บทที่ 62 เธอยังมีฉัน

บทที่ 62 เธอยังมีฉัน

“เห้ย ไม่เอาจริงหรอ?”

บุริศร์ที่เห็นนรมนงอลนั้น รู้สึกตลกดี แต่งงาน3ปี เขาไม่เคย เห็นหล่อนในมุมนี้เลย

หล่อนทำดีต่อเขาทุกอย่าง ฟังสิ่งที่เขาพูดทุกอย่าง ไม่ทำไรที่ เขาไม่ชอบ แต่ตอนนี้หล่อนไม่ได้เปลี่ยนแค่ใบหน้า ขนาดนิสัย ก็ยังเปลี่ยนไปด้วยแล้วหรอ?

ยังบอกว่านี้เป็นนิสัยที่แท้จริงของหล่อน?

แค่รักครั้งก่อนที่ทำให้หล่อนไม่เป็นตัวเอง?

พอนึกถึงตรงนี้ ทำให้เขาเจ็บในแปลกๆ

รักขนาดนั้น ทำไมไม่รักแล้วก็ไม่รักเลย?

อีกอย่างพวกเขายังมีลูกชาย1คนไม่ใช่หรอ?

กานต์!

เป็นลูกชายเขากับหล่อน!
เคยคิดว่าเด็กที่ไม่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้แล้ว วันนี้ดันมา ปรากฏตัวต่อหน้าเขา และยังเก่ง ก

บริศร์รู้สึกวุ่นวาย พูดอะไรไม่ออก

เขาลงจากเตียง เอาหมอนยื่นให้หล่อน แต่ไม่ทำอะไรพิเรนๆ อีก เหมือนกลับไปสภาพที่เยือกเย็นอย่าง5ปีก่อน แต่ดูไปมา เขาก็ไม่ค่อยจะเหมือนเท่าไหร่

สายตาคู่ที่คนมักมองไม่ออก

“ให้เธอ เมื่อกี้แค่ล้อเล่น ถ้าเธอไม่ชอบให้อยู่ ฉันก็จะออกไป มีไรก็เรียก ขาเธอฉันรับผิดชอบเอง ไม่ว่าเธอจะใช้ฉันยังไง ฉันก็ไม่บ่นสักคำ แค่หวังว่าเธอเป็นตัวของตัวเองหน่อย”

บุริศร์พูดช้าไป5ปี เขาไม่รู้ว่าเขาพูดกับหล่อนตอนนี้ หล่อนจะ ให้อภัยเขาอยู่มั้ย แต่ฟ้าก็ให้โอกาสเขามาตลอดไม่ใช่หรอ?”

ถึงแม้DNAของหล่อนยังไม่ออก แต่เขานั้นจ้องหล่อนเป็น ภรรยาเขาแน่!

ใบตรวจนั้น ก็แค่ขู่ให้หล่อนกลับมาอยู่ข้างๆเขาเองเท่านั้น

นรมนจับผ้าปูไว้แน่น ไม่ขยับเขยื้อน เหมือนจะนอนไปแล้ว จริงๆ แต่ก็มีหล่อนคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่าใจหล่อนไม่อยู่กับเนื้อ กับตัวขนาดไหน
ไม่คิดว่าเขา จะทำเพื่อหล่อนได้ขนาดนี้

หรือว่าเพียงเพราะหล่อนไม่ใช่นรมนคนเก่า?

ยังบอกว่ากานต์เป็นลูกเขา เขารู้สึกผิดต่อหล่อน?

ไม่ว่าจะเป็นยังไง วันนี้เขาทำให้หล่อนไม่คาดคิดไว้มาก จน ไม่รู้ว่าควรจะทำตัวยังไงกับเขา

ทุกอย่างที่วางแผนไว้ เหมือนโดนพังทลายหมด

ตามด้วนเสียงปิดประตูของเขา บรรยากาศเหมือนไม่กดดัน เหมือนตอนเขาอยู่

เขาออกไปจริงแล้ว?

