บทที่6 เด็กผู้ชายคนนั้นคือใคร

บทที่6 เด็กผู้ชายคนนั้นคือใคร

กานต์พูดจบ ตาเขาก็จ้องมองไปยังทิศทางที่บริศ เดินไป นรมน จึงตกตะลึง

“หนูเป็นเด็กผู้ชายไปสนใจว่าผู้ชายคนอื่นหล่อหรือไม่หล่อ ทำไมกัน ไปกันได้แล้ว”

นรมนย่อลงอุ้มกานต์

เมื่อเห็นว่านรมนไม่ได้อยากคุยกับเขามากนัก นัยน์ตากานต์ก็ ปรากฏร่องรอยของความเป็นทุกข์

เขายืดเหยียดแขนโอบไปรอบคอและพูดอย่างอ้อนๆ ก็ผมช่วย มามหาหนุ่มๆอย่างไรล่ะ

“เจ้าตัวแสบ ยุ่งเรื่องของผู้ใหญ่ให้มันน้อยๆหน่อย กลับมาคราว นี้มามีคงให้ป้าคมทิพย์ช่วยจองที่โรงเรียนอนุบาลให้ หนูไปเรียน หนังสือก่อน มีป้าคมทิพย์คอยดูหนูให้ มามถึงค่อยวางใจหน่อย”

นรมนอุ้มกานต์เดินออกไปข้างนอก มือเธอกลับสั่นเล็กน้อย
เมื่อครู่กานต์บอกว่าบริศร์หล่อได้อย่างไรกัน

แม้ว่าพวกเขาพ่อลูกจะมีส่วนคล้ายกันอยู่แปดส่วน แต่การที่ กานต์รู้สึกชื่นชมบริศร์นั้น ทำให้เธอรู้สึกเป็นกังวลใจใช่น้อย

เขาเป็นลูกชายของเธอ เป็นลูกชายที่เธอให้กำเนิดมา ไม่มีความ สัมพันธ์ใดๆกับบริศร์

เธอไม่มีทางยอมให้บุริศร์แย่งลูกไปจากข้างกายเธอเป็นอันขาด

นัยน์ตาของนรมนเปี่ยมไปด้วยความแน่วแน่ เธอจึงไม่ทันได้ สังเกตเห็นสายตาของกานต์ที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ถึงแม้ว่าเขาจะยังเล็ก แต่ว่าทุกคืนที่เขานอนหลับ เขาก็รู้ว่ามามี ถูกปลุกให้ตื่นโดยฝันร้าย แต่ว่ามานี้ไม่ได้เล่าให้ฟัง มามีไม่อยาก ให้เขารู้ เขาจึงได้แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ แต่ว่าจะทำอย่างไรเพื่อที่ ทวงคืนความยุติธรรมให้มา เขามีแผนเอาไว้แล้ว

แม่ลูกทั้งคู่ออกจากสนามบินด้วยความครุ่นคิด

นรมนเรียกรถแท็กซี่ พากานต์ตรงไปยังที่พักอาศัยของคมทิพย์
ห้าปีแล้ว แต่เธอยังคงอาศัยอยู่ที่เดิม กุญแจก็ยังเก็บอยู่ที่ ตำแหน่งเดิม

นรมนนํากุญแจออกมาเปิดประตูและพากานต์เดินเข้าไป

ที่นี่เป็นอพาร์ทเม้นต์สามห้องนอน ห้องไม่ใหญ่ แต่การจัดพื้นที่ นั้นให้ความรู้สึกอบอุ่นเป็นอย่างมาก

กานต์มองผ่านครู่หนึ่งก็กระซิบขึ้น “มามี ห้องเราอยู่ที่ไหนครับ

“ห้องที่สองทางซ้าย แต่ก่อนมามีอยู่ในห้องนั้น

ริมฝีปากของนรมน มขึ้นเล็กน้อย

เธอและคมทิพย์เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน และยังเป็นรูมเมทที่ ดี เมื่อตอนที่เธอถูกแม่เลี้ยงรังแก คมทิพย์ก็มักจะต้อนรับเธอ ที่นี่ เป็นเหมือนบ้านแท้ๆของเธอ

กานต์ลากกระเป๋าเดินทางและเปิดห้องของนรมน

ในนั้นมีรูปนรมนตอนวัยรุ่นแขวนอยู่ แต่ว่ากานต์จำไม่ได้ ตั้งแต่ เขาลืมตาดูโลกมา เขาก็จำได้แต่นรมนตอนที่เป็นเช่นในปัจจุบัน ในตาของนรมนนั้นแดงกา
นั่นเป็นใบหน้าที่ห่างไกลจากความสวยในปัจจุบันมาก แต่เต็มไป ด้วยความสุขของความอ่อนเยาว์ ซึ่งไม่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของ คนในปัจจุบันเลย

