บทที่1 ระหว่างเราจบสิ้นกันแล้ว

บทที่1 ระหว่างเราจบสิ้นกันแล้ว

ขณะที่นรมนถือที่ตรวจการตั้งครรภ์อยู่นั้น เธอรู้สึกประหลาดใจ

เธอตั้งครรภ์แล้ว!

ท้องลูกของบริศร์แล้ว!

แต่งงานมาสามปี ในที่สุดเธอก็มีลูกกับเขา นี่ไม่ใช่เรื่องธรรมดาๆ สําหรับนรมน

เธอถือที่ตรวจการตั้งครรภ์เดินออกไปข้างนอกอย่างมีความสุข เธออดใจไม่ไหวที่จะบอกข่าวดีนี้กับบริศร์ แต่เมื่อหันหลังกลับเธอ กลับเห็นเงาร่างที่คุ้นตา

เขมิการ

รักครั้งแรกของบริศ! หล่อนกลับมาแล้ว!

นรมนรีบติดตามไปอย่างรวดเร็ว เธอได้พบว่าบุริศร์ซึ่งควรจะอยู่ ที่บริษัทตอนนี้กลับอยู่ที่ข้างกายของหล่อน เขาโอบเธอไว้อย่างทะนุถนอม เห็นได้ชัดว่าท้องของเธอนั้นน่าจะอายุครรภ์ได้ ราวห้าเดือนกว่าแล้ว

“บุริศร์ ฉันสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วง เด็กแข็งแรงดี”

*ตรวจเสียหน่อยจะได้สบายใจ ยังไงเด็กในท้องคุณก็เป็นหลาน ชายคนโตของตระกูลโตเล็กของพวกเรา จะให้มีอะไรผิดพลาด แม้เพียงเล็กน้อยไม่ได้

เขมิกายมหน้าบานเหมือนดอกไม้ บุริศร์อ่อนโยนเช่นสายน้ำ ฉากนี้ช่างทําให้นรมนเจ็บลึก

“พวกเธอกําลังทําอะไรกันอยู่

นรมนซ่อนที่ตรวจการตั้งครรภ์ในมือเอาไว้ เล็บเธอจิกกระดาษ ที่อยู่ในมือ ความเจ็บนี้เทียบไม่ได้แม้หนึ่งในสิบของความเจ็บใน หัวใจเธอ

เธอสงบสติอารมณ์ เพื่อที่จะให้กำเนิดลูกของบริศร์ เธอทาน ยาบำรุงอยู่เป็นเวลาสามปี ไปหามาทุกโรงพยาบาล หลายครั้งที่ ทําให้เกือบถึงแก่ชีวิต ไม่คาดคิดว่าเมื่อถึงวันที่เธอตั้งครรภ์เธอ กลับได้เห็นเขมิกาท้องลูกของบุริศร์

“เธอมาที่นี่ได้อย่างไร
ทันใดนั้นบุริศร์ก็ขมวดคิ้ว แววตาที่อ่อนโยนดุจสายน้ำเมื่อครู่ก็ กลายเปลี่ยนเป็นเยือกเย็น ดูเหมือนว่าอุณหภูมิโดยรอบจะลดลง หลายองศา

ท่าทีของนรมนตั้งแต่เห็นเขา เธอก็อดไม่ได้ที่จะถาม

“บุริศร์คุณอยู่ที่นี่ได้อย่างไรคะ ฉันเป็นภรรยาของคุณ แต่ตอนนี้ คุณท้องลูกกับคนอื่น ความจริงแล้วคุณควรจะถามฉันมากกว่าว่า มาที่นี่ได้อย่างไร”

คําถามของเธอดึงดูดความสนใจของผู้คนรอบข้าง

ทันใดนั้นเขมิกาก็น้อยใจและร้องไห้ออกมา

“บุริศร์ ฉันขอโทษ ฉันทำให้คุณต้องเหนื่อยแล้ว ถ้าฉันไม่กลับ มา ไม่ได้บอกว่ามีเด็กคนนี้อยู่ หรือว่าใจร้ายเอาเด็กคนนี้ออกไป บางทีอาจจะไม่ทำให้มนเข้าใจผิด ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน เอง”

เมื่อพูดจบเขมิกาก็หมุนตัวและวิ่งหนีไป

“พฤกษ์ ตามคุณเขมิกาไป ระวังท้องเธอด้วย ถ้าเด็กในท้องเธอ เป็นอะไรไปแม้แต่นิดเดียว ผมจะเอาเรื่องกับคุณ
เสียงของบุริศร์เต็มไปด้วยความกังวล พฤกษ์ผู้ช่วยของเขารีบ ติดตามหล่อนไปอย่างรวดเร็ว

นรมนรู้สึกว่าหายใจสํามาก บุริศรไม่เคยเป็นห่วงเป็นใยเธอเช่นนี้ มาก่อนเลย

“บริศร คุณมันไม่ได้เรื่อง!

