บทที่ 69 หล่อนจะไม่เอาฉันด้วยใช่มั้ย

บทที่ 69 หล่อนจะไม่เอาฉันด้วยใช่มั้ย

แคนาม?

คิดดูดีๆแล้ว แต่งงาน3ปืนอกจากอยู่แต่ในบ้าน นรมนก็ไม่ได้ ไปไหนเลย แต่ไม่เคยเข้าไปอยู่ในชีวิตเขาสักครั้ง และยังไม่ เคยไปบริษัทเขาเลยสักครั้ง เวลาแต่งงานทุกคนรู้แค่ว่าเขา แต่งงาน เป็นผู้หญิงที่ไต่เต้าขึ้นไป เขาก็ไม่เคยจะพิสูจน์เพื่อ หล่อนสักครั้ง แต่งงาน3ปี คนข้างนอกแม้กระทั่งเขาก็มองว่านร มนนั้นเป็นภรรยาแค่ในนามเท่านั้น

แต่งงานแสนเรียบง่าย และตอนนั้นหล่อนอัปยศขนาดนั้นใน งานแต่ง ทำให้แม่ของบุริศร์เครียดจนไปอยู่เมืองนอก 3ปีแล้ว ก็ยังไม่เคยกลับมา และยิ่งด้วยหล่อนก็ไม่ได้ท้องก็ยิ่งทำให้แม่ เขาชอบหล่อนไม่ได้เลย

ตอนนี้คิดดูแล้ว หล่อนแต่งานกับเขา นอกจากเขาหล่อนก็ไม่ เหลือไรสักอย่าง

ตอนนั้นที่ทำให้ตระกูลธนาศักดิ์ธนตัดหล่อนออกจากตระกูล และตัดขาดความสัมพันธ์กับหล่อน หล่อนแต่งงานเข้าตระกูล โตเล็กไป เพื่อไรกัน?

เขาพูดไม่ออก

ปลดล็อกแล้ว
เขารู้สึกตลอดว่าตัวเองงั้นก็ดีกับหลอนคินี ถึงแม้อตอนจะ ไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาอยากได้ แต่หลังจากเรื่องนั้น เขาแต่งงานกับ หลอน และให้ตำแหน่งภรรยาหล่อนไป และเก็บความประท ไว้ตลอด นอกจากหล่อนเขาก็ไม่มีหญิงอื่น เขาคิดว่ามีบุญหัว หล่อนแล้ว แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิม เขาผิดไปแล้ว

ที่นรมนเปลี่ยนไปแบบนี้อาจจะเพราะเขาและห่างกับลูก ทุกอย่างเป็นความรับผิดชอบของเขา! วันนี้หล่อนบอกเราด้วย คำถาม ยากที่เขาจะตอบ:”ใช่ เมื่อก่อนฉันผิดเองที่ให้หล่อน แบกรับอะไรมากมายและสูญเสียไปมากมายด้วย แต่ฉันกลับ ไม่รู้อะไรสักอย่าง และเสวยสุขและความรักที่หล่อนมอบให้ เพราะเป็นสิ่งที่หล่อนต้องทำ ฉันให้หล่อนน้อยไป ขนาดงาน แต่งก็ไม่มี อย่าพูดถึงถ่ายรูปชุดเจ้าบ่าวสาว ฟ้าใ ฉันจะทำดีๆกับหล่อนและมากกว่าเดิม ทุกอย่างที่หล่อนไม่ได้ ฉันจะคืนหล่อนให้หมอ ตอนนี้ฉันเพิ่งรู้ว่า บ้านที่ขนาดหลอนไป มันไม่ใช่บ้าน”

หล่อนรู้สึกเหมือนหัวใจโดนบีบ

ถ้าเมื่อก่อนหล่อนไม่เชื่อว่าเขาจะพูดแบบนี้ออกมา ตอนนี้ ได้ยินแล้วรู้สึกลำบากมาก

หล่อนหันหน้าไป ยิ้มกริ่ม:”เธอคงพูดผิดคนแล้วมั้ง เธอควร พูดกับภรรยาเธอ ไม่ใช่ฉัน เธอบอกว่าจะดีกับหล่อน แต่ตอนนี้ ให้ผู้หญิงที่ไม่รู้จักอย่างฉันเข้ามาในห้อง นี้เป็นสิ่งที่เธอพูดว่า จะตีกับภรรยาหรอ?”

เขาไม่ใช่ว่าฟังไม่ออกว่าหล่อนจะสื่อถึงอะไร แต่เขาก็ไม่สนใจสำหรับเขาแล้วแค่หล่อนกลับมาทุกอย่างก็ดีแล้ว

“งั้นเธอสร้างความคุ้นเคยกับห้องนี้ก่อน ฉันออกไปให้ป๋าโอ ทำไรให้กิน ตั้งแต่วันนี้เธอต้องอยู่นี้”

พูดจบเขาก็หันตัวไป

เมื่อเขาออกไปหล่อนก็เงียบ

นี้เขาทำแบบนี้เป็นแล้วหรอ?

