บทที่ 39 ฉันไม่ถอดกางเกงเธอหรอก
บทที่ 39 ฉันไม่ถอดกางเกงเธอหรอก
นรมนรีบเช็ดน้ำตาให้แห้ง แต่ถูกบุริศร์คว้ามือไว้
“เป็นอะไร?
เขาก้าวขึ้นมาข้างหน้า ก็เห็นว่านรมนถือโทรศัพท์อยู่ในมือ และในตอนนี้หน้าจอโทรศัพท์ก็ยังไม่ดับลง นั่นก็แสดงว่านรม นกำลังคุยกับรเมศอยู่ ชัดเจนว่าเมื่อยังวีดีโอคอลกันด้วย
บุริศร์มองไปยังตาคู่แดงก่ำของนรมน ยิ่งมองไปที่ท่าทางที่ เธอแทบอยากจะฆ่าตัวเองโดยใช้สายตา ความโกรธที่เขาเพิ่ง จะข่มมันลงไปเมื่อกี้ก็ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง
“วีดิโคอลไปฟ้องรเมศใช่ไหม? บอกเขาว่าฉันบุริศร์ไม่มี ปัญญาดูแลเธอให้ดี ทำให้เธอกลับมาก็เกิดเรื่องเลยใช่ไหม? รเมศปลอบใจเธอไหมล่ะ? ได้ให้เธอรีบกลับอเมริกาเลย ไหม? หรือจะพูดว่าเธอบอกเขาว่าเมื่อกี้ฉันขโมยจูบเธอไป เขาอยากจะนั่งเครื่องบินข้ามคืนมาจัดการฉันเลยใช่ไหม?
คำพูดของบุริศร์ยิ่งทำให้อารมณ์ของนรมนไม่เป็นสุขเพิ่มขึ้น ไปอีก โดยเฉพาะที่เขาพูดถึงเรื่องจูบเมื่อกี้นั่น
นั่นทำให้เธอใจลอยไม่ได้สติ จนกระทั่งคิดถึงรอยจูบ
คิดถึงท่าทางอิดโรยของกมลอีกครั้ง นรมนเกลียดบุรีศรีมาก เกลียดตัวเองมาก
“บุริศร์ ออกไปจากฉัน! ออกไป!
ตอนนี้เธอไม่อยากแกล้งความเกลียดชังที่มีต่อเขาอีกต่อไป แล้วถ้าหากว่าการฆ่าคนไม่ผิดกฎหมายล่ะก็ เธอก็จะฆ่าเขา
จริงๆ!
แต่เธอทำไม่ได้!
เพื่อกมลเธอก็ทําไม่ได้!
นรมนโกรธจนสั่นไปทั้งตัว ท่าทางปฏิเสธขับไล่นั้นเหมือนจะ มีกระดูกโผล่ออกมาจากข้างใน ทำให้บุริศร์ตกใจ
“เธอเกลียดฉันขนาดนั้นเลยเหรอ? นรมน ตกลงเธอ…..
“ประธานบุริศร์ แย่แล้วครับ คุณชายน้อยเกิดเรื่องแล้ว”
ประโยคของบุริศร์ยังถามไม่หมดปาก พฤกษ์ก็บุกเข้ามาแล้ว
ตอนที่เขาเห็นท่าทางดาบปะทะธนูกันของบุริศร์กับนรมนใน ตอนนี้ เหงื่อก็ซกออกมาทันที
เขามาผิดเวลาใช่ไหม?
สายตาของบริศแหลมคมราวกับปลายธนู ยิ่งทำให้พฤกษ์ ยืนไม่อยู่ เขาเพียงแค่ยื่นหัวเข้ามาแล้วพูด “ประธานบริศ ครับ ที่บ้านส่งข่าวมาว่า คุณชายน้อยเป็นไข้ครับคุณชายน้อย”
“เกิดอะไรขึ้น?
