บทที่ 98 นรมน ฉันรักคุณ
บทที่ 98 นรมน ฉันรักคุณ
“นรมน เพียงแค่ฉันตายใช่ไหม คุณก็จะยอมหันกลับมา? เพียงแค่ฉันได้รับความทุกข์ทรมานเหมือนกับคุณ คุณถึงจะ ยอมเชื่อว่าในใจของฉันมีคุณจริงๆใช่ไหม? ถ้านี่เป็นสิ่งที่คุณ ต้องการ ชีวิตนี้ของฉันยกให้คุณ!”
บุริศร์พูดเสร็จ ก็ยกมีดสั้นขึ้นแล้วแทงเข้าไปในหัวใจของตน
ลึกๆ
เสียง “มือ” ในสนามฝึกซ้อมที่เงียบสงัดกว้างโล่งอย่างนั้น ทำให้เสียงของเครื่องมือที่ทำด้วยเหล็กจมเข้าไปในกล้ามเนื้อ ดังกังวานขึ้นอย่างชัดเจน
ฝีเท้าของนรมนหยุดนิ่ง หัวใจเหมือนโดนดึงเอาไว้แน่นอย่าง ฉับพลัน
ไม่
ไม่ได้!
บุริศร์เป็นคนที่รักชีวิตขนาดนั้น เป็นไปได้อย่างไรที่จะ
ทําร้ายตนเอง?
แต่ฝีเท้าของเธอกลับรู้สึกเหมือนว่าหนักหน่วง อย่างไรก็ยกเท้าไม่ขึ้นแล้ว
นรมนรู้สึกแทบจะทนไม่ไหวที่เบ้าตามองไม่ชัดเจน ของ เหลวอุ่นๆทะลักขึ้นมาแล้ว ความรักใคร่สนิทสนมความเกลียด ซึ่งอาฆาตแค้นในอดีตเหล่านั้น ตอนนี้พัวพันกันอยู่ที่หน้าอก ราวกับอยากจะระเบิดออกมา
เธอไม่กล้าหันไป ไม่สามารถหันไป ถึงขั้นไม่อยากหันไป
บุริศร์เห็นเธอตัดเยื่อใยเช่นนี้ ฝืนยิ้มแล้วพูดขึ้น: “แม้ฉันจะ ตาย คุณก็ไม่สามารถกลับมาอยู่ข้างกายฉันได้แล้วใช่ไหม? ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่เชื่อ คุณนรมนเป็นผู้หญิงเพียงคน เดียวในชีวิตนี้ของฉันบุริศร์ ภรรยาเพียงคนเดียว! กานต์ก็เป็น ลูกชายเพียงคนเดียวของฉันบุริศร์!”
“กานต์” ชื่อนี้สะเทือนไปถึงเส้นประสาทของนรมน
กานต์ กมล!
ไม่
บุริศร์ตายไม่ได้!
ไม่ใช่เพราะเธอรักเขาสุดหัวใจ ไม่ใช่เพราะตัดใจไม่ได้ แต่ เป็นเพราะกมล!
เพื่อกมลแล้ว บริศ ตายไม่ได้!
นรมนราวกับว่าหาเหตุผลที่สมเหตุสมผลเจอแล้ว เธอหันไป ทันที ก็เห็นบริศที่ล้มอยู่ในกองเลือดท่ามกลางแสงยามเช้า
มืดสั้นเล่มนั้นแทงเข้าไปในหน้าอกของเขาลึกๆ เลือดสีแดง สดเปียกชุ่มไปทั่วร่างท่อนบนของเขา
ดวงตาคู่นั้นของบุริศร์อยู่ที่การหันกลับมาของนรมนอย่าง ทันที ในที่สุดก็มีความสดใสแล้ว
“คุณยังเป็นห่วงฉันใช่ไหม? นรมน คุณยังรักฉันอยู่!” มุมปากของบุริศร์แฝงไว้ด้วยรอยยิ้ม หันตัวกลับมาทันที
“ไม่!”