นรมนยื่นมือออกไป ค่อยลูบคลำภาพของตัวเอง ใจเธอนั้นหดหู่ เป็นอย่างมาก

กานต์เห็นพฤติกรรมของนรมน เขาจึงถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ “มา มี นี่ใครกันครับ ป้าคมทิพย์หรอครับ”

“ไม่ใช่ นี่เป็นรูปมามี้สมัยก่อนครับ”

เสียงของนรมนสะอื้น มันยากที่เธอจะอดกลั้นเอาไว้ได้

เธอเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง แต่เธอกลับไม่ต้องการให้กานต์ รู้ แต่ว่ากานต์นั้นเป็นเด็กที่ไวต่อความรู้สึกคน เขาสัมผัสได้ถึง ความผิดปกติในอารณ์ของนรมน

เขาจึงจับมือนรมนและพูดขึ้นว่า “มามี้ ผมหิวแล้ว มามี้ไปดูให้ หน่อยได้ไหมครับว่าในครัวมีอะไรให้ทานบ้าง เร็วหน่อยน่า ผมหิว จะตายอยู่แล้ว”

พูดแล้ว กานต์ก็ผลักนรมนออกไปจากห้อง
ความเศร้าโศกของนรมนก็หายไป

บนเครื่องบิน กานต์ไม่ได้ทานอะไรเท่าไหร่ เมื่อคิดถึงตรงนี้ นร มนก็ถอดเสื้อโค้ทของตัวเองออก เธอพับแขนเสื้อขึ้นและพูดว่า “เอาล่ะเอาล่ะ มามี้จะทำอะไรให้ทาน หนูไปหาอะไรเล่นก่อน อย่า เข้าไปเล่นในห้องของป้าคมทิพย์ล่ะ”

“ครับ ผมทราบแล้ว”

กานต์ทำปากจู๋และปิดประตูด้านนอก

เขาดูรูปนรมนสมัยก่อนที่แขวนอยู่บนกำแพง และนำโทรศัพท์ มือถือออกมาถ่ายรูปเอาไว้ หลังจากนั้นเขาก็เปิดคอมพิวเตอร์ใน ห้อง

เขาเอารูปนรมนสมัยก่อนในโทรศัพท์โหลดเข้าไป เขาจึง สามารถดึงข้อมูลของนรมนออกมาได้อย่างรวดเร็ว

รวมถึงการแต่งงานของนรมนและบริศร์เมื่อแปดปีก่อน และเรื่อง ราวเมื่อห้าปีก่อนที่นรมนถูกฝังร่างอยู่ในทะเลเพลิงเพราะเรื่อง ชู้สาว

นัยน์ตาเจ้าเล่ห์ของของกานต์ บลึกลง
มา มีเรื่องชู้สาว

เป็นไปได้อย่างไร!

เขารู้ตลอดมาตั้งแต่เกิดว่าในใจของมามีมีผู้ชายเพียงแค่คนเดียว นั่นก็คือบริศร ถึงแม้ว่าเธอไม่พูด แต่กานต์ก็รับรู้ได้ถึงความเกลียด ชังที่มีอยู่ในหัวใจเธอ

จะต้องเป็นเรื่องที่บริศร์ทำไม่ดีไว้กับมามีแน่ๆ

กานตรีบค้นหาข้อมูลที่เกี่ยวกับบริศร์

เขารู้ชื่อบริศ จากการที่นรมนละเมอตื่นขึ้นกลางดึก เขาจึง ทําการตรวจสอบนายบุริศร์คนนี้ เกี่ยวกับภูมิหลังของเขา รวมถึง สถานภาพการสมรสของเขา เขารู้ชัดแจ้งหมดทุกเรื่อง

ทันใดนั้นกานต์ก็เห็นรูปที่นายบุริศร์อุ้มเด็กผู้ชายคนหนึ่งอยู่

เด็กชายคนนั้นน่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขา หน้าตาคล้ายบุรี ศร์มาก และสายตาที่บุริศร์จ้องมองเด็กชายคนนั้นก็แสนจะอบอุ่น และอ่อนโยน

เด็กผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน
กานต์หรี่ตาลง

เขาทำการตรวจสอบเด็กชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว เขาจึงได้พบว่า นั่นคือหลานชายคนโตของตระกูลโตเล็กชื่อว่ากิจจา ตอนนี้อายุสี่ ขวบสิบเดือน โตกว่าตัวเขาสี่เดือน