บทที่ 114 อย่าแสร้งทำเป็นบ้าต่อหน้าฉัน
บทที่ 114 อย่าแสร้งทำเป็นบ้าต่อหน้าฉัน
นรมนคิดได้แต่แรกแล้วว่ากมลจะถามคำถามแบบนี้ เพราะ ไม่ว่าจะเป็นกานต์หรือกมล หน้าตาของพวกเขาก็เหมือนบุริศร์
มาก
ถ้าหากพวกเขาทั้งสามคนยืนอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นใครก็ดู ออกว่าเป็นความสัมพันธ์ระหว่างพ่อและลูก
แต่ในขณะนี้นรมนไม่รู้ว่าจะบอกกับกมลเกี่ยวกับสถานะของ
บุริศร์อย่างไร
“เขาเป็น…….
“ เป็นพ่อของหนูเหรอคะ”
กมลถามอย่างรีบร้อน น้ำเสียงเร่งด่วนแบบนั้น
นรมนตะลึงไปเลย
นี่ถือว่าเป็นกระแสจิตระหว่างเด็กกับบุริศร์หรือเปล่า?
เธออยากจะปฏิเสธ แต่เมื่อมองไปที่ดวงตาที่เต็มไปด้วยคาด หวังคู่นั้นของกมล เธอไม่สามารถพูดออกมาได้
“กมล เรื่องนี้ไว้คราวหลังแม่ค่อยเล่าให้หนูฟังได้ไหมคะ?”
กมลรู้สึกผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยิ้มและพูดว่า “แม่คะ เขาเป็นอะไรหรือเปล่า? ป่วยเหรอ? เป็นโรคเดียวกับที่กมล เป็นหรือเปล่า?งั้นให้เขามารักษาที่สหรัฐอเมริกากับกมลได้ ไหม?”
สำหรับกมลแล้ว คนที่นอนอยู่ในโรงพยาบาลเป็นผู้ป่วยทั้งนั้น และคนที่ซีดเหมือนเธอ อาจป่วยเป็นโรคเหมือนเธอก็ได้
แม้ว่าเธอจะไม่รู้จักว่าความตายคืออะไร แต่เธอก็รู้จาก สายตาของนรมนและกานต์ว่าสักวันพวกเขาก็ต้องแยกจากกัน
นรมนน้ำตาไหลเมื่อลูกสาวของเธอพูดอย่างนั้น “ไม่ใช่ค่ะ เขาแค่ได้รับบาดเจ็บ ถ้าดูแลดีๆก็จะดีขึ้น
“แม่คะ ถ้าหนูหายป่วย หนูไปเยี่ยมคุณอาได้ไหมคะ?”
กมลเรียกบุริศร์เป็นคุณอาโดยอัตโนมัติ และความรู้สึกของ นรมนในขณะนี้เจ็บราวกับว่าถูกมีดบาด
“กมลเป็นเด็กดีนะคะ แค่กมลเชื่อฟังคุณหมอ ก็จะดีขึ้นค่ะถึงเวลานั้นอย่าว่าแต่มาเยี่ยมคุณอาเลย กมลอยากทําอะไร
แม่เห็นด้วยกับหนูทั้งนั้น”
“แม่ใจดีจังค่ะ งั้นแม่ต้องดูแลคุณอาดีๆนะคะ ไม่งั้นเดี๋ยวหนู กลับไปไม่เจอเขาแล้ว”
มีร่องรอยของความปรารถนาในดวงตาของนรมน
นรมนรีบพยักหน้าตอบรับ
“เป็นเด็กดีนะคะ พ่อทูนหัวของหนูกำลังจะมาแล้วใช่ไหม? รีบ อาบน้ำเตรียมตัวหน่อย เดี๋ยวให้พ่อทูนหัวของมาเห็นว่าหนูเล่น โทรศัพท์แต่เช้า จะถูกว่าเอานะ”
หลังจากกมลได้ยินคำพูดนั้น ก็รีบพยักหน้าแลบลิ้นออกมา อย่างซุกซน
“บ๊ายบายค่ะแม่”
“บ๊ายบายค่ะลูกรัก”
นรมนวางวิดีโอด้วยรอยยิ้ม แต่น้ำตาไหลลงอย่างห้ามไม่ได้
เธอมองบุริศร์ที่อยู่บนเตียง ในใจสับสนอย่างมาก
ตกลงจะบอกความเป็นอยู่ของกมลหรือเปล่าเนี่ย?
