บทที่11 เธอมันเป็นนางจิ้งจอก

บทที่11 เธอมันเป็นนางจิ้งจอก

“ฉันเป็นใครน่ะ ฉันเป็นว่าที่นายหญิงของประธานบริษัทฮวยกรุ ปน่ะสิ! ฉันเตือนเอาไว้นะ อยู่ห่างๆบริศร์ไว้หน่อย คุณน้ำ รีบเรียก เจ้าหน้าที่ รปภ. เอาตัวผู้หญิงคนนี้ออกไป!”

เสียงของเขมิกานั้นแหลมเล็ก

“ว่าที่นายหญิงของประธานบริษัทรี นั่นแปลว่าตอนนี้ยังไม่ใช่ นี่นา ฉันต้องเตือนคุณเอาไว้อย่างนะ สำหรับบริศร์ ฉันเป็นคน สําคัญเอามากๆ ตอนนี้คุณจะเอาตัวฉันออกไป น่ากลัวว่าอีกไม่ นานฉันก็ต้องถูกเชิญเข้ามาใหม่

นรมนพูดอย่างเนิบๆ เธอขี้เกียจแม้แต่จะชายตามองเขมิกา เขมิกาถูกปฏิบัติเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนนี้หล่อนลุกเป็นไฟแล้ว “เชิญเธอกลับมาหรอ เธอฝันไปรึเปล่า เธอรีบไสหัวไปเดี๋ยวนี้!” หล่อนเห็นคุณน้ำไม่ขยับเขยื้อน เธอจึงก้าวไปข้างหน้าและผลัก นรมนด้วยตัวเอง ไม่คาดคิดว่านรมนจะเองตัวหลบ
เขมิกาไม่ทันตั้งตัว เธอยืนอย่างไม่มั่นคง จนในที่สุดก็ล้มลงไป ข้างหน้า

“ว่าที่นายหญิงของประธานบริษัท ระวังหน่อยสิคะ

นโมนมีนํ้าใจยื่นมือออกเพื่อช่วยหล่อน แต่เขมิกากับมองว่า เป็นการล้อเลียน

“แกไสหัวออกไป

หล่อนผลักมือเธอออกไป

เสียงฝ่ามือดังกังวานขึ้นทั่วทั้งห้องโถง

ใบหน้าของนรมนบวมแดงขึ้นมา แต่เขมิกาก็ยังไม่ยอมหยุด เธอ จิกผมยาวงามของนรมนเอาไว้ และกล่าวอย่างชั่วร้าย “สารรูป ของแกอย่างนี้ ยังจะกล้ามายั่วยวนบริศร์ บริษัทฮวยกรูปอีกมั้ย ครั้งนี้เป็นการเตือนนะ! ถ้ายังมีครั้งต่อไปอีกฉันจะจัดการทำลาย หน้าสวยๆของแกซะ!”

คำพูดชั่วร้ายของเธอทำให้นรมนหรี่ตาลง เธอต้องการที่จะ ขัดขืน แต่หางตาเธอเหลือบไปเห็นเงาร่างที่คุ้นตากําลังออกมา จากลิฟต์
ผู้หญิงที่หยิ่งและเผด็จการคนนี้ยังไม่เห็นว่าบุริศร์กำลังเดินมา

นรมนซึ่งเห็นว่าบุริศร์เพิ่งออกมาจากลิฟต์ เธอจึงปล่อยให้เขมิกา เล่นใหญ่จิกผมของเธอไป เธอจงใจพูดขึ้นด้วยความโกรธ “บริษัท ฮัวยูกรุปที่แท้ก็ชอบรังแกคนอื่น!”

“รังแกคนอื่น ฉันไม่ทำให้เธอเสียโฉมก็ดีแค่ไหนแล้ว ทางที่ดี เธอรีบออกไปจากบริษัทชัวยกรุปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้น…

“ประธานบริศร์ นี่เป็นวิธีปฏิบัติที่คุณใช้ในการต้อนรับสถาปนิก ของบริษัทคู่สัญญาอย่างนั้นหรือคะ ถ้าหากว่าประธานบริศร์ไม่ ได้จริงใจที่จะร่วมมือกัน ก็ควรที่จะไปเจรจากับประธานบริษัทของ ดิฉันเอง ไม่จําเป็นต้องมาดูถูกพวกเราพนักงานของบริษัทHJกรุ ปก็ได้!”

นรมนขัดจังหวะคำพูดของเขมิกา ดวงตาเธอจ้องตรงไปที่บุริศร์

บุริศร์ไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นฉากอันน่าเกลียดของเขมิกาเช่นนี้

“เขมิกา ปล่อยมือ!”
เสียงของบุริศร์เย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง

เขมิกาไม่คิดว่าจู่ๆบริศร์จะลงมา เธอชะลอการกระทำลง นรมน กลับไม่ยอมที่จะพลาดโอกาสนี้

“ว่าไง ว่าที่คุณผู้หญิงของฮัวยกรุป ยังอยากที่จะหาเรื่องชกต่อย กับฉันอยู่ไหมคะ”

เขมิกา!”

เสียงของบุริศร์เต็มไปด้วยความโกรธ

เขมิกาจึงได้สติกลับคืนมา เธอรีบปล่อยมือออกจากนรมน ตอนที่ เธอหันกลับไปมองบุริศร์ เธอรู้สึกอับอายยิ่งนัก

“บุริศร์ มันไม่ได้เป็นอย่างนั้น ผู้หญิงคนนี้มากวนประสาทฉัน เธอ ดูไม่น่าไว้ใจ ฉันก็เลย…

“หยุดพูด! ไปได้แล้ว!”

บริศร์ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงร้ายกาจที่ทำเรื่องน่าอับอาย ซึ่งอยู่ตรงหน้าตอนนี้คือเขมิกา

เขาเมินเฉยต่อเขมิกา เมื่อหล่อนพยายามยื่นมือออกมาเพื่อที่จะคว้าแขนของบริศร์ไว้ บุริศร์กลับหลบอย่างรวดเร็ว

“คุณนรมน ขอโทษด้วยครับ

บริศร์ยื่นมือออกให้นมน

เพราะว่าเมื่อสักครู่ถูกเขมิกาดึงผมเอา นรมนจึงได้แต่ก้มศีรษะ ลง ตอนนี้เธอมองเห็นนิ้วเรียวยาวบนฝ่ามือของบุริศร์ นัยน์ตาเธอ สั่นไหวเล็กน้อย

“ประธานบริศร์ ฉันว่าการร่วมงานของเราน่าจะมีปัญหาแล้วล่ะ ดิฉันต้องรายงานให้ท่านประธานของบริษัทฉันทราบถึงเรื่องการ ต้อนรับของพวกคุณที่นี่ แล้วเราค่อยมาเจรจาเรื่องการงาน

นรมนเงยหน้าขึ้นในทันที นัยน์ตาหลักแหลมคู่นั้นจ้องเขม็งไปที่

บริศร์

บุริศร์นิ่งอึ้งไป

ใช่เธอ

นรมนกับบุคคลนี้ไม่ใช่แค่ชื่อที่เหมือนกัน แม้แต่ลักษณะการแต่ง ตัวท่าทางการเดิน ผู้หญิงคนนี้คือแคทเธอรี
บริศร์หลับตาลงชั่วครูและมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว

“คุณนรมนคงจะเข้าใจผิด เขมิกาไม่ได้เป็นคนของบริษัทเรา เป็น เพียงคนในครอบครัว เมื่อสักครู่ที่เธอไร้มารยาทกับคุณผมต้อง ขออภัยแทนเธอด้วย

ตอนที่บุริศร์พูดว่า “คนในครอบครัว” คำนั้นเหมือนเป็นกริช แหลมทิ่มแทงหัวใจเธอ เปิดรอยแผลเป็นของนรมนออกมาอีก ครั้ง เจ็บปวดเลือดไหลเป็นทาง

“คนในครอบครัว”

นรมนหัวเราะเบาๆ แววตาเยือกเย็น

“แม้แต่คนในครอบครัวของบริษัทประธานฮัว กรุปก็ยังไม่ ต้อนรับดิฉันเลย ท่านประธานบริศร์จะให้ฉันเชื่อได้อย่างไรว่า บริษัทฮัวยูกรุป จริงใจที่จะร่วมมือกับบริษัทHJกรุปเราจริงๆ

นรมนพูดจบก็หันหลังเดินจากไป

ถึงแม้ว่าผมเผ้าเธอจะยุ่งเหยิง ใบหน้าก็บวมแดง แต่นั่นก็ไม่ได้ ลดความสง่างามของเธอลงเลย

บริศร์คว้าแขนของเธอเอาไว้ ทันใดนั้นมืออันอบอุ่นก็ทำให้นรมนประหลาดใจ จากนั้นก็ตามมาด้วยคำประชดประชัน

“ว่าไงคะ ประธานบริศร์ ว่าที่นายหญิงของประธานบริษัทตบตี ดิฉันยังไม่พอ ประธานบริศร์ยังจะใช้กำลังบังคับดิฉันอีกหรือคะ”

คิ้วของบุริศร์ย่นขึ้นทันที

ทำธุรกิจมาหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกคนทำให้ให้พูดไม่ ออก หนำซ้ำคนคนนั้นยังเป็นผู้หญิงอีก!