บทที่ 73 แอบไปกับคนอื่น
บทที่ 73 แอบไปกับคนอื่น
ป้าโอได้ยินเสียงนรมนเป็นแบบนี้รู้ตัวตัวเองนั้นพูดสำเร็จ
ป้าโอ”คุณเขมิกาป้าก็ไม่ได้อะไรกับเธอหรอกนะ แต่คุณเข มิกานั้นจริงใจกับคุณผู้ชาย ยังไงฉันก็เล่าเรื่องไปให้หมดแล้ว แล้วแต่คุณเขมิกาจะคว้าเขาไว้หรือยังไง เพราะยังไงคุณก็อยู่ มา5ปีตอนนี้ก็ไม่วัยรุ่นต่างคนต่างรู้ว่าคุณแบบผู้หญิงของบ้าน นี้ ถ้าคุณโดนผู้หญิงคนนี้แย่งตำแหน่งดูวัยคุณตอนนี้สิจะหา คนดีๆได้อยู่มั้ย ”
พูดจบป้าโอรีบวาง
เขมิการบขว้างโทรศัพท์
เขมิกาไม่วัยรุ่นก็จริง!
ผู้หญิงแค่ผ่านอายุ30นั้นก็สูญเสียช่วงเวลาดีๆไปแล้ว ตอน คลอดกิจจานรมนเสียเลือดไปตั้งเยอะ ตอนนี้จะโดนผู้หญิง ที่มาจากไหนไม่รู้มาแย่งทุกอย่างได้ไง?
บุริศร์เป็นของฉัน
บ้านก็เป็นของฉัน
ใครก็ห้ามนรมนจะเป็นภรรยาของเขาไม่ได้
เขมิกาตาแดง อยากจะไปจากที่นี้ แต่บุริศร์นั้นให้บอดี้การ์ด เฝ้าเต็มไปหมดจะออกไปยังไง!
ทําไงดี?
ถ้าจะใช้กิจจาเป็นข้ออ้างก็ไม่ได้
ใครช่วยนรมนได้อีก?
แคทเธอรีรู้จักบุริศร์แค่กี่วันก็ให้เขาไปทำอาหารให้และอยู่ บ้านใหญ่ นรมนมีสิทธิ์อะไร!
เขมิกาอยู่นิ่งไม่ได้
สายตานรมนมีความโหดร้ายโผล่ออกมา
ถ้าไม่ยอมเอาแต่เกรงกลัวก็ไม่สามารถทำสำเร็จ
เขมิการีบเข้าไปที่ห้องครัว
เขาเป่าผมให้นรมนเสร็จก็ห่มผ้าให้นรมนดีๆ
เห็นนรมนที่นอนหลับสนิทเขาอยากจะไปกอดนรมนแล้วนอน ด้วยกันจริงๆ แต่เขาแค่คิด
ให้นรมนอยู่ตรงนี้ก็ยากแล้ว เขาไม่อยากทำให้หล่อนจากไป
อีก
เขาก้มจูบหน้าผากและพูดว่าฝันดีนะถึงจะออกไป
พอปิดประตู นรมนเปิดตา
นรมนเช็ดจูบนั้นแรงๆและพลิกตัวอีกด้าน
วันที่สอง แดดสอดส่องเข้ามานรมนตื่น
นรมนดู8โมงกว่าแล้ว
ไม่คิดว่านรมนจะนอนที่นี่นานแบบนี้
นรมนมองผ้าห่มตัวเองไม่มีไรเกิดขึ้นดูแล้วเขาคงไม่ได้เข้ามา
อีก
คิดๆก็ใช่
ตอนนั้นที่เขาแต่งงานกับนรมนก็ไม่ได้เต็มใจอยู่แล้วนิจะคิด นอนกับนรมนได้ไง?
