บทที่ 38 วันนี้ฉันจะบอกเธอให้ว่าฉันมีสิทธิ์อะไร
บทที่ 38 วันนี้ฉันจะบอกเธอให้ว่าฉันมีสิทธิ์อะไร
“อ้า!
นรมนร้องตกใจ ตัวล้มลง ร่างกายก็ร้อนผ่าวขึ้นมา
หัวใจลุกลนเพราะกลิ่นกายที่คุ้นเคยและความเฉื่อยชา
เมื่อก่อน เธอตั้งหน้าตั้งรอเฝ้าคอยที่จะได้ใกล้ชิดกับบุรี ศร์แบบนี้ ไม่ใช่การอยู่แต่บนเตียงเย็นๆเป็นกิจวัตร แต่น่า เสียดายตั้งแต่ที่ท้องตลอดจนคลอด พวกเขาไม่เคยได้เป็น แบบนี้เลย
บุริศร์รู้สึกได้แค่กลิ่นหอมที่เข้ามาในจมูก กลิ่นคุ้นเคยที่ไม่ สามารคุ้นเคยได้อีกต่อไปราวกับความทรงจำข้างหมอนทุก ครั้งที่ตื่นจากฝัน เขามองอย่างหลงใหลไปชั่วขณะหนึ่ง รู้สึกว่า ราวกับเพ้อฝัน
“นรมน……”
บุริศร์พึมพำเสียงต่ำ ใบหน้าหล่อก้มต่ำลงช้าๆ ไปทางริม ฝีปากแดงของนรมน
ทันใดนั้น เสียงกริ่งแสบหูก็ดังขึ้น นรมนตื่นจากฝัน ผลักบุริศร์ ออก แต่หัวใจดวงนั้นกลับเต้นแรงขึ้นด้วยความเร็ว ราวกับ
เลือดที่สูบฉีดขึ้นมาเพียงชั่วพริบตา ทำให้เธอร้อนไปทั้งตัว บน หน้ายิ่งร้อนขึ้นเป็นไฟ
บุริศร์ถูกเธอผลักออกแบบนี้ จนอีกนิดเกือบจะตกเตียง ทำให้ สร่างขึ้นมา แต่ก็ยังรู้สึกเสียดาย เขามองโทรศัพท์ข้างนรมน ที่ยังดังอยู่ตลอด กำลังจะไปหยิบมา แต่นรมนไวกว่าเขาหนึ่ง ก้าว แล้วกดรับโทรศัพท์
*รเมศ?
จินตนาการและฝันหวานทั้งหมดของนรมนดับสูญไปทันที เมื่อมองเห็นสายโทรศัพท์ของรเมศที่โทรเข้ามา
เมื่อกี้เธอเลอะเทอะฟุ้งซ่านเกินไปแล้ว!
ทำไมถึงยังมีความคิดเพ้อฝันแบบนั้นกับบุริศร์อยู่นะ?
นรมนรีบลุกขึ้นนั่ง ถึงแม้จะลำบาก แต่ก็ปฏิเสธความช่วย เหลือและสัมผัสของบุริศร์ไปแล้ว กดปุ่มรับโทรศัพท์
เสียงของรเมศก็แผ่กระจายออกมาทันที
“แคทเธอรี เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ฉันได้ยินว่าเธอเกิด อุบัติเหตุในประเทศ ตอนแรกฉันวางแผนว่าจะไปดูเธอ แต่ว่า ทางนี้เกิดเรื่องเกี่ยวกับกมลนิดหน่อย ฉันห่างไม่ได้
เสียงของรเมศเร่งรีบ ความเป็นห่วงเป็นใยนั้นทำให้บุรีศร์ที่ อยู่ด้านข้างไม่ผ่อนคลายอย่างมาก
เวลานี้นรมนไม่มีเวลามาคิดพิจารณาใบหน้าและอารมณ์ของ บุริศร์ เพียงแค่ได้ยินว่ากมลอาการไม่ดี นรมนลุกลี้ลุกลนไป หมดทั้งตัว
“กมลเป็นยังไงบ้าง? อาการหนักใช่ไหม? ”
“เธอไม่ต้องกังวลนะ ตอนนี้กมลไม่เป็นอะไรแล้ว เพียงแต่ยัง อยู่ห่างไม่ได้ เธอทางนั้น..….…
“ฉันไม่เป็นอะไร ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน รเมศ ฉันแค่ได้รับบาด เจ็บที่ขาขวา พักฟื้นอีกไม่กี่วันก็ดีขึ้นแล้ว คุณตั้งใจดูแลกมล ให้ดีก็พอดี”
ทั้งใจนรมนตอนนี้มีแต่กมล
เธออยู่ห่างจากลูกสาวเป็นหมื่นไมล์ อยู่ดูแลเธอข้างกายก็ทำ ไม่ได้ ความรู้สึกที่กัดเซาะหัวใจคนไม่ได้เป็นแม่ไม่มีวันเข้าใจ
หรอก
บุริศร์มองไปยังตาคู่แดงก่ำของนรมน ท่าทางคับอกคับใจนั่น ไฟร้อนนิรนามก็ปะทุขึ้นทันที
เธอคือผู้หญิงของเขา! แต่ตอนนี้เพราะว่ารับสายโทรศัพท์ จากชายอื่นทำให้ท่าทางคับอกคับใจแบบนี้ขึ้น ตกลงเธอกับรเมศเป็นอะไรกัน?
