บทที่ 32 ความลับของบริษัทรั่วไหล
บทที่ 32 ความลับของบริษัทรั่วไหล
เพราะการเกิดอุบัติเหตุที่คาดไม่ถึงจากการทดลองรถยนต์ ของนักออกแบบแคทเธอรีทำให้ทุกคนของบริษัทฮัวกรุ๊ป จำกัดเกิดความวุ่นวายสับสนอลหม่านขึ้น ยิ่งมีนักข่าวที่ อยากจะได้ข่าวที่มีประโยชน์จากปากของพนักงานกรรมกร เหตุการณ์ก็ยิ่งวุ่นวายมากขึ้น
กานต์มองไปรอบๆห้องที่ตัวเองเข้ามา สีขาวดำสลับกัน แต่มี ขนาดใหญ่มโหฬาร โต๊ะทำงานไม้ที่ดูเหมือนจะมีราคามาก
เขากระโดดขึ้นไปบนเก้าอี้ทำงาน เปิดคอมพิวเตอร์ ถึงได้รู้ว่า นี่คือห้องทำงานของบุริศร์
สวรรค์ช่วยเขาไว้ตามที่คิด
ห้องทำงานของบุริศร์ไม่เหมือนกับของคนอื่น คอมพิวเตอร์ ของเขายังต้องกรอกรหัสผ่านเพื่อเปิด กานต์ย่นคิ้วชนกัน มือ เล็กที่ปราดเปรียวกำลังดีดพิมพ์บนแป้นพิมพ์ สัญลักษณ์พิเศษ ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ เปลี่ยนเป็นไดร์ฟเวอร์อย่างรวดเร็ว เพียง ไม่กี่นาทีรหัสเปิดเครื่องก็ถูกแก้ แต่รหัสผ่านนี้ทำให้คิ้วของ กานต์ย่นมาชนกันอีกครั้ง
เป็นไปได้ยังไง?
เขาปิดเครื่องใหม่อีกครั้งอย่างไม่เชื่อ หลังจากที่เครื่องเปิด ก็ ใช้รหัสผ่านเข้าระบบ เพียงชั่วครู่ก็ผ่านอย่างคาดไม่ถึง สีหน้า กานต์หมองลง แต่ก็ไม่หยุดเพียงเท่านั้น และใส่รหัสเปิด โฟลเดอร์ของบริศร์ นำความลับสำคัญของบริษัท ว กรุ๊ป จํากัดออกมา
กานต์อ่านไม่ออกว่าเอกสารอันไหนใช้ได้ อันไหนที่ใช้ไม่ได้ แต่มีเอกสารหนึ่งอย่างที่บุริศร์ทำเครื่องหมายสีแดงไว้ น่าจะ ค่อนข้างพิเศษหน่อยล่ะ
คิดแบบนี้แล้ว กานต์ก็นำเอกสารพวกนั้นออกมา ตัวเลขสถิติ ยาวปรากฏขึ้น เขาอ่านไม่ออก แต่ก็เลือกที่จะตัดเอาตัวเลข ออกมา แล้วเผยแพร่ไปยังเว็บไซต์ธุรกิจ
เพียงชั่วขณะ ก็กระจายไปทั่ววงจรธุรกิจของเมืองชลธี
หลังจากที่กานต์จัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็กระโดดลง มาจากเก้าอี้ ลบร่องรอยของตัวเอง แล้วออกจากห้องทำงาน ของบุริศร์ไปอย่างสบายใจ
นี่คือบทเรียนเล็กๆที่เขามอบให้กับบริศร์ ถ้าหากต่อจาก นี้ยังไม่อะไรที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับมามี้อีก เขาก็จะทำให้บุริศร์ ไม่ เป็นสุขต่อไป เขาต้องปกป้องมามี้อยู่แล้ว จะไม่ให้เธอต้องได้ รับความเจ็บปวดใดๆอีกต่อไปอีก
ดวงตาของกานต์เปล่งประกายไปด้วยความแน่วแน่ ลงมา จากบันไดธรรมดา อาศัยช่วงคนเยอะกลับไปยังโรงเรียนอนุบาล
แต่ขณะที่บุริศร์กำลังตั้งหน้ารออยู่หน้าห้องผ่าตัดอย่าง ลนลานนั่งไม่ติดเก้าอี้ พฤกษ์ก็วิ่งเข้ามาด้วยความเร็ว
“ประธานบริศร์ครับ เกิดเรื่องแล้ว ข้อมูลตัวเลขของบริษัทที่ เราต้องใช้ในโครงการประมูลของอาทิตย์หน้าถูกเผยแพร่บน เว็บไซต์ธุรกิจหมดแล้วครับ”
“อะไรนะ? ”
บุริศร์สีหน้าเปลี่ยนในชั่วพริบตา
บริษัทของพวกเขาเตรียมการสำหรับโครงการการประมูล ครั้งนี้มาเป็นเวลาหนึ่งปี ใช้เส้นสายทุกทางกว่าจะแย่งราคา ประมูลมาได้ ทุกคนต่างทำงานอย่างหนักหามรุ่งหามค่ำกว่า จะได้ตัวเลขประมูลมา ทำไมอยู่ๆความลับถึงได้แตกออกมา อย่างกะทันหันแบบนี้นะ?
