บทที่ 68 แค่นามภรรยาเฉยๆ
บทที่ 68 แค่นามภรรยาเฉยๆ
บุริศร์ก็นับว่าเร็ว พูดกับหล่อนได้ไม่นาน ก็มีนางพยาบาลพูด กับหล่อนว่าเวลากลับไปแล้วควรระวังอะไรบ้าง
หล่อนโมโหแต่ไม่แสดงออก
เขายังเหมือน5ปีก่อน คิดว่าเขาจะคุมหล่อนได้
หล่อนกำมัด รู้ว่าตัวเองต้องทำไรสักอย่าง
เวลานางพยาบาลชี้แจ้ง หล่อนทำหน้าตาเฉยไม่มีสีหน้าใดๆ พูดจบนางพยาบาลก็รีบออกไป
บุริศร์ที่บอกอยู่ด้านนอก สายตาเขาบ่งบอกถึงความรู้สึกที่
ยุ่งเหยิง
เขาบอกคนทำคงามสะอาด ของที่เกี่ยวข้องกับเขมิกานั้นเอา ไปไว้มีคฤหาสน์ริมทะเล เพราะรู้ว่าหล่อนไม่ชอบ และไม่มีร่อง รอยที่เขมิกาเคยอาศัยอยู่ และพ้นน้ำยาฆ่าเชื้อ
1 ชั่วโมงผ่านไปเร็วมาก
หล่อนรู้ว่าตัวเองควรทำไรสักอย่างไม่ว่าเพื่อความปลอดภัย ของลูกหรือตัวเอง หล่อนก็ต้องตอบตกลงเขาไปอยู่ดี ความรู้สึกที่ถูกบังคับนั้นทำให้คนเกลียดและรับไม่ได้
หล่อนคิดว่าใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงมาทำให้ตัวเองอารมณ์ดีขึ้น นั้นคงจะดีขึ้น แต่เวลาผ่านไปแล้ว หล่อนยังโกรธอยู่ดี
เขาก็ยืนอยู่ข้างนอกเล่นบุหรี่ในมือไปมา ดูออกว่าเขาใจเข้า นั้นวุ่นวายไปหมด
พฤกษ์โทรมาบอกว่า ทำความสะอาดเสร็จแล้ว ถามว่าจะให้ ไปรับมั้ย จู่ๆเขาก็คิดได้ว่าไม่อยากทำลายบรรยากาศที่อยู่ ด้วยกันสองต่อสอง
“ไม่ต้องละ เดี๋ยวฉันกลับเอง”
นี้เป็นรอบแรกที่เขาจะจัดการเรื่องส่วนตัวเอง
พฤกษ์ตกใจมาก และเขาก็ต้องรีเซ็ตที่ตำแหน่งผู้หญิงคนนี้ใน ใจบุริศร์ใหม่
ผู้หญิงคนนี้ต้องดีด้วยแล้ว
บุริศร์วางสายและไปจัดการค่าใช้จ่ายตอนนอนโรงพยาบาล เรื่องของหล่อน เขาไม่รู้ว่าหล่อนจะให้โอกาสเขาอีกมั้ย
หล่อนรอนานมากเขาก็ไม่มาสักที หล่อนก็เบื่อ หรือว่าเขาเปลี่ยนใจละ?
หล่อนดีใจครึ่งไม่ดีครึ่งที่กลับมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง หล่อนไม่รู้ว่ามันจะยากแบบนี้
หล่อนยอมจัดการเรื่องเขาให้เสร็จสิ้นสักทีไม่ว่าจะยุ่งยาก ยังไงก็ตาม ก็ไม่อยากเกลียดเขา และให้เขาตกหลุมรักหล่อน และหล่อนก็จะเอาของๆหล่อนไป
เมื่อเขากลับมาเห็นหล่อนสภาพที่ตัดสินใจไม่ได้
หล่อนมองเขาด้วยสายตาที่ไม่ยอมเขาง่ายๆ แต่มันกับทำให้
เขาดีใจ
“คิดเสร็จยัง?”
“เธอให้ฉันคิดด้วยหรอ?”
หล่อนกัดฟันพูด
เขาเหมือนเห็นหล่อนในเมื่อก่อน จำได้ว่าตอนแรกพบ หล่อน ยังวัยรุ่นและสดใส มองเขาด้วยสายตาที่ชื่นชอบ ถึงตอนนี้เขา ยังจำได้ชัดเจน
เมื่อก่อนในยามเวลาที่ดีทำไมเขาไม่รู้ใจตัวเองตั้งแต่แรก? แต่ ตอนนี้ก็ไม่ได้สายไป ในเมื่อห้าให้โอกาสอีกครั้ง เขาก็จะไม่ปล่อยมือ
ตอนนี้หล่อนแค้นเต็มที่ แต่เขาดันมองไม่เห็น เขากะว่าจะเก็บ ของให้หล่อน ยิ่งเวลาจะเก็บของที่สำคัญและส่วนตัวนั้น สีหน้า หล่อนนั้นบ่งบอกว่าไม่ยินยอมเป็นอย่างมาก
ผู้ชายนี้ไม่เจอ5ปีหน้าด้านขึ้นเยอะ
หล่อนไม่ยอมที่จะไปกับเขาอย่างมาก เพราะขาหล่อนไม่ สะดวก โดนเขาอุ้มมันเรียกสายตาคนมองมาก หล่อนรู้สึก รำคาญ
“เอาไม้พยุงให้ฉัน ฉันเดินเองได้”
หล่อนพูดเสียงต่ำ
“ฉันนี้แหละไม้พยุงของเธอ”
ถึงเขาจะพูดแบบนี้ แต่หล่อนก็ไม่สนใจอยู่ดี
ทั้งสองเงียบต้นทางจนถึงบ้าน
นี้เป็นรอบแรกที่ป้าโอเห็นบุริศร์อุ้มผู้หญิงเข้าบ้านและผู้หญิง คนนี้สวยมาก ทําให้ป้าโอนึกถึงภรรยาคนก่อนนรมน ยังไง ตำแหน่งนี้มันก็ว่างอยู่แล้ว ยิ่งผู้หญิงข้างนอกที่อยากแทนที่ ป้า โอไม่ทําสีหน้าดีๆให้หรอก
“คุณบุริศร์ ห้องเก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว ฉันเก็บวาดห้องแขก ให้คุณแคทเธอรีแล้ว ไม่ว่ายังไง หล่อนไม่ใช่ภรรยา งั้นก็ไม่ สามารถให้อยู่ห้องเดียวกับคุณบุริศร์ไม่ได้
ป้าโอพูดอย่างหนักแน่น
หล่อนทำงานในบ้านโตเล็กนี้ตั้งแต่บุริศร์เด็กๆแล้ว ตอนนั้น น้ำนมของแม่บุริศร์ไม่พอ จึงเรียกป้าโอมาเป็นแม่นมให้ ถึงแม้ ตลอดมานี้เป็นแค่ตำแหน่งคนใช้ที่พิเศษขึ้นมาหน่อย แต่บุริศร์ ก็เคารพป้าโออย่างมาก
ตั้งแต่นรมนแต่งงานและเข้าบ้านนี้มามีป้าโอนี้แหละที่ดีกับ หล่อนที่สุด แต่สีหน้าไม่ให้แล้วยิ้มพูด: “เธอเป็นใครหรอ? สามารถออกคําสั่งได้ หรือว่าเป็นคุณนายหญิง?”
