บทที่ 47 ฉันไม่มีความเข้าใจผิดอื่นใดเกี่ยวกับคุณ

บทที่ 47 ฉันไม่มีความเข้าใจผิดอื่นใดเกี่ยวกับคุณ

“คุณผู้หญิงตระกูลธนาศักดิ์ธนครับ ประธานบุรีศรีถามผม เกี่ยวกับผลการตรวจความเป็นพ่อเด็กแล้ว ผมควรจะตอบยัง ไงเกี่ยวกับเรื่องนี้ดีครับ? ”

ตอนที่คุณหมอนัทธ์โทรมานั้น นรมนกำลังคุยกับทิพย์อยู่ เมื่อ ฟังสิ่งที่คุณหมอนัทธ์ถามแล้ว สายตาของเธอก็เป็นประกาย ขึ้นมานิดหน่อย

“ผลการตรวจสอบออกมาแล้วหรอ?

“ผลออกพรุ่งนี้ครับ”

“งั้นก็บอกความจริงบุริศร์ไปเถอะ”

นรมนพูดออกมาง่ายๆ เหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ ทำให้คุณ หมอนัทธ์แปลกใจเล็กน้อย

“คุณผู้หญิงตระกูลธนาศักดิ์ธนต้องการให้ประธานบริศร์

ทราบตัวตนของคุณชายหรอครับ? ”

“อื้ม! ทำตามที่ฉันบอกก็พอ”
“ได้ครับ! ”

คุณหมอนัทธ์วางสายโทรศัพท์ ทิพย์ตกใจจนอ้าปากค้าง ไม่ทันที่เธอจะถาม เดชาก็โทรศัพท์เข้ามา

“คุณผู้หญิงตระกูลธนาศักดิ์ธนครับ เรื่องที่ประธานบุรีศร์ให้ ผมเปรียบเทียบเส้นผมของคุณกับเส้นผมเมื่อสมัยก่อนของ คุณ ตอนนี้เขาเร่งให้ผมจัดการมัน ผมควรทํายังไงดีครับ? ”

มือของนรมนค้างไปสักครู่หนึ่ง

เธอไม่คิดว่าการดำเนินการของบุริศร์จะรวดเร็วถึงขนาดนี้ โชคดีที่เดชาคือคนของเธอ

“แค่บอกเขาไปก็พอค่ะ ครั้งนี้ฉันกลับมาก็เพื่อให้เขารู้อยู่แล้ว แต่ฉันก็ไม่อาจเริ่มดำเนินการด้วยตัวเองได้ จำเป็นต้องให้

บุริศร์มาหาฉัน ดังนั้น ให้ข้อมูลที่เป็นจริงกับเขาไปก็แล้วกัน ค่ะ ขอบคุณค่ะ เดชา”

ท่าทางที่นรมนมีต่อเดชาเห็นได้ชัดว่าเธอเคารพเขาอย่าง มาก

แต่เดชาอมยิ้มพร้อมกับพูดว่า “คุณผู้หญิงตระกูลธนาศักดิ์ ธนเกรงใจไปแล้วครับ ในปีเดียวกันนั้นถ้าไม่ได้คุณผู้หญิงฯช่วยลูกชายผมไว้ ไม่งั้นตอนนี้ผมคงเป็นคนวัยกลางคนที่ เสียลูกชายไปแล้ว ผมรู้การทำแบบนี้ต้องขอโทษประธานบุรี ศร์ หลังจากเหตุการณ์นี้ ผมต้องทดแทนความเมตตาในปีนั้น คืนให้คุณผู้หญิงฯ แล้วลาออกจากตระกูลโตเล็ก พาภริยาและ ลูกอพยพไปอยู่ต่างประเทศ หวังเพียงแค่ว่า หลังจากนี้ ทุก เรื่องของคุณผู้หญิงฯ เป็นไปอย่างราบรื่นและเป็นที่น่าพอใจ”

“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณจริงๆ เดชา”

“คุณผู้หญิงตระกูลธนาศักดิ์ธนครับ ให้ผมพูดสักประโยค เถอะครับ ประธานบริศร์ไม่ใช่คนที่ไร้หัวใจอย่างที่คุณคิด หรอกครับ ห้าปีที่ผ่านมา เขาเป็นยังไง ผมดูออกอย่างชัดเจน เขาและคุณเขมิกาต่างก็ไร้มลทิน บางเรื่องอาจจะเป็นเรื่องที่ คุณผู้หญิงฯ เข้าใจประธานบุริศร์ผิดไป ไม่ว่าคุณอยากจะทํา อะไร ผมก็หวังให้คุณไม่ต้องทำในสิ่งที่จะทำให้คุณเสียใจกับ มันในภายหลังนะครับ

เดชาพูดออกมาเบาๆ

นรมนฝืนยิ้มแล้วพูดว่า “เดชา เรื่องระหว่างฉันกับเขาฉันรู้ ดีที่สุดค่ะ คุณวางแผนเรื่องการย้ายถิ่นฐานแล้วหรอคะ? ต้องการให้ฉันช่วยอะไรมั้ยคะ? ”

“ไม่ครับ ผมจัดการเรียบร้อยแล้ว ลาก่อนครับ คุณผู้หญิงฯ”

“ลาก่อนค่ะ!
นรมนวางสายโทรศัพท์ ในใจรู้สึกถึงความสูญเสียไม่น้อย

เดชาทำงานเป็นหมอประจำตระกูลในตระกูลโตเล็กมาตลอด ชีวิต ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ เขาอาจจะอยู่ที่ตระกูลโตเล็กไปจน เกษียณก็ได้ แต่มีบางเรื่องที่เธอต้องทำจริงๆ

หลังจากปิดโทรศัพท์ นรมนดูหนักใจอย่างเห็นได้ชัด

ทิพย์หยุดพูดมานานแล้ว ในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหว

“เธอจะบอกฉันได้รึยัง ว่ามันเกิดอะไรขึ้น? เธอรู้จักคุณ หมอนัทธ์ที่อยู่ที่นี่จริงๆหรอ? แล้วเธอมีความสัมพันธ์ยังไงกับ

เดชา? เธอจะปล่อยให้บุริศร์รู้ตัวตนของเธอกับกานต์หรอ? นรมน สุดท้ายแล้วเธอวางแผนจะทําอะไรกันแน่? ”

นรมนยิ้มพร้อมกับพูดว่า “คุณหมอนัทธ์คือคนของรเมศ เดิมทีตระกูลของรเมศเป็นคนส่งเสียให้เขาเรียนหมอจนจบ ดังนั้นเขาก็เลยให้ความเคารพฉัน ที่จริงเขาท่าเพื่อตอบแทน ความเมตตาตระกูลของรเมศ ก็คือการให้ความเคารพแก่รเมศ นั่นแหละ สําหรับเรื่องที่ฉันต้องการจะทำอะไรกับบุริศร์ ถ้าเธอ เชื่อใจฉันนะ ทิพย์ เธอก็ไม่ต้องเอามันใส่ใจหรอก เรื่องราวหลัง จากนี้เธอแค่ดูอยู่เฉยๆก็พอ เธอวางใจเถอะ ฉันจะไม่โง่เอา ความรู้สึกตัวเองมาเป็นเดิมพันกับทั้งชีวิตของฉันอีกแล้ว มีบาง คนและบางเรื่องรอไม่ได้แล้ว”
ดวงตาของเธอจ้องมองไปที่ทิพย์ เห็นไม่ชัดถึงความร่าเริง แต่ทำให้คนเจ็บปวดอย่างไม่น่าเชื่อ

“ไม่ว่าคุณอยากทำอะไร ก็ต้องปกป้องตัวเองให้ดีๆล่ะ นรมน ฉันทนความเจ็บปวดที่ต้องเสียเธอไปอีกครั้งไม่ได้แล้ว เธอ เข้าใจใช่มั้ย? ”

“ฉันเข้าใจ เธอช่วยฉันเรื่องนึงได้มั้ย? ”

ทำอะไรหรอ? ”

“ช่วยไปตระกูลโตเล็กรับกานต์กลับมาที เจ้าลูกคนนี้ฉันรู้สึก ว่าช่วงนี้เขาเข้ากันไม่ค่อยได้ ถ้าเขาทะเลาะกับบุริศร์ ก็จะไม่ สามารถจัดการได้จริงๆ”

คำพูดของนรมนทำให้ทิพย์คิ้วขมวดเล็กน้อย

“ใช่แล้ว ช่วงนี้เขาแปลกๆ โอเค ฉันจะไปรับเขากลับมา เพื่อ หลีกเลี่ยงไม่ให้เขาถูกบุริศร์ไอ้ผู้ชายไร้ค่าคนนั้นสร้างอิทธิพล แย่ๆให้ ลูกชายดีขนาดนี้ยังไม่พอสำหรับเขาอีก”

ทิพย์เดินถอนหายใจออกไป นรมนหุบยิ้มไม่ลง

ความสุขและความรักที่บริสุทธิ์ เรื่องพวกนี้ไม่อาจรักษาไว้ได้

อีกแล้ว
จู่ๆ เธอก็รู้สึกอ่อนแอลง

นรมนจึงหยิบรูปถ่ายของกมลออกมาจากกระเป๋าสตางค์

มองไปบนรูปถ่าย ลูกสาวที่มีผิวขาวกระจ่างใสไม่มีสีอื่นใด เจือปนคนนั้น ดวงตาของนรมนก็เข้มแข็งขึ้นอีกครั้ง

ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าลูกๆหรอก!

เรื่องทั้งหมดนี่ต่างเป็นเรื่องที่บุริศร์ติดหนี้พวกเขา!

นรมนหยิบรูปถ่ายเก็บเข้าที่ วางแผนจะพักสักหน่อย แต่จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงเดินมาทางนี้

เธอไม่คิดว่าจะมีเพื่อนคนไหนมาเยี่ยมเธอ งั้นคนที่กำลังจะมา ตอนนี้คือใครกันนะ?

นโมนขมวดคิ้วเล็กน้อย

ประตูห้องถูกเปิดออกในทันที น้ำหอมกลิ่นฉุนโชยเข้ามา ทำให้เธอปิดจมูกโดยไม่รู้ตัว

“คุณเขมิกา? ”

นรมนมองเขมิกาที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ๆ รู้สึกประหลาดใจไม่

น้อย
และซาไม่ได้มีใบหน้าที่ยิ้มแย้มเข้ามา

อยู่ๆ บริศราให้เธอไปซื้อยาบำรุง บอกว่าต้องการให้นรมนใช้ บำรุงร่างกาย แล้วยังบอกอีกว่าถ้าเธอไปซื้อด้วยตัวเองจึงจะ สามารถแสดงถึงความจริงใจของบริษัทฮัวถูกรุ๊ปจํากัดได้ คำ พูดพวกนี้ทำไมยิ่งฟังช่างขัดหูยิ่งนัก

เธออยู่ตระกูลโตเล็กมานานขนาดนี้แล้ว ทำไมจู่ๆ เกิดอยาก ซื้ออาหารบำรุงร่างกายเพื่อให้นางจิ้กจอกคนนึงจริงๆ นี่มันเกิด อะไรขึ้นกันแน่นะ?