“ตรวจพบหรือยังว่าเกิดอะไรขึ้น? ”
บุริศร์หน้ายุ่ง แต่ก็ยังมองไปที่ไฟห้องผ่าตัดที่ยังไม่มีการ เคลื่อนไหว
ถ้าเป็นปกติ เขาวิ่งกลับไปที่บริษัทนานแล้ว แต่ตอนนี้มีคนอยู่ ในห้องผ่าตัดคือนรมน ซึ่งเป็นไปได้มากที่จะเป็นภรรยาที่เขา สูญเสียไปเมื่อห้าปีก่อน ไม่ว่ายังไงเขาก็ไปจากที่นี่ไม่ได้
พฤกษ์มองตามสายตาบุริศร์ไปที่ห้องผ่าตัด ถึงแม้ว่าจะ แปลกใจที่ในความห่วงใยและเป็นกังวลของบุริศร์ที่มีต่อนร มน แต่ก็พูดด้วยเสียงต่ำ”แผนกเทคนิคตรวจพบแล้วครับ การรั่วไหลของตัวเลขสถิติถูกส่งออกไปจากห้องทํางานของ ท่านครับ ที่อยู่IPก็เด้วย แต่เลขาบอกว่าไม่มีคนเข้าไปในห้อง ทํางานท่านนะครับ”
“แล้วเป็นผีเหรอ? กลางวันแสกๆผีเหรอที่เข้าไปในห้อง ทำงานฉัน? บอกแผนกเทคนิค ถ้าหาไม่เจอว่าเป็นใคร ก็ไสหัว ออกไป! ”
บริศ อารมณ์เสียพอสมควร
รถคันนั้นคือรถที่เขาออกแบบเอง ยิ่งไปกว่านั้นก็ตรวจเช็ค เป็นประจำ ทำไมแค่นรมนลองรถก็เกิดปัญหาขึ้นมา?