เธอง้างมือออกและต้องการจะตบหน้าของบริศร์ ไม่คาดคิดว่า เขาจะหยุดเธอเอาไว้ เขาออกแรงเล็กน้อยจนทําให้นรมนขมวด

คิ้ว

“นโมน สามปีก่อนคุณหาหนทางปีนขึ้นเตียงของผม บังคับให้ผม แต่งงานกับคุณ ทั้งๆที่คุณก็รู้อยู่ว่าผมไม่สามารถให้ความรู้สึกแก่ คุณในการแต่งงานนี้ได้ ผมเตือนคุณไว้นะ เด็กในท้องของเขมิกา มีค่ามาก เป็นเลือดเนื้อของตระกูลโตเล็กเรา หากคุณกล้าทำเรื่อง อะไรกับเธอล่ะก็ อย่าหาว่าผมไม่เห็นแก่ความเป็นสามีภรรยา

บริศ พูดจบ เขาก็ดันนรมนออก

นรมนยืนอยู่ไม่ไหว แทบจะล้มลง เธอพิงผนังทางด้านข้างใน ทันที เธอยื่นแผ่นทดสอบการตั้งครรภ์ในมือออกมา และค่อยๆ มันขึ้นตรงหน้าบุริศร์
“คุณตั้งครรภ์แล้ว

สายตาของบริศน่เต็มไปด้วยความหงุดหงิด

นรมนหัวเราะข็น น้าตาหยดลงที่มุมสองตา

“คุณแคร์ด้วยหรอ สามปีก่อนฉันอธิบายให้คุณฟังแล้ว แต่ว่าคุณ ไม่เชื่อ ไม่ว่าฉันจะเป็นห่วงคุณมากแค่ไหนคุณก็ไม่สนใจ ตอนนี้ รักแรกของคุณกําลังจะมีลูกให้กับคุณ บุริศร์ ฉันรักคุณ แต่ฉันก็มี ศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจในตัวเอง! เด็กคนนี้ฉันจะไปจัดการเอา ออก ระหว่างเราคงต้องจบกันสั้นกันแล้ว

นรมนใจเฉียบคมเหมือนมืด เธอหันตัวและเดินจากไปในทันที

นัยน์ตาของบริศ ดาดิ่งลง

เขารีบก้าวไปข้างหน้ารีบอุ้มนรมนขึ้นและเดินออกนอกโรง พยาบาลอย่างรวดเร็ว

“นรมน คุณคิดว่าคุณเป็นใคร คนที่บังคับให้ผมแต่งงานก็คือคุณ ตอนนี้คนที่บอกว่าไม่ต้องการเด็กก็คือคุณ คุณไม่ได้คิดถึงใจผม เลย ผมกลายเป็นกลองให้คุณ เล่นหรือยังไง ผมจะบอกคุณให้ เด็กคนนี้จะต้องได้เกิดมาผมพูดแล้ว จบนะ!
“บุริศร์ คุณปล่อยฉัน! นี่เป็นลูกของฉัน ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับ

คุณ!”

นรมนดิ้นรนขัดขืนอย่างรุนแรง แต่ก็ไม่สามารถหลุดออกจาก การกักขังของบริศร์ได้

“ลูกคุณ ถ้าไม่มีผม มันจะเป็นตัวออกมาได้อย่างไร นรมน ทาง ที่ดีคุณอย่ายั่วโมโหผมตอนนี้ดีกว่า!

นัยน์ตาสวยงามของตาหงส์ของบุริศร์ดุร้ายขึ้นในทันที บรรยากาศของความอำมหิตปกคลุมไปทั่วทุกทิศ ให้ความรู้สึก หดหู่มา

ในตอนนั้น โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

เพื่อที่จะรับโทรศัพท์เขาจึงปล่อยนรมน แต่เขาก็ยังล็อคเธอไว้ ด้วยมือเดียว การพยายามรั้งเธอเอาไว้นั้นเต็มไปด้วยความหมาย

นรมนอดไม่ได้ที่จะเศร้าเสียใจ

ทุกๆครั้งเธอมักจะมีภาพหลอน เธอรู้สึกว่าบุริศร์เป็นห่วงเธอเอา มากๆ เหมือนเช่นตอนนี้
“คุณว่าไงนะ เขมิกาจะฆ่าตัวตายหรอ เฝ้าเธอไว้ให้ดี ผมจะรีบไป เดี๋ยวนี้!”

ทันใดนั้นบุริศร์ก็เริ่มกระวนกระวายใจ หัวใจที่เพิ่งจะอบอุ่นลงได้ ของนรมนก็กลับมาหนาวเหน็บขึ้นอีกครั้ง