บทที่ 80 ฉันก็ไม่อาจทนเห็นเขาจึงตายได้ปะ
เขามองหน้าป้าโอที่เลี้ยงดูเขาตั้งแต่เด็กก็อดไม่ได้ที่จะพูด เมื่อนึกถึงหล่อนที่ไม่ได้กินข้าวเช้า พูดเสียงต่ำ ปลาป่าไป ทำงานที่ป้าคุ้นเคยเถอะสำหรับหล่อน คงยังไม่ชินกับบ้า เท่าไหร่ อีกอย่างหล่อนเป็นนักดีไซน์ที่เขาเชิญมาช่วงนี้ต้อง ตั้งใจทำงาน ป้าก็อย่าไปกวนเลย
พูดจบ เขาก็หันตัวเดินไป
ป้าโอมองไปที่ห้องหล่อนอย่างโมโห
ผู้หญิงคนนี้ต้องไปพูดไรแน่ๆถึงทำให้เขามาพูดกับตัวเอง แบบนี้?
ไม่ว่าเมื่อก่อนหรือตอนนี้งานเล็กงานใหญ่ป้าแกทำหมด ตอนนี้เพียงเพราะว่าแคทเธอคนเดียวแล้วจะหาคนใหม่มัน เป็นการหยามป้าแกเองมาก
ป้าโอแอบเกลียดหล่อน
เรื่องพวกนี้หล่อนไม่รู้ หล่อนรู้แค่ว่าหลังจากตัวเองกลับห้องก็ จะคอลกับกานต์สำหรับเรื่องอื่นหล่อนไม่อยากคิด
ไม่นาน กานต์ก็คอลสายมา
หล่อนรีบรับ
กานต์ยิ้มอย่างดีใจจนทำให้ตัวหล่อนยิ้มไปด้วย
“เป็นไงบ้าง? โอเคมั้ย?”
“ยังดีแหละ ตรงนี้เป็นเกาะ แต่เวลาฝึกนั้นฝึกพื้นราบนะแม่ แม่ ผมจะให้บอกให้ฟัง ที่ฝึกตรงนี้เป็นของจริงหมดเลย! เหมือนใน หนังเลย เป็นของจริงทุกอย่าง ว้าว!โครตเท่!”
กานต์ตื่นเต้น
ดูออกว่าการต็ชอบที่นี้
หล่อนรู้ ตั้งแต่ลูกออกมาลูกก็ชอบด้านทหารมาตลอดคงจะ ได้พ่อ ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ของบริศร์ขู่เขาด้วยการฆ่าตัวตาย เขาเองก็ไม่ยอมกลับมาเป็นผู้สืบทอดด้านธุรกิจนี้หรอก ถ้าเขา ยังเป็นทหารอยู่ละก็ตอนนี้คงได้ยศสูงๆแล้ว
เห็นลูกชาย ดีใจ หล่อนก็วางใจแล้ว
“ชอบก็ดีแล้ว ระวังตัวด้วยนะ ไม่ว่าจะฝึกฝนอะไรต้อง ปลอดภัยไว้ก่อนนะ?”
เข้าใจแล้วครับแม่ไม่ต้องเป็นห่วง แต่แม่นั้นแหละหายบ้าง ยัง? ดูแล้วแม่ไม่น่าอยู่โรงพยาบาล กลับบ้านของน้าคมทิพย์กานต์ยิ้มอย่างดีใจจนทำให้ตัวหล่อนยิ้มไปด้วย
“เป็นไงบ้าง? โอเคมั้ย?”
“ยังดีแหละ ตรงนี้เป็นเกาะ แต่เวลาฝึกนั้นฝึกพื้นราบนะแม่ แม่ ผมจะให้บอกให้ฟัง ที่ฝึกตรงนี้เป็นของจริงหมดเลย! เหมือนใน หนังเลย เป็นของจริงทุกอย่าง ว้าว!โครตเท่!”