“ใช่แล้ว ปัญหาของรถตรวจเจอหรือยัง? ”
“ผมให้คนตรวจสอบแล้วครับ แต่ว่ารถระเบิดไปแล้ว แทบจะ ไม่เหลือเบาะแสเงื่อนงำ อีกอย่างรถคันนั้นเพิ่งจะส่งไปตรวจ เช็คเมื่อสองสามวันก่อน ตามหลักแล้วไม่น่าจะมีปัญหาอะไร”
ตรงนี้พฤกษ์เองก็สงสัยเหมือนกัน
รถส่วนตัวของบุริศร์ใครก็ไม่กล้าแตะ อีกทั้งทุกคนต่างก็รู้ว่า บุริศร์ชอบรถคันนี้ ทุกวันจะมีคนมาตรวจสอบเรื่องความปลอดภัย จะเป็นไปได้ยังไงที่จะเกิดอุบัติเหตุแบบนี้? แต่นร มนเองก็เป็นไปไม่ได้ที่สร้างข่าวใหญ่ให้ตัวเองขนาดนี้แน่
พฤกษ์ช่วยอะไรไม่ได้ แต่เขารับรู้ได้ถึงสายตาโกรธ เยือกเย็นของบุริศร์ เขารู้สึกว่าสายเกินไป แต่ก็กุมหัวแล้ว พูด”ประธานบริศ ครับ บริษัทHJกรุ๊ปจํากัด อมเริกาได้รับ ข่าวแล้วนะครับ ประธานรเมศน่าจะมาถึงตอนบ่ายหรือเย็นนี้”
หัวคิ้วบุริศร์ชนเข้าหากันอีกครั้ง
“ไปตรวจเช็คเรื่องข้อมูลบริษัทรั่วก่อน อย่างน้อยอาจจะยังดึง ข้อมูลกลับมาได้ แฮกเกอร์ที่บุกรุกเข้ามาในบริษัทเมื่อวันก่อน หาตัวได้หรือยัง? ตรวจสอบพร้อมกันไปเลยดีกว่า”
“ครับ”
พฤกษ์รีบออกอย่างเร็ว ทนรับกับความโมโหที่เยือกเย็นของบุ ริศร์ไม่ได้จริงๆ
บุริศร์มองไปทางห้องผ่าตัด ร้อนรนอยู่ไม่สุข
บริษัทเกิดความลับรั่วไหลแบบนี้ นรมนก็เกิดอุบัติเหตุ กะทันหันแบบนี้ หรือว่าเรื่องทั้งหมดนี้ถูกวางแผนมาไว้อย่าง ดีแล้ว? หรือจะเป็นฝีมือของบริษัทคู่แข่ง?
เขาคิดอะไรไม่ออกเลยสักอย่าง ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น วางใจไว้อยู่แค่กับนรมนที่นี่
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ความกังวลใจของบริศมากขึ้นไปอีก
เขาเดินไปๆมาๆ สูญเสียการเป็นคนหยิ่งยโสสุขุมมาดนิ่งไป นานแล้ว
ในที่สุดสองชั่วโมงผ่านไป ไฟในห้องผ่าตัดก็ดับลง
บริศ วิ่งไปด้านหน้าด้วยความเร็ว
“หมอ เธอเป็นยังไงบ้าง? ”
บุริศร์ไม่รู้ตัวเลยว่าเสียงของตัวเองนั้นสั่นไปหมด
หมอรู้จักบริศร คนทั้งเมืองชลธีต่างก็รู้ว่าบุริศร์เป็นคนยังไง ตอนนี้เป็นคนที่ถูกเขาสนใจและให้ความสำคัญ หมอก็ไม่กล้า ที่จะเมินอยู่แล้ว
“ประธานบริศร คุณผู้หญิงอาการค่อนข้างหนัก กระดูกขา ขวาหัก ต้องพักฟื้นชั่วขณะ อาการอย่างอื่นในตอนนี้ตรวจเช็ค แล้วปกติดี แต่ยังต้องนอนดูอาการอีกหนึ่งคืน ถ้าหากพรุ่งนี้ ข้อมูลปกติดีก็ไม่มีอะไรครับ”
หมอพูดด้วยความเร็ว
คิ้วบุรีศร์ย่นเข้าไปอีก
“ตัวเธอเลือกออกเยอะขนาดนั้น จะแค่กระดูกหักได้ยังไง? คุณตรวจเช็คดีแล้วเหรอ? มีตกหล่นตรงไหนหรือเปล่า? ”
บุริศร์จับแขนหมอแน่ แรงนั้นทำให้หมอขมวดคิ้ว
