บทที่9 พบกับยอดฝีมือ

บริศรกลับมานั่งทบทวนอยู่สักพัก ตอนนั้นในห้องน้ำชาย มีเพียง เขาและเด็กแสบคนนั้นอยู่กันสองคนเท่านั้น

เขาไม่คิดว่าเด็กสี่ห้าขวบจะทําเรื่องเช่นนี้กับเขาได้

แต่ว่านอกจากเด็กแสบนั่นแล้ว จะมีใครรู้เรื่องนี้อีกล่ะ หรือว่า ตอนนั้นจะยังมีใครอยู่ในห้องน้ำโดยที่เขาไม่รู้

คิ้วบริศ ย่นขึ้นมา

พฤกษ์รู้สึกว่าความโกรธในออฟฟิศกำลังค่อยๆเจือจางลงจน เขาหายใจไม่ทั่วท้อง เขาทนไม่ไหวจนต้องปลดกระดุมที่คอเสื้อ ราวกับว่าสิ่งนี้จะทำให้เขารู้สึกดีขึ้นอย่างนั้นล่ะ

จ่าบริศร์ก็พูดขึ้น

“ไปรับแคทเธอรี ยัง”

เขาพบกับแคเธอรีที่สนามบินแต่ว่าไม่ได้รับเธอมา เพราะเขาไม่รู้ ว่าหน้าตาอีกฝ่ายเป็นเช่นไร เขาให้พฤกษ์ทำป้ายชูเอาไว้ แต่น่า เสียดายที่สุดท้ายแล้วก็ไม่มีใครเดินมาหาพวกเขา
พฤกษ์เห็นว่าบริศ เปลี่ยนเรื่องคุยเขาจึงรีบพูด “ทางฝั่งอเมริกา แจ้งผมว่าแคเธอรี่มาถึงแล้วครับ บางทีพวกเราจะไปถึงช้าเกิน ไป หรือบางทีเธออาจจะไม่ได้มาเที่ยวบินนี้ ประธานบริศร์ แคท เธอ คนนี้หยิ่งและไม่เห็นใครในสายตา ถึงอย่างนั้น เธอก็เป็น สถาปนิกเพียงคนเดียวที่คุณออกหน้าไปรับถึงสนามบิน ตอนนี้ เธอปล่อยนกพิราบของคณไป แน่นอนเรื่องนี้…

“รีบจัดการเรื่องวิดีโอให้เรียบร้อย อีกห้านาทีถ้าผมยังเห็นวิดีโอ นั่นในอินเทอร์เน็ตอีก คุณไปเตรียมหาสุสานดีๆเอาไว้ได้เลย ผม จะซื้อให้ รีบออกไป

อยู่ๆบริศรก็ขัดคําพูดของเขา ทําให้คนหมดทางไปต่อ

พฤกษ์รีบหุบปากและวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

ห้านาทีหรอ

แฮกเกอร์คนนั้นไม่รู้ว่าติดตั้งโทรจันไว้อย่างไร มีเวลาเพียงห้า นาทีที่จะถอดรหัสโทรจันนี้ ประธานบริศร์สั่งแบบนี้เท่ากับบอกให้ เขาไปตายชัดๆ

หลังจากพฤกษ์ออกไปจากออฟฟิศของเขา บุริศร์ก็รีบเปิดคอม ของเขาขึ้น
เขาพบว่าระบบรักษาความปลอดภัยของบริษัทถูกแฮ๊ค ตอนนี้ ระบบรักษาความปลอดภัยของบริษัทไม่ทํางาน

ใครกัน

ใครต้องการจัดการกับเขา

คิ้วของบุริศร์ย่นขึ้น จากนั้นเขาก็เริ่มพิมพ์บนแป้นพิมพ์ แถวของ รหัสที่พิมพ์ลงไปก็พังเปลี่ยนกลายเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว

เพื่อที่จะไม่ต้องเห็นคนแก่คมทิพย์ กานต์จึงขังตัวเองอยู่ในห้อง เขาเปิดคอม จึงได้เห็นว่าระบบการรักษาความปลอดภัยของบริ ษัทฮัวยูกรุปจำกัดกำลังเป็นอัมพาตและไม่ทำงาน

โปรแกรมโทรจันที่ลงไป ทำให้บริศร์หืดขึ้นคอแล้ว

ทันใดนั้น คอมพิวเตอร์ของเขาก็กระพริบขึ้น ไฟร์วอลล์ตัวแรก ของเขาถูกพิชิตแล้ว

คิ้วของกานต์ย่นขึ้น

ดูเหมือนว่า บริษัท วยกรุปจำกัดจะยังมีผู้เชี่ยวชาญคอมพิวเตอร์

มือดีอยู่
กานตรีบวางมือเล็กๆลงบนคีย์บอร์ด แกรก เขาค่อยๆเริ่มหว่าน

เมล็ด

บริศ พบว่าร่องรอยของอีกฝ่ายถูกล็อคไว้อย่างรวดเร็ว

“ไม่ว่าแกจะเป็นใคร วันนี้ฉันจะจับแกออกมาประจานให้ได้!

บริศร์ไม่ได้โกรธมาเป็นเวลานาน ยิ่งไม่ได้ลงมาจัดการเรื่องแบบ นี้ด้วยตัวเองมาเป็นเวลานานมาก

ต้องบอกว่า แฮ็กเกอร์คนนี้มีความสามารถจริงๆ แต่ในความเห็น ของเขา อีกฝ่ายยังอ่อนหัดอยู่บ้าง

กานต์เห็นว่าหน้าจอของตัวเองไม่สามารถเคลื่อนไหวใดๆ จึง รู้ตัวว่าถูกล็อคโดยอีกฝ่าย

ซวยแล้ว!

เจอยอดฝีมือ!

กานต์ต้องการที่จะถอนตัว แต่ตอนนี้หน้าจอไม่ได้อยู่ในการของ

คุมของเขา

ทําอย่างไรดี
ยังไงก็ให้รู้ตำแหน่งที่อยู่ของเขาไม่ได้!

กานต์ปิ๊งไอเดีย เขาเชื่อมต่ออุปกรณ์ภายนอกกับคอมพิวเตอร์ อย่างรวดเร็ว

คอมพิวเตอร์เสียงดัง “ติง” โทรจันถูกถอดรหัสหมดสิ้นแล้ว อีก ฝ่ายล็อคที่อยู่ไอพีของเขาไว้แล้วด้วย

บุริศร์ดูที่อยู่ไอพีที่อยู่ตรงหน้า คิ้วเขาก็มีรอยย่นปรากฏขึ้น

“พฤกษ์ รีบเข้ามา

พฤกษ์ได้ยินบุริศร์เรียกเขา จึงรีบวิ่งเข้าไป

“ประธานบริศร์”

“ตรวจสอบที่อยู่ไอพีนี้ว่าคือที่ไหน

บุริศร์นำสิ่งที่ตัวเองค้นพบยื่นให้พฤกษ์

แว๊บแรกที่เห็น พฤกษ์ก็ตกใจ

“เป็นอะไร”
“ประธานบริศร์ ไอพีนี้เป็นที่อยู่ของบ้านเก่าของตระกูลโตเล็ก

ครับ*

พฤกษ์พูดออกมาอย่างกล้าๆกลัวๆ

“คุณว่ายังไงนะ”

ใบหน้าเจ้าเล่ห์ของบุริศร์ยุ่งเหยิงในทันที บรรยากาศอันกดดัน ทำให้พฤกษ์รู้สึกเสียววาบ

“จริงครับประธานบริศร์ นี่เป็นไอพีของบ้านเก่าตระกูลโตเล็ก ที่ อยู่ไอพีของที่นั่นผมเป็นคนติดตั้งเอง

นัยน์ตาบุริศร์ดำดิ่งลง

อีกฝ่ายเจ้าเล่ห์นัก

ดูเหมือนว่าจะติดตั้งอุปกรณ์ภายนอกในช่วงเวลาตอนท้าย ถ่าย โอนที่อยู่ไอพีออกไป แต่ว่าบุคคลนี้จะต้องคุ้นเคยกับเขาและ ตระกูลโตเล็ก เป็นใครกันนะ

ถ้าหากว่าเป็นศัตรูของเขา เรื่องนี้น่ากลัวมาก!

“ไปตรวจสอบซะ! ไม่ว่าจะใช้วิธีไหนก็ตาม ผมต้องรู้แหล่งที่มาของวิดีโอนี้ และข้อมูลของแฮ็กเกอร์คนนี้!”

“ครับ!”

พฤกษ์รู้สึกว่าภาระที่แบกรับนั้นมหาศาล เขาวิ่งออกไปอย่าง รวดเร็ว

กานต์หมดพลังทิ้งตัวลงบนเก้าอี้

ดูเหมือนว่าเจ้านายกระจอกของเขาจะไม่ได้โง่เง่านัก

เมื่อครู่อีกนิดเดียวเขาก็เกือบจะถูกเปิดเผยตัวตน

ในอนาคตเขาจะต้องคิดให้รอบคอบมากยิ่งขึ้น

“กานต์ ออกมาทานข้าวได้แล้ว”

นรมนเคาะประตูเรียกกานต์ กานต์ตกใจรีบผละตัวออกจากหน้า จอคอมพิวเตอร์

ทันทีที่เขาเปิดห้องออก สายตาของนรมนก็เพ่งมองมา เมื่อเธอ เห็นเกมส์บนจอคอมพิวเตอร์ เธอก็ได้แต่ส่ายหัวไปมา
“บอกกี่ครั้งแล้ว เล่นเกมส์ให้น้อยลงหน่อย หนูก็ไม่ฟัง แล้วก็ อีก ครู่หนึ่งขอโทษป้าคมทิพย์เขาด้วยนะ รู้มั้ย

กานต์ทำคิ้วย่นขึ้นอีกครั้ง

ให้เขาขอโทษผู้หญิงชราคนนั้น คิดผิดรึเปล่า