ตอนที่ 190 ไม่อยากเป็นคนทดแทน

แอนนาแค่รู้สึกว่ากาแฟอันนี้ยิ่งดื่มรสชาติยิ่งเปลี่ยน

ไป

ตอนนี้โม่หรูเฟยเป็นคู่หมั้นของหลงเชียว ตามฐานะ และอิทธิพลของหลงเชียว เธอจึงควรเป็นจุดสำคัญ ที่ทำให้ผู้หญิงมากมายเกลียดและอิจฉาริษยา

แต่วันนี้ที่เจอ โม่หรูเฟยเผยให้เห็นตัวตนว่า กระ สับกระส่ายกระวนกระวายใจ ภายนอกอาจดูปกติ ธรรมดา ทว่าในใจหาเป็นเช่นนั้นไม่

“คุณโม่ ฉันเข้าใจจุดประสงค์ของคุณแล้ว คุณ วางใจเถอะ ฉันกับคู่หมั้นของคุณไม่ได้คิดอะไรกัน เขาเป็นคนไข้ของฉัน ก็สามารถเป็นแค่คนไข้ของฉัน เท่านั้น คุณดูแลร่างกายของคุณให้ดี ก็ยังสามารถมี ลูกได้ ขอให้พวกคุณรักกันตลอดไป

โม่หรูเฟยไม่เคยคาดคิด แอนน่าจะพูดตรงขนาด

นี้ อีกทั้ง เธอจะเห็นทะลุปรุโปร่งขนาดนี้ อ่านใจของ

เธอได้อย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง
นมออกมาอย่างเป็นมิตร ไพรูเฟ กล่าว “คุณ แอนน่าดมากไปแล้ว ฉันไม่ได้คิดแบบนี้ ก็แค่อยาก จะขอบคุณคุณ เท่านั้น ฉันก็อยากจะเป็นเพื่อนกับ เธอจริงๆ”

แอนน่าสองจิตสองใจ ลึกๆในใจเธอ เธอก็ยังไม่รู้?

“เพื่อน? ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติก็ได้ แอน น่าละสายตาจากแก้วกาแฟที่ยกขึ้น มองใบหน้าที่ ซาบซึ้งสวยงามของโม่หรูเฟย ใบหน้านี้ น่าเสียดาย ที่ไม่ได้เป็นนักแสดงแล้ว รักหลงเซียวอย่างจริงใจ

เพียงแต่ ในเมื่อเคยโดนภรรยาที่ล่วงลับทำร้าย เธอมาก่อน ทำให้เธอต้องเสียลูกไป และน้ำเสียง ของเธอกับภรรยาผู้ล่วงลับของหลงเซียวก็คล้ายกัน อยากจะเป็นเพื่อนที่ดีกับเธอจริงๆหรอ?

คิดว่าแอนน่าเธอเป็นคนจริงใจงั้นหรอ?

โม่หรูเฟยหัวเราะ “นิสัยจริงๆของคุณแอนน่า เหมือนกันกับที่สังคมภายนอกเล่ากันมาเลย

แอนน่ารู้สึกโกรธ สังคมภายนอกเล่ากันมา เธอ ได้ยินมาพอสังเขป เล่าต่อๆกันโดยไร้เหตุผลอย่างมาก

เวลานี้ ของหวานของโม่หรูเฟยก็มาถึงแล้ว เธอน่า เครปเค้กชาเขียวนเล็กหนึ่งชิ้นผลักไปตรงหน้า ของแอนน่า “ขนมหวานร้านนี้รสชาติดีมาก คุณลอง ลม”

เมื่อก่อน ลั่วหานชอบรสชาเขียวมาก ด้วย จิตใต้สำนึก โม่หรูเฟยต้องการจะทดสอบเล็กน้อย

แอนน่าขมวดคิ้ว “ต้องขอโทษด้วย ฉันไม่ทานของ หวานมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ยิ่งของที่เป็นรสชาเขียว ยิ่งไม่ชอบ เชิญคุณโม่เถอะค่ะ”

โม่หรูเฟยบีบส้อมในมือนิดๆ ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้ว กล่าวขอโทษ “ขอโทษด้วย ฉันคิดว่าคุณจะชอบ

แอนน่าขมวดคิ้ว “โม่หรูเฟย ฉันชื่อแอนน่า ไม่มี ความเกี่ยวข้องกับภรรยาที่เสียไปแล้วของคู่หมั้น คุณ ดังนั้นกรุณาอย่าโยงเข้ากัน OK?”