นรมนเพียงรู้สึกว่าความเจ็บปวดที่ทรวงอกกำลังฉีกขาด ความทุกข์ทรมานเมื่อห้าปีก่อนเทียบไม่ได้กับความเจ็บปวด ในตอนนี้
เธอรีบวิ่งไปหาบุริศร์ น้ำตาเหมือนกับเปิดน้ำท่วมที่กั้นเอาไว้ ให้ล้นเอ่อออกมา
“บุริศร์ ถ้าคุณกล้าตาย ฉันจะไม่ให้อภัยคุณเลย!”
นรมนกอดบริศ เอาไว้แน่น
ในสายตาของเธอเปล่งประกายความกังวล ปวดใจ แล้วก็ อารมณ์ซับซ้อนที่บุริศร์ไม่เข้าใจ
บริศ จับมือของเธอแน่นๆพูด: “ที่ฉันพูดทั้งหมดเป็นเรื่องจริง เชื่อฉัน เชื่อฉันอีกครั้งได้ไหม? ถ้าครั้งนี้ฉันหนีจากความตาย ได้ ให้โอกาสฉันสักครั้ง ให้โอกาสฉันได้อธิบายกับคุณสักครั้ง ได้ไหม? นรมน แต่ก่อนฉันเอาแต่คิดว่าแต่งงานกับคุณเพราะ เป็นความรับผิดชอบ เพราะฉันนอนกับคุณแล้ว เพราะฉัน ทำให้คุณต้องเสียความบริสุทธิ์ที่ล้ำค่าที่สุดของผู้หญิงต่อหน้า ทุกคน แต่หลังจากแต่งงานมาสามปี ฉันก็ตกหลุมรักคุณโดย ไม่รู้ตัวจริงๆ กับเขมิกาเป็นความสัมพันธ์ของเพื่อนธรรมดา มาโดยตลอด แล้วก็ไม่เคยเกินเลยเรื่องต้องห้ามระหว่างชาย หญิงเลย มิเช่นนั้นฉันก็คงไม่แน่วแน่ที่จะแต่งงานกับคุณขนาด นั้นและปล่อยเธอไปหรอก”
นรมนกำลังฟังที่บุริศร์พูด ตาก็เอาแต่มองเลือดที่ไหลออกมา
ของเขา
“ผู้ชายอย่างคุณนี่จะใจร้ายกับทุกคนเลยใช่ไหม? คุณคิด จริงๆหรือว่าการใช้แผนทรมานตัวเองนิดหน่อยฉันก็จะให้อภัย คุณ? บุริศร์ ไม่เลย! ผู้หญิงอย่างฉันใจร้ายที่สุดแล้ว คุณติด ค้างฉัน ติดค้างลูกๆ ไม่ใช่ว่าแค่คุณตายก็จะทดแทนได้ ฉัน บอกคุณเลยนะ ถ้าคุณกล้าตาย ตลอดชีวิตนี้ฉันก็จะไม่ให้ กานต์ยอมรับคุณ!”
น้ำตาของนรมนราวกับฝนตก ไม่รู้ว่าตนเองพูดอะไรตั้งนานแล้ว
เธอบอกตนเอง เธอไม่สามารถให้บุริศร์ตายได้เพราะต้องให้ บุริศร์กับกมลไปทำการตรวจความเข้ากัน ของอวัยวะ ก่อนที่ ผลการตรวจยังไม่ออกมา เขาตายไม่ได้
แต่ความเจ็บปวดที่ทรวงอกเป็นเพราะอะไรล่ะ?
ความเจ็บปวดที่ฉีกขาดนั้นราวกับแผ่กระจายจากกระดูกไป จนถึงมือเท้าและทั่วทั้งร่างกาย เจ็บจนเธอเกือบจะหายใจไม่ ได้อยู่แล้ว
ของเหลวสีแดงสดนั่นสะเทือนเข้ามาที่แก้วตาของเธอ เจ็บ
ปวดมากๆ
“ฉันจะตามหมอ! โทรศัพท์คุณล่ะ? โทรศัพท์ล่ะ?”
ตอนที่ออกมานรมนไม่ได้เอาโทรศัพท์มาด้วยตั้งแต่แรก เวลา นี้กังวลซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยิ่งกังวลก็ยิ่งหาเสื้อคลุมของบุริศร์ไม่เจอ
เห็นนรมนวุ่นวายเช่นนี้ บุริศร์ก็ราวกับได้เห็นเธอเมื่อห้าปีก่อน แล้ว
นรมนในตอนนั้นก็เป็นอย่างนี้เพื่อบุริศร์แล้วไม่ใส่ใจอะไรเลยนรมนของเขากลับมาแล้วใช่ไหม?