จริงๆเธอไม่จําเป็นต้องคิดเรื่องนี้ แต่ตอนนี้ท่าทีที่บุริศร์ ปกป้องเธอด้วยชีวิตทำให้เธอหัวใจที่เย็นชาของเธอมีรอยแยก อีกครั้ง
บางทีสิ่งที่บริศ พูดเป็นความจริง
ตอนนั้นเขาไม่ได้จะปฏิบัติแบบนั้นต่อเธอและลูกจริงๆ
แต่จะเชื่อเขาได้จริงๆเหรอ?
นรมนไม่รู้
พอถึงกลางดึก บุริศร์เริ่มมีไข้
เขาเอาแต่พูดเรื่องไร้สาระ
นรมนรีบลุกขึ้น จับหน้าผากเขาดู ร้อนจนน่ากลัว เธออยากจะ ไปหาหมอ แต่บุริศร์กลับจับมือเธอไว้อย่างกะทันหัน
“นรมน อย่าไปจากผม คุณอย่าไป…….”
เสียงของบุริศร์ไม่ดัง แต่กลับทำให้หัวใจของนรมนสั่นไปที หนึ่ง
เธอหันกลับมาทันที พบว่าบุริศร์ไม่ได้ตื่น
“นรมน ขอโทษ ผมไม่ได้สังเกตความรู้สึกของผมที่มีต่อคุณ ให้เข้ามากกว่านี้ ทำให้คุณและลูกเกิดอุบัติเหตุ เป็นความผิด ของผมเอง
บุริศร์พูดไปด้วย น้ำตาก็ซึมออกมาจากขอบตา
นรมนต้องการที่จะชักมือตัวเองกลับมา แต่ก็ทําไม่ได้ เงย หน้าขึ้นมาก็เจอน้ำตาของบุริศร์
เขาร้องไห้!
ว่ากันว่าน้ำตาผู้ชายไม่ไหลกันง่ายๆ นับประสาอะไรกับผู้ชาย ที่ไร้ความรู้สึกอย่างบุริศร์ แต่น้ำตาที่ขอบตาของเขาคืออะไร?
“บริศร นายปล่อยฉัน!”
นรมนรู้สึกว่าบริศร์แกล้งทํา
ผู้ ชายคนนี้คงจะตื่นแล้ว จงใจที่จะเล่นละครกลยุทธ์ทุกข์ กายเพื่อให้เธอดู
แต่ไม่ว่าเธอจะดึงมือของเธออย่างไรก็ไม่สามารถหลุดออก มาได้ และในตอนนี้บุริศร์รู้สึกเจ็บปวดมากยิ่งขึ้น
“ตรินท์ ขอโทษ ขอโทษจริงๆ พี่ปกป้องนายได้ไม่ดี นายไว้ใจได้เลยนะ พี่จะเลี้ยงดูลูกของนายเหมือนดั่งลูกชายตัวเอง เขาเป็นเด็กบ้านตระกูลโตเล็ก ไม่ว่าเขาจะฉลาดหรือไม่ เขาก็ เป็นลูกของนาย!”
