บทที่ 71 เธออย่าทำตัวมากเกินไป
บทที่ 71 เธออย่าทำตัวมากเกินไป
“เหอะๆ!”
บุริศร์ไอ
นรมนรีบหันไปมองเขาด้วยสีหน้าปกติ และหันมาคุยกับ
โทรศัพท์ต่อ
“ได้สิ เดี๋ยวหาเวลานัดเจอกัน”
นรมนคุยกับเจตต์อย่างดีใจ
สีหน้าบุริศร์เริ่มไม่ค่อยดี
เขารีบคว้าโทรศัพท์หล่อนและวางสายโดยทันที
นรมนทั้งอึ้งทั้งโมโหที่เขาทำแบบนี้
“บุริศร์ คุณเป็นบ้าหรอ? นี่โทรศัพท์ฉัน! มีสิทธิ์ไรมาตัดสาย โทรศัพท์ฉัน? ฉันกำลังคุยกับเพื่อนอยู่นะ”
แผลตรงขาก็ไม่สามารถให้เธอนิ่งๆใช่มั้ย?”
บุริศร์พูดจบก็หันตัวเข้าห้องครัวและยึดโทรศัพท์ไปด้วย
“คืนโทรศัพท์ฉันมาเดี๋ยวนี้นะ!
นรมนจะบ้าตาย
บุริศร์พูดเบาๆว่า “ดูทีวีเถอะ ดูทีวีจะได้ไม่สายตาเสีย
“ถุย!”
นรมนพูดอย่างหยาบคาย
บุริศร์อึ้งไป และรีบหันไปมองนรมน
เมื่อก่อนนรมนนั้นเป็นสุภาพสตรี ไม่ต้องบอกว่าไม่พูดคำ หยาบ ขนาดพูดเสียงดังหล่อนก็ไม่เคยพูด ตอนนี้เปลี่ยนไป ขนาดนี้แล้วหรอ? หรือว่านี้เป็นตัวตนจริงของหล่อน
บุริศร์รู้สึกนรมนในตอนนี้น่าสนใจมากกว่าแต่ก่อน ช่างร่าเริง แจ่มใสนะ แต่นรมนในเมื่อก่อนแค่นิสัยดี กลับรู้สึกขาดไรไป บางอย่าง
ทันใดนั้นเขายิ้มแล้วพูดขึ้นว่า”หรอ รบกวนเธอพูดคำนี้อีก รอบให้ฉันฝัง ฉันอยากฝังเป็นมาก
ทำให้นรมนกลืนไม่ได้คายไม่ออก
ไก่บ้า!
ตอนนี้ทำไมเขาหน้าด้านหน้าทนแบบนี้?
หล่อนเชื่อว่าไม่มีคนกล้าพูดอะไรหยาบคายกับเขาแบบนี้ เขาทันไม่โกรธอีก?
บุริศร์ไม่ได้โกรธ แต่นรมนโมโหจะบ้าคลั่ง รีบจับรีโมทอย่าง แค้นและหาช่องดูแก้เบื่อ
ป้าโอเห็นการกระทำของทั้งสองก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจอยู่แล้ว แต่เห็นบุริศร์ยิ้มแบบนั้น ป้าโอ้ก็ไม่มีไรจะพูด
5 ปีมานี้ บุริศรใช้ชีวิตแบบไม่มีชีวิตชีวา แต่วันนี้อย่างน้อย เขาก็ยิ้มบ้างแล้ว ป้าแกเองก็ไม่ไปกวนดีกว่า
บุริศร์รีบกลับเข้าไปห้องครัวทำอาหารต่อ
นรมนไม่ได้โฟกัสที่ทีวี แต่รู้สึกเหมือนอะไรดึงดูดให้มองไป ในห้องครัวแล้วเหม่อลอย
รู้สึกทุกอย่างกลับไปแต่ก่อน
เมื่อหล่อนรู้ว่าตัวเองกำลังลอยคิดอะไรบางอย่าง ก็รีบดึงสติก ลับมา และด่าตัวเองที่หลงเขาอีกแล้ว
ถึงแม้ผู้ชายคนนี้จะหล่อ แต่แล้วไง? หน้าหล่อใจหมาและใช้ หัวใจ!
นรมนรีบหันตัวไปแล้วลุกขึ้น กระโดดๆไปเข้าน้ำอย่างเคยชิน
ป้าโอเห็นหล่อนลุกกะว่าจะไปช่วย แต่หล่อนเห็นกระโดดไป ห้องน้ำและยังรู้ว่าสวิตช์ไฟอันไหนอีก ป้าโอชั่งแปลกใจ
“คุณผู้ชาย ทำไมหล่อนถึงคุ้นชินกับบ้านขนาดนี้?