บุรีศรีจับมือของนรมนเอาไว้แน่นๆ พูดเบาๆ: “นรมน ฉันรัก คุณ”
สามคำนี้ก็เหมือนกับการโดนทำลายความสงบสุข ทิ้งลูก ระเบิดใส่นรมนอย่างฉับพลัน
เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีวันที่ตนเองได้ยินสามคำนี้ ออกมาจากปากของบุริศร์
ไม่ว่าจะเป็นการหลอกลวง หรือเป็นอะไร นาทีนี้นรมนก็โดน ควบคุมเอาไว้แล้ว
อารมณ์ที่ซับซ้อนทะลักเข้ามาในใจ ทำให้เธอตกตะลึงอยู่ ตรงนั้น เบิกตาโพลงมองไปที่บุริศร์ที่หลับตาลงอย่างแฝงไป ด้วยรอยยิ้ม
ในตอนที่ข้อมือบุริศร์ตกลงไป นรมนก็เหมือนเพิ่งจะตื่นจาก ความฝัน
เธอหามือถือของบุริศร์อย่างกับเป็นบ้าไปแล้ว รีบปลดล็อก แล้วโทรหาแชมป์ทันที
“แชมป์ บุริศร์กำลังจะตายแล้ว! ที่นี่มีหมอไหม?”
แต่แรกแชมป์คิดว่าจะนอนหลับสักครู่ ได้ยินนรมนพูดอย่างนี้ ก็ลุกขึ้นยืน รีบเรียกหมอมาทันที
ตอนที่เขาเห็นบริศ ที่ได้รับบาดเจ็บ ก็โมโหขึ้นมาทันที
“เกิดอะไรขึ้น? คุณฆ่าเขาแล้ว?”
นรมนไม่ได้พูดอะไร แล้วก็ไม่ได้โต้แย้ง กำลังมองหมอนำบุริ ศร์ขึ้นบนเปลหาม แล้วรีบวิ่งไปที่ห้องผ่าตัดอย่างรวดเร็ว
เธอก็เหมือนกับตุ๊กตาผ้าขี้ริ้วที่ติดตามอยู่ด้านหลัง ในหัวมี เสียงสะท้อนคำพูดสุดท้ายของบุริศร์ไม่หยุดหย่อน
เขาบอกว่า “นรมน ฉันรักคุณ!”
เขารักเธอ?
น่าขำสิ้นดี!
แต่ทำไมเธอถึงขำไม่ออกนะ?
ไม่อยากร้องไห้ แต่น้ำตาเหมือนกลับไม่เป็นไปตามที่ใจ ต้องการ อย่างไรก็ไม่ยอมหยุด
ไม่ควรจะเป็นอย่างนี้สิ
เธอไม่มีความรู้สึกกับเขาตั้งนานแล้ว
นี่เป็นแผนการทรมานตัวเองเพื่อจะทำให้เธอตายใจของบุรี
เขาต้องไม่เป็นอะไรแน่ๆ!
นรมนกำลังปลอบใจตนเองไม่หยุด แต่เธอพบว่าทั้งร่างของ ตัวเองกำลังสั่นไหว ถึงขั้นที่มือทั้งสองข้างก็หมดหนทางที่จะ กอดตนเองเอาไว้
เพราะเรื่องของบุริศร์ กองบัญชาการในตอนนี้ก็อึกทึก ครึกโครมขึ้นมาทันที
ตอนที่คมทิพย์ได้ยินข่าวก็รีบมา เห็นนรมนที่ท่าทางตื่น ตระหนกตกใจนั่งอยู่ตรงนั้น
ทั้งร่ายกายของเธอเต็มไปด้วยเลือด ทำให้คมทิพย์ตกใจจน ต้องรีบเข้าไปใกล้ๆ
“นรมน เธอได้รับบาดเจ็บตรงไหน?”
นรมนกำลังมองคมทิพย์ พูดอย่างไม่ค่อยชัดเจน: “บุริศร์บอก ว่าเขารักฉัน ขอให้ฉันให้โอกาสเขาอีกครั้ง จากนั้นก็หยิบมีด สั้นแทงเข้าไปในหน้าอกของตัวเอง”
“อะไรนะ?” คมทิพย์รู้สึกว่าบุริศร์ไม่น่าทำเรื่องอย่างนี้ออกมาได้! เขาเป็นคนที่มีเหตุผล และยังเป็นคนที่ใจเย็นคนหนึ่ง คนอย่างนี้จะทำเรื่องที่ไร้เดียงสาขนาดนี้ออกมาได้อย่างไร?
“นรมน เธอฟังฉัน อย่าโดนเขาหลอก! เขาเป็นคนอย่างไรเธอ ไม่รู้จริงๆหรือ? เรื่องห้าปีก่อนเธอลืมไปหมดแล้วหรือ? ความ เจ็บปวดที่ลึกจนเข้ากระดูกอย่างนั้นจะมองข้ามไปเพราะคำ พูดไม่กี่คำของเขาได้อย่างไร?”
คมทิพย์เขย่าไหล่ของนรมนอย่างตื่นเต้น
นรมนโดนเขย่าจนรู้สึกมึนหัวเล็กน้อย เธอพูดเสียงต่ำ: “ฉัน รู้ ฉันรู้ทั้งหมด ที่เขาพูดเป็นเรื่องโกหกทั้งนั้น เขาอาจจะรู้แล้ว ว่าเธอกลับมาเพราะอะไร ดังนั้นจึงตั้งใจแสดงแผนการทำร้าย ตัวเองออกมาต่อหน้าของฉัน ฉันรู้ทุกเรื่อง ฉันเพียงแค่กังวล ว่าเขาจะตาย ถ้าเขาตายไปจริงๆ กมลของฉันก็ไม่มีหวังแล้ว จริงๆ เธอรู้ไหม?”
นรมนไม่กล้าจะสืบหาสาเหตุความเจ็บปวดในใจอย่างจริงจัง ว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่ เธอเพียงพูดอย่างนี้ให้คมทิพย์ฟัง พูด ให้ตนเองฟัง
เพราะเป็นห่วงบริศแชมป์จึงตามเข้าไปในห้องผ่าตัดแล้ว ด้านนอกห้องผ่าตัดจึงมีเพียงแค่นรมนกับคมทิพย์ ไม่นาน
กานต์กับกิจจาก็ตามมา
“คุณน้าครับ ได้ยินว่าแดดดี้ผมมาแล้ว? แดดดี้ผมบาดเจ็บ แล้ว? เขาเป็นอย่างไรแล้วครับ?”
ตอนที่กิจจาเห็นนรมน ก็กลั้นเบ้าตาแดงๆเอาไว้ไม่ไหวอีกครั้ง
จู่ๆนรมนก็รู้สึกหมดหนทางจะเผชิญหน้ากับกิจจาเด็กคนนี้
เธอคิดไม่ถึงว่าบุริศร์จะทำอย่างนั้น!
ด้วยจิตใต้สํานึก นรมนเงยหน้ามองไปที่กานต์
เธอกลัวว่ากานต์ก็จะโทษตนเอง ถึงแม้เธอจะไม่เคยบอก กานต์เรื่องชีวิตที่ผ่านมาของเขา แต่เธอก็กลัว แล้วก็เป็นกังวล
กานต์เหมือนกับพอจะเข้าใจความไม่สบายใจของนรมน เดิน เข้าไปจับมือของนรมนแล้วพูด: “หม่ามี้ ไม่มีเรื่องอะไรหรอก ครับ จะต้องไม่มีเรื่องอะไรแน่นอน!”
ได้ยินลูกชายพูดอย่างนี้ ความเข้มแข็งทั้งหมดของนรมนก็พังทลายไปหมดแล้ว
เธอกอดกานต์เอาไว้แน่นๆ พูดเสียงต่ำ: “ขอโทษนะ ลูกชาย ขอโทษนะ แม่ไม่ได้ตั้งใจ แม่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ!”
“ไม่เป็นไรครับหม่ามี้!”
