บทที่ 82 ไม่มีผลกระทบต่อฉัน
บทที่ 82 ไม่มีผลกระทบต่อฉัน
“ป้าโอ”
นโมนอยากอธิบายบางอย่างกับป้าโอ แต่ป้าโอกลับให้ความ เยือกเย็นกับเธอเท่านั้น
ดูท่าป้าโอได้โกรธแล้วจริงๆ
นรมนถอนหายใจ ไม่รู้ว่าเธอจะทำอย่างไรดีกับบุริศร์ที่ตัดสิน ใจโดยพลการเช่นนี้
เธอเข้ามาในห้องครัวคนเดียว กะจะทําอะไรมากินสักหน่อย แต่ในครัวไม่มีอะไรเลย โดยเฉพาะตู้เย็นว่างเปล่าไม่มีอะไร สักอย่าง
บ้านตระกูลโตเล็กที่ใหญ่โตเช่นนี้เป็นไปได้ไงไม่มีเครื่องเทศ อะไรสักอย่าง?
สิ่งเดียวที่อธิบายได้ก็คือป้าโอเริ่มเกลียดเธอ และไม่อยากให้ เธออยู่ในบ้านตระกูลโตเล็กอีกต่อไป
นรมนรู้สึกหมดค่าพูดจริงๆ
เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และสั่งอาหารที่แawpandaมาหนึ่งชุด
ระหว่างที่รออาหารมา นรมนก็ออกแบบภาพต่อในห้อง รับแขก
ความจริงความคิดของบุริศร์ใกล้เคียงกับของเธอมาก อย่าง น้อยก็คํานึงถึงความปลอดภัย ความสวยงามภายนอกเป็น หลัก สมัยนี้การตลาดรถยนต์มีการแข่งขันที่ดุเดือดมาก อีก อย่างคนสมัยนี้มีความนิยมสูงขึ้น คนจึงต้องการรถยนต์เพิ่ม มากขึ้น ไม่ใช่เหมือนแต่ก่อนที่เป็นแค่ยางพาหนะนำทาง เท่านั้น แต่ต้องสบาย และทันสมัยด้วย
นรมนรู้ดีรถยนต์ของบ้านตระกูลโตเล็กมุ่งเป้าไปที่วัยรุ่น แน่นอนภายนอกต้องสวยงามและทันสมัย แต่ว่าตอนนี้รถยนต์ มันต้องมีรายละเอียดต่างๆมากมาย อยากสร้างนวัตกรรมใหม่ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิด
เธอคิดจนหัวจะระเบิด และออกแบบภาพหลายภาพวางไว้ ข้างๆ พอเธอจะหยิบขึ้นมาดู ปรากฏว่าภาพพวกนั้นหายไป แล้ว
หายไปไหนแล้ว?
นโมนขมวดคิ้ว
นี่บ้านตระกูลโตเล็ก เป็นไปไม่ได้ที่จะมีโจรเข้ามาขโมยภาพ ออกแบบของเธอ
นรมนมองดูรอบๆ สังเกตเห็นป้าโอกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ห่าง จากไม่ไกล เธอขมวดคิ้วขึ้นมา
“ป้าโอ ป้าเห็นภาพวาดของฉันรึเปล่า?”
นรมนเข็นรถเข็นและตรงเข้าไป ถามอย่างอ่อนโยนและ สุภาพมาก
แต่ว่าป้าโอทําเหมือนไม่ได้ยินที่นรมนถาม เธอยังคงรดน้ำ ต้นไม้ต่อไป ไม่สนใจนรมนสักนิด
นี่เป็นครั้งแรกที่อยู่ในบ้านตระกูลโตเล็กมาแล้วป้าโอท่าตัว เย็นชากับเธอได้ถึงเพียงนี้
ย้อนกลับไปคิดดูเมื่อก่อน ป้าโอเป็นคนที่มีเมตตาอ่อนโยน มาก แต่ตอนนี้ป้าเธอเปลี่ยนไปแล้ว? ป้าโอได้เปลี่ยนไปจริง? หรือตั้งแต่แรกจุดยืนของพวกเขาสองคนก็ต่างกัน?
นรมนจ้องหน้าป้าโอแล้วพูดว่า”เธอไม่ชอบฉันก็ไม่เป็นไร แต่ นั่นมันเป็นภาพออกแบบที่บุริศร์ต้องการ หากเธอคิดว่าทำเช่น นี้แล้วจะให้ฉันขายหน้าต่อบุริศร์แล้วก็ เธอคิดผิดไปแล้ว จาก บุริศร์ไป และเสียบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดไป ฉันยังสามารถกลับ ไปทําดีไซน์เนอร์H’ ที่อเมริกาได้ ไม่มีผลกระทบอะไรต่อฉัน แต่หากบุริศรเสียรายได้ครั้งนี้ไป บริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดต้อง สูญเสียเงินเท่าไหร่เธอลองคิดดูเองเถอะ”
พูดจบ นรมนก็ไม่สนใจป้าโอจะมีปฎิกิริยาอย่างไร เข็นรถเข็นเข้าไปในห้องทันที
สีหน้าป้าโอดูแย่มาก แต่ก็คิดทบทวนอย่างรอบคอบ
คนส่งอาหารมาแล้ว นรมนเข็นรถเข็นออกไปรับ เห็นภาพ ออกแบบของตัวเองวางไว้บนโต๊ะเรียบร้อย
เธอมองหน้าป้าโอ ป้าโอยังคงยุ่งๆ ทำเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ แต่ ว่านรมนรู้ดี ความพยายามที่ป้าโอปกป้องบุริศร์ยังไม่มีการ เปลี่ยนแปลงเลยสักนิก
นรมนเก็บภาพออกแบบไว้อย่างดี เธอลืมเรื่องนี้ไปจนหมดสิ้น
ป้าโอมองนรมนกำลังเก็บภาพออกแบบและเอาไปเก็บไว้ใน ห้อง เธอคิดในใจ ไม่รู้ว่าเธอจะเอาเรื่องนี้ไปบอกกับบุริศร์ เปล่า
หากเธอไปบอกเรื่องนี้กับบุริศร์จริง งั้นบุริศร์จะโทษจะโกรธ เธออีกครั้งรึเปล่า?
ป้าโอขมวดคิ้ว
เธอรีบโทรศัพท์ไปหาบุริศร์
“ท่านประธานบุริศร์ คุณหนูแคทเธอรีออกแบบภาพในห้องรับแขก แต่อาจถูกลมพัดไปอยู่ใต้เก้าอี้คนทำความสะอาดของ เราก็ไม่รู้ จึงทิ้งลงไปที่ถังขยะ พอเห็นคุณหนูแคทเธอรี่กำลัง หา ฉันถึงรู้เรื่องนี้ และรีบตามคนหากลับมา แต่ว่าไม่รู้ว่าคุณ หนูแคทเธอรีจะโกรธมั้ย ท่านบอกว่าไม่ให้ฉันยุ่งเรื่องของเธอ เพราะฉะนั้นฉันจึงมารายงานให้กับท่านประธานทราบ”
ป้าโอพูดอย่างระมัดระวัง
บุริศร์เป็นคนฉลาดมาก เขารู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เห็นแก่ ป้าโอที่ทำงานอย่างลำบาก จึงไม่เปิดโปง
” รู้แล้ว หลังเลิกงานฉันจะซื้อของขวัญเพื่อเป็นการขอโทษ เธอแล้วกัน”
บุริศร์พูดอย่างใจเย็น
ป้าโอพูดอย่างเกรงใจว่า”คุณผู้ชาย ฉันรบกวนเธอแล้วใช่ ไหม?”
“ไม่มีอะไร ป้าโอ อย่าไปมองแคทเธอรีอย่างนั้น เธอเป็นคนดี คนนึงเลยนะ”
“อ๋อ”
ป้าโอตอบรับ และวางสายทันที
บุริศร์ไม่ได้ต่อว่าอะไรเธอ คงยังแคร์แม่นมคนนี้ของตัวเองอยู่ ป้าโอจึงรู้สึกสบายใจขึ้นมา
แค่บุริศ ไม่โกรธเธอเรื่องนี้ งั้นเธอก็สบายใจมากแล้ว ส่วนแค ทเธอรี เธอไม่แคร์และไม่สนใจเลยสักนิด
นรมนกะจะออกมาเอาของนิดหน่อย ไม่คิดว่าจะมาได้ยินป้า โอกำลังคุยโทรศัพท์อยู่
เธอรู้สึกอยากหัวเราะมาก
ต้องรีบไปรายงานยกับบุริศร์ด่วนเช่นนี้ ก็เพื่ออยากเลี่ยง ความผิดที่ตัวเองก่อ นอกจากเธอก็ไม่มีใครแล้ว
ทําไมเมื่อก่อนจึงไม่รู้ว่าป้าโอเป็นคนที่นกสองห้วนกสามหัว เช่นนี้นะ?
ในความพยายามของป้าโอที่คอยปกป้องบุริศร์ในจุดนี้ ป้าโอ ทําได้ดีทีเดียว แต่สําหรับการกระของเธอที่มีต่อคนอื่น นรมน ไม่ค่อยเห็นชอบด้วยเท่าไหร่
เธอรู้สึกว่าสามปีที่อยู่ในบ้านตระกูลโตเล็กมา เธออยู่อย่าง
สูญเปล่า
หรือว่าในใจเธอและในสายตาเธอมีแต่บุริศร์คนเดียวเท่านั้น จึงไม่ได้สังเกตนิสัยใจคอของคนรอบๆตัว
นรมนผิดหวังมาก เธอไม่อยากไปเจอกับป้าโออีกแล้ว เธอ กลับไปที่โต๊ะทำงานและตั้งใจทำงานอีกครั้ง
เวลาค่อยๆผ่านไปทุกนาที ในที่สุดเวลากลางคืนก็มาถึงอย่าง ไม่รู้ตัว
นรมนได้ยินหน้าห้องมีคนเคาะประตู เธอนิ่งไปสักพัก ถึงรู้ตัว ว่าเวลานี้เป็นเวลาหัวค่ำแล้ว พระอาทิตย์ที่กำลังตกดินส่องแสง
เข้ามาในห้อง ทำให้เกิดภาพที่สวยงาม
เสียงเคาะประตูยังคงดังอยู่
นรมนถอนหายใจยาวๆ เธอเข็นรถเข็นไปเปิดประตูก็ เจอกับ บุริศร์ทันที ส่วนป้าโอกำลังมองอยู่ไม่ไกล
เธอยิ้มแย้มพูดว่า”ท่านประธานมีธุระหรือ?”
“ได้ยินว่าเธออยู่ในห้องทั้งวัน ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้ ออกแบบภาพยังมีเวลาอีกมาก”
บุริศร์เอ็นดูเธอมาก
นรมนยุ่งจนละเลยความเอ็นดูในสายตาเขา ยิ้มแย้มพูด ว่า”ไม่เป็นไร นี่เป็นงานของฉัน เสร็จงานเร็วฉันจะได้พักผ่อน เร็ว”
“เธอออกมา ฉันคุยธุระกับเธอหน่อย”
บริศ ผลักแคทเธอรีออกมาจากห้อง
ป้าโอยังคงมองอยู่ห่างๆ พอเห็นนรมนออกมาก็รีบหันหน้า กลับไป สีหน้าที่ร้อนตัวอย่าประเจิดประเจ้อเกินไป
นรมนไม่สนใจ แต่เธอเห็นผู้หญิงที่หน้าตาสดใส กลับแปลก ใจเล็กน้อย
” เธอเป็นใคร?”
“พี่เลี้ยงบวกบอดี้การ์ดที่ฉันหาให้กับเธอโดยเฉพาะ ฝีมือไม่ เลว ตั้งแต่วันนี้ไปก็จะคอยปกป้องเธอ เธอต้องการอะไรก็หา เธอได้ตามสบายเลย เธอชื่อว่าธิดา”
คำพูดบุริศร์ทำให้นรมนเบอลไปสักพัก
ตอนเที่ยงป้าโอเพิ่งบอกว่าจะหาพี่เลี้ยงส่วนตัวให้กับเธอ ไม่ คิดว่าจะหามาเร็วขนาดนี้
” ฉันปฎิเสธได้ไหม? ”
นรมนถามไปหนึ่งคำ
” ไม่ได้”
คําตอบของบริศ อยู่ในการคาดการณ์ของนรมน
เธอยักไหล่ พูดกับธิดาว่า” สวัสดี ฉันชื่อแคทเธอรี ขอฝาก เนื้อฝากตัวด้วย”
“สวัสดีคุณนาย”
คำเรียกนามของธิดาทำให้นรมนเบอลไปสักครู่
” ฉันคิดว่าเธอคงเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ใช่ภรรยาของบุริศร์ เพราะฉะนั้นเธออย่าเรียกฉันว่าคุณนายเลย เรียกฉันว่าคุณ หนูนรมนก็พอ”
พอได้ยินนรมนรีบแก้ตัวระหว่างความสัมพันธ์ของพวกเขา สายตาบุริศร์ก็เข้มขรึมขึ้นมา
ธิดาหันไปมองบุริศร์
บุริศร์พูดอย่างนิ่งๆว่า” ทำตามที่คุณหนูนรมนบอกเถอะ”
“รับทราบ ท่านประธานบุริศร์ สวัสดีคุณหนูนรมน”
ธิดาเชื่อฟังมาก แต่นรมนดูออก ธิดาเป็นคนของบุริศร์
นี่ถือว่าให้สายลับมาติดตามเธอใช่ไหม? ที่สำคัญติดตามเธอ ยี่สิบสี่ชั่วโมงด้วย?
นรมนยิ้มแย้มอย่างประชด จากนั้นก็พูดอย่างเสียงเบาว่า” ฉัน เข้าไปได้หรือยัง? ”
ถึงเสียงเธอจะเบา แต่ว่าซ่อนความห่างเหิน
บุริศรมองหน้าเธอ และพูดเสียงต่ำว่า” คืนนี้ฉันมีงานเลี้ยง ไม่ ทานข้าวที่บ้าน เธอห้ามหลบหน้าฉันเด็ดขาด ธิดาจัดเตรียม อาหารเย็นให้ฉันเอง เธอเรียนด้านโภชนาการมา เธอเข้าใจดี ที่สุดในเรื่องโภชนาการที่มีประโยชน์ เธอมอบหมายทุกอย่าง ให้เธออย่างวางใจเถอะ”
“วางใจหรือ? เธอเป็นคนของฉันจริงหรือ? ท่านประธานบุริศร์ อย่าล้อเล่นเลย”
แม้แต่รอยยิ้มที่จําใจนรมนก็ไม่ให้
บุริศร์ขมวดคิ้ว
” ธิดา ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป เธอฟังคำสั่งของคุณหนูนรมน คนเดียวเท่านั้น ไม่ต้องมารายงานกับฉันทุกเรื่อง เธอเป็นคน ของเขา เขาให้เธอทำอะไรเธอก็ทำ”
“รับทราบ ท่านประธานบริศร์”
ธิดาพยักหน้ารับทราบ
บุริศร์หวังว่านรมนจะรั้งตัวเองไว้ แต่นรมนกลับทําเหมือนไม่ เห็นสายตาของบริศร์เลย พูดกับธิดาว่า” ไปเตรียมอาหารเย็น เถอะ ฉันหิวแล้ว”
*รับทราบ คุณหนูนรมน”
ธิดาถอดเสื้อคลุมออก หันหลังเข้าไปในครัวทันที
นรมนเข็นรถเข็นโดยลำพังมาถึงหน้าเครื่องทำน้ำอุ่น รินน้ำ เปล่ามาแก้วนึง พอหันหน้ามาก็เจอกับบุริศร์ เธอจึงถามไป คำนึงว่า
” ท่านประธานบุริศร์ยังไม่ไปหรือ? ไหนบอกว่ามีงานเลี้ยงคืน นี้ไม่ใช่หรือ?”
หัวใจดวงนี้ของบุริศร์ ถูกทิ่มแทงจนเจ็บ
เธออยากให้เขาไปขนาดนี้เชียวหรือ?
แต่เขาทำได้เพียงถอนหายใจ หันหลังจากไปทันที
ป้าโอเห็นสีหน้าที่ผิดหวังของบุริศร์ เธอเอ็นดูมาก
” คุณผู้ชาย คุณรอก่อน ฉันทำอะไรให้คุณกินระหว่างทาง กระเพาะคุณไม่ดี งานเลี้ยงดื่มแต่เหล้า เดี๋ยวร่างกายไม่ไหว”
ป้าโอวิ่งตามไปออกไป บุริศรกลับโบกมือ
“ไม่ต้องแล้ว ฉันไม่หิว”
พูดจบก็ขึ้นรถเลย
รถยนต์ขับออกไปไกลๆ ป้าโอยังยืนมองอยู่หน้าประตู อย่าง ไม่ค่อยสบายใจนัก
จนกว่าไม่เห็นบริศร์ ป้าโอถึงจะหันหลังกลับไป ระหว่าง สบตากับนรมน ป้าโอก็พูดอย่างสีหน้าดุๆว่า” เธออยากให้คุณ ผู้ชายออกไปอยู่ข้างนอกถึงเพียงนี้เชียว ผู้หญิงอย่างเธอหน้า เนื้อใจเสือจริงๆ”
นรมนไม่รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิดไป แต่ป้าโอกลับตั้งฉายา ให้เธอว่าหน้าเนื้อใจเสือ เธอรู้สึกตลกมาก
เดิมทีเธอก็ไม่อยากถือสาอะไรกับป้าโอ แต่พอธิดาเดินออก มาจากห้องครัว ได้ยินป้าโอพูดจาเช่นนี้จึงพูดขึ้นมาว่า” เธอคือ ป้าโอใช่ไหม? ท่านประธานบริศร์เคยบอกกับฉันแล้วว่าเธอ เป็นหัวหน้าผู้ดูแลบ้านนี้ แต่ว่าหัวหน้าจะใหญ่แค่ไหน จะใหญ่ เจ้านายได้หรือ? คุณหนูนรมนเป็นแขกสำคัญที่ท่านประธานบุ ริศร์เชิญมา หวังว่าวันหลังป้าโอจะพูดจาอย่างมีมารยาทนะ”
ป้าโอโกรธจัด
* แกเป็นใคร? ฉันอยู่บ้านตระกูลโตเล็กมาสามสิบปียังต้องให้ พี่เลี้ยงที่เพิ่งเข้ามามาสั่งสอนฉันหรือ? ฉันจะบอกให้ ในบ้าน ตระกูลโตเล็ก นอกจากคุณผู้ชายและคุณท่านผู้หญิง นอกนั้น ต้องฟังฉันหมด หากพวกเธอไม่พอใจ ก็พาคุณหนูนรมนของ เธอส่ายหัวออกไปจากบ้านตระกูลโตเล็กซะ “
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