ไม่ชอบเป็นตัวแทนของใคร ! ไม่ชอบมากๆ

“แน่นอน! คุณแอนน่าสวยฉลาดกว่าเธอ เธอจะไปเทียบกับคุณได้อย่างไรล่ะ?” ปากของโม่หรูเฟย ค่อยๆ มขืนมา ดูเหมือนว่า แอนน่ากับอู่หานจะ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน

“คุณแอนน่า ตอนนี้คุณพักอยู่ที่ไหนล่ะ? ได้ยินมา

ว่าคุณมาจากอเมริกานะ”

โอ้? นี่เป็นคําถามสําคัญ

แอนน่าเหลือไปมองสีหน้าเธอ ในเมื่อเธอรู้ว่าเธอ เป็นหมอของหลงเชียว ก็ต้องรู้ว่าเธออยู่คฤหาสน์ ของหลงเซียวอย่างแน่นอน นี่คือการทดสอบเธอนะ

“ในเมื่อฉันเป็นหมอของหลงเซียว โดยปกติแล้วทุก เรื่องของคนไข้เป็นสิ่งสำคัญ หากว่าคุณโมไม่ไว้ใจ ในตัวคู่หมั้นของคุณ สามารถไปเยี่ยมเยือนได้ทุก เวลา”

ผู้หญิง ความรู้สึกที่แข็งแกร่งในการปกป้อง ระแวง สงสัยอย่างมาก เสียใจภายหลังว่า มีความสามารถ ไม่พอ ตำแหน่งฐานะ ก็ไม่ได้สูง หลงเซียวพร้อมที่จะ เขี่ยเธอทิ้งได้ทุกเมื่อ

คิดๆแล้ว น่าเวทนาอย่างมาก
“พี่เซียวอยู่ทางนั้น ก็รบกวนคุณแอนน่าด้วย ตัวฉัน เองก็สุขภาพไม่ค่อยดี คฤหาสน์ก็อยู่ไกล ฉันกับพี่ เขียวมักจะมาเจอกันข้างนอก

นัดกันข้างนอก ไหน เห็นได้ชัดว่าหลงเขียวไม่ ต้องการพบเธอเลย ไม่อนุญาตให้เธอเหยียบเข้าไป ในคฤหาสน์

เรื่องอัปยศอดสูเช่นนี้ ทำไมเธอจึงอยากให้แอนน่า

“อย่างนี้ คุณโม่ใจกว้างและเอาใจใส่จริงๆ”

เป็นผู้หญิงของเขา ก็ควรจะทํา”

คุณนี่ยอมทำตามทุกอย่าง อีกคนวางแผนที่จะสลัด คุณทิ้ง โง่เขลาสิ้นดี

บทสนทนาเรียบๆทว่าซ่อนเร้นแผนการเอาไว้ แอน น่าขับรถออกมา

โม่หรูเฟยมองไปที่รถที่แอนน่าขับออกไป จับส้อม ในมือไว้แน่น
รถของหลงเขียว Global Limited Edition ปกติ อย่าพูดว่าจะให้คนอื่นขับเลย ไม่มีคุณสมบัติจะได้ นั่งสักนิด แต่เธอได้ขับรถbenzโอ้อวดอยู่บนถนน

ผู้หญิงคนนี้ เธอควรจะเตรียมรับมือ หรือควรจะสู้?

แอนน่ากลับไป ก็พบว่ารถติด ติดอย่างยาวเหยียด ไปก็ไม่ได้ กลับก็ไม่ได้

“คุณแอนน่า? บังเอิญจริงๆ!

ในขบวนรถข้างๆ หน้าต่างของรถซูเปอร์คาร์ Mercedes-Benz สีดำเปิดอยู่ เกาจิ่งอานกำลังยิ้ม มือจับพวงมาลัยอยู่หนึ่งข้าง มืออีกข้างวางอยู่บน

กรอบกระจกรถ

แอนน่าก้มหัวเล็กน้อย “สวัสดีค่ะ คุณเกา”

เกาฉิ่งอานถามอย่างสุภาพแบบทั่วไปว่า “คุณแอน น่ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร? ท่านเซียวมีธุระอะไรหรอ?”