กานต์ตื่นเต้น
ดูออกว่าการต็ชอบที่นี้
หล่อนรู้ ตั้งแต่ลูกออกมาลูกก็ชอบด้านทหารมาตลอดคงจะ ได้พ่อ ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ของบริศร์ขู่เขาด้วยการฆ่าตัวตาย เขาเองก็ไม่ยอมกลับมาเป็นผู้สืบทอดด้านธุรกิจนี้หรอก ถ้าเขา ยังเป็นทหารอยู่ละก็ตอนนี้คงได้ยศสูงๆแล้ว
เห็นลูกชาย ดีใจ หล่อนก็วางใจแล้ว
“ชอบก็ดีแล้ว ระวังตัวด้วยนะ ไม่ว่าจะฝึกฝนอะไรต้อง ปลอดภัยไว้ก่อนนะ?”
เข้าใจแล้วครับแม่ไม่ต้องเป็นห่วง แต่แม่นั้นแหละหายบ้าง ยัง? ดูแล้วแม่ไม่น่าอยู่โรงพยาบาล กลับบ้านของน้าคมทิพย์
หล่อนอยากจะเอาทุกอย่างที่ดีของโลกนี้ให้กานต์หมด
เวลานี้จู่ๆก็มีเด็กคนหนึ่งวิ่งเข้ามา
“ลูกพี่ เธอมาทำไรตรงนี้? เรียกเช็คชื่อแล้วนะ เอ๊ะ? พี่สาวคน สวยนี้เป็นใครอ่ะ? ลูกพี่ ลูกพี่มีแฟนแล้วหรอ?”
กิจจาถามและแปลกใจกับหล่อนมาก
กานต์ขมวดคิ้วเอาโทรศัพท์ไว้ข้างๆ
“ไปนู้นไป! นี่แม่ฉันเอง! เธอไปก่อน แล้วบอกครูฝึกว่าเดี๋ยวฉัน ตามไป
“ได้ครับ”
กิจจาไม่แคร์สีหน้าที่กานต์ทำใส่เมื่อตะกี้ ก่อนวิ่งไปนั้นยิ้มให้
กล้อง
“คุณน้าสุดสวย ผมชื่อกิจจา! เป็นลูกน้องของลูกพี่! พอพวก ผมกลับไป ผมก็จะไปกินอาหารอร่อยๆที่คุณน้าจะทำนะ!”
“อิ๊วๆ! ของที่แม่ฉันทำไม่มห้เธอกินหรอก!”
กานต์ไม่รู้จะพูดไงกับความหน้าด้านของกิจจา
หล่อนอึ้ง
นี้คือกิจจาหรอ?
นี่เป็นลูกที่เขมิกาคลอดให้เขา?
กิจจากับกานต์ก็คล้ายกันอยู่นะ
ในใจหล่อนวุ่นวายมาก แต่เด็กนั้นไม่เกี่ยว หล่อนเห็นกิจจาที่ จริงใจกับกานต์แต่กานต์นั้นมีความเกลียดกิจจาก็เลยเป็นห่วง
ยังไงก์เลือดเข้มกว่า ไม่ใช่หรอ?
ถึงแม้ไม่ใช่แม่เดียวยังไงความสัมพันธ์ ตัดไม่ขาด
ใจหล่อนวุ่นวาย
อีกใจก็อยากให้กานต์เป็นพี่น้องกับกิจจาจริงๆแต่อีกใจก็คิด อยู่ว่ากิจจาเป็นลูกของเขมิกา
ยังไงตอนนั้นถ้าไม่ใช่เพราะสองแม่ลูกนี้หล่อนกับลูกหล่อนก็ ไม่ต้องผ่านไรมาเยอะแยะ
หล่อนสับสน
กานต์เห็นหล่อนขมวดคิ้วแบบนี้เหมือนกานต์รู้ไรบางอย่าง “แม่ไม่ต้องเป็นห่วง ผมไม่สนใจเขาหรอก”
ได้ยินลูกตัวเองพูดงี้หล่อนรู้สึกใจไม่ดี
ยังไงความสัมพันธ์ก็ตัดกันไม่ขาดอยู่ดีหล่อนจะทำแบบนี้ เพราะสิ่งที่หล่อนไปทำเองไว้ไม่ได้
“ดูแลกิจจาดีๆ แม่เชื่อว่าพวกเธอนั้นจะเข้ากันได้
กานต์ ง
“แม่?”
“ไม่ต้องสนใจแม่จะทำไร คิดอะไร กานต์ แม่หวังว่าลูกนั้นจะ ทำตามความคิดของตัวเอง ไม่ต้องทำให้ตัวเองไม่มีความสุข เพราะคนอื่น แม่หวังลูกจะคบเพื่อนตามใจตัวเอง ถ้าเขาทำได้ และเก่ง เก่งจนลูกอยากเป็นพี่น้องกับเขางั้นก็ไปเป็น คนเรา เลือกเกิดไม่ได้ แต่เรามีสิทธิ์เลือกว่าเราจะใช้ชีวิตอย่างไร แม่ หวังว่ากานต์จะชอบเขาอย่างจริงใจไม่ใช่เพราะว่าครอบครัว ของเขา และแม่ของเขาทำให้ลูกนั้นเสียเพื่อนหรือพี่น้องที่ จริงใจกับตัวเองจริงๆ
นโมนเอาความคิดของตัวเองบอกให้กานต์
กานต์ก็ฟังไม่ออก แต่ก็ฟังออกว่าแม่ไม่ว่าที่เขาจะเล่นกับ กิจจาและยังสนับสนุนด้วยซ้ำ
กานต์ลูบหัวเอง”โอ้วแม่ จริงแล้วกิจจาโง่มากขนาดเกมส์ที่ผม ออกแบบยังเล่นไม่เป็นเลย เมารถเมาเรือด้วย เพื่อนหรือพี่น้อง กากแบบนี้ผมไม่อยากได้หรอก”
เวลากานต์อวดดีนั้นเหมือนกับบุริศร์เป๊ะเลย
หล่อนยิ้มแล้วพูด”แต่ลูกก็ไม่ได้ทิ้งกิจจานิ”
“เพราะว่าเขาโง่ไง! ผมก็ไม่อาจทนดูเขาโง่ตายหรอก โอเคน ะแม่ ผมไม่คุยละ ต้องไปเช็คชื่อแล้วไว้ค่อยคุยต่อนะแม่ บาย
“จ๊ะ ลูก!”
หล่อนสัมผัสถึงความดีใจของกานต์ และดีใจที่กานต์นั้นมี เพื่อน ตอนอยู่อเมริกานั้นกานต์ไม่มีเลย
กานต์นั้นมั่วแต่เป็นห่วงหล่อนกับกมลตลอด ความไร้เดียงสา ของเด็กนั้นโดนกดทับไว้หมดเลย
กานต์เอาแต่เรียนรู้กับรเมศ ถึงแม้กานต์ไม่พูด แต่หล่อนรู้ว่า กานต์เรียนเพื่อปกป้องหล่อนและกมล
และการบ้านเยอะแยะที่ทำให้กานต์นั้นไม่มีเวลาหาเพื่อนเขา ก็ไม่อะไร แต่หล่อนกลัวว่ากานต์จะอยู่ตัวคนเดียวไปตลอดแก่ แก่หน่ะสิ ตอนนี้มีกิจจาเล่นด้วย หล่อนก็วางใจแล้ว
ทำไมเด็กนั้นถึงเป็นลูกของเขมิกา?