เขารีบหันไปมองป้าโอ”ไม่ต้องถามแล้วครับ แค่ดูแลหลอนดีๆ ก็พอ
พูดจบเหมือนเขาจำไรขึ้นได้ รีบโทรไปหาพฤกษ์
“หารถเข็นมาให้หน่อย เอาแบบสงดีที่สุดแล้วก็ไฮเทค”
ป้าโอมองไปที่เขาก็ไม่ได้พูดไรอีกแต่มีคำถามเรื่องหล่อนเต็ม หัวอก
หล่อนที่เข้าห้องน้ำเสร็จเตรียมออกมาก็เห็นพฤกษ์เอารถเข็น เข้ามา
“คุณแคทเธอรี คุณบุริศร์บอกให้หารถเข็นมาให้คุณเพราะ ขาคุณไม่สะดวก ช่วงนี้ใช้ตัวนี้แทนก่อนครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
นรมนรีบนั่งขึ้นไป รู้สึกมันส์มือดี
บุริศร์เห็นว่าหล่อนชอบใจแบบนี้อารมณ์ดีขึ้นเยอะ
“ล้างมือกินข้าว”
บุริศร์ที่ยกอาหารออกมาวางทำให้พฤกษ์ตกใจ
“คุณบุริศร์ ทำอาหาร?”
พฤกษ์อยู่กับบุริศร์หลายปี ยังไม่เคยรู้มาก่อนว่าบุริศร์ทำ อาหารเป็น!
บุริศร์ไม่ได้สนใจพฤกษ์ เดินผ่านพฤกษ์และพานรมนไปล้าง
มือ
“ของทุกอย่างอยู่ตรงนี้ ขาดแคลนอะไรบอกกับป้าโอนะ”
“เข้าใจแล้ว”
นรมนตอบกลับไปรีบล้างมือแล้วเขาก็ดันรถเข็นไปที่โต๊ะกิน
ข้าว
โต๊ะก็ยังเหมือนแต่ก่อนที่ๆหล่อนนั่งก็เป็นที่เดิม
นรมนไม่ได้พูดอะไรมองด้วยสายตาปกตินั่งดูอาหารบนโต๊ะ กระตุกยิ้ม“นี่คุณจะไม่ให้ฉันกินเนื้อหน่อยเลยหรอ? ทุกอย่าง เป็นแต่ผักๆๆ คุณยังอยากให้ฉันอยู่ต่อหรอ?”
บุริศรรู้ว่าหล่อนตั้งใจหาเรื่องตักข้าวไปวางตรงหน้าหล่อน ขา เธอยังบาดเจ็บอยู่กินแบบจืดๆ อยากกินเนื้อเดี๋ยวพรุ่งนี้ทำให้ หมอบอกว่า ร่างกายเธอยังกินของบำรุงแบบนี้ไม่ได้”
“หึ ถ้าฟังหมอ ฉันคงตายไปนานแล้ว!”
นโมนพูดอย่างไม่แคร์ค่านั้น แต่สังเกตเห็นว่าสีหน้าเขา เปลี่ยนไป
“ห้ามพูดคำนั้น!”
เขาไม่ชอบ
นรมนอึ้งค้างเหมือนนึกถึงอะไร แต่ยังจงใจพูด“ตัวไหนอ่ะ ตายหรอ? คำนี้น่ากลัวสะที่ไหนยังไงคนก็ต้องตายอยู่แล้ว อีก อย่างตอนนี้อุบัติเหตุเยอะแยะ ถ้าไปตกหลุมรักผู้ชายเลวๆ อาจจะตายในกองไฟ ขนาดกระดูกก็อาจจะหาไม่เจอเลยนะ”
“ตูบ” บุริศร์ทุบโต๊ะอาหารทำให้คนรอบข้างไม่กล้าออกเสียง สีหน้าบุริศร์ก็ดูน่ากลัวขึ้น
อยู่บ้านนี้ ใครๆก็รู้ว่าคำว่าไฟไหม้นั้นห้ามพูด ไม่คิดว่าผู้หญิง คนนี้มาวันแรกก็พูดขึ้น
ทุกคนต่างพากันมอง นรมน รอบุริศร์ไล่หล่อนออกไป
นรมนต๊อกตัวเอง พูดอย่างโอเวอร์”ประธาน คุณนี้ทำให้ฉัน ตกใจหัวใจวายนะ! ถ้าฉันมีโรคหัวใจละก็ เธอทำให้ฉันตาย แบบจุกๆไปเลย!”
เขาไม่อยากให้หล่อนพูดคำว่าตาย แต่หล่อนก็ยังจะพูดอีก
เขามองสายตาหล่อนก็รู้ว่าหล่อนพยายามพูดหาเรื่อง เขาใช้ ความโกรธเป็นการถอนหายใจแล้วคีบผักให้หล่อน พูดขึ้น“ชิม ดูสิรสชาติเป็นไง?”
ทุกคนอึ้ง
แค่นี้หรอ?
บุริศร์ไม่หาเรื่องผู้หญิงคนนี้ต่อแค่นี้ก็ผ่านไปแล้ว?