แอนน่านึกถึงคำที่ลู่ซวงซวงพูด ต้องรักษาระยะห่าง พูดอย่างห่างเห็นว่า “ธุระของฉันเอง และก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณหลงเลย”

เกา งอ่านยิ้มแล้วกล่าวว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ สัก ครออกจากเส้นทางนี้ ฉันขอเลี้ยงข้าวคุณ เมื่อคืน ละเลยไป วันนี้ผมจะชดเชยให้เอง

“ไม่จําเป็นหรอก คุณเกามีฐานะมีชื่อเสียง น่าจะยุ่ง มาก

*ไม่ขนาดนั้นหรอก รับประทานอาหารกับหมอ อัจฉริยะอย่างคุณแอนน่านี้ เมื่อไหร่ก็มีเวลา” เกา จึงอานมองหน้าทางด้านข้างของแอนน่าด้วยความ เป็นจริง ใบหน้าด้านข้างของเธอนุ่มนวลและสง่างาม คางดูประณีต ขนตางอนยาวบนดวงตา

360องศา ทั้งหมดทําให้สวยงามดูดี

แอนน่าขมวดคิ้ว ถนนแห่งความจงเกลียดจงชังถูก ปิดตาย มิเช่นนั้นเธอจะเปิดคันเร่งสลัดเกาจึงอานทิ้ง ไม่ให้เห็นหลังเธอเลย

“บังเอิญ ฉันไม่มีเวลา คุณเกาทานอาหารกลางวัน อย่างมีความสุขเถอะ”
เธอปฏิเสธ ยิ่งกระตุ้นความต้องการอยากเอาชนะ

ของผู้ชาย

รถของเกาจิ้งอานเคลื่อนไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว ยังเชื้อเชิญ อ “ทําไมคุณแอนน่าต้องปฏิเสธคน ภายนอกด้วยล่ะ? ถ้าคุณไม่อยากเป็นหมอของหลง เขียวต่อ ฉันช่วยคุณได้นะ แม้แต่สิ่งที่คุณต้องการ ฉันก็ให้คุณได้หมด เป็นยังไงล่ะ?”

ริมฝีปากนุ่มนวลสีแดงของแอนนายกขึ้น หันกลับ ไปมองหน้าเกาจิ่งอาน เผยดวงตาที่สดใสแต่ธาตุแท้ เป็นคนใจ า “โอ้? หากว่าฉันอยากให้คุณเการักษา ระยะห่างกับฉันสักหนึ่งร้อยกิโลเมตรล่ะ?”

“ฮ่าฮ่า คุณตลกจริงๆเลย ผู้หญิงล้อเล่น น่ารักที่สุด

“ฉันไม่ได้ล้อเล่น คุณเกา ระหว่างคุณกับฉันไม่ จำเป็นต้องมีอะไรติดต่อกันโดยตรง คุณก็ไม่จำเป็น ต้องเสียเวลากับฉันหรอก”

พูดจบ แอนน่าก็นำกระจกรถขึ้น เพื่อตัดขาดเกาจิ้ง อาน
เกา ง า เคาะนิ้วของเขาบนกรอบกระจก ยิ้มมุม ปาก หัวเราะออกมา น่าสนใจ น่าสนใจ

ท้ายที่สุดขบวนรถก็แยกออกไป แอนน่าเลี้ยวตรง ทางแยก ทิ้งเกาจึ่งอานไป

หนึ่งปัญหาน่าปวดหัวก็โผล่มา แอนน่าอยากจะ

จริงๆ!

แหวน หลังจื่อยังเอาแหวนมาหมั้นเธอ

เมืองหลวงมีแต่อะไรแปลกๆ แต่ละคนเหมือนไม่มี

อะไรท่า!