หล่อนเองก็งงมากแต่ก็บอกกับตัวเองว่าอย่าไปคิดเลย กิจจา กับกานต์นั้นจะเล่นด้วยกันได้รึเปล่าก็อยู่ที่เด็กเอง
บรรลุปุ๊บหล่อนก็เปิดคอมแล้วดีไซน์งานตัวเอง
ป้าโอเห็นหล่อนตั้งแต่เข้าไปในห้องก็ไม่ออกมาอีกเลยแล้วยัง ไม่เรียกตัวเองอีก ยิ่งทำให้ป้าแกคิดว่าหล่อนเกลียดตัวเองแล้ว ฟ้องให้บุริศร
ป้าโอมองห้องหล่อนอย่างเกลียดแค้น รีบโทรหาเขมิกาเพิ่งรู้ ว่าเขมิกานั้นโดนบุริศร์ไล่กลับไปบ้านตัวเองแ
ป้าโอตกใจ
ผู้หญิงคนนี้ดูถูกไม่ได้!
เพิ่งมาวันแรกก็ทำให้เขมิกากลับบ้านเกิด และยังทำให้ตัวเอง นั้นต้องไปทำอย่างอื่น ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปจะไปได้ยังไงกัน?”
ป้าโอกลัวแล้วเริ่มวางแผน
ตอนเขมิกาโดนส่งตัวกลับมาที่บ้านแม่ตัวเองนั้น แม่ของเขมิกาเองก็ตกใจ
“เกิดเรื่องไรขึ้น? เธอกลับมาได้ไง? บริศ ไม่กลับมากับเธอ?”
แม่เขมิกาเห็นเขมิกากลับมาตัวเปล่าแล้วยังมีพฤกษ์ตามหลัง
อีกยิ่งคิดไรไม่ออก
เขมิการีบกอดแม่ตัวเอง
“แม่! บุริศร์ไล่หนูกลับมา! ทำไงดี? ”
เขมิการ้องไห้อีกยิ่งทำให้แม่ของตัวเองตกใจเข้าไปใหญ่
“ตกลงเกิดเรื่องไร? เธอทําผิดอะไร? ท่าไมถึงเขาไล่เธอ กลับมา? กิจจาละ? ทําไมกิจจาไม่กลับมาด้วย? ตกลงเรื่องมัน เป็นยังไงผู้ช่วยพฤกษ์?”
แม่ของเขมิกายุ่งไปหมด
ตั้งแต่8ปีก่อนตระกูลศิริวัชรภัทรนั้นก็ไม่สามารถพึ่งใครได้ โชคดีว่าตอนนั้นเขมิกากับบุริศร์ยังเป็นแฟนกัน แม่ของเขมิกา ก็เอาแต่คิดว่าจะให้เขมิกานั้นแต่งงานกับเขาให้ได้ ยังไงบุริศร์ ก็ให้หน้าและช่วยเหลืออยู่
ใครจะไปรู้ว่านรมนนั้นมาแทรกและมีไรกับเขา แล้วยังโดน นักข่าวถ่ายไว้อีก เห็นความร่ำรวยที่จะถึงตัวแล้วโดนแย่งไป แบบนี้
ทำให้เขมิกานั้นก็ต้องไปจากตรงนี้ แล้ว5ปีก่อนกลับมาบอก กับแม่ตัวเองว่าท้องลูกตระกูลโตเล็ก แม่เขมิกาเองถึงมองเห็น ความหวัง ตั้งแต่ตระกูลศิริวัชรภัทรไม่เหลืออะไร แม่ของเขมิ กาก็ต้องอยู่อย่างอดๆอยากๆมา3ปีในที่สุดก็มีความหวังและไม่ อยากกลับไปใช้ชีวิตแบบนั้นอีก
คิดว่าเขมิกาคลอดลูกเสร็จแล้ว แม่เขมิกาเองก็จะได้ใช้ชีวิต ดีๆ แต่นี้มันเกิดเรื่องไร? ทำไมจู่ๆเขมิกาก็โดนไล่ออกมา? และ ยังดูไม่ออกว่าพฤกษ์นี้มาดีหรือร้าย
ตังเมใจสั่นไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