คำนี้ทำให้ป้าโอเอาไม่อยู่
“คุณคะ นี่เป็นบ้านตระกูลโตเล็ก บ้านนี้มีกฎระเบียบ คุณบุริ ศร์ให้คุณเข้ามาอยู่ ไม่ได้ให้สิทธิ์มาตามใจตัวเองแบบนี้”
“หล่อนมี”
เขาพูดคำนี้ออกไป ทำให้ป้าโออิ้ง
5ปีมานี้ป้าโอรู้ความรู้สึกที่บุริศร์มีต่อนรมน แม้ไฟไหม้ใน5ปี ก่อนผ่านไป ถึงแม้บุริศร์จะให้เขมิกาเข้ามาอยู่บ้านนี้ แต่ก็ไม่ เคยมองเขมิกาเลยสักนิด ยิ่งอย่าคิดว่าจะให้เขมิกาเข้าห้องนอนบุริศร์
แต่วันนี้มีผู้หญิงจากไหนไม่รู้มาถึงบ้านนี้ และบุริศร์ก็แคร์อีก สีหน้าป้าโอไม่ดีทันที
“คุณบุริศร์ เธอภรรยาไปแล้วหรอ?”
ใจหล่อนสั่นๆ และรู้สึกตัวชาไปหมด
จากไป5ปี คนที่ยังนึกถึงหล่อนอยู่นั้น ก็คงจะมีแค่ผู้สูงอายุคน นี้เองแหละ
นึกถึง5ปีที่ป้าโอดีกับตัวเองมาตลอด หล่อนตัดสินใจไม่สะด
สะดิ้งแล้ว
“ช่างเถอะ ฉันอยู่ก็ได้ อีกอย่างฉันไม่มีความสนใจต่อการแย่ง
อาณาเขตคนอื่น
“อาณาเขตคนอื่น? เธอแน่ใจ?”
เขามองหล่อน
หล่อนรู้อยู่แล้วว่าเขารู้เรื่องทุกอย่างหมด วันนี้ที่ทำเป็นไม่รู้ ไม่ชี้นั้น หล่อนรีบพูดแก้ “อยู่บ้านนี้ ห้องแขกก็คงดีเหมือนกัน แหละ?”
เขาเห็นหล่อนที่แอบกลัวแบบนี้ รู้สึกตลกแล้วก้าวขาออกไปที่
ห้องนอน
“คุณผู้ชาย!”
ป้าโออดเรียกไม่ได้
ตั้งแต่ป้าโอช่วยบริหารในบ้านนี้ ป้าโอเรียกเขาคุณบุริศร์ ตลอดนอกจากเวลาที่สำคัญหรือสุดๆเท่านั้นถึงจะเรียกคุณ ผู้ชาย แต่ตอนนี้เห็นป้าโอที่เห็นความสำคัญกับห้องนอนขนาด นั้น
หล่อนอดซึ่งไม่ได้
หล่อนคิดว่าหล่อนตายไป5ปี ในสายตาผู้คนนั้นก็หายไป อย่างกับฝุ่น ไม่คิดว่าป้าโอยังจำหล่อนไว้อยู่
“คุณผู้ชาย ขนาดคุณแคทเธอรีที่คลอดลูกชายให้ตระกูลโต เล็กยังไม่สามารถเข้าห้องนอนได้ แล้วผู้หญิงคนนี่จะเข้าได้ ไง? หรือว่าคุณผู้ชายไม่กลัวภรรยาเข้าฝันกลางดึกหรอ?”
ป้าโอรู้ว่าตัวเองก้าวก่ายเกินไป แต่แม่คุณบุริศร์ไม่อยู่แล้ว ตัว ป้าเองก็ต้องช่วยเขาเลือกก่อนว่าผ่านมั้ย และป้าเองก็รู้ว่าในใจ บริศ นั้นรักใคร การช่วยเหลือของป้าโอทำให้หล่อนนั้นจริงใจ
เขาหยุด
เขามองแม่นมตัวเอง พูดเสียงต่ำ:” ป้า 5ปีแล้ว ผมหวังว่านร มนจะเข้าฝันผมทุกวัน แล้วบอกให้ผมว่าเกิดอะไรขึ้น แต่5ปี แล้วหล่อนไม่ได้กลับมาเลย ถ้าเพราะผมให้คนอื่นเข้านอนห้อง นอนผมแล้วหล่อนเข้าฝัน ทำไมจะไม่ได้? เรื่องนี้ผมตัดสินใจ แล้ว ป้าโอไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ตั้งแต่นี้ไปแคทเธอรีอยู่บ้าน ตระกูลโตเล็กก็เท่ากับนรมน ไม่ว่าจะพูดไรท่าไร พวกคุณก็ ต้องฟัง หล่อนทำตามใจได้ เพราะสิทธิ์นี้ผมให้เอง!”