นรมนรู้สึกน่าตลกสิ้นดี
นรมนรีบจัดการแล้วกระโดดลงเตียง
ป้าโอเห็นนรมนตื่น แล้วพูดว่า อาหารเช้าทำเสร็จแล้ว คุณ ผู้ชายทํากับมือ ถ้าเธอไม่ชอบก็ไม่ต้องกินไม่มีใครบังคับ”
คำนี้ฟังก็รู้ว่าไม่ได้ดี
นรมนก็ไม่ได้ใส่ใจ
ป้าโอยิ่งทำแบบนี้แปลว่าป้าโอดีกลับนรมนในแต่ก่อน
มองรอบๆ บุริศร์ไม่อยู่ นรมนยิ้ม” ขอบคุณค่ะ ป้าโอ แต่ฉัน ชอบไข่ดาวที่ป้าโอทำที่สุด หอมมากๆ”
พูดจบนรมนก็ไปที่โต๊ะอาหาร
ป้าโออิ้งค้าง
เมื่อก่อนนรมนก็ชอบไข่ดาวที่ป้าแกทำ และเคยพูด ตอนนี้ผู้ หญิงคนนี้ก็พูดอีก ป้าโอรู้สึกแปลกๆ
หรือว่าแค่บังเอิญ?
ป้าโอมองแผ่นหลังของนรมนที่จากไป ขมวดคิ้วไม่รู้คิดไร
นรมนเอาอาหารออกมาเมนูง่ายๆ ข้าวต้มและผัดผัก
นรมนนั่งแล้วกิน
สำหรับนรมนแล้ว เขาไม่อยู่ถือว่าสบายขึ้นเยอะ
ป้าโอเห็นนรมนกินอย่างเอร็ดอร่อยรู้สึกไม่ชอบใจอย่างมาก
“เธออาจจะยังไม่รู้? เมื่อวานคุณเขมิกาอาหารเป็นพิษกลาง ดึกก็เข้าโรงพยาบาล เมื่อคุณผู้ชายรู้ข่าวก็รีบตามไปทันที ตอนเช้ากลับมาทำอาหารให้เธอก็แค่ทำไปด้วยเฉยๆเขาก็ ทำให้เขมิกาและเอาไปส่งที่โรงพยาบาลจะพูดยังไงคุณผู้ชาย กับเขมิกาก็มีความรู้สึกอยู่ด้วยกันมาตลอด5ปีแล้วยังมีลูกด้วย กันอีก!”
ป้าโอพูดอย่าจริงจังและมองจ้องนรมนอยากเห็นสีหน้านรมน ที่ไม่สบายใจ และไม่คิดว่าจะไม่ได้เห็นเลยสักนิด
“ผักนี้ป้าผัดใช่มั้ย? ป้าโอ รสชาติไม่เลว แต่เค็มไปหน่อย” นรมนกินไปพูดไปไม่มีผลกระทบต่อนรมนเลย
ป้าโอจะบ้าตาย
“สิ่งที่ฉันพูดเธอได้ยินมั้ย? บ้านนี้ไม่ต้อนรับเธอ! ถึงแม้คุณ หญิงจะไม่อยู่แล้วก็ยังไม่คุณเขมิกาถ้าไม่ถึงตาเธอ ฉันจะ เตือนให้นะ ถ้าเธอให้คุณผู้ชายทำของพวกนั้นอีก ฉันไม่ปล่อย เธอไว้แน่!”
ป้าโอดุจนนรมนวางตะเกียบ
นรมนมองป้าโอ
“ป้าโอ งั้นแปลว่าเธอรับเขมิกาอยู่ในตำแหน่งภรรยาแล้วใช่ มั้ย! ป้าเอาแต่พูดว่าทุกอย่างของที่นี้เป็นของภรรยาคนก่อน คนอื่นห้ามยุ่ง แต่ตอนเขมิกาเข้ามาป่าเคยห้ามมั้ย? ป้าเคย ช่วยภรรยาคนก่อนยึดครองไรมั้ย? ได้ยินว่าภรรยาคนก่อน บ้านพวกเธอนั้นจมไปในกองไฟไม่ใช่หรอ ป้าก็ยังดูแลลูก ของเขมิกา? นี้หรอเป็นสิ่งที่ป้ายึดติดและมุ่งมั่นเพื่อภรรยาคน ก่อน?”