“ประธานบุริศร์ครับ เลือดบนตัวคุณผู้หญิงนั้นไหลออกมา จากหัวที่แตกแล้วก็เปื้อนอาบไปทั้งตัว เธอน่าจะเป็นนักขับ มือดีคนนึงเลยนะครับ ในช่วงเวลาสำคัญเธอทำให้ร่างกายตัว เองหลีกเลี่ยงจากพื้นที่ที่จะเป็นอันตรายได้มากที่สุด ทำให้ได้ รับการบาดเจ็บน้อยที่สุด ดูแล้วอาจจะทำให้คนตกใจ แต่จริงๆ แล้วไม่ได้มีรอยแผลมากมายขนาดนั้น พวกเราตรวจเช็คอย่าง ละเอียดแล้ว นอกจากกระดูกที่ขาขวาหัก ตำแหน่งอื่นก็เป็น บาดแผลเล็ก แผลตรงหัวไม่สามารถทำให้เสียโฉมได้ พวกเรา ได้ทำการดูอย่างใกล้ชิดแล้ว ประธานบริศร์วางใจเถอะ”
ได้ยินหมอพูดแบบนี้ บุริศร์ถึงได้สบายใจขึ้นมา
เขามองนรมนถูกเข็นออกมา ใบหน้าที่เล็กๆที่ตอนแรกเต็มไป ด้วยสีแดงตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีขาวซีดราวกับกระดาษ เขาเพียง รู้สึกว่ามีมือที่มองไม่เห็นจับหน้าอกของเขาไว้อย่างแน่น แน่น ขึ้นอีก
“พาเธอไปให้พักVIPที่ดีที่สุด และให้พยาบาลพิเศษมาดูแล เธอด้วย”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ประธานบุริศร์ ให้ฉันเป็นคนดูแลเธอเอง
เถอะ”
คมทิพย์มานานแล้ว แต่ไม่ได้ทักทายบุริศร์ต่อหน้า เธอเห็น ท่าทางที่รุกรมของบุริศร์ที่มีต่อนรมน แต่เธอกลับไม่ได้รู้สึก ซาบซึ้งบุญคุณ
นรมนในตอนนี้คืออีกใบหน้าหนึ่ง สําหรับบริศแล้วก็คือคน แปลกหน้าอีกคน
เธอคิดไม่ถึงว่าจะเป็นห่วงเป็นใยคนแปลกหน้าคนหนึ่งได้ ขนาดนี้ แต่ห้าปีที่แล้วกลับใจร้ายกับนรมนขนาดนั้น คมทิพย์ ยิ่งเห็นยิ่งโกรธ พอมาวันนี้ได้ยินว่าบุริศร์พูดว่าจะให้พยาบาล พิเศษดูแลนรมน คมทิพย์ลุกขึ้นอย่างไว เดินมาตรงหน้าของบุ ริศร์ กั้นให้เขาและนรมนห่างออกจากกัน
“ประธานบริศร์ยุ่งขนาดนั้น ยังไงก็อยู่ที่นี่ดูแลเธอด้วยตัว เองไม่ได้หรอกค่ะ ส่วนเรื่องพยาบาลพิเศษ ฉันคิดแล้วช่างมัน เถอะค่ะ แคทเธอรีของเราไม่ต้องการความห่วงใยดูแลจากคน แปลกหน้า”
ในสายตาของคมทิพย์ ท่าทาง อดไม่ได้ที่จะส่งสัญญาณศัตรู
บุริศร์มองเธอเหมือนลูกไก่กำลังปกป้องนรมนให้อยู่ด้านหลัง ก็อดที่จะนึกเมื่อสองสามปีก่อนเขาก็เคยปกป้องคุ้มครองนรมน อยู่ตรงหน้าเขาแบบนี้ไม่ได้
วันนี้เธอปฏิบัติต่อแคทเธอรีแบบนี้ นอกจากใบหน้าแปลกนั้น อย่างอื่นก็เหมือนตอนที่ยังอยู่นรมนทุกอย่าง เขาหมดหนทางที่ จะบอกตัวเองว่าทั้งหมดเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ
บริศ มองคนทิพย์อย่างไม่เข้าใจ พูดนิ่งๆ “ตกลง เธอเปลี่ยน การดูแลก็เปลี่ยนไป ฉันจะคิดเงินเดือนของเธอตามเงินเดือน ของพยาบาลพิเศษแล้วกันนะ”
“ฉันไม่ต้องการเงินเน่าๆของคุณ แล้วฉันก็ไม่ใช่พยาบาล พิเศษของคุณที่จ้างมาด้วย แคทเธอรีต้องการพักผ่อน ประธานบริศ กรุณากลับไปด้วยค่ะ แล้วก็เอานักข่าวพวกนั้น กลับไปด้วย”
คมทิพย์โกรธจนสั่นไปทั้งตัว
เขายังคงเหมือนเมื่อก่อน ติดนิสัยใช้เงินข่มเหงคนอื่น ก็เพราะ ความหยิ่งในศักดิ์ศรีแบบนี้เลยทำให้นรมนลําบากแบบนั้น ไม่ใช่เหรอ?