“คุณผู้ชาย!”
ป้าโอน้าตาจะไหล แต่เขานั้นไม่โดนกระทบไรเลย รีบอุ้มนร มนขึ้นไป
นรมนไม่พูดไร
ที่เขาพูดนี้คงตั้งใจพูดให้หล่อนฟังสินะ?
5ปีก่อน ที่พวกเขานั้นยังเป็นสามีภรรยาอยู่ ก็ไม่เคยเห็นว่า เขาจะดีกับหล่อนแบบนี้ ทั้งบ้าน มีแค่ป้าโอเท่านั้นที่รู้สึกว่า หล่อนเนี่ยเป็นคุณหญิงจริงๆส่วนคนที่เหลือทำเป็นไม่สนใจ หล่อน
ตอนนี้ดันมาบอกว่าหล่อนมีสิทธิ์ทำตามใจตัวเอง น่าตลก
ชะมัด!
หล่อนก้มหน้า ไม่พูดไร ให้เขาอุ้มเข้าไปที่ห้องนอนเมื่อเข้าไปแล้ว นรมนอึ้ง
5ปีแล้ว!
ทุกอย่างเหมือนเดิม!
ขนาดโต๊ะแต่งหน้าก็ยังอยู่ แค่เปลี่ยนแพ็คเกจใหม่ ยี่ห้อก็ยัง มียี่ห้อที่หล่อนใช้มาตลอด
หนังสือที่ทุกคืนหล่อนชอบอ่านก่อนนอนก็ยังวางอยู่บน หัวเตียงที่เดิม และหนังสือมีร่องรอยที่เปิดอ่านทุกวันระยะ เวลา5ปี
ผ้าปูบนเตียงนั้นก็เป็นที่หล่อนชอบ และยังมีตุ๊กตาที่หล่อน ชอบ ขนาดแก้วน้ำที่หล่อนใช้ดื่มทุกคืนก็ยังอยู่
เวลานี้เหมือนหล่อนกลับไปเมื่อก่อน ตอนที่หล่อนยังรักเขา เดินตามตูดเขาตลอด
ที่นี้มีความสุขความทุกข์ ความรู้สึกทั้งหมดที่ฝากไว้ 5ปีมา นี้ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง คนข้างเป็นสามีหล่อน ตรงนี้เป็นทุก อย่างของหล่อน แค่แป๊บเดียวหล่อนรีบเรียกสติ
ไม่!
ยังไงก็เปลี่ยน!
หล่อนเปลี่ยนไป!
เขาก็เปลี่ยนไป!
หล่อนปิดตาเพื่อกักเก็บความรู้สึกทั้งหมด
ตั้งแต่หล่อนเข้ามาเขาสังเกตหล่อนตลอด คิดถึง คาดไม่ถึง และเย็นชาเหมือนเดิม ทุกอย่างอยู่ในสายตาเขา
ในขณะที่หล่อนปิดตา เขารู้สึกเจ็บ เขารู้ หล่อนกลับมาแล้ว แต่ใจนั้นหายไปนานแล้ว
แต่ไม่เป็นไร เขามีเวลาที่จะทำให้หล่อนนั้นยอมรับที่จะเป็น ภรรยาเขา และเป็นคุณหญิงของที่นี้
เขาวางหล่อนลง จู่ๆก็ได้ยินหล่อนพูดว่า:”นี้เป็นห้องของเธอ
กับภรรยาเธอหรอ?”
“ใช่!”
หล่อนยิ้มถาม: “ทําไมไม่เห็นรูปแต่งงานของพวกเธอละ? หรือ ว่าตำแหน่งภรรยานั้นแค่ในนามเฉยๆ?”
คำพูดนี้ทำให้เขาเย็นไปทั้งหัวจรดเท้า
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