ประสาทของบุริศร์เหมือนจะผิดเพี้ยนไป
นรมนไม่รู้ว่าตรินท์เป็นใครในตอนแรก แต่ในขณะที่บุริศร์ พูดว่าพี่ชายปกป้องนายได้ไม่ดี เธอก็รู้แล้วว่า นั่นเป็นน้องชาย ฝาแฝดของบุริศร์ ตรินท์
เธอเอาแต่บอกตัวเองว่า เรื่องทุกอย่างที่เกี่ยวกับพี่น้อง ฝาแฝดเป็นข้ออ้างของบุริศร์ที่ต้องการรับความเห็นใจจากเธอ แต่ในตอนนี้ เธอไม่สามารถหลอกตัวเองแบบนี้ต่อไปได้
“บริศร นายปล่อยมือก่อน นายยังตายไม่ได้ นายเป็นไข้ ฉัน ต้องไปเรียกหมอเข้ามา”
นรมนพูดเสียงเบา แต่บุริศร์ไม่ได้ยินเลย เขาจมอยู่ในความ คิดของเขา และไม่สามารถออกมาได้เลย
“ผมรักคุณนรมน อย่าทิ้งผมไป คุณไม่รู้ว่าผมมีความสุขแค่ ไหนเมื่อรู้ว่าคุณท้องลูกของผม แต่ผมปล่อยให้คุณอยู่เคียง ข้างผมไม่ได้เพราะเขมิกาจะทำร้ายคุณ นรมน ผมไม่คิด ว่าการกระทำของผมจะทำให้คุณตายในกองไฟ ทำไมคุณ ถึงจากไปแบบนั้น? ทำไมคุณถึงได้ใจร้ายแบบนี้? คุณบอก ว่าคุณรักผมไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงได้เอาลูกจากไปด้วยตัวคน เดียว? ทำไมต้องทิ้งให้ผมอยู่คนเดียว? นรมนคุณกลับมาได้ไหม? ตราบใดที่คุณกลับมา ผมจะเชื่อฟังคุณทุกอย่าง ผม จะไม่ปล่อยให้คุณละสายตาอีกต่อไป ผมจะไม่ปากแข็งอีกต่อ ไป ผมจะบอกคุณว่า ผมรักคุณ การแต่งงานสามปีนี้ทำให้ผม ตกหลุมรักคุณอย่างลึกซึ้ง แต่ทำไมผมเพิ่งจะรู้ความจริงนี้ คุณ ก็พาลูกจากไปแล้วล่ะ?”
“ผมไม่เชื่อ ไม่เชื่อว่าคุณจะหนีไปกับผู้ชายคนอื่น คุณรักผม มากขนาดนี้ คุณสามารถไม่ติดต่อกับครอบครัวของคุณเพื่อ ผม และคุณสามารถทนกับคำด่าทุกอย่างเพื่อผม คุณที่เป็น แบบนี้จะตกหลุมรักผู้ชายคนอื่นได้อย่างไร? นรมน ผมเจ็บใจ มาก คุณอย่าไปได้ไหม?ไฟมันใหญ่ขนาดนี้ คุณต้องกลัวมาก ใช่ไหม? คุณคาดหวังให้ผมสามารถไปช่วยคุณได้ใช่ไหม? แต่ผมไปสายเกินไป นรมน ขอโทษ ”
บุริศร์พูดมากขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดก็ร้องไห้เหมือนเด็กขึ้นมา
น้ำตาของนรมนก็ไม่รู้ว่าไหลลงมาทำให้ใบหน้าเปียกโชกเมื่อ
ไหร่
คิดว่าตัวเองไม่แคร์ ถึงกับบอกตัวเองว่า ผู้ชายที่ไร้ความรู้สึก อย่างบุริศร์ไม่คู่ควรที่จะหลั่งน้ำตาเพื่อเขาอีก แต่ทำไมตอนนี้ น้ำตาถึงควบคุมไม่อยู่?
“บุริศร์ นายตื่นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ! อย่าแสร้งทำเป็นบ้าต่อหน้า ฉัน ฉันรู้ว่านายตื่นแล้ว นายตื่นแล้วใช่ไหม? นายตื่นสิ ตื่น!”
นรมนเขย่าไหล่ของบุริศร์อย่างรุนแรง แต่บุริศร์ยังคงอยู่ใน อาการโคม่า
ในปากเขายังคงเรียกชื่อของนรมนไม่หยุด และยังบอกว่าเขา คิด อลูกไว้แล้ว
เมื่อได้ฟังถึงตรงนี้ นรมนฟุบลงบนตัวของบุริศร์และร้องไห้ ออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
“ถ้าสิ่งที่นายพูดเป็นความจริง ฉันจะให้โอกาสนายอีกครั้ง แต่ถ้าให้ฉันรู้ว่านายโกหกฉันละก็ บุริศร์ แม้ว่าจะต้องแบกรับ ข้อหาฆาตกรรม ฉันก็จะเอานายตายด้วยแน่ นายได้ยินไหม? ถ้านายได้ยิน ก็ตื่นขึ้นมาสิ!นายต้องตื่นมาเท่านั้น ฉันถึงจะ สามารถให้โอกาสนายอีกครั้ง! บุริศร์! ”
นรมนเรียