บทที่ 81 นี่เป็นหมากที่เธอจะพลิกวิกฤติเป็นโอกาส

บทที่ 81 นี่เป็นหมากที่เธอจะพลิกวิกฤติเป็นโอกาส

พฤกษ์เห็นอาการตกใจของตังเม จึงพูดขึ้นมาอย่างสีหน้านิ่ง เฉยว่า”คุณหนูเขมิกาเธอทำผิดไป ท่านประทานบุริศร์จึงให้ คุณหนูเขมิกากลับมาสำนึกความผิดของตัวเอง ช่วงนี้ค่าใช้ จ่ายของคุณหนูเขมิกาตระกูลโตเล็กจะไม่รับผิดชอบอีกต่อไป หากคุณหนูยังไม่สำนึกผิดท่านประธานบุริศร์บอกแล้วว่าห้าม คุณหนูเขมิกากลับไปที่บ้านตระกูลโตเล็กอีก ตอนนี้คุณชาย น้อยก็โตแล้วท่านประธานบุริศร์จะสอนเขาด้วยตัวเอง ไม่ รบกวนคุณหนูเขมิกาดีกว่า ตอนนี้คนก็ส่งมาถึงที่แล้ว คุณเขมิ กา ฉันขอตัวก่อนแล้วกัน”

พูดจบ พฤกษ์ก็หันหลังกลับทันที

ตังเมงงไปหมด

ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?

เธอตบหน้าเขมิกาแรงๆ

‘เธอไปทำอะไรให้บุริศร์โกรธเกลียด? เธอไม่รู้รึไงเขาเป็น ผู้ดูแลค่าใช้จ่ายของเราสองแม่ลูก? ห้าปีแล้ว เธอยังเป็น คุณนายตระกูลโตเล็กไม่ได้ ตอนนี้เธอยังทำให้บุริศร์เกลียด เธออีก เธอกำลังทำอะไรกันแน่?”
ตังเมตบเธออย่างเต็มแรง ทำให้เขมิกาไม่ทันได้ตั้งตัวจนเธอ ล้มลงไปอยู่ที่พื้น

เธอน้อยอกน้อยใจมากเหมือนจะร้องไห้ออกมาทันทีทันใด

” ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น ห้าปีที่ผ่านมานี้ ฉันคอยระวังตัวอยู่ ตลอดเวลา ก็เพื่อเธอทั้งนั้น เพื่อตระกูลศิริวัชรภัทร ส่วนฉัน ได้อะไรตอบแทน? ในใจบุริศร์ไม่เคยมีฉันแม้แต่น้อย เขาไม่ สนใจใยดีฉันเลยสักนิด เธอคิดหรือห้าปีก่อนฉันได้ตั้งครรภ์ เขามารับฉันกลับไปที่บ้านตระกูลโตเล็ก เขาก็มีความผูกพัน กับฉัน และเอ็นดูฉันอย่างนั้นหรือ? ห้าปีที่ผ่านมานี้เธอรับแต่ ผลประโยชน์จากตระกูลโตเล็กมาโดยตลอด เธอรับความ กตัญญูของฉันอย่างได้หน้าได้ตา เธอรู้ไหมว่าฉันอยู่อย่างไร? ห้าปีแล้ว บุริศรไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวฉันเลยสักครั้ง ยิ่งไป กว่านั้นยังไม่ให้ฉันเข้าไปที่ห้องของเขาอีก ฉันคลอดกิจจา ผู้ สืบทอดตระกูลโตเล็ก แต่ว่าจนถึงตอนนี้พวกเขายังเรียกฉัน อยู่ว่าคุณหนูเขมิกา ไม่ใช่คุณนายเขมิกา เธอถามฉันว่าห้าปีที่ ผ่านมานี้ฉันสบายดีรึเปล่า? เธอลืมไปหรือยังว่าฉันเป็นลูกสาว เธอ ไม่ใช่ธนาคารของเธอ”

เขมิการ้องไห้ฟูมฟาย เธอน้อยอกน้อยใจจนถึงสุดขีด

ตังเมไม่เคยเห็นสภาพ ของเขมิกามาก่อน

เธอเชื่อมาตลอดว่าว่าลูกสาวคนนี้ของเธอมีจุดยืนของตัวเอง อย่างชัดเจน ต้องการอะไรรู้อยู่แก่ใจโดยที่ไม่ต้องมีใครมาพูด ก็มีจุดยืนและเป้าหมายของตัวเองอย่างชัดเจนแล้ว แต่ว่าเขมิ กาในตอนนี้ทั้งอ่อนแอและหมดหวัง นี่เป็นลูกสาวของเธอจริงหรือ?

เขาเป็นคนที่มาบอกกับเธออย่างได้ใจว่าจะแต่งงานเข้าบ้าน ตระกูลโตเล็ก ที่สำคัญจะทำให้อนาคตของตระกูลศิริวัชรภัทร อยู่ดีมีสุขคนนั้นหรือ?

ตังเมงงไปหมด ผ่านไปสักพักใหญ่เธอถึงได้สติกลับมา

“ฉันก็แค่ตบหน้าเธอไปนึงทีจะทำไม? ทำไมต้องร้องไห้ ฟูมฟายขนาดนี้ด้วย? นี่ก็เป็นแม่คนแล้วนะ คนอื่นมาเห็นเข้า ไม่ขายหน้าแย่หรือ? รีบลุกขึ้นมาบอกกับแม่ เกิดอะไรขึ้นกัน แน่?”

ตังเมพยุงเขมิกาลุกขึ้นมาถาม และพยุงเธอไปนั่งที่โซฟา

พอเขมิกาถูกแม่ปลอบใจอยู่ตลอดเวลาเช่นนี้ เธอยิ่งน้อยอก น้อยใจไปใหญ่ แต่เธอก็รู้ดี หากเธอบอกเรื่องราวทั้งหมดให้ กับตังเม ให้เธอช่วยคิดหาวิธี

แต่พอเธอบอกเรื่องราวทั้งหมดให้กับตังเม ตังเมก็ขมวดคิ้ว “เธอไม่เคยไปสิบประวัติของแคทเธอรีมาก่อนเลยหรือ?”

“สืบมาแล้ว เธอเป็นดีไซเนอร์ด้านรถยนต์ของประเทศ อเมริกา แต่ว่าเพิ่งออกมาทำได้ไม่นาน ชื่อเสียงจึงไม่ได้โด่งดัง อะไรมาก ได้ยินมาว่าบุริศร์ออกเงินมหาศาลจ้างเธอมา แต่ว่า แม่ แม่ไม่เคยเห็นเธอ เธอหน้าตาเหมือนจิ้งจอกมาก พอบุริศร์เห็นเธอก็เหมือนถูกกระชากวิญญาณไปอย่างไงอย่าง นั้นเลย ตอนนี้ยังพาเธอไปบ้านตระกูลโตเล็กอีกด้วย แม่ก็ รู้ บ้านตระกูลโตเล็กมีแต่ลูกสะใภ้เท่านั้นที่สามารถเข้าไป ได้ หากฉันไม่ได้คลอดกิจจาฉันก็ไม่เข้าไปหรอก แต่นี่จิ้งจอก อย่างมัน ถือสิทธิ์อะไรเข้าไปในบ้านตระกูลโตเล็ก? ”

เขมิกายิ่งพูดยิ่งน้อยเนื้อต่ำใจ

ตังเมรีบตบมือเธอแล้วพูดว่า” เธอใจร้อนเกินไป ที่สำคัญ อุบัติเหตุครั้งนั้นที่เธอลองขับรถแล้วไม่ชนให้เธอตายไปเลย งั้นตอนนี้ก็อย่าเพิ่งใจร้อน ผู้หญิงคนนี้ดูมีเล่ห์เหลี่ยมไม่เบา มิ เช่นนั้นคงไม่ทำให้บุริศร์หลงได้ถึงขนาดนี้ ทุกคนมีจุดอ่อนข องตัวเอง พอหาจุดอ่อนเธอเจอ งั้นเรื่องทุกอย่างก็ง่าย เธอ ทุ่มเทมากขนาดนี้ถึงเข้าไปในบ้านตระกูลโตเล็กได้ คนข้าง นอกเค้ารู้กันหมดว่าเธอเป็นลูกสะใภ้บ้านตระกูลโตเล็ก เพรา ฉะนั้นเราจึงยังทำให้คนเกรงใจบ้าง หากเธอถูกไล่ออกมาจาก บ้านตระกูลโตเล็ก วันหลังความเป็นอยู่ของเราจะเป็นอย่างไร เธอรู้ดีที่สุด เขมิกาเรื่องนี้เราต้องปรึกษาหารือกันดีๆ ช่วงนี้เธอ ก็อยู่บ้านไปก่อน บุริศร์แม่จะจัดการเอง จากนี้ไปลูกอย่าทำ อะไรเด็ดขาด เธอต้องแกล้งทำเป็นสำนึกผิด ทำให้คนสงสาร ยิ่งดี เธอเข้าใจไหม? ”