ถึงแม้บุริศร์จะเกลียดที่ พฤกษ์มาขัดจังหวะประโยคคำถาม ของตัวเอง แต่ได้ยินข่าวว่ากิจจาเป็นไข้ เขาก็เป็นห่วงและรีบ ร้อน
นรมนมองที่สายตา หัวเราะเยาะตัวเองอยู่ในใจ
“เห็นหรือยัง? นี่คือผู้ชายที่เมื่อก่อนเธอเคยรักหมดทั้ง หัวใจ! นี่คือพ่อแท้ๆของลูกเธอ! ตอนนี้กลมเป็นตายเท่ากัน เขาเคยรู้สักนิดไหม? ถึงต่อให้รู้ เขาจะเป็นห่วงกานต์กับกมล เหมือนกับลูกของเขมิกาได้ยังไงกัน? ”
บุริศร์กลับไม่รู้ความคิดของนรมนในตอนนี้ เห็นพฤกษ์พูด อย่างอึกอักกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แววตาก็ลุกวาว เสียงต่ำ ตะโกนอย่างใจร้อน
“นายรีบพูด กิจจาเป็นอะไร? ”
“ประธานบุริศร์ เพราะเรื่องที่คุณชายถูกชายน้อยถูกประธานตำหนิที่โรงเรียนอนุบาลคุณเขมิกาเลย คุณชายน้อย ครับ พร้อมกับได้ยินว่าที่ความลับบริษัทรั่วไหลนั้นเพราะว่า คุณชายน้อยมีส่วนเกี่ยวข้องในเวลาเดียวกัน คุณเขมิกาโกรธ จึงตีคุณชายน้อย ตอนนั้นคุณชายน้อยปากแข็งยังไงก็ไม่ยอม พูด คุณเขมิกาเลยลงโทษไม่อนุญาตให้เขาทานข้าว แต่คาด ไม่ถึงว่าเขามาคุชายน้อยจะเป็นไข้ครับ ”
พฤกษ์เล่าสาเหตุผลรับของเรื่องราวทั้งหมดอย่างเร็ว
สีหน้าของบุรีศรียุ่งเหยิงอย่างมาก
“เขมิกา ! ใครให้เธอมีอำนาจทำอะไรก็ได้กับทายาทตระกูล โตเล็ก? บอกเขมิกา ถ้าเกิดเรื่องอะไรไม่ดีขึ้นกับกิจจา ให้เธอ ”
ไปโลง!
และเป็นเพราะว่าเขาทะเลาะกับนรมนเมื่อกี้เลยอารมณ์เสีย
อารมณ์โกรธของบุริศ์ฉุนเฉียวมาก
เขาไม่เคยมีอาการควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่แบบนี้มา หลายปีมากแล้ว
พฤกษ์ถอยหลังออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ แล้วรีบโทรศัพท์หา เขมิกา
นรมนเห็นท่าทางเป็นกังวลแบบนี้ของบุริศร์ พูดเสียงเย็น ชา: “ในเมื่อประธานบริศร์มีเรื่องที่บ้าน ก็กลับไปจัดการเรื่อง ที่บ้านเถอะค่ะ ถึงยังไงสุขภาพของทายาทตระกูลโตเล็กก็สำคัญที่สุด”
เธอไม่ได้อยากพูดจาเสียดสีขนาดนี้ แต่เธออดไม่ได้จริงๆ
กานต์ของเธอ กมลของเธอไม่เคยได้รับความรักความเมตตา ของบุริศร์เลยสักนิด แม้กระทั่งได้รับความทุกข์ทรมานเพราะ พ่อแท้ๆคนนี้ซะมากกว่า เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ววันนี้ นรมนก็ รู้สึกว่าไม่เป็นธรรมอยู่ในใจ
บริศ มองมาที่นรมน เห็นว่าเธอหันหลังไปไม่สนใจเขา เขาไม่ พูดอะไร เพียงแค่โค้งตัวลงไปอุ้มนรมนขึ้นมาใหม่
“นี่คุณทำอะไร? บุริศร์ คุณวางฉันลงนะ! คุณจะทำอะไร อีก? ”
นรมนตกตระหนักขึ้นมาทันที
เหมือนว่าตอนนี้บุริศร์จะทำให้คนเดาทางไม่ออก ตอนนี้ สับสนงงงวยไปหมดแล้ว โดยเฉพาะคือเมื่อกี้ยังทะเลาะกันอยู่ เลย นรมนไม่อยากอยู่กับเขาแล้ว
บุริศร์ถอนหายใจไปหนึ่งครั้ง พูดอย่างจนปัญญา: “เธอจะ เข้าห้องน้ำไม่ใช่เหรอ? หรือเปลี่ยนใจจะอยู่บนเตียงแล้ว? ”
ถูกเขาพูดใส่แบบนี้ นรมนถึงนึกเรื่องที่เธอจะไปเข้าห้องน้ำ เมื่อกี้ได้ แต่จะให้เขาอุ้มตัวเองเข้าไป ยังไงนรมนก็ไม่ยอมเด็ด ขาด
“คุณให้พยาบาลพิเศษมาช่วยฉัน ฉันไม่ต้องการคุณ!