รเมศยังมีเรื่องอยากพูดกับนรมน แต่โทรศัพท์ถูกบุริศร์แย่ง ไป พูดเสียงเย็นชา ประธานรเมศดูแลคนในครอบครัวอย่าง สบายใจเถอะครับ ส่วนนักออกแบบแคทเธอรี ทางนี้มีผมอยู่นะ ผมจะดูแลเธอเป็นอย่างดีแน่นอน”
“บุริศร์ คุณทำอะไรน่ะ? เอาโทรศัพท์คืนฉันมานะ! ”
นรมนกังวลเรื่องกมล ยังอยากคุยกับรเมศอีกมาก ถ้าเป็นไป ได้ เธอยังอยากพูดกับลูกสาวด้วยสักสองสามประโยค แต่คิด ไม่ถึงว่าโทรศัพท์จะถูกบุริศร์แย่งไปแล้ว
ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้น่าเกลียจขนาดนี้?
บุริศร์ไม่สนใจว่าตอนนี้นรมนคิดยังไง ความหึงหวงทำให้เขา สูญเสียการควบคุม ยังไม่ทันรอรเมศพูดต่อ เขาก็กดตัดสาย ทิ้งทันที หลังจากนั้นก็ปิดเครื่องโทรศัพท์ไปแล้ว
นรมนไฟลุกทันที
“บุริศร์ คุณเป็นโรคเหรอ? นั่นมันโทรศัพท์ฉัน นั่นคือเจ้านาย ของฉัน เพื่อนของฉัน คุณมีสิทธิ์อะไรมาวางโทรศัพท์ฉัน? ”
ตอนนี้นรมนเหมือนกับแมวที่ถูกคนเหยียบหาง ทั้งตัวเต็มไป ด้วยเจตนาร้าย สายตาคุ้นเคยที่สาดแพร่กระจายออกมานั้นก็เหมือนกับดาบแหลมคมหนึ่งเล่มแทงเข้าที่กลางทรวงอกของ
“มีสิทธิ์อะไรใช่ไหม? วันนี้ฉันจะบอกเธอให้ว่าฉันมีสิทธิ์
อะไร!
บุริศร์ยอมรับว่าถูกกระตุ้นเข้าแล้ว
เขาถือนรมนเป็นภรรยาของตัวเองมาตลอด ต่อให้ตอนนี้ ใบหน้าเธอเปลี่ยน ต่อให้ตอนนี้เธอไม่อยากยอมรับตัวตนของ เธอ แต่เธอเปลี่ยนไม่ได้คือสถานะภรรยาบุริศร์ของเขา!
เธอคนเดียวหายไปไร้ข่าวคราวมาห้าปี ตอนนี้กลับมาแล้ว คาดไม่ถึงว่าเธอจะมากุ๊กกิ๊กกับชายอื่นต่อหน้าเขา เธอคิดว่าบุ ริศร์เขาเป็นคนใจกว้างมากขนาดนั้นเลยจริงๆใช่ไหม?