นรมนค่อยๆเปิดผ้าห่ม

ห้อง ว่างเปล่า

หมอนของตัวเองถูกวางไว้ข้างๆ เหมือนยังมีไออุ่นของเขาอยู่

นึกถึงตะกี้ เหมือนหล่อนกำลังฝัน

ไม่สิ!
ทุกอย่างนั้นไม่จริง!

สำหรับที่หล่อนคิดแล้ว เขาเป็นผู้ชายที่รอบคอบมาก 5ปีก่อน ที่เขาทำไว้อย่างโหดร้าย แต่ตอนนี้หล่อนกลับมา ถึงแม้จะ เปลี่ยนใบหน้า แต่การปรากฏตัวของกานต์ และหลักฐานที่ไม่ เหมือนหลักฐาน แค่นี้ก็ทำให้เขาวุ่นวายมากพอ

หรือว่าเขาสืบหล่อนเสร็จแล้ว และจะเริ่มทำการใหม่ มีแค่ แบบนี้ ถึงจะปิดบังเรื่องทั่วๆที่เขาทำกับหล่อนไว้ ไม่ใช่หรอ?

สำหรับกานต์แล้ว เขาก็จะกำจัดทิ้ง ไม่ก็มาแย่งสิทธิ์การเลี้ยง ดู แต่ทำไมไม่ใช่ละ

เพื่อฉากแบบนี้ หล่อนถึงขั้นเตรียมการทุกอย่าง และรอคอย ที่เขาจะโต้ใส่หล่อน และยังมีคนที่ดูแลกานต์แบบลับๆ

หล่อนไม่เชื่อว่าเขาจะไม่ขยับไรเลย

แต่ตอนนี้เขาเป็นอะไร?

รู้ทุกอย่าง แต่ทำไมไม่พูดออกมา?

ก่อนจะกลับประเทศหล่อนคิดแต่ให้เขารักหล่อน แล้วให้เขา ยอมบริจาคไตให้กมล และหล่อนก็จะทอดทิ้งเขา ให้เขาได้ลิ้ม ลองความรู้สึกที่ถูกคนรักทอดทิ้งบ้าง
หล่อนสาบาน หล่อนคิดแบบนี้จริงๆ แต่วันกลับประเทศนั้น วันนั้น การกระทำของเขาที่ทำต่อหล่อน มันไม่เหมือนตอน5ปี ที่แล้ว หล่อนกังวล และกลัว

ใช่!

หล่อนกลัว!

หล่อนรู้ว่าหล่อนแพ้ทางที่เขาอ่อนโยนใส่ แต่ไม่มีทางจะเห็น ความลับของกลมโดนเปิดเผย และเห็นสภาพพ่อแม่เลิกกัน ฉะนั้นกี่วันก่อน ตอนที่บุริศร์ได้หาคนสืบหล่อนกับกลม หล่อน ก็ได้แอบเปลี่ยนแผน

หล่อนอยากรีบจบกับเรื่องแบบนี้สักที

แค่เขาลงมือกับหล่อน หล่อนก็จะทำให้เขาเข้าคุกไม่ว่าเขาจะ ยอมหรือไม่ และหล่อนก็จะเอาทุกสิ่งที่หล่อนอยากได้ไป

แต่ตอนนี้เขานับว่าอะไร?

ทุกอย่างวุ่นวายไปหมด!

ผู้ชายคนที่ไม่ได้เดินตามสิ่งที่หล่อนคิดไว้

นรมนรู้สึกจะบ้าตาย เอาหมอนวางและนอนลงไปก็รู้สึกไม่ใช่ และเอาหมอนโยนไปข้างๆ เอาผ้าห่มปิดหน้า นอนพักสักแป๊บค่อยว่ากัน แต่ภาพที่เขาแพ้นั้นมันลอยขึ้นมาในสมอง หล่อน

หล่อนเกลียด!

หล่อนแค้น!

