บทที่ 31 อย่าโหดร้ายขนาดนี้

บทที่ 31 อย่าโหดร้ายขนาดนี้

บุริศร์ยังคงทึ่งอยู่กับฝีมือการขับรถอย่างชำนาญของนรมน แต่อยู่ๆก็พบว่ารถของนรมนนั้นเปลี่ยนแปลงทิศทางไปแล้ว นัยตาของเขาหรี่ลงในพริบตาเดียว

รถของนรมนขับไปทางกำแพงกั้นด้วยความเร็วดุจลูกศรธนู สีหน้าของบุริศร์เปลี่ยนทันที

“นรมน! ”

าไปทางรถยนต์ราววิ่งไล่ตามไปกับบ้าไปแล้ว เขาหินเท้า

พฤกษ์และคนอื่นๆยังคงไม่เข้าใจกับสถานการณ์ ได้ยินเพียง แค่เสียงดัง”ปั๊ง”รถของนรมนชนเข้ากับลูกกรงด้านข้างเข้าแล้ว

ลูกกรงรับแรงชนที่มากขนาดนั้นไม่อยู่ จึงขาดออกจากกันใน พริบตาเดียว แถมยังมีสะเก็ดไฟที่แสบตาออกมาอีก

แต่รถของนรมนกลับไม่หยุดลงแค่นั้น ไถลออกไปข้างหน้า อีกสองร้อยกว่าเมตร ชนเข้ากับโขดหินอีกครั้ง รถพลิกคว่ำไป ทั้งคัน

ทุกคนตกใจอึ้งกันถ้วนหน้า
เรื่องนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไป จนทุกคนคาดไม่ถึง

หัวใจของบริศแทบจะมาจุกอยู่ที่คอ วิ่งไปพร้อมกับตะโกน “พฤกษ์ รีบเรียกรถพยาบาลด่วน ไปหยิบที่ดับเพลิงมาด้วย! เร็ว! ”

พฤกษ์ตัวสั่น เพิ่งได้สติจากอาการช็อก ก็รีบไปตามกู้ภัย

นรมนตัวถูกติดอยู่ในช่องคนขับรถ หัวกระแทกเข้ากับกระจก บังลม เลือดสดไหลออกมา

เลือดไหลไหลผ่านหน้าผากลงมาปิดที่ตาของเธอ

ท่ามกลางผ่านสีเลือด เธอราวกับว่าเห็นบุริศรีบวิ่งเข้ามา ราวกับบ้าไปแล้ว ตะโกนร้องเรียกชื่อเธออย่างไม่สนใจอะไร แถมยังใช้มืองัดประตูรถแทบตาย อยากต้องการที่จะดึงเธอ ออกมา

นรมนยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย

เธอเกิดภาพลวงตาขึ้นมาแล้ว

ช่วงความเป็นความตาย คนที่มาช่วยเธอจะเป็นบุริศร์ไปได้ ยังไง?

ถ้าหากว่าเขาแคร์เธอจริง เหตุการณ์ไฟไหม้เมื่อห้าปีก่อนก็คงไม่เกิดขึ้นไม่ใช่เหรอ?

เธอสูญเสียสติไปอย่างช้าๆ

บริศยังคงทุบเคาะไม่หยุดอยู่ด้านนอก ยังคงตะโกนเรียก อยู่ หวังว่านรมนคงจะไปหลับไปก่อน แต่ดวงตาของนรมนก็ ปิดไปแล้ว

ช่วงเวลานั้น เขารู้สึกว่าหัวใจของตัวเขาเองนั้นเต้นไม่หยุด

เหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งนั้นเมื่อห้าปีก่อนเขาไม่ได้เห็นกับตา ตัวเอง แต่ว่าสภาพน่าเวทนาแบบนี้ในตอนนี้กลับรู้สึกราวกับมี มีดแทงเข้ามาที่หัวใจของเขาอย่างนับไม่ถ้วน ทำให้บริศร์เริ่ม เคาะประตูราวกับคนบ้า

มือของเขาแตก เลือดหยดออกมาเต็มไปหมด แต่เขาเหมือน

กับว่าไม่รู้สึกอะไร

ของเหลวอุ่นๆกระจายอยู่ทั่วเบ้าตาของเขา เขาพยายาม อย่างสุดแรง สั่นสะท้านไปหมดทั้งตัว

ไม่!

อย่าโหดร้ายขนาดนี้!

ไม่เอา!
บริศร์เกลียดตัวเองมากที่สอนแรกออกจบบรถคันนี้ทำไมเขา ถึงต้องใช้กระจกกันกระสุนจนทำให้ตอนนี้เขาช่วยนามนออก มาไม่ได้อย่างทันที

พฤกษรับมาได้ทันเวลาพอดี หยิบเครื่องมือและขายนามน

ออกมาด้วยกันกับบริ

บุริศรอุ้มนรมนที่เดิม แล้วด้วยเลือด แล้วรีบวิ่งออกไปด้านนอก

ราวกับป่าไปแล้ว

“รถพยาบาลละ รถพยาบาลยังมาไม่ถึงอีกเหรอ? รีบไป เอารถฉันมา! ไปสิ!

