บทที่15 พวกเธอกำลังทำอะไร

บทที่ 15 พวกเธอกำลังทำอะไร

นมันตกใจกลัวขึ้นมาจริงๆ

เขาเป็นผู้ชายที่เผด็จการและดื้อรั้น เรื่องที่เขาต้องการจะทำนั้น เขาไม่สนใจสายตาของคนอื่น เรื่องนี้เธอรู้ดี แม้ว่าการยั่วยวนเขา เป็นหนึ่งในแผนการของเธอ แต่เธอก็ไม่ได้คิดว่าจะเปิดเผยตัวตน ของตนเองเร็วเช่นนี้

แค่เพียงรอยแผลไฟไหม้ปรากฏขึ้นต่อสายตาของบริศร์ แผน การณ์ของเธอก็จะเป็นไปไม่ได้อีกต่อไป ความเจ็บปวดทรมานใน ห้าปีที่ผ่านมานี้ก็จะอันตรธานหายไปเปล่าๆ

เมื่อถึงเรื่องนี้นรมนก็ฮึดขึ้นมา เธอเงยหน้าขึ้นมองอย่างรวดเร็ว และใช้หัวกระแทกเข้ากับจมูกของบุรีศรี

ความเจ็บปวดกำลังโจมตีบริศร์

เขาปล่อยบรมนในทันที จมูกนั้นหลั่งเลือดสีแดงสดไหลออกมา ดวงตาต้นเพิ่งคู่นั้นจับจ้องไปที่นรมนราวกับว่าเธอคือยาพิษ จ้อง มองผู้หญิงที่กล้าหาญคนนี้

“คุณวางแผนการล่อให้ผมมาหาได้อย่างราบรื่น แต่ว่านะครมน แต่ว่าสําหรับผมคุณยังอ่อนหัดไปหน่อย พูดมา ที่แท้คุณมีจุด ประสงค์อะไร ตัวตนที่แท้จริงเป็นใคร”

ถึงแม้จิตใต้สำนึกของบุริศร์จะเจ็บปวดจนต้องการถอยสองก้าว จมูกก็เลือดออก อย่างไรก็ตามเขายังคงท่าทีอันดุร้าย ต้องการ บังคับข่มขู่คน

หัวใจของนรมนเต้นราวกับจะหลุดออกมาจากล่าคอ

เธอเจ็บหัวมาก!

จมูกของผู้ชายคนนี้ทำด้วยเหล็กอย่างนั้น

ขนาดเขาถูกจู่โจมบริเวณที่เปราะบาง แต่กลับยังคุกคามเธอได้ อยู่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น บุคคลนี้ช่างไม่มีจิตวิญญาณจริงๆ!

นรมนดึงชุดนอนของตัวเองและถอยหลังไปอีกก้าว เธอเดือนม ริศ ด้วยเสียงอันเย็นชา ประธานบริศ เข้าใจพูดนะคะ คุณมาที บ้านฉัน ทาปุมปามโดยไม่พูดไม่จา แล้วตอนนี้กลับมาถามดิฉัน ขอโทษนะคะคุณมีสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันอย่างนี้คะ ถ้าหากว่าเป็น ความร่วมมือของบริษัท แฟนของคุณก็ทำให้ฉันอับอายกลางที สาธารณะ คุณยังมาทำตัวดูถูกดิฉันอีก ใช่เพราะต้องการแกล้งคน ของบริษัทHJกรุปรึเปล่าคะ ประธานบริศร์ถ้าหากว่าเป็นตามที่ฉัน พูดล่ะก็ ฉันคงไม่หลงเหลือความรู้สึกใดให้กับบริษัทฮัวยูอีก พวกเราไปตกลงกันที่ สถานีตำรวจดีกว่าค่ะ”

เมื่อเห็นนรมนเกรี้ยวกราดด้วยความขุ่นเคือง ดวงตาอันสวยงาม ทั้งสองข้างก็ลุกเหมือนเป็นเปลวไฟ การเคลื่อนไหวของเธอนั้น ช่างเหมือนกับคนที่อยู่ในความทรงจำ

นัยน์ตาของบุหรี่หรี่ลง แต่ว่าเขาไม่ได้พยายามกดดันนมนอีก ต่อไป

เรื่องอะไรที่เขาอยากรู้ไม่มีทางที่เขาจะไม่รู้ ไม่ช้าก็เร็วเขาจะ ต้องรู้ความลับของผู้หญิงตรงหน้านี้ให้ได้

“นรมน ทางที่ดูคุณรีบเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา ไม่อย่างนั้น ผมจะทำให้คุณได้รู้ว่า การสร้างความลำบากใจให้กับผมบุริศร์นั้น จะจบลงไม่สวยแน่

“ประธานบริศร์ข่มขู่ดิฉันหรอคะ ดิฉันกลัวจริงๆ! ถ้าหากว่า ประธานบุริศร์ไม่ได้จริงใจที่จะร่วมงาน ดิฉันหวังว่าประธานบริศร์ จะโทรหาประธานของทางบริษัทเรา หรือถ้าหากว่าประธานบริศร์ มีอคติส่วนตัวต่อดิฉัน ก็สามารถแจ้งให้ท่านประธานของทางเรา เปลี่ยนตัวสถาปนิกคนใหม่มาให้ได้ ไม่จำเป็นต้องมารังแกผู้หญิง อ่อนแอคนหนึ่ง ทำอย่างนี้รังแต่จะทำให้ดิฉันรู้สึกแย่
นัยน์ตาของนรมนนั้นเยือกเย็น

บริศร์จ้องมองมรมน เขาต้องการที่จะสังเกตดูความผิดปกติ บางอย่างในแววตาของเธอ แต่ว่าผู้หญิงคนนี้แสดงเก่งมาก แสดงออกให้เห็นแต่แววตาของความโกรธ ราวกับว่าเขาทำเรื่อง ที่ผิดพลาดชั่วร้ายมากต่อเธอ

มองเช่นกันอยู่เช่นนั้นไม่กี่วินาที แต่ดูเหมือนจะเป็นการเผชิญ หน้ากันระหว่างศัตรูคู่อาฆาต

นรมนรู้สึกว่าหลังตัวเองเปียกโชก

เมื่อเทียบกับบริศแล้ว แม้ว่าเธอจะผ่านประสบการณ์ในต่าง ประเทศมาห้าปี แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ยังหลงทางเมื่ออยู่ต่อหน้า เขา

ขณะที่นรมนกำลังจะทนไม่ไหว ที่หูก็ได้ยินเสียงดังแหลม ตะโกนมา

“พวกเธอทำอะไรกันอยู่

เขมิกาคาดไม่ถึงว่าเธอจะเจอบริศร์ที่นี่ สายตาที่บริศร์จ้องมอง นรมนนั้นทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก เธอกลั้นไม่อยู่ที่จะ ตะโกนขึ้นมา เสียงนั้นบาดหูมาก
นรมนไม่คิดเลยว่าเธอจะขอบคุณการมาของเขมิกา

เธอเป็นคนละสายตาก่อน ตอนที่จ้องเขมิกา สายตาเธอเต็มไป ด้วยความเย็นชา

“คุณเขมิการี คุณมาพาประธานบริศร์กลับไปใช่ไหมคะ หรือว่า พวกคุณวางแผนจะมาหาเรื่องฉันกันทั้งตัวทั้งเมีย ฆ่าฉันหมกไว้ที่ นี่ก็สิ้นเรื่อง ฉันอยากรู้ ฉันทำอะไรให้พวกคุณโกรธเคืองนักหนา ถึงทำให้พวกคุณต้องลำบากมาหาฉัน

เสียงของนรมนเย็นชืด

เมื่อบริศร์ได้ยินเธอพูดเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เขารีบเช็ด จมูกของตัวเอง และเบี่ยงไปยืนที่ด้านหนึ่ง ที่ด้านข้างของนรมน

“เธอมาที่นี่ทำไม”

บุริศร์ถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

เขมิกาเห็นว่าพวกเขายืนอยู่ด้วยกันเธอก็รู้สึกถึงภาวะวิกฤต มัน เหมือนกับความรู้สึกที่เธอเห็นนรมนและบริศร์ยืนอยู่ด้วยกันเมื่อ ห้าปีก่อน
ใจของหล่อนลุกเป็นไฟ แต่เมื่อเห็นสายตาที่เย็นชาและไม่ใส่ใจ ของบุริศร์ เธอได้แต่เก็บกดอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ และลดเสียง ลง “ฉันให้คนตรวจสอบที่อยู่ของสถาปนิกแคทเธอรี่ ตั้งใจมาหา เธอที่นี่เพื่อที่จะมามอบของขวัญเป็นการขอโทษ ฉันรู้ว่าฉันผิด เอง ฉันขอโทษ คุณแคทเธอรี่ ช่วยยกโทษให้ความไม่สุภาพของ ฉันด้วย ฉันขอร้องให้คุณได้โปรดกลับมาทำงานที่บริษัทฮัวยูกรุป เถอะ”

เขมิกาพยายามบังคับตัวเองให้แสดงออกถึงความอ่อนน้อมถ่อม ตน ขอแค่เพียงบริศร์เห็นถึงความจริงใจของเธอ ไม่ว่านรมนจะ กลับไปหรือไม่ เขาก็จะไม่อาจว่าเธอได้

เมื่อคิดเช่นนี้ เขมิกาก็คุกเข่าลงต่อหน้านรมน แต่ในขณะเดียวกัน แววตาของหล่อนก็ส่องประกายแวววับไปที่นรมน