เกลียดตัวเองที่ยังมีความรู้สึกต่อเขา ถึงแม้หล่อนจะบอก กลับตัวเองว่า ที่หล่อนอยากให้เขาแข็งแรงเพื่อกลม แต่เวลา อยู่เงียบๆแล้ว หัวใจมักจะเจ็บเสมอยังไงก็หลอกตัวเองไม่ได้ หรอก

หล่อนเกลียดตัวเองที่เป็นคนใหม่ และสามารถเหมาะสมกับ ลูกตัวเองแล้ว แต่ยังไม่สามารถที่จะปล่อยวางเขาได้

หล่อนพลิกตัวไปมา นอนไม่หลับ

หล่อนลุกขึ้นลงจากเตียง กระโดดๆไปดูบุริศร์ที่นั่งข้างนอก ตอนนี้หดตัว ไม่ได้ห่มอะไรไว้

นรมนกํามัด

เขานี้หมายความว่าไง? จะเล่นบทเรียกความสงสารหรอ?

ดูไม่ออกจริงๆนะเนี่ย เขายังมีเทคนิคในการจีบหญิง
หล่อนกั้นใจกลับไปที่เตียงนอน และไม่บังคับตัวเองนอนอีก ดู เวลา ตอนนี้ที่อเมริกาก็ใกล้เข้าแล้ว

หล่อนส่งข้อความให้รเมศ

“ตื่นยัง?”

5ปีมานี้ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรที่ทำให้หล่อนไม่สบายใจ หล่อน ชอบพูดกับรเมศตลอด หล่อนไม่ใช่ไม่รู้ความรู้สึกที่เขามีต่อ หล่อน แต่ใจของหล่อนก็ไม่คิดจะให้เขา แต่หล่อนก็ไม่ได้ ยอมรับ รเมศเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของหล่อน

คิดวารเทศจะไม่ตอบไวขนาดนั้น แต่ดันตอบเร็ว

“ทำไมหรอ? นอนไม่หลับ? เรื่องทางนุ่นไม่ราบรื่น?” สำหรับเรื่องที่หล่อนกลับมานั้น เขารู้อยู่แล้วว่าหล่อนจะทำไร

มองผู้หญิงที่ตัวเองของกลับไปอ่อยคนเก่า สำหรับเขาแล้วก็ อดไม่ได้หรอก แต่เขาก็ทำไรไม่ได้_

กลมนั้นเขาเป็นคนดูตั้งแต่ออกจากท้องแม่มา ตลอด5ปีที่ หล่อนรอดตายมานี้ เห็นนรมนและกานต์เพราะลูกสาวกับน้อง สาวได้ทิ้งความสุขไปหมด และแบกรับภาระที่หนักเกินกว่า อายุของหล่อน ทำไมเขาไม่ใช่พ่อแท้ๆของกลม เขากับกลมนั้น ไม่ตรงกัน
วันนี้มีเพียงบริศ เป็นความหวังหนึ่งเดียว

ไม่ว่าเขาจะไม่อยากยังไงก็ตาม แต่เขาก็เคารพที่หล่อนเลือก

แต่เขาไม่สบายใจ บางครั้งถึงกลับใจสั่น ถึงแม้5ปีก่อนเขาจะ เป็นคนช่วยหล่อนจากไฟไหม้ และอยู่กับหล่อนมาถึงทุกวันนี้ เขารู้มากกว่าคนอื่น ว่าบุริศร์อยู่ในใจหล่อนในที่เท่าไหร่

หล่อนเกลียดบริศขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะรัก จะมีเกลียดสะ

ที่ไหน?