พอฟังตังเมพูดแบบนี้ เขมิกาก็เข้าใจทันที

” ฉันเข้าใจแล้วแม่ แม่ดีที่สุดเลย

เขมิกากอดตังเม เธอเหมือนเด็กที่กำลังหลงทาง
ตังเมตบไหล่ของเธอแล้วยิ้มแย้มพูดว่า “ตั้งแต่เธออายุห้าขวบ เธอก็ได้เสียพ่อไปแล้ว ตระกูลศิริวัชรภัทรมีแต่ผู้หญิงที่ตัว เล็กๆอย่างฉันประคับประคองมาโดยตลอด หากไม่ไหวจริงๆ แม่ก็ไม่อยากให้เธอลำบากใจขนาดนี้ แต่ในเมื่อเราได้ไต่เต้า บ้านตระกูลโตเล็กแล้ว เราจะยอมเลิกลาง่ายๆไม่ได้เด็ดขาด ตระกูลโตเล็กอยู่ในเมืองชลธีมานับร้อยปี ทรัพย์สินเงินทอง มากมาย ไม่มีตระกูลโตเล็กก็ไม่มีตระกูลศิริวัชรภัทร เพรา ฉะนั้นเขมิกา ไม่ว่าทางข้างหน้าจะลำบากแค่ไหน เธอก็ยังมี ลูกชาย นี่เป็นหมากที่เธอจะพลิกวิกฤติเป็นโอกาส”

แต่ว่ากิจจาถูกบุริศร์ส่งไปฝึกฝนแล้ว ไม่อยู่บ้านตระกูลโต เล็กซะหน่อย”

พูดถึงเรื่องนี้ เขมิกาก็กลุ้มใจ

ไม่ว่าอย่างไงเธอก็ยังเป็นแม่ของกิจจา แต่บุริศรพากิจจาไป ไหนไม่บอกกับเธอสักคํา เธอทั้งโกรธและน้อยใจมาก

ตังเมก็ไม่คิดเลยว่าบุริศร์จะเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้ ดูท่าทุก อย่างจะเกี่ยวข้องกับผู้หญิงแคทเธอรีคนนั้น

“อย่าใจร้อน ถึงแม้กิจจาไม่อยู่บ้านตระกูลโตเล็ก แต่ว่าต้อง ติดต่อหาเธอแน่นอน ถึงเวลานั้นเธอก็อ้างว่าป่วย หรืออะไร ก็ได้ กิจจาต้องเป็นห่วงและกลับมาดูเธอแน่นอน ขอแค่กิจจา กลับมา เราก็มีโอกาสแล้ว”
ตังเมให้ความเห็นกับเขมิกา

สองแม่ลูกกำลังวางแผนอยู่ ป้าโอก็โทรมาพอดี

” คุณหนูเขมิกา ได้ยินมาว่าเธอถูกคุณผู้ชายไล่ออกมาจาก บ้านแล้ว? ”

สายจากป้าโอยิ่งทำให้เขมิกาดูแย่

” ป้าโอก็มาหัวเราะเยาะฉันหรือ? ”

อยู่บ้านตระกูลโตเล็ก ป้าโอถือสิทธิ์ว่าตัวเองเป็นแม่นมของบุ ริศร์จึงไม่พอใจและไม่ชอบเธอมาก เวลา ที่ป้าโอโทรมาก็เพื่อ เยาะเย้ยเธอทําให้เขมิกายิ่งโกรธ

แต่ตังเมเป็นจิ้งจอกร้าย เธอตบมือเขมิกา และเตือนเธออย่า พูดจาเสียมารยาทต่อป้าโอ

ป้าโอไม่สนใจความรู้สึกของเขมิกา เธอใจร้อนจนอยากรู้ว่า เกิดอะไรขึ้นกันแน่

“คุณหนูเขมิกา เธออย่าเข้าใจผิดสิ ความต้องการของเราที่ อยากไล่แคทเธอรีออกจากบ้านตระกูลโตเล็ก ฉันอยู่ข้างเดียว กับเธอนะ เพียงแต่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมคุณผู้ชายต้อง ไล่เธอออกจากบ้านด้วย เธอรู้ไหม? คุณผู้ชายเพิ่งกลับมา เขา ก็บอกว่าอยากจ้างพี่เลี้ยงส่วนตัวให้ดูแลแคทเธอรีโดยเฉพาะ วันหลังเรื่องของมันฉันห้ามยุ่งอีก”
คำพูดของป้าโอทำให้เขมิกาอึ้งมากๆ

ป้าโออยู่ในฐานะบ้านตระกูลโตเล็กใครก็ต่างรู้ดี นรมนแต่ ก่อนก็ต้องมีมารยาทกับป้าโออย่างเกรงใจ แต่ตอนนี้บุริศร์ กลับทำเช่นนี้กับป้าโอเพื่อผู้หญิงคนนั้น?

ถึงว่าป้าโอจึงโทรศัพท์มาหาเธอด้วยตนเอง

เขมิการู้สึกว่าโอกาสของเธอได้มาถึงแล้ว

ป้าโอ ฉันพบว่าบุริศร์ไปเปิดห้องกับผู้หญิงคนนั้นที่ โรงแรมHilton ฉันจึงไป แต่ไม่คิดเลยว่าเพื่อผู้หญิงคนนั้นบุริ ศร์จะทำกับฉันอย่างไม่มีเยื่อใย ฉันคิดว่าอาจเป็นเพราะฉัน หูเบาเกินไป แต่คิดไม่ถึงแม้แต่ป้าโอก็ถูกโยงกับเรื่องนี้ด้วย?”

เขมิกาพูดอย่างน้อยอกน้อยใจ

ป้าโออึ้งมาก

” เธอบอกว่าคุณผู้ชายกับแคทเธอรีไปพักที่โรงแรมหรือ? พวกเขามีอะไรกันแล้วอย่างนั้นหรือ? ”

ถึงว่าคุณผู้ชายทำแบบนี้กับแม่นมอย่างเธอก็เพื่อผู้หญิงคน นั้นคนเดียว
ผู้ชายทุกคนก็เป็นแบบนี้ใช้ร่างกายส่วนร่างมาติดสิน ตอน นี้แคทเธอรีก็ได้มีอะไรกับคุณผู้ชายแล้ว แน่นอนเธอพูดอะไร คุณผู้ชายก็เชื่อฟังเธอทั้งนั้น

ผู้หญิงคนนี้เจ้าเล่ห์จริงๆ

ป้าโอโกรธมาก แต่กลับได้ยินเขมิกาบอกว่า “ฉันไม่รู้แต่ว่า ตอนที่ฉันไปบุริศร์ไม่ได้ใส่เสื้อ ฉันก็ไม่เห็นอีกว่าผู้หญิงข้างใน เป็นแคทเธอรีรึเปล่า”

ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ แต่ว่าเสียงนั้นเขมิกาคิดว่าต้องเป็นแคท เธอรีแน่นอน

ใช่แล้ว

นอกจากแคทเธอรี ยังมีใครอยู่ข้างกายของบุริศร์อีกหล่ะ?