“เธอวางใจเถอะ ฉันไม่ถอดกางเกงเธอหรอก
บุริศร์อุ้มเธอไปจนถึงชักโครกห้องน้ำก็หลีกตัวออกมา
“เสร็จแล้วเรียกฉันนะ”
นรมนคาดไม่ถึงเมื่อกี้ยังเป็นบุริศร์ที่บุ่มบ่ามกับตัวเองอยู่เลย ตอนนี้กลับสุภาพขึ้นมาแบบผู้ดี เธอรีบปิดประตูห้องน้ำ พยุง ตัวเองขึ้นมาโดยจับกำแพงห้องน้ำ ถอดกางเกงออก
หลังทำธุระเสร็จ เธอก็ใช้แรงที่เหลืออยู่สวมกางเกงขึ้นมาอีก ครั้ง และไม่อยากเรียกที่จะเรียกบุริศร์เข้ามาอีก
ถึงแม้จะเคยใช้ชีวิตร่วมกันมาก่อน แต่ถึงยังไงมันก็เป็นเรื่อง เมื่อห้าปีก่อน ถึงแม้ว่าแผนการตอนนี้ของเธอคือการทำให้บุ ริศร์ตกหลุมรักเธอใหม่อีกครั้ง แต่เธอก็มักจะควบคุมอารมณ์ และโทสะของตัวเองไม่อยู่ ยิ่งไปกว่านั้นคือเธอหมดหนทาง อดทนกับสัมผัสของเขาที่มีต่อเธอ
จะทำยังไงดีนะ?
ทำไมเธอถึงได้เปล่าประโยชน์ขนาดนี้?
นรมนหงุดหงิดใจ แต่อยู่ๆเธอก็ได้เสียงประตูห้องที่ถูกคนเปิดออกจากคนด้านนอก
เธอตกใจรับเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นว่าบุริศร์เดินเข้าแล้ว
“คุณเข้ามาทำไม? ”
“ก็ได้ยินเสียงเธอทำธุระเสร็จแล้วก็เลยเดินเข้ามา แล้วเธอก็ ไม่เรียกฉัน กลัวว่าเธอจะล้มลงไปกองกับพื้นแล้วทำให้เธอเจ็บ หนักเข้าไปอีก ”
คำพูดของบุริศร์ทำให้ใบหน้าของร้อนผ่าว
“ฉันไม่ต้องการคุณ ฉันบอกแล้วไง คุณ…ไม…..นี่! บุริศร์ คุณปล่อยฉันลงนะ!”
นรมนยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกบุริศร์ถูกอุ้มขึ้นอย่างแรง แล้ววาง
ลงบนเตียงใหม่อีกครั้ง
“ถ้าเธอเหนื่อยก็นอนพักสักหน่อยนะ อยากทำอะไรก็บอกฉัน อย่าคิดว่าฉันจะไปจากที่นี่ ”
บุริศร์พูดจบ ก็นั่งลงบนโซฟาด้านข้างนรมน หยิบโน๊ตบุ๊คออก มาเปิดแล้วจัดการงาน
เห็นว่าเขาเปิดคลิปการประชุมแล้ว แล้วมีก็เสียงลอดออกมา แต่เหมือนว่าบุริศร์จะไม่ได้อยากจะหลีกเลี่ยงจากนรมนสถานการณ์ปัจจุบันของบริษัทตอนนี้ปรากฏเป็นผลไม้สีแดงๆ อยู่ตรงหน้านรมน
“ประธานบริศร ความของบริษัทเรารั่วไหล จะกู้คืนตอนนี้ก็ ไม่ทันแล้ว จากที่คำนวณดูคร่าวๆตอนนี้แล้วเราเสียหายไป สองร้อยล้าน ตอนหลังมาแผนการลงทุนของพวกเราก็ถูก เปิดโปง ตอนนี้จะทำยังไงต่อ? ”
“ประธานบริศร์ประธานบุริศร์ มีบริษัทคู่แข่งเริ่มขุดค้นของ พวกเราแล้วนะครับ ยิ่งไปกว่านั้นพวกเรายังต้องลงหุ้นใหญ่ แต่สภาพการณ์ตอนนี้ไม่มั่นคงอย่างมาก
“ประธานบริศร้ครับ เรื่องการเกิดอุบัติเหตุของนักออกแบบ แคทเธอรีไม่รู้ว่าทำไมเรื่องถึงได้แดงออกไป ตอนนี้ข้างนอก กำลังกังวลใจเกี่ยวกับการผลิตด้านความปลอดภัยของพวก เรา มีนักธุรกิจหลายคนต้องการถอดถอนใบสั่งซื้อสินค้า ”
ผู้จัดการแต่ละคนต่างรายงานบริศ เกี่ยวกับสถานการณ์ช่วง นี้ของบริษัทอย่างรวดเร็ว บริศร์ คิ้วของบริศ ขมวดกันแน่น รอ จนพวกเขาพูดเสร็จจึงพูดด้วยเสียงต่ำ : “ให้แผนกด้านความ ปลอดภัยตรวจสอบค้นหาตัวคนที่แฮกข้อมูลบริษัทต่อไป ส่วน เรื่องค่าเสียหายของด้านคดีการลงทุน ให้ยกเลิกทั้หมด แล้ว เปลี่ยนโครงการ ส่วนคดีอุบัติเหตุทดลองรถของแคทเธอรี แจ้งความกับตำรวจ ให้พวกเขามาตรวจสอบ ส่วนเรื่องการ ถอดถอนใบสั่งซื้อ ให้ถอนไปโดยไม่มีข้อยกเว้น ”
แต่ถ้าทำอย่างนี้ บริษัทเราต้องสูญเสียเงินจำนวนมากนะครับ *
ฝ่ายการเงินอดไม่ได้ที่จะเตือน
บุริศร์พูดเสียงต่ำ : “ตระกูลโตเล็กอยู่ที่เมืองชลธีนี้มาเป็น ร้อยปีตระกูลโตเล็ก เนื้อนัยของบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดไม่ถึง กับพังลงในพริบตาหรอก เรื่องที่นักออกแบบแคทเธอรีเกิด อุบัติเหตุอย่างไม่คาดคิดนี้แคทเธอรี คนอื่นมีกังวลเกี่ยวกับ สมรรถนะของรถยนต์นั้นไม่ใช่เรื่องแปลก กดดันกับทาง ตำรวจ ให้รีบมาไขคดี ”
“ครับ! ”
บุริศร์ยังคงเปิดคลิปการประชุมต่อไป แต่นรมนไม่อยากฟัง
แล้ว
ตอนแรกเธอสงสัยว่าอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับเธอนั้นบุริศร์จะมี ส่วนเกี่ยวข้อง แต่ตอนนี้ดูแล้วไม่น่าจะเป็นเขา
นึกย้อนไปถึงเรื่องรถทดลองเบรกแตก ตาของนรมนหรี่ขึ้น
มา
เธอกลับมาที่เมืองชลธีด้วยโฉมหน้าที่ใหม่ทั้งหมดเมืองชลธี ไม่มีเรื่องบาดหมางกับใคร จะมีเพียงแค่กับเขมิกาและบุริศร์ เท่านั้น
ถ้าไม่ใช่บุริศร์ที่อยากให้เธอตาย คนน่าสงสัยก็เหลือเพียงแค่เขมิกาแล้วแหละ
จะเป็นเธอไปได้ไหม?