บุริศร์จับนรมนดึงเข้ามา แล้วจูบลงโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
ริมฝีปากเชอรี่นั้นที่เขาคิดถึงมานานและนานมาก นานจน ปวดไปหมดทั้งใจ แต่ผู้หญิงไร้หัวใจคนนี้ กลับมาเล่นซ่อนหา กับเขาแล้วทิ้งไป ตอนนี้ยังคิดจะไปยั่วแหย่ผู้ชายคนอื่นอีกเห รอ?
เขาไม่อนุญาต!
ได้รับแรงกระตุ้นอย่างรุนแรงของบุริศร์ นรมนสู้ไม่ไหว อีกทั้งยังไม่ทันได้ระวังตัว ช่วงเวลาที่ถูกบุริศร์จูบเข้านั้น ทั้งสอง คนชะงักไป
ความรู้สึกที่คุ้นเคยนั้น ความรู้สึกแบบนั้นราวกับว่าหัวใจและ จิตวิญญาณไหลแผ่ไปทั่วร่างกาย กระจายไปทั่วทั้งแขนและ ขา
บุริศร์จำกลิ่นของนรมนได้!
ต่อให้เธอกับใบหน้าก่อนไม่เหมือนกัน ต่อให้เธอไม่ยอมรับตัว ตนที่เธอเคยเป็น แต่ว่าเขาจำได้ไม่ผิดแน่
นี่คือภรรยาของเขา!
บุริศร์จูบนรมนอย่างโลภมาก อยากที่นำความคิดถึงทั้งหมด ห้าปีที่มีส่งผ่านจูบนี้ไปให้นรมน
นรมนตกใจในตอนเริ่ม สิ่งที่ตามมาจากนั้นคือเหตุการณ์ไฟ ไหม้เมื่อห้าปีก่อนครั้งนั้น รวมทั้งท่าทางป่วยขั้นอันตรายทุก ครั้งของกมล
ผู้ชายคนนี้ไม่คู่ควรกับความจริงใจของเธอเลยสักนิด!
เขาไม่คู่ควร!
นรมนผลักบุริศร์ไม่ออก เลยกัดเข้าอย่างแรงด้วยความโมโห
“โอ๊ย——”
บริศร์รู้สึกเจ็บที่ลิ้น ปล่อยนรมนออกอย่างไม่รู้ตัว ตามด้วย ตบเข้าที่หน้าอย่างดัง
“บุริศร คุณมันเลว! ”
นรมนรู้สึกได้เพียงว่ามือชา และเหมือนจะชาไปทั้งแขนแล้ว ด้วย แต่เห็นได้ว่าการตบครั้งนี้แรงขนาดไหน
อย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด หน้าบุริศรบวมขึ้นมาแล้ว
แต่บุริศร์กลับเหมือนว่าไม่รู้สึก เขามองนรมน มองไปที่ สายตาเกลียดชังของเธอ นึกถึงตอนเมื่อกี้ที่เธอรับสายโทร ศัพท์ของรเมศอย่างรีบร้อนกับเสียงที่อ่อนโยนคําพูดละมุน ละไม หัวใจของเขาถูกแผดเผาอย่างทรมาน
“ฉันเลว! ไม่ว่าเธอต้องการจะทําอะไร ต้องการอะไรจากฉัน เพียงแค่เธอเอ่ยปากฉันก็จะให้เธอทั้งหมด แต่ว่าฉันจะไม่ให้ เธอไปไหนทั้งนั้น จะไม่แน่ๆ! ”
บุรีศ พูดจบก็ลุกออกไป
ประจวบกับพฤกษ์ที่รีบเข้ามาพอดี และชนเข้าไปที่หน้าอกเข้า ของบริศ
“ประธานบริศร์ หน้าท่าน..…..…..
บุริศร์ค้อนใส่เขาไปหนึ่งที แล้วหมุนเท้าเดินออกไปจากห้อง
คนไข้
อากาศภายในห้องเหมือนจะยังมีกลิ่นของบุริศร์หลงเหลือไว้ อยู่ แต่นรมนปฏิเสธตัวเองในการตกอยู่ในห้วงความสุขของคำ พูดของบุริศร
บุริศร์คนก่อนไม่มีทางพูดแบบนี้กับเธอแน่ ดังนั้นตอนนี้ ที่บุริศร์พูดกับเธอแบบนี้ ก็เพราะว่าเธอคือนักออกแบบของ บริษัทHJกรุ๊ปจำกัด เพราะว่าเขาต้องการใช้อำนาจของตัว เองกับบริษัทHJกรุ๊ปจำกัดเพื่อจะสร้างความสัมพันธ์ระหว่าง ประเทศให้กับบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดใช่ไหมล่ะ?
เป็นแบบนี้แน่นอน!
ไม่อย่างงั้นบุริศร์จะพูดกับผู้หญิงแปลกหน้าคนนึงแบบนั้นได้ ยังไงกัน?
ถึงแม้เธอจะทำตัวให้เขาสงสัยเพื่อดึงดูดเขา แต่เธอรู้ชัดกว่า ใครว่าหัวใจของบุริศร์นั้นเย็นชาขนาดไหนแข็งขนาดไหน
เธอเคยใช้เวลาถึงสามปีแต่ไม่ได้ช่วยเพิ่มความร้อนให้กับ หัวใจของเขาขึ้นมาเลย ขนาดชีวิตลูกของตัวเองแท้ๆยังไม่มี ค่าพอที่จะทำให้เขามีความสงสารต่อเธอเลยแม้แต่น้อย ตอน นี้จะเป็นไปได้ยังไงกันเพียงเพราะสงสัยและข้อน่าสงสัยเล็ก น้อยก็ดึงดูดบุริศ ได้แล้วเหรอ?
นรมนยิ้มเยาะขึ้นมา แต่ในตามีน้ำตาเต็มอยู่
ที่แท้ก็ได้รู้ว่าช่างเป็นเรื่องที่ยากมากเหลือเกินที่จะเข้าถึงใจ ชายที่ตัวเองใช้แรงทั้งหมดที่มีไปรักช่างเป็นเรื่องที่ทําลาย หัวใจเหลือเกิน ที่น่าเศร้าที่สุดก็คือเขาไม่เคยรักเธอเลย แล้ว ต่อให้ตอนนี้มาดีกับเธอมากเป็นร้อยเท่า ก็เพียงเพราะสถานะ ของเธอในตอนนี้ก็เท่านั้น
ผู้ชายเป็นอย่างที่คิดกันหมดจริงๆ!
นรมนเช็ดน้ำตาของตัวเอง แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิด เครื่องอีกครั้ง หลังจากเปิดเครื่องเสร็จก็โทรหารเมศอย่างเร็ว
รเมศรับทันทีที่โทรติด
“แคทเธอรี เขาไม่ได้ทำให้เธอลำบากใจใช่ไหม? ”
“ไม่หรอก สําหรับเขาแล้ว ตอนนี้ฉันก็แค่คนแปลกหน้าคนนึง รเมศ กมลเป็นยังไงบ้าง? อาการป่วยหนักขึ้นใช่ไหม?
นี่คือสิ่งที่นรมนกังวลใจอยู่ตลอด
รเมศยิ้มแล้วพูดไม่หรอก กมลแค่มีอาการหายใจลำบาก ตอนที่ผมได้ข่าวว่าเธอเกิดอุบัติเหตุ ผมรีบมากเลยนะ สั่งให้ เลขาจองตั๋วไว้แล้วเรียบร้อย แต่เพราะว่าผมรับไม่ได้อยู่ข้าง กมลตอนก่อนออกเดินทาง เลยทำให้หัวใจเต้นผิดจังหวะ ดัง นั้นผมเลยกลับมาแล้ว สบายใจเถอะ ตอนนี้กมลดีมากเลย
“ฉันวีดีโอกับเธอได้ไหม?
“ได้สิ แต่บุริศร์ไม่อยู่เหรอ? ”
รเมศกังวลเล็กน้อย
“เขาออกไปแล้ว พฤกษ์มีธุระต้องการพบเขามาก ฉันอยากดู
กมล”
“ได้ คุณรอแป๊ปนะ”
รเมศวางสาย แล้วต่อสายวีดีโอคอลในวีแชทมา นรมนกดรับ อย่างรวดเร็ว
วีดีโอจากฝั่งนั้นปรากฏภาพของเด็กผู้หญิงอายุประมาณสี่ ขวบขึ้นมา
เด็กผู้หญิงหน้าสะสวย ราวกับตุ๊กตา แต่สีผิวนั้นขาวซีดเกิน ไป ทำให้คนที่เห็นกลุ้มใจ
“กมล”
“มานี้!
เสียงของกมล ดโรย แต่ก็นำมาด้วยความตื่นเต้นและมีความ
สุข
“มามี้ มามี้กับพี่ไปไหนกัน? พ่อบุญธรรมบอกว่ามามี้ไปต่าง ประเทศกัน ทำไมถึงไม่พากมลไปด้วยล่ะคะ?
กมลกอดตุ๊กตาแพนด้าสีเทา พิงอยู่บนเตียง ปากเล็กเบะลง หน้าไม่พอใจ
นรมนรู้สึกใจแตกสลาย
“มามี้กับพี่ชายมาที่นี่ทำงานค่ะ ยังต้องอยู่ที่นี่สักพักถึงจะ กลับ พอกลับไปแล้วมามี้จะเอาของเล่นกลับไปให้กมล ของ อร่อยด้วยดีไหมคะ?
“มามี้ไม่พาหนูไปด้วย เป็นเพราะสุขภาพหนูไม่ดีใช่ไหม คะ? ”
อารมณ์ของกมลดาวน์ลง น้ำตาที่เอ่อล้นในดวงตาคู่นั้น แวววาวเป็นประกาย
“ไม่ใช่ค่ะไม่ใช่ มามี้มาทำงานจริงๆ ถ้าไม่เชื่อลูกถามพ่อบุญธรรมได้เลยนะ กมล มามี้คิดถึงลูกมากนะ แล้วก็รักลูกมาก ด้วย รอมามี้กลับไปแล้ว อาการป่วยของลูกดีแล้ว ถ้าตอนนั้น มามี้จะพาลูกเที่ยวรอบโลกเลย ลูกอยากไปที่ไหน มามี้จะพา ลูกไปที่นั่นดีไหมคะ? ”
นรมนไม่อยากร้อง เธอไม่อยากให้ลูกสาวเห็นท่าทางปวดร้าว ใจของตัวเอง แต่จมูกกลับฟืดฟัดอย่างอดไม่ได้
ถ้าหากว่าห้าปีก่อนเธอได้รู้จักกับความไร้เมตตาของบุริศร์ เร็วกว่านี้อีกหน่อย ล้มเลิกความรักที่สิ้นหวังนี้ได้เร็วกว่านี้อีก หน่อย ลูกของเธอก็คงจะไม่ต้องพบเจอกับความยากลำบาก อย่างนี้ใช่ไหม?
เพียงแค่นึกถึงกมลที่นอนอยู่แต่ในโรงพยาบาลตั้งแต่เกิด สี่ ปีแล้ว แม้กระทั่งสวนสนุกเธอก็ไม่เคยได้ไปเธอหัวใจผู้เป็นแม่ คนนี้เจ็บปวดจนแทบจะทนไม่ไหว
กมลเห็นน้ำตาในตาของนรมน ก็ยิ้มแล้วพูดขึ้นทันทีอย่างรู้ ความ “มามี้ มามี้ทำงานอย่างสบายใจเถอะ หนูจะอยู่เป็นเด็ก ดีรอมามี้กับพี่กลับมา ถึงตอนนั้นหนูจะออกไปเที่ยวด้วยกันกับ
“โอเค! กมลต้องเชื่อฟังพ่อบุญธรรมนะ มามี้ต้องไปทำงาน แล้ว”
“บ๊ายบายค่ะมามี้ !
กมลมองไปที่นรมนแล้วโบกมือ
นรมนกลัวว่าตัวเองจะร้องไห้ออกมา เลยรีบตัดสายวีดีโอ แต่ แล้วน้ำตาก็ร่วงลงมาอยากอดไว้ไม่อยู่
แต่แล้วตอนนี้ บุริศร์ก็ผลักประตูแล้วเดินเข้ามา
อัพเดทครั้งหน้า วันที่21 ธ.ค. 2019
จะมาในเร็วๆนี้ โปรดอดใจรอก่อน
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