเปลี่ยน มือผู้ปกครองบ้าน

“มาช้าจังเลยนะทิชา เอาเสื้อผ้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำส รุ่งอรุณสั่งเสียงเฉียบทันทีที่เห็นหน้าลูกเลี้ยง

“เปลี่ยนทำไมคะ?” ทิชานิ่วหน้าสงสัย แต่คำถามนั้นก็ทำให้ ใบหน้าสวย ๆ ของรุ่งอรุณยับยู่ด้วยความไม่พอใจขึ้นมาได้

“ฉันสั่ง”

เฮ้อ… เอาอีกแล้ว ให้ตายเถอะ เธอเกลียดคำพูดนี้จริง