5ปีแล้ว หล่อนก็ไม่ได้ปล่อยวางผู้ชายคนนั้นลงเลย รอบนี้ที่ ปล่อยหล่อนกลับไป ก็ดันหล่อนกลับไปที่ของตัวเอง แต่สิ่งที่ เขาทำได้ก็เพียงแค่ให้กำลังใจ

หลังจากหล่อนกลับไปที่เมืองชลธี ก็ไม่เคยที่จะได้หลับดีๆสัก คืน รเมศก็เหมือนกัน

ตอนนี้ที่หล่อนส่งข้อความมาหา รเมศยังรู้สึกปลอบโยน เพราะยังไงหล่อนก็ยังต้องการเขาอยู่ไม่ใช่หรอ?

นรมนที่เห็นรเมศตอบกลับ ความรู้สึกที่วุ่นวายค่อยเบาลง หน่อย

“ไม่มีไร แค่รู้สึกหัวใจมันกระวนกระวาย”
“บุรีศรีลงมือกับเธอ?”

“ไม่ นี่ต่างหากที่ทำให้ฉันกระวนกระวาย ฉันกะว่าจะเอาเรื่อง กานต์มาพูด แต่ใบหน้าเขาไม่ได้อะไรเลย”

หล่อนพูดสีหน้าของบุริศร์ให้เขา

รเมศขมวดคิ้ว และยังมีความอิจฉาบางๆ

บริศร์ไม่ใช่ผู้ชายที่ดีแบบนั้น สำหรับด้านธุรกิจแล้ว เขา เป็นคนที่โหดเหี้ยมเลยละ ตอนนี้ที่หล่อนพูดมา เขารู้สึกว่ามี อันตราย

“นรมน เธอฟังฉันนะ ฉันว่าเธอกลับมาก่อนเถอะ สำหรับสิ่งที่ เธอต้องการแล้ว ฉันสามารถหาวิธีอื่นได้อีก เธอแบบนี้ทำให้ ฉันกลัว….

“กลัวอะไร? กลัวว่าฉันจะรักเขาอีกรอบหรอ?”

นรมนพูดแทรก แล้วหัวเราะ “รเมศ เธอคิดมาก ตอนนี้ฉันแค่ อยากให้เขาโดนบ้าง และเอาของที่เป็นของกลมกลับมา ที่ เหลือฉันไม่ได้คิดไร

รเมศดูข้อความ อยากบอกตัวเองมากว่าต้องเชื่อใจหล่อน แต่ เขามีแรงจูงใจบางอย่างที่ทำให้เขาพูด
“ไม่ว่าเธอทำยังไง ฉันจะสนับสนุน เธอจำไว้ เธอยังมีฉัน

คำสุดท้ายที่เขาพูด

ทำให้หล่อนมีน้ำตา

ถ้าจะบอกว่าบุริศร์เป็นกรรมของหล่อน งั้นที่เจอรเมศก็ถือว่า เป็นความโชคดีที่ฟ้าประทาน

ผู้ชายดีๆแบบรเมศ หล่อนไม่ควรทิ้งเขา แต่พอเรื่องหลอนกับ บริศร์จบ หล่อนก็จะยอม แต่หล่อนจะไปเหมาะสมกับผู้ชายดีๆ แบบเขาได้ไง?

นรมนรู้ว่านี้เป็นคำที่เขาไม่อยากได้ยิน แต่ยังพูด: รเมศ เธอ ก็ไม่ใช่วัยรุ่นแล้วนะ รีบหาสาวดีๆสักคนได้แล้ว อย่าถ่วงเวลา ตัวเอง”

จู่ๆรเมศเจ็บหัวใจ

“นอนเถอะ”

เขารีบตัดบท แต่หล่อนเองรู้ว่า สุดท้ายหล่อนก็ทำร้ายรเม คอีก

หล่อนก็เป็นแค่ผู้หญิงเลวๆใช่มั้ย?
เพื่อแก้แค้น เพื่อลูก ก็จะลงนรกแล้วทำไมยังดึงผู้ชายผ้า อย่างรเทศไปอีกละ

ไม่อยากให้เขาจากตัวเองไป หล่อนรู้สึกเจ็บแปลบ หยดน้ำ ใสๆเริ่มหลังลงมา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