พอคิดถึงผู้ชายที่ตัวเองหลงรักมาห้าปีถูกผู้หญิงคนอื่นแย่ง ไป ในใจของเขมิกา โกรธแค้นจนอยากเอามีดออกมา

ป้าโอเธอกลับเชื่อมั่นว่าแคทเธอรีเป็นคนวางแผนการเรื่องนี้ ทั้งหมด

“คุณหนูเขมิกา ตอนนี้โอกาสมาถึงแล้ว ฉันรู้ว่าบ้านเธอมีแผน เยอะ ตอนนี้คุณผู้ชายจะหาพี่เลี้ยงส่วนตัวให้กับแคทเธอรีเข้า บ้านตระกูลโตเล็ก หากพี่เลี้ยงคนนี้เป็นคนของเราแล้ว….….….….…..
คำพูดข้างหลังป้าโอไม่ต้องพูด แต่ว่าเขมิกาก็เข้าใจกระจ่าง แจ้งแล้ว

” ขอบคุณป้าโอ เรื่องนี้ฉันจัดการเอง” 11

” งั้นก็ดีเลย คุณหนูเขมิกา หวังว่าเราจะสู้ไปด้วยกัน เธอก็รู้ 11 ฉันอยากให้เธอเป็นคุณนายของบ้านตระกูลโตเล็กมากกว่า”

ป้าโอพูดจบก็วางสายไปทันที

เขมิกาพูดอย่างเย็นชาว่า”จิ้งจอกชัดๆ ก็แค่เป็นคนรับใช้ของ บ้านตระกูลโตเล็กเท่านั้น เธอคิดว่าเธอเป็นใครในบ้านตระกูล โตเล็กอย่างนั้นหรือ? รอสักวันฉันได้เป็นคุณนายบ้านตระกูล โตเล็ก ฉันจะไล่ผู้หญิงแก่ๆอย่างเธอออกไปเป็นคนแรกเลย

ตังเมพูดเสียงต่ำว่า” ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ แต่ยังไงเราก็ต้องการ ความช่วยเหลือจากเขาในตอนนี้ เรื่องไปหาพี่เลี้ยงฉันจะ จัดการเอง ไม่ว่าอย่างไงก็ให้แคทเธอรีอยู่บ้านตระกูลโตเล็ก อีกต่อไปไม่ได้”

สองแม่ลูกยิ้มแย้มใส่กัน เรื่องบางอย่างไม่ต้องพูดก็เข้าใจกันแล้ว

นรมนไม่รู้เรื่องพวกนี้เลยแม้แต่น้อย ในหัวสมองของเธอมี ความคิดขั้นแรกแล้ว เธอตั้งหน้าตั้งตากับการดีไซน์ภาพ รอ วาดภาพเสร็จถึงรู้สึกว่าหิว พอดูเวลา ก็เวลาสี่โมงเย็นแล้ว
พลาดอาหารเที่ยงไป ถึงว่าถึงหิวขนาดนี้

นรมนรู้สึกแปลกใจ ป้าโอไม่มาตามเธอไปทานข้าว ยังบอก อีกว่าเป็นคำสั่งของบุริศร์? เพื่อลงโทษที่เธอไม่รู้จักผิดชอบชั่ว ดีในตอนเช้า?

เธอส่ายหัว และนั่งอยู่บนรถเข็น เห็นป้าโอกำลังเตรียมอาหาร เย็นพอดี เธอจึงเอ่ยปากถาม” ป้าโอ มีอะไรให้กินไหม? ฉันหิว แล้ว”

ป้าโอหันไปมองเธอ และพูดแบบแปลกๆว่า” คุณหนูแคทเธอ รีเธอทำฉันลำบากใจจริงๆ คุณผู้ชายบอกแล้วว่า จะหาพี่เลี้ยง ส่วนตัวให้กับเธอ เรื่องของเธอทุกอย่างฉันห้ามยุ่งเด็ดขาด ก่อนที่พี่เลี้ยงใหม่ยังไม่มา ทุกอย่างต้องเชิญคุณหนูแคทเธอรี ตามสบายแล้ว”

พูดจบ เธอก็ไม่สนว่าแคทเธอรีจะมีสีหน้าท่าทางอย่างไร เธอ หันหลังแล้วก็เดินออกไปทันที

นรมนอึ้งไปทั้งคน

บุริศร์กำลังจะทำอะไรเนี้ย?

หาพี่เลี้ยงส่วนตัวให้เธอโดยเฉพาะ?”

นี่เป็นการทำให้เธอกับป้าโอไม่ถูกกันชัดๆ?