ป้าโอหน้าแดงกริ่ม
“เธอจะไปรู้อะไร?ตอนนั้นภรรยาคนก่อนจากไปเร็วจนพวก เราตอบสนองไม่ทันแล้วคุณเขมิกาก็ท้องลูกของตระกูลโต เล็ก! ถึงแม้ฉันจะไม่ชอบแค่ไหนก็ทนดูเด็กตระกูลโตเล็กไร้ บ้านอยู่ด้านนอก? อีกย่างภรรยาคนก่อนก็มีเรื่องแล้ว คิดว่าฉัน จะทนดูคุณชายน้อยเกิดเรื่องอีกหรอ?”
“ฉะนั้นเธอก็เลยยอมรับเขมิกา แค่เพราะเขมิกาท้องลูก แล้ว ภรรยาคนก่อนให้กำเนิดลูกไม่ได้ใช่มั้ย?แต่เธอเคยคิดมั้ย ถ้า ไม่มีเขมิกาปรากฎตัว ภรรยาคนก่อนของบ้านเธอจะเกิดเรื่อง หรอ? จะโดนบริศ ส่งออกนอกประเทศแล้วโดนไฟไหม้ตาย ก่อน?”
นรมนไม่พอใจอย่างมาก
นโมนเอาแต่บอกกับตัวเองเรื่องพวกนั้นรมนเก็บไว้คนเดียวก็พอถึงขนาดเมื่อวานที่โดนป้าโอปกป้องแล้วตัวเองซึ้งใจ แต่ วันนี้ดันเศร้าสะงั้น
เพราะเวลา5ปีเปลี่ยนแปลงทุกอย่างไปเลยหรอ เพราะว่านร มนไม่สามารถกำเนิดลูก เวลาตายเลยไม่มีความคิดนึกถึงงั้น หรอ?
แค่เมียน้อยที่แทรกตัวเข้ามาในบ้าน ขนาดป้าโอที่ดีกับนรมน เพียงเพราะเขมิกามีลูกเลยยอมรับเขมิกา ถึงขั้นคิดว่าเขมิกา เหมาะกับการเป็นคุณหญิงของบ้านนี้มากกว่านรมน
ความรู้สึกแบบนี้เหอะ
นรมนรู้สึกว่ากับข้าวบนโต๊ะไม่มีรสชาติอะไรสักอย่าง
นรมนก็ไม่ทําให้ตัวเองคิดมากวางตะเกียบลง ป้าโอ ป้าจะทํา อะไรเลือกอะไรก็เป็นเรื่องของป่า แต่ป้าไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งชีวิตคน อื่นและการเลือก ป้าจะปกป้องคุณผู้ชายบ้านป้าก็ต้องดูว่ามัน เหมาะมั้ยมันคุ้มมั้ยที่จะโดนปกป้อง ป้าบอกว่าภรรยาคนก่อน อย่างนั้นอย่างนี้ แต่ลองถามใจตัวเอง ลองคิดดูว่าเวลาภรรยา คนก่อนกับคุณผู้ชายอยู่ด้วยกันนรมนมีนอยบางมั้ย?ทําเพื่อ ผู้ชายขนาดนั้นสุดท้ายเป็นอย่างไร? ฉันไม่ได้ขอร้องให้คุณ ผู้ชายบ้านป้ามาดีกับฉัน ฉันก็ไม่กลัวที่จะบอกไม่ชอบเขา และ ฉันไม่ชอบการเหยียบเข้ามาในตระกูลที่สูงส่งแบบนี้ ถ้าป้า ทําให้เขาปล่อยวางฉัน ฉันจะดีใจมาก!”
พูดจบนรมนไม่สนใจป้าโอแล้วเข็นรถเข้าไปในห้อง
ตอนแรกรู้สึกอารมณ์ดี จู่ๆตอนนี้กับอยู่ยาก
นรมนไม่โกรธป้าโอที่ไม่ชอบ เพราะยังไงหน้านี้กับเมื่อก่อน มันคนละคนอยู่แล้ว นรมนแค่เกลียดเขา!
เขาไม่ชอบนรมนแล้วทำไมต้องทำเป็นชอบนรมนต่อหน้าป้า
โอ?
จอมปลอม!
นรมนอยู่ในห้องแล้วรู้สึกเครียด ไม่รู้ว่าตะไปไหน ทันใดนั้น โทรศัพท์นรมนก็ดังขึ้น นรมนเพิ่งรู้ว่าไม่รู้ตอนไหนโทรศัพท์ถึง มาว่างบนหัวนอน
ขี้เกียจไปคิดว่าเป็นเขาวาง นรมนดูๆ ดันเป็น เจตต์
นรมนรีบเลื่อนรับสาย
“ประธานเจตต์โทรมาแต่เช้า ทำไม? จะเลี้ยงอาหารเช้า
หรอ?”
“เธอยังไม่ได้กิน? งั้นฉันจะเลี้ยงจริงละนะ ส่งโลเคชั่นมา ฉัน
ไปรับเธอ”
เจตต์พูด
นรมนก็ส่งโลเคชั่นไปให้
เจตตอง
“หล่อนดันอยู่บ้านใหญ่ตระกูลโตเล็ก? ทำไม? บุริศร์จะเอา หล่อนจริงหรอ?”
“คุณคิดมากไปละ? ฉันโดนบังคับ! ตอนนี้พูดไม่จบหรอก เจอ
แล้วค่อยพูด”
พูดจบนรมนก็รีบเปลี่ยนเสื้อ
สำหรับนรมนแล้วที่นี้เคยเป็นที่ๆนรมนจะปกป้องรักษาและ เป็นบ้านของนรมน! แต่หลังจากไฟไหม้5ปีก่อนทำให้หล่อน เกลียดที่นี้ทำให้นรมนรู้สึกว่าตัวเองโง่
นรมนมักจะนึกถึงตัวเองในอดีตที่เพียงเพราะทำเพื่อความรัก และยอมทุกอย่าง สุดท้ายดันมาเป็นแบบนี้ น่าสมเพช
นรมนแต่งหน้าแต่งตัวแล้วรีบลงไป
ป้าโอเห็นแบบนี้ก็เลยถาม
“เธอจะออกไป?”
“บุริศร์เคยบอกหรอไม่ให้ฉันออกไป? หรือว่าป้าเป็นคนสร้างกฎนี้ขึ้น? งั้นป้าก็ต้องผิดหวังแล้วนะ ฉันเป็นนักดีไซน์ที่บุ ริศร์เชิญมาจะให้ฉันอยู่บ้านทั้งวันก็เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่มีความ รู้สึกไรกับเขาหรอก ป้าไม่ต้องกันฉันอย่างกับขโมย”
พูดจบเสียงบีบแตรก็ดังขึ้น
ป้าโอรีบมองไปหาต้นเสียง รถเฟอร์รารีสีแดงที่จอดไว้ เจตต์แต่งตัวจัดในมือมีดอกไม้ทำตาปีบๆ เขายิ้มให้นรมน นรมนส่ายหัวแล้วก็ยิ้ม “ได้ละป้าโอ ฉันมีนัดแล้ว กลางวันนี้อาจจะไม่กลับมากินข้าว” พูดจบนรมนก็ดันรถเข็นออกไป
แต่ป้าโอจับรถเข็นไว้ทันที พูดอย่างโมโหว่า“ คุณผู้ชาย เพิ่งไม่อยู่ เธอก็จะแอบออกไปกับคนอื่น? ผู้หญิงแบบเธอไม่ ละอายใจหรอ?”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