เวลานี้ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

ตัวหนังสือกระพริบอยู่บนหน้าจอ หนึ่งชื่อที่ทำให้

เธอไม่มีความสุข

คุณหลง”

หลงเซียวนั่งอยู่ในห้องทำงาน มองไปที่นาฬิกาข้อ

มือ “อยู่ไหน?”แอนน่ามองไปที่ GPs “ถนน”

ห้ะ?

ห่างจากMBKเล็กน้อย

อีกครึ่งชั่วโมง ต้องมาถึงอาคารสำนักงาน

ใหญ่MBK”

หลงเซียวเล่นปากกาในมือ หมุนไปมารอบนิ้ว

“ทําไม? คุณป่วยหรอ?”

หมอ แน่นอนว่าต้องอยู่กับผู้ป่วยในเวลาจำเป็น มี เช่นนั้นจะไปทําอะไรล่ะ?

ปากกาในมือของท่านเขียวไม่มั่นคงเล็กน้อย ค่อยๆ ร่วงลงมาบนพื้น ใบหน้าที่หล่อเหลา รวมเป็นความ โมโหอย่างเฉียบพลัน “ความจําของคุณแย่ขนาดนี้ เลยหรอ? คุณแอนน่า

แย่จริงๆ! คนขับรถ นอกเวลาเธอต้องทำงานเป็นคน ขับรถให้เขา
“โอเค อีกครึ่งชั่วโมงเจอกัน!

วางโทรศัพท์ แอนน่าโมโหมาก เขาป่วยที่ซะไหน เป็นโรคประสาทต่างหาก!

จี้ตงหมิงเข้ามาพูดใกล้ๆว่า “เจ้านาย คณะผู้แทน ของบริษัทจุนหวารออยู่ในห้องประชุมมานานกว่า ชั่วโมงแล้ว ท่านจะไปพบพวกเขาเมื่อไหร่?”

“โครงการโอเค ราคาค่อนข้างสูง กดลงมาหน่อย

จี้ตงหมิงพยักหน้า “ครับ แต่เจ้านาย ท่าน ผัดผ่อนพวกเขามาครึ่งเดือนแล้ว อีกทั้ง ในราคา อุตสาหกรรมที่พวกเขาต้องการไม่นับว่าสูงนะ”

หลงเขียวเหลือบมองปากกาที่ตกลงบนพื้น ขมวด คิ้ว พวกเขาร่วมมือกับMBK เป็นการโฆษณาให้ตัว เอง ไม่ควรจะจ่ายค่าโฆษณาหน่อยหรอ?”

จี้ตงหมิงเข้าใจทันทีบริษัทจุนหวาต้องการราคาไม่ สูง แต่เมื่อจะร่วมมือกับMBKให้ประสบความสำเร็จ เพื่อเพิ่มมูลค่าเป็นสองเท่าทุกนาที จากนี้ไปก็จะ ร่ำรวยขึ้นโดยไม่ต้องเปลืองแรง
“เจ้านายฉลาดจริงๆ ฉันจะกดดันต่อ”

ท่านเขียวไม่ได้ตอบกลับ แต่หยิบปากกาขึ้นมา ดวงตาเหมือนใหมึกมองปากกาที่ใช้มานับครั้งไม่ อ้วน มุมปากขยับ

จี้ยงหมิงเหลือบตามอง เจ้านายนี่เป็นอะไร?

“ไม่ต้องแล้ว ฉันจะไปที่ห้องประชุมก่อน”

ห้ะ? เจ้านายไม่ได้เป็นอะไรจริงๆใช่ไหม?

ภายในครึ่งชั่วโมงต่อมารถสปอร์ตสีดำก็มาถึงขั้น ล่างของอาคาร MBK

เงยหน้าขึ้นไปมอง ตึกสูงใหญ่สูงเสียดฟ้า ดูน่า เกรงขามทั่วทุกสารทิศ ปกคลุมอาคารโดยรอบ ทั้งหมด อยู่เหนือกว่าโดยสิ้นเชิง

นายทุนเมืองหลวง ชื่อเสียงสมคำร่ำลือ

เธอกำลังวิจารณ์อยู่ในใจ ผ่านหน้าต่างรถฉันเห็น คนกลุ่มหนึ่งเดินออกมาจากประตูกระจกหมุนตรงกลางอาคาร เสื้อสูทรี เรียบเหมือนกันหมด สีดำ

ปรากฏภาพหลงเชียวรูปร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ในกลุ่ม วัยกลางคนสิบกว่าคน ชายหนุ่มอยู่ตรงกลาง สีหน้า เย็นชา คิ้วรูปดาบ สูทสีเทาเข้ม ทำให้ร่างกายผู้สูง โดดเด่นราวกับต้นสน ดูสะดุดตาอยู่ในกลุ่มคน

ผู้บริหารระดับสูงทั้งสองข้างกำลังทำเป็นยิ้มใจดีสู้ เสือ เขาพยักหน้าเป็นครั้งคราวเพื่อเป็นการรับรู้ แต่ ปฏิกิริยาก็ห่างออกไปเรื่อยๆ เหมือนไม่ได้ใส่ใจ

ท่านเขียวก้าวลงบันไดหินอ่อนด้วยขายาว สายตา เห็นรถสปอร์ตสีดำจอดอยู่ข้างหน้า หันไปบอกกับ ชายข้างๆว่า “แค่นี้ก่อน ฉันยังมีธุระ”

“โอเคโอเค ประธานหลงทำธุระก่อน รายละเอียด ความร่วมมือ ท่านติดต่อเรามาได้ทุกเวลา”

หลงเซียวแตะคางเล็กน้อย ก้าวเท้ายาวๆออกมา เขาเดินมายืนอยู่นอกประตูรถราวกับพระเจ้า ฉับ พลันก็ยืนอยู่ที่เดิมอย่างเย่อหยิ่ง

แอนน่าหน้ามุ่ย อวดเก่งจริงๆ!
ท่านเขียวยืนอยู่นอกหน้าต่างรถ มือหนึ่งล่วง กระเป๋ากางเกง ชะโงกเข้ามามองในรถ ยืนนิ่งๆไม่

แอนน่าอยากจะฆ่าเขาให้ตายไปเลย!

เปิดประตูลงมาจากรถ แอนน่าก็เปิดประตูรถด้าน หลัง “คุณหลง เชิญขึ้นรถค่ะ

แม่งเอ้ยยย ไม่เปิดประตูให้เขาก็จะไม่ขึ้นมาแน่ๆงั้น

หรอ?

ท่านเซียวเข้าไปในรถ นั่งลงอย่างสงบ ขายาวไขว่ ห้างอย่างชำนาญ หลับตาทันทีที่ขึ้นรถ

“คุณหลง คุณจะไปไหน?” แอนน่าคาดเข็มขัด นิรภัย หันไปปรากฏว่าคาดไม่ถึงว่าหลงเซียวจะรีบ หลับเหมือนลุง

ท่านเขียวไม่ลืมตา ริมฝีปากบางตอบกลับค่า อย่างอ่อนล้า “ตรงไป ถึงเวลาจะเลี้ยวเดี๋ยวฉันจะ

บอกคุณเอง”

เล่นตลกอะไรเนี่ย! ท่านผู้สูงวัยหลับตายังสามารถบอกทางได้อีกหรอ?

ไ) เขาไม่กลัวตาย เธอจะกลัวอะไร?

รถสปอร์ตสีดำพุ่งออกไป

ห้องโถงMBK หลงถึงเพิ่งลงจากตึกมาก็เห็นฉากนี้

“เล่าเหลียง หลงเชียวเปลี่ยนคนขับรถตั้งแต่เมื่อ ไหร่?” เสียงทุ้มดูไม่มีความสุขมากนัก

เหลียงจังซุนกล่าว “เมื่อกี้คนที่ขับรถให้คุณชาย เหมือนไม่ใช่คนขับรถของเขา เป็นแอนน่าหมอ ประจําตัวของเขา ที่เข้าร่วมงานเลี้ยงของเกาจึงอาน ด้วยกันกับคุณชาย ได้ยินมาว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ยอด เยี่ยมอย่างมาก”

“หื้ม?” เสียงของหลงถึงทุ้มยิ่งกว่าเดิม

เหลียงจัง นรีบพูดว่า “เธอเป็นคนอเมริกันเชื้อสาย จีน เพิ่งกลับประเทศมา ท่านประธาน จําเป็นต้อง ตรวจสอบอย่างละเอียดไหม?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