บทที่ 92 คืนนี้ผมจะนอนกับหม่ามี้

บทที่ 92 คืนนี้ผมจะนอนกับหม่ามี้

นรมนวิ่งเข้าไปด้วยความร้อนใจ ก็เห็นคมทิพย์กำลังถือ ไม้กวาดไล่ตีผู้ชายคนหนึ่งอยู่ แต่ร่างของผู้ชายคนนั้นค่อน ข้างคุ้นตา

“เจตต์?”

นรมนเรียกอย่างไม่ค่อยแน่ใจสักเท่าไหร่

เจตต์แค่ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ก็รีบวิ่งไปที่ด้านหลังของนรมน ทันที ดึงแขนของเธอไว้แน่น พูดอย่างน่าสงสาร: “ที่รัก คุณรีบ ปกป้องฉันเร็ว ผู้หญิงคนนี้ป่าเถื่อนเกินไปแล้ว”

ไม้กวาดในมือของคมทิพย์ยังยกค้างอยู่กลางอากาศ ตอนที่ เห็นเจตต์กับนรมนรู้จักกันเช่นนี้ไม่นึกว่าจะตกตะลึงไปแล้ว

“นรมน เธอรู้จัก?”

นรมนรู้สึกปวดหัวขึ้นมาเลย

“คุณมาทำอะไรที่นี่?”
นรมนดึงเจตต่ออกมาจากด้านหลัง

เจตต์พูดขึ้นอย่างไม่ได้รับความเป็นธรรม: คุณไม่ยอมให้ ฉันอยู่ด้วย ฉันก็ต้องหาที่อยู่น่ะสิ มิเช่นนั้นจะให้ฉันอยู่ที่ไหน? ข้างนอกหนาวจะตาย คุณก็ไม่รับผิดชอบฉันเลย ฉันยังไม่ต้อง จัดการด้วยตนเองหรือ?”

คำพูดนี้ทำให้คมทิพย์อ้าปากค้างไปแล้ว

นี่เกิดอะไรขึ้น?

“นรมน เธอกับเขา……

“ไม่มีๆ ฉันกับเขาไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันเลย”

นรมนรีบอธิบาย แล้วยังปิดปากของเจตต์เอาไว้ทันที

ไอ้คนนิสัยไม่ดีคนนี้พูดจาเหลวไหลจนเป็นนิสัยไปแล้ว สำหรับตนนั้นไม่ค่อยใส่ใจหรอก แต่ไม่รับประกันว่าคนอื่นจะ ไม่เข้าใจผิด

แล้วในเวลานี้ เสียงของกานต์ก็ดังขึ้นมา

“หม่ามี้ นี่คือผู้ชายที่แม่กำลังคบอยู่หรือ? ดูแล้วหน้าตาก็ ธรรมดานะครับ”
ร่างเล็กๆของเขายืนอยู่ตรงนั้น มือทั้งคู่กอดอกเอาไว้ ท่าทาง ที่จับตามองไปที่เจตต์ สายตานั้นทำให้เจตต์รู้สึกว่าค่อนข้าง คุ้นตาอยู่นิดหน่อย

“นายเป็นลูกชายของแคทเธอรีใช่ไหม? สวัสดี ฉันคือเจตต์ ต่อไปก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ!”

เจต รีบเข้าไปทักทายกานต์ด้วยความเป็นมิตร

กานต์กลับไม่รับมิตรไมตรีไว้สักเท่าไหร่ มองเขาแค่ครั้งหนึ่ง ก็ไม่สนใจแล้ว จากนั้นก็เดินมาด้านหน้าของนรมนกับคมทิพย์ แล้วพูดขึ้น: “เมื่อครู่ตอนที่ผมเพิ่งมาถึงก็เห็นคุณแชมป์กำลัง จะมาทางนี้แล้ว ดังนั้นหม่ามี้ จะจัดการผู้ชายคนนี้อย่างไร ครับ?”

นรมนตกตะลึงไปในทันที

แชมป์จะมาแล้ว?

บอกได้เลยว่าไม่ว่าจะตอนไหนเจตต์ก็สามารถเปิดโปงเรื่องที่ ปิดบังเอาไว้ได้ตลอด ถ้าเปิดโปงขึ้นมา ก็ไม่อยากจะคิดถึงผล

ที่จะตามมาเลย

นรมนมองกานต์อย่างเป็นกังวลพูดขึ้น: “ลูกมีวิธีดีๆไหม? ตอน นี้หม่ามี้ไม่อยากให้ใครรู้ว่าเจตต์อยู่ที่นี่”

“ครับ ผมเข้าใจแล้ว”
กานต์เด็กน้อยผู้เฉลียวฉลาดทำหน้าตาเจ้าเล่ห์พูดกับนรมน จากนั้นก็เปิดตู้ของคมทิพย์ ทำปากยื่นแสดงให้เจตต์ที่อยู่ด้าน ข้างรู้เป็นนัยๆ

เจตต์มองตู้แคบๆขนาดเล็กที่อยู่ด้านหน้าของเขา ถามด้วย

ความสงสัยเล็กน้อย: “นายจะให้ฉันเข้าไปซ่อนในนี้?” “หรือใต้เตียง คุณเลือกเอาเอง แต่ผมจะบอกคุณให้ว่า คุณ

แชมป์ชอบหาที่ใต้เตียง”

กานต์พูดอย่างวางเฉย แต่น้ำเสียงกลับเหยียดหยามอยู่เล็ก น้อย

ผู้ชายคนหนึ่งที่กระเซอะกระเซิงเช่นนี้ ไม่นึกว่าจะทำให้หม่า มี้ให้ความสำคัญเป็นพิเศษ ไม่มีทางจะเข้าใจได้จริงๆ

เจตต์รู้สึกว่าตนเองโดนเด็กดูถูกแล้ว แต่ตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาที่ จะโต้เถียงกัน

เขายังกำลังลังเล แต่นรมนกลับไม่คิดมากแล้ว เตะเขาทันที เตะเจตต์ให้เข้าไป

“ฉันไปเอง!”

“หุบปาก!”
นรมนขู่ด้วยเสียงต่ำป่าเถื่อนมากเป็นพิเศษ ถือโอกาสปิด ประตูตู้อย่างเรียบร้อย

“ทิพย์ มีกุญแจไหม? ล็อกกุญแจ”

นรมนยังคงกลัวสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้น

มุมปากของคมทิพย์ยกขึ้นเล็กน้อย

ดูแล้วเจตต์จะอย่างไรก็น่าจะสูงถึง185 ซ่อนในตู้ของเธอที่สูง ไม่ถึง160ร่างกายก็คงอึดอัดแล้ว ตอนนี้ยิ่งต้องล็อกกุญแจอีก

ชายหนุ่มผู้น่าสงสาร!

ในใจของคมทิพย์กำลังไว้อาลัยใ มาล็อกตู้ทันที ยให้อย่างสงบ แล้วก็หากุญแจ

เพิ่งจะทำทั้งหมดได้เสร็จสมบูรณ์ กิจจากับแชมป์ก็เข้ามา

พอดี

“พี่ใหญ่ เมื่อครู่ฉันได้ยินเสียงจากฝั่งนี้ ระหว่างทางเจอกับ คุณแชมป์ ผมก็เลยพาคุณแชมป์มาด้วย เกิดอะไรขึ้น?”

กิจจามองทุกคนด้วยใบหน้าที่ตึงเครียด