คนที่ตกใจที่สุดคือป้าโอ
ป้าโอมองสายตาบุริศร์ที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและสับสน เห็นตอนเขาปล่อยวางความโกรธ ยอมปล่อยตัวที่สูงส่งเพื่อนร มนแบบนี้ ป้าโอพูดไม่ออก
ทำให้คนที่ใช้ชีวิตอย่างสูงส่งแบบเขาดันมาทนอะไรแบบนี้?
ป้าโอมองนรมนอย่างเกลียดแค้น
นโมนเองก็ตกใจ
หล่อนไม่คิดว่าบุริศร์จะคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีแบบนี้ ทำไมถึง ยอมหล่อนขนาดนี้?
หรือให้คนอื่นดูว่าเขารักหล่อนขนาดไหน ชอบหล่อนขนาด ไหน! หล่อนชัดเจนกว่าคนอื่นว่า ผู้ชายคนนี้ไม่มีหัวใจหรอก!
บุริศร์จัดการอารมณ์ให้ดีขึ้น ยิ้มแล้วชิม พูด”ก็ไม่ได้อะไรนิ คุณคงอยู่สุขสบายไปขนาดกับขาวยังทำไม่ได้เลย”
“ไม่น่าฟังขนาดนั้นเลย?”
เขาขมวดคิ้ว คีบผักกินเข้าไป
บุริศร์รู้สึกว่าได้อยู่ แต่ที่หล่อนแขวะ เขาเทอาหารลงถังขยะ
อย่างไม่คิด
“ฉันไปทำใหม่”
บุริศร์เข้าไปในครัวอย่างไม่โกรธ
ป้าโอทนดูต่อไปไม่ได้
คุณผู้ชาย ให้ฉันทำเถอะ เหนือนมาทั้งวันแล้ว อีกอย่างยังไม่ “ เคยทําอาหารเลย อย่าทำให้ตัวเองยุ่งยากเลย”
พูดอยู่ป้าโอก็มองจิกไปที่หล่อน
นรมนยักไหล่ นี่หล่อนโดนคนเกลียดหรอ?
ก็ใช่!
หล่อนกดดันบุริศร์แบบนี้ ป้าโอทนดูได้ก็แปลก
แต่ที่หล่อนกลับมานี้ หล่อนไม่ได้ให้บุริศร์อยู่สุขสบายหรอก!
หล่อนบิดขี้เกียจ พูดกับคนที่นั่งพฤกษ์ที่นั่งอึ้ง”อืมม ผู้ช่วย พฤกษ์ ช่วยดันฉันไปที่ห้องรับแขกหน่อย ฉันจะดูหนัง ดูแล้ว อาหารสักพักถึงจะได้กิน”
พฤกษ์เห็นตัวเองโดนเรียกรีบมองไปที่บุริศร์ เขาพยักหน้า ตอบกลับ พฤกษ์รีบดันหล่อนไป
นรมนจับรีโมทหาช่องดู และชี้บอกว่า “ปลอกแอ๊ปเปิ้ลให้ฉัน
หน่อย”
พฤกษ์อึ้งแต่ก็ทำตาม
นรมนก็ไม่ได้มองเขารีบหาช่องที่ตัวเองอยากดูต่อไปไม่นาน
เสียงหัวเราะดังลั่น
เสียงหัวเราะดังลั่นห้อง
บริศ เห็นหล่อนหัวเราะแบบนี้ก็ยิ้มไปทำอาหารไป
ป้าโอจะบ้าตาย
พฤกษ์ขมวดคิ้วมองดูอย่างนานในที่สุดอดไม่ได้ พูดเสียง ต่า”คุณแคทเธอรี เรื่องนี้เพราะทางบริษัทเราที่ไม่ดูแลอย่าง ถี่ถ้วน แต่นี้ไม่ใช่ความผิดของท่านประธาน คุณอย่ายึดติด เพียงเพราะคุณบริศ ทำให้คุณอย่างพิเศษกว่าคนอื่นแล้วทำ พูดไรทําไรทิ้งๆขว้างๆแบบนี้ ประธานของพวกเราเกิดมาอยู่ บนกองเงินกองทองทำอะไรแบบนี้เป็นเมื่อไหร่? ถึงแม้ภรรยา คนก่อนก็ไม่เคยให้เขาทำถึงขั้นนี้ ผมว่าคุณก็เจียมตัวหน่อย เถอะ”
นรมนนิ่งแล้วหันไปกระตุกยิ้มใส่พฤกษ์
“ภรรยาคนเก่าของประธานพวกคุณไม่ให้เขาทำแบบนี้ได้ พูดได้แค่ว่าหล่อนโง่! แต่งงานเพราะไร ก็ให้ผู้ชายเอาใจใส่รัก และดูแลไง? ถ้าทำเพื่อผู้ชายแล้วเป็นทุกข์กับตัวเอง ผู้หญิง แบบนี้ตายไปก็ถือว่าปลดปล่อย
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