แต่บุริศร์ไม่ได้ให้ความสนใจกับคำพูดของคนทิพย์ มองนร มนกำลังสลบไม่ได้สติอยู่ พูดเสียงต่ำ “ไม่ต้องการเงินก็ไปซะ ฉันจะให้พยาบาลพิเศษที่ดีที่สุดมาดูแลเธอ ยังไงเธอก็เป็นนัก ออกแบบที่บริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดร่วมมือด้วย ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่ครู อนุบาลเล็กๆอย่างเธอจะยื่นมาเข้ามายุ่งกับเรื่องของฉัน”
“นาย……
คมทิพย์โกรธจัด แต่บุริศร์ก็ยังไม่สนใจเธอตามเดิม หันหลัง แล้วเดินออกไป ร่างสูงราวกับคนที่มาส่งนรมนด้วยความกลัว และสับสนไม่ใช่คนเดียวกัน
“ผู้ชายเจ้าชู้”
คมทิพย์ด่าออกไปหนึ่งประโยคด้วยความเกลียดชัง แล้ว ผลัดเข้าไปในห้องของนรมน
บุริศร์เองก็มีความสามารถจริงๆ เพียงแค่เขาเดินออกไป ก็ ทำให้หมอพยาบาลที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกระจายตัวกันออกไป
มองไปยังนรมนที่หลับใหลไม่ได้สติอยู่บนเตียง คมทิพย์เจ็บ ปวดไปหมดทั้งใจ
ในเวลาเดียวกัน เสียงโทรศัพท์เธอก็ดังขึ้น กานต์โทรเข้ามา
คมทิพย์เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าจะบอกกานต์ไว้ว่าทุกอย่างจะต้อง
ปลอดภัย
“กานต์ มามี้เธอปลอดภัยแล้ว เพิ่งออกมาจากห้องผ่าตัด แต่ว่ายังไม่ฟื้นรอมามี้เธอฟื้นแล้ว น้าจะไปรับเธอมาที่นี่นะดี
ไหม? ”
“ครับ รบกวนน้าคมทิพย์ดูแลมาให้ผมด้วยนะครับ”
คำพูดของเด็กตัวน้อยแบบกานต์กลับทำให้คมทิพย์รู้สึกอัด อั้นตันใจมาก
“ไม่เป็นไร น้าอยู่นี่ รับประกันว่าจะดูแลแม่เธออย่างดี”
หลังจากที่กานต์วางสายเสร็จ บนใบหน้าก็ไม่มีรอยยิ้มใดๆ
อุบัติเหตุจะเกิดขึ้นตอนที่มามี้กำลังลองรถอย่างกะทันหันอยู่
ได้ยังไง?
กานต์รู้จักทักษะการขับรถของเธอดี เขาไม่เชื่อว่านี่คือ
อุบัติเหตุ
กานต์กลับไปที่ห้องคอมพิวเตอร์ของโรงเรียนอนุบาล เตรียม ที่จะเข้าสู่ระบบคอมเพื่อหาพ่อบุญธรรมรเมศ แต่อยู่ๆเขาก็พบ ว่าแอคเคาท์ของตัวเองถูกสืบเสาะอย่างกะทันหัน
ดวงตาของเขาหรี่ลงทันที
ทำไมบุริศร์ถึงเจาะหาข้อมูลบัญชีของเขาได้เร็วขาดนี้?
เป็นไปได้ยังไงกัน?
ทั้งที่เขาเองก็ลบร่องรอยเบาะแสไปหมดแล้วไม่ใช่เหรอ?
สีหน้าของกานต์เคร่งขรึมทันที มือเล็กกดไปที่แป้นพิมพ์นความไว แต่กลับพบว่าอีกฝ่ายเกาะตามติดเขาราวกับเงา
อยู่ๆเขาก็มีลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมา มีเหงื่อเย็นผุดออกมาจาก หน้าผากเลิก
อัพเดทครั้งหน้า วันที่ 13 ธ.ค. 2019
จะมาในเร็วๆนี้ โปรดอดใจรอก่อน
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