เขาสูญเสียความเยือกเย็นและความเฉยชาไปแล้วทั้งหมด ทุกคนรอบข้างตกใจกันหมด

ในขณะที่พวกเขาเพิ่งจะวิ่งออกมาได้เพียงไม่กี่เมตร เสียงกี รถดัง”ตูม”ระเบิดขึ้น ท้องฟ้าเต็มไปด้วยควันใหม่

บุริศร์ยังมีความหวาดกลัวอยู่ในใจ แต่ก็ไม่อยากเสียเวลา รีบ นำตัวนรมนไปส่งโรงพยาบาลทันที

ความวุ่นวายภายในกลุ่มคน เขมิกากมือด้วยความโกรธ แค้น ดวงตาโกรธแค้นเคืองใจคู่นั้นแทบจะอยากให้นรมนจะ ตายเป็นซากศพ

เธอไม่เคยเห็นบริศร์แครกังวลกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน!
นอกจากนรมนในปีนั้น และแคทเธอรีที่สมควรตายในตอน

น่าเสียดาย ที่ปล่อยเธอรอดไปได้!

เขมิกาอาศัยช่วงชุลมุนหายตัวไปจากที่เกิดเหตุ รีบจนอาจจะ ลืมทําลายร่องรอยที่เหลือทิ้งไว้

ตอนที่คมทิพย์ได้รับข่าวว่านรมนเกิดอุบัติเหตุนั้น เธอก็ยัง ไม่รู้ว่าควรจะบอกกานต์ยังไงดี แต่ก็พบว่ากานต์ได้มายืนอยู่ ข้างหลังเธอแล้ว ไม่รู้ว่าได้ยินไปแค่ไหนแล้วบ้าง

“กานต์……

“มามี้เป็นอะไรไปเหรอครับ?”

กานต์เหมือนว่าจะนิ่งและใจเย็นมากกว่าเด็กวัยเดียวกันเป็น

พิเศษ

คมทิพย์กลืนน้ำลายไปอีกหนึ่งแล้วพูด “มามี้ของเธอเกิด อุบัติเหตุที่คาดไม่ถึงที่สนามทดลองรถ ตอนนี้กำลังได้รับ ความช่วยเหลืออยู่ที่โรงพยาบาล ตอนนี้น้าต้องรีบไป เธอดูว่า เธออยากไปกับน้าไหม? ”

มือของกานต์กำแน่นเข้าด้วยกัน ตางอนสวยคู่นั้นชะงักลง เขาก้มหัว ทำให้คมทิพย์ไม่เข้าใจอารมณ์ในสายตาเขา จึงนึก ว่าเขากำลังกลัวและกังวล จึงรีบย่อตัวลงกอดเขา อย่ากลัวไปเลยนะ กานต์ มามี้เธอน่ะแมวเก้าชีวิต ไม่เป็นอะไร หรอก น้าพาเธอไปด้วยดีไหม? “

“ที่มามี้อยู่ตอนนี้มีใครอยู่บ้างครับ?”

กานต์ตัวสั่นเล็กน้อย เหมือนกำลังควบคุมความเจ็บปวดหวั่น

กลัว

คมทิพย์พูดด้วยความปวดใจ”เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ นักข่าว และประธานของบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดรวมทั้งชั้นผู้จัดการน่า จะอยู่ทั้งหมด”

“ประธานบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดคือบุริศร์ใช่ไหมครับ?

กานต์ถามกลับด้วยเสียงต่า

คมทิพย์นึกว่ากานต์จะไม่รู้ความรักความแค้นระหว่างบุริศร์ กับนรมน และสถานะของบุริศร์กับกานต์ ดังนั้นจึงไม่ได้หลีก เลี่ยง

กานต์ถอยออกจากคมทิพย์ พูดเสียงต่ำ”น้าคมทิพย์ รีบไป เถอะครับ ตอนนี้ที่นั่นคนเยอะแล้ว ผมไปก็ไม่มีประโยชน์ สู้ ให้น้าไปดีกว่า รอมามี้พ้นขีดอันตรายแล้วแล้วน้าค่อยบอกผม แล้วกัน”
คมทิพย์แปลกใจกับปฏิกิริยาตอบโต้ของกานต์ แต่คิดไปคิด มา คนมากขนาดนั้นล้วนแต่เป็นห่วงนรมน กานต์ไปก็ไม่มีใคร ดูเขาได้จริงๆ

“แล้วเธอจะทำยังไง? ”

“ผมจะอยู่ที่โรงเรียนอนุบาลรอข่าวจากน้าคมทิพย์”

หาทางสุขุมใจเย็นของกานต์ท่าให้คมทิพย์ปลื้มใจ เธอฝาก กานต์ไว้กับครูคนอื่นๆ ส่วนตัวเองก็รีบมุ่งหน้าไปที่โรงพยาบาล

แต่หลังจากที่กานต์ออกห่างจากคมทิพย์ได้ไม่นาน ก็ออก จากทางประตูหลังของโรงเรียนอนุบาลไปแล้ว เขาโบกรถ ไปถึงหน้าประตูบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดคนเดียว ถือโอกาสช่วง ชุลมุนเข้าไปในบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจํากัด อาศัยความจําที่เคยมา เยี่ยมชมเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เขาแวบตัวอย่างไวเข้าไปข้างใน

ห้องๆหนึ่ง

บุริศร์ทำให้มามี้ประสบอุบัติเหตุร้ายแรงขนาดนี้ วันนี้เขาจะ ต้องให้บุริศร์ชดใช้! ถ้าหากว่ามาเกิดอะไรไม่ดีขึ้นมา เขาจะ ทำให้บุริศร์ลงหลุมศพไปพร้อมกับทั้งบริษัทฮัวยุกรุ๊ปจำกัด!