กานต์ตบไหล่ของนรมนเบาๆ
กิจจาเห็นนรมนร้องไห้แล้ว เขาก็ “แง” เสียงร้องไห้ดังออกมา
“กิจจา ไม่ต้องร้อง แดดดี้ของเธอไม่เป็นอะไรหรอก!”
คมทิพย์รีบเข้าไปอุ้มกิจจาขึ้นมาปลอบใจ
แต่กิจจากลับเหมือนว่าไม่ได้ยิน ยังคงร้องไห้ไม่
กานต์หันกลับไปทันที ส่งสายตาเย็นชาไปที่กิจจา ทําให้ กิจจาตกใจเงียบไปทันที แต่ก็มองกานต์อย่างน้อยใจ เหมือน กับกำลังฟ้องร้องความไร้เมตตาของเขา
ก็ในเวลานี้ คุณหมอออกมาจากด้านในแล้ว
นรมนปล่อยกานต์ออก รีบเข้าไปถามใกล้ๆ: “เขาเป็นอย่างไรบ้างคะ?”
คุณหมอถอนใจแล้วพูดขึ้น: “อีกหนึ่งเซนติเมตรก็จะแทง เข้าไปในหัวใจแล้ว แต่เสียเลือดไปเยอะมาก ต้องให้เลือด หมู่เลือดของคุณบุริศร์ค่อนข้างพิเศษ ผมต้องไประดมขอรับ บริจาค”
ในตอนนั้นรมนก็ตกตะลึงไปแล้ว
เธอรู้ว่าบุริศร์หมู่เลือดอะไร ก็คือ Rh-Negative น้อยคนมากที่ จะมีหมู่เลือดอย่างนี้ แต่ตอนนี้เขาเสียเลือดไปมาก นี่เป็นความ ตั้งใจที่จะตายอย่างแน่วแน่จริงๆใช่ไหม?
เขาทำอย่างนี้ ก็เพื่อให้เธอเชื่อว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง อย่างนั้นหรือ?
ที่นี่ไกลจากเขตตัวเมืองมาก ถ้าขอระดมรับบริจาคเลือดหา ยากมาที่นี่ ไม่รู้ว่าบุริศร์จะทนไหวไหม
ในตอนที่นรมนเป็นกังวลอย่างมาก จู่ๆกิจจาก็ตะโกนออกมา
“เอาเลือดผม! ผมกับแดดดี้หมู่เลือดเดียวกัน ผมบริจาคเลือด ให้แดดดี้ได้!”
คำพูดของกิจจาทำให้ทุกคนต่างตกตะลึงกันหมด
นรมนกำลังมองกิจจาด้วยสายตาที่เป็นกังวล นั่นเป็นความ ผูกพันทางสายเลือดระหว่างพ่อลูกที่ไม่มีทางจะตัดใจแบ่งให้ ได้ ไม่ว่าเธอจะยอมรับหรือไม่ยอมรับ ความรู้สึกที่กิจจามีต่อบุริศร์นั้นไม่เป็นที่สงสัยใดๆทั้งสิ้น
คุณหมอพูดอย่างลำบากใจเล็กน้อย: “คุณชาย แม้ว่าหมู่ เลือดของคุณกับคุณบุริศร์จะเหมือนกัน แต่คุณยังเด็ก ถึงจะ บริจาคเลือด คุณก็ให้ได้ไม่มากเท่าไหร่ แต่คุณบุริศร์ต้องการ เลือดอย่างน้อย 800CC เด็กน้อยอย่างคุณทนไม่ไหวหรอก ครับ!”
“เลือดผมก็ Rh Negative เอาเลือดของผมก็ได้!”
กานต์เอ่ยปากอย่างฉับพลัน
นรมนตกตะลึงไปหมดแล้ว
“กานต์!”
ด้วยจิตใต้สำนึกทำให้เธอตะโกนว่ากานต์ออกมา ไม่ใช่เพื่อ ห้าม เพียงแต่จู่ๆก็ตะโกนเรียกเขา
เธอไม่เคยบอกกานต์ถึงชีวิตที่ผ่านมาของเขาเลย แต่เขารู้ได้ อย่างไรว่าบุริศร์เป็นหมู่เลือดหายาก? นี่เป็นความผูกพันทาง สายเลือดระหว่างพ่อลูกอย่างนั้นหรือ?
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