นรมนครุ่นคิด โดยที่ไม่เห็นว่าบุริศร์ได้วางสายวีดีโอไป เรียบร้อยแล้ว แล้วกำลังมองมาที่เธอ
“คิดอะไรอยู่? ”
บริศ เอ่ยปากอย่างกะทันหันบุริศร์ นรมนจึงตกใจ
“ไม่ได้คิดอะไรค่ะ แค่กำลังคิดว่าใครกันที่ไม่ชอบฉันได้ ขนาดนี้ ถึงขนาดกับอยากให้เธอตาย รถที่ทดลองวันนั้น เบรก รถมีปัญหา แต่ประธานบริศร์บอกว่ารถคันนั้นมีคนไปตรวจ สอบระบบความปลอดภัยอยู่ตลอดนี่คะ ประธานบุริศร์ งั้นก็ เป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดปัญหาขึ้นในวันทดลองรถ หรือว่าในรถ ไม่มีกล้องเหรอคะ? ”
คำพูดของนรมนทำให้บุริศร์ส่ายหน้าแล้วพูด : “วันนั้นวีดีโอ ใช้การไม่ได้ชั่วขณะ ฉันได้กำลังตรวจสอบแล้ว เธอวางใจ เถอะ เรื่องนี้ฉันไม่ให้ได้รับบาดเจ็บเปล่าๆหรอก”
“งั้นก็ต้องขอบคุณประธานบุริศร์ด้วยนะคะ ฉันเหนื่อย แล้ว ต้องการพักผ่อน ถ้าหากว่าประธานบริศร์มีเรื่องต้องทำ ประธานบริศร์ ก็เชิญออกไปด้านนอกด้วยนะคะ ฉันต้องการ ความสงบ”
นรมนขับไล่บุริษณ์อย่างที่ไม่มีความเกรงใจเลยสักนิด บุรีศร์
แล้วบุริศร์ก็ไม่โกรธด้วย : พูดเสียงต่ำ”โอเค ฉันจะไปตรง ระเบียงทางเดิน ถ้าเธอมีเรื่องอะไรก็เรียกฉันได้ตลอดนะ ”
พูดจบ เขาก็ถือคอมออกไปจากห้องคนไข้
นรมนยังคงอึ้งอยู่เล็กน้อย
ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน คนหยิ่งยโสอย่างประธานบุริศร์จะเพราะผู้ หญิงคนหนึ่งไม่ให้รบกวนเลยทำกับตัวเองแบบนี้?
นึกถึงสามปีที่เคยแต่งงานกันมา วันไหนบ้างที่ไม่ใช่เธอ ยอมรับเขา?
มาวันนี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว
เพราะว่าเธอไม่ใช่ภรรยาของเขาแล้ว ดังนั้นสิ่งที่ควรจะได้รับ เลยไม่เหมือนกันแล้วใช่ไหม?
เคยคิดว่าตัวเองตกลงแล้วทำให้บุริศร์เกลียดไปมากแค่ ไหน?
นรมนรู้สึกได้เพียงแค่เจ็บปวดใจ และไม่อยากคิดอีกต่อไป
เขาดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปรงตัวเอง แล้วก็สะลึมสะลือหลับไป
บริศ เห็นว่าเธอหลับแล้ว บุริศร์จึงเดินเข้ามา แล้วจับผ้าห่ม ของเธอดึงลงมา กลัวว่าเธอจะอึดอัดจนหายใจไม่ออก
เธอยังคงเหมือนเดิมกับเมื่อก่อน ไม่พอใจแล้วชอบกลบตัว เองอยู่ในผ้าห่ม เหมือนอย่างกับนกกระจอกเทศ วันนี้เปลี่ยน ใบหน้าแล้ว แต่ทำไมนิสัยไม่ดีแบบนี้ถึงไม่เปลี่ยนเลยนะ?
บุริศร์ยิ้มชอบอกชอบใจบุริศร์ ปรับอุณหภูมิในห้องให้พอ เหมาะ ขณะที่กำลังจะหันหลังออกจากห้องไป ก็คิดอะไรบาง อย่างขึ้นได้อย่างกะทันหัน
เขาดึงผมของนรมนออกเบามือแล้วใส่ลงไปในกระเป๋าหลัง จากนั้นก็เปิดประตู แล้วพูดกับพยาบาลพิเศษด้านนอก: “ฉัน มีเรื่องต้องกลับไปทำธุระหน่อย ดูแลคุณนรมนเป็นอย่างดี ถ้า หากว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ให้โทรหาฉันทันที! “
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