รู้ว่าหล่อนเป็นใคร แต่ไม่แฉ และยังพูดอะไรแบบนั้นอีก ยัง รู้สึกว่าหล่อนยังซื่อๆโง่ที่รักเขานรมนคนนั้น กลับมาหรอ?

น่าตลกสิ้นดี!

หล่อนกระโดดขาเดียวไปเปิดตู้เสื้อผ้ายังเป็นชุดที่หล่อนชอบ รีดอย่างเรียบร้อย ดูออกว่าใส่ใจ แต่สำหรับหล่อนแล้วมันเป็น สิ่งที่น่าอัปยศ!

หล่อนปิดตู้แล้วรู้สึกว่าบรรยากาศนั้นกดดัน

หล่อนใช้ชีวิตที่นี้มา3ปี นอนเตียงนี้มา3ปี ขนาดหล่อนยังจำ คืนวันแต่งได้ที่เขาลงโทษหล่อนอย่างโหดเหี้ยม

ทุกภาพจำมันโผล่อยู่ที่สมอง ทำให้หล่อนรู้สึกอยากร้องไห้
ไม่รู้ว่าเพราะไร หล่อนดึงม่านลงมาและดึงผ้าปูเตียงออกโยน

ลงพื้น

“ป้าโอ! ป้าโอ!”

หล่อนตะโกนเสียงดัง

ป้าโอที่ไม่ชอบหล่อนอยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่เขาห้ามไว้ ป้าก็จะไล่ ออกนานละ ตอนนี้หล่อนตะโกนเรียกแบบนี้ ทำให้ป้าทําสีหน้า

ไม่ดี

เขามองมีหน้าป้าโอ พูดว่า “ไม่ว่าหล่อนทำอะไร อย่าทำให้ หล่อนลำบากใจ ต้องทำเหมือนหล่อนเป็นภรรยาของเขา?”

“เพราะอะไรหรอคุณผู้ชาย?”

ป้าโอไม่เข้าใจ

เขามองไปที่ด้านบน: สักวันเธอจะเข้าใจ และเก็บกวาดห้อง ใดห้องหนึ่ง เดี๋ยวผมจะให้นักออกแบบมาออกแบบห้องเด็ก”

“ห้องเด็ก? หล่อนท้อง?”

ป้าโอ้รีบถาม

ไม่ใช่มั้ง?
ผู้หญิงคนนี้เข้ามาอย่างไม่เกรงกลัว และยังท้องอีกหรอ?”

สีหน้าของป้าโอทําให้เขาดีใจ

เขายิ้มพูด: ไปรับใช้หล่อนเถอะ ขาหล่อนไม่สะดวก ช่วย หล่อนด้วยนะ”

พูดจบเขาก็หันไป

ป้าโอไม่เต็มใจ แต่ก็ต้องทําเพราะไว้หน้าเขา

ตอนป้าโอเปิดประตู อึ้งค้าง

นรมนได้ดึงทุกอย่างลงมา ทำให้สภาพห้องดูไม่ได้

“นี่เธอทำไร? นี่เป็นม่าน ผ้าปู และเครื่องสำอางที่ภรรยาของบุ ริศ ชอบที่สุด…..

“ตั้งแต่นี้ไปคนที่อยู่เป็นฉัน ไม่ใช่คุณหญิงบ้านเธออีกต่อไป เอาของพวกนี้ออกไปให้หมด อีกอย่างฉันไม่ชอบม่านสีฟ้า อ่อน เปลี่ยนเป็นสีแดง ผ้าปูด้วย ไหนๆเขาให้ฉันอยู่ งั้นตรงนี้ก็ ทําให้เป็นห้องหอ และเครื่องสำอางพวกนี้สมัยไหนแล้วจืดชืด ไม่มีกลิ่นแบบนี้ใครใช้กัน? ตู้เสื้อผ้าด้วย อย่ามาไว้ตรงนี้เกะกะ แล้วก็ขอกระจกบานใหญ่ด้วยนะ พอดีฉันหลงตัวเองหนะชอบ ดูกระจก แล้วก็ๆ ……
“นี่เธอพอได้ละ! เธอคิดว่าเธอเป็นคุณหญิงบ้านนี้หรอ ใครให้ จับของไปมั่ว? ฉันจะไปฟ้องคุณชาย!”

ป้าโอรีบตัดบทพูดออกจากห้องนี้อย่างโมโห และเป็นรอบ แรกที่เสียมารยาทแบบนี้ถึงขั้นปิดประตูแรงๆจนทําให้หล่อน ตกใจ

โชคดีว่าหล่อนเตรียมใจมาละ โดนป้าโอโกรธแบบนี้หล่อนก็ ตกใจมาก เพราะอยู่ตรงนี้มา3ปี ป้าแกไม่เคยโกรธขนาดนี้มา ก่อน หล่อนรู้สึกอุ่นใจแปลกๆ

ป้าโอเข้าห้องสมุดของเขาอย่างไม่เคาะประตู

คุณผู้ชาย แคทเธอรีที่พากลับมานั้นชั่งกล้ามาก หล่อน ทําลายของที่ภรรยาคุณชายชอบทั้งหมดยังจะให้เรียกคน มาแก้แบบอีก คุณผู้ชาย อย่าให้ผู้หญิงคนนั้นทำมั่วซั่วแบบนี้! ทั้งหมดนั้นเป็นสิ่งที่ภรรยาคุณผู้ชายชอบ!”

ป้าโอพูดจบ เพิ่งสังเกตว่าเขาจับรูปของนรมนที่เผลออยู่

นั้นเป็นรูปเดียว ที่ป้าโอถ่ายไว้ตอนหล่อนเผลอ ไม่คิดว่าเป็น สิ่งที่เขาคิดถึงมาตลอด5ปี

ป้าโอ้รู้สึกเหมือนฝุ่นเข้าตา

คนนอกต่างบอกกันว่าเขานั้นเยือกเย็นไม่มีหัวใจ ภรรยาเพิ่ง เสียก็ไปรับเมียน้อยมาและยังให้เมียน้อยคลอดลูกเป็นทายาทของบริษัท มีแต่ป้าโอที่รู้ว่า เขาไม่คิดจะทำอะไรแบบ นั้นและมีความสัมพันธ์แบบนั้น ขนาดจับมือก็ยังไม่จับ

ป้าโอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องรับเขมิกาเข้าบ้าน จะพูดตาม กฎก็คือมีแค่ภรรยาของตัวเองเท่านั้นที่จะเข้าไปบ้านใหญ่ ตระกูลโตเล็กได้ แต่ทำไมเขมิกาเข้ามา

ถ้าเขามีความรู้สึกต่อเขมิกา งั้น5ปีมานี้ ทำไมเขาไม่สนใจเข มิกา ถึงจะให้อยู่สุขสบายขนาดไหน ก็ไม่ให้ตำแหน่ง ให้เขมิ กาอยู่ในบ้านอย่างไม่ชัดเจน

หลายรอบที่เขาดูรูปนรมนแล้วดื่มเหล้า สายตาคู่นั้น ทำให้ คนเห็นใจสงสารเหลือเกิน

เห็นเขาเป็นแบบนี้อีก จู่ๆป้าโอก็อยากร้องไห้

“คุณผู้ชาย ……

สติของเขากลับคืนมา รีบเก็บรูปเข้าไป :“เมื่อกี้ป้าพูดไรนะ? แคทเธอรีทำไม?”

“คุณผู้ชายไปหาผู้หญิงแบบนี้มาจากไหนเนี่ย ?หล่อนไม่ เหมาะกับตระกูลโตเล็ก!”

ป้าโอพูดเรื่องตะกี้ ก็ยังควบคุมความโกรธไม่ได้อยู่ดี
เขาทําตาปริบๆ พูด “เอาของเมื่อก่อนทั้งหมดเลยหรอ ฉัน หล่อนก็ไม่เอาแล้วใช่มั้ย?”

“คุณผู้ชายพูดอะไรเนี่ย?”

ป้าโอไม่รู้เรื่อง แต่เห็นเขาในสภาพนี้ จู่ๆก็รู้สึกเจ็บใจ

“คุณผู้ชาย คุณนายหญิงโทรมาบอกว่า ช่วงนี้ร่างกายไม่ ค่อยดี จะไปเยี่ยมท่านที่เมืองนอกมั้ย?”

ป้าโอหวังว่าจะใช้คุณนายหญิงล่อเขาไป ไม่ว่าแคทเธอรีหน้า ไหน สามารถทำให้หล่อนรู้ว่า บ้านนี้นอกจากนรมน ไม่ต้องการ ผู้หญิงแบบนี้มาเป็นคุณหญิงได้ นอกจากผู้หญิงนั้นจะรักบุริศร์ อย่างจริงใจ ป้าโอดูออกว่า หล่อนไม่ได้รักเขา!

บุริศร์ยิ้มแห้ง: แม่ผมสุขภาพดีจะตาย เรียกผมไปก็ไปหาคู่? ใช่แล้วป้าโอ ถ้าหล่อนอยากเปลี่ยนอะไรก็เปลี่ยนให้ อยาก เปลี่ยนแนวห้องก็เปลี่ยน ทําตามที่หล่อนต้องการ พวกเครื่อง สําอางป้าลองไปถามดูว่าชอบแบบไหนจะได้ให้คนไปหาซื้อ แล้วก็ เสื้อผ้าในตู้ก็เก็บให้หมด เดี๋ยวผมให้พฤกษ์ไปซื้อ”

เขาพูดอย่างอ่อนโยน ทำให้ป้าโออิ้งค้าง

นี้ยังเป็นคุณผู้ชายที่รักหลงไม่ลืมจริงมั้ยเนี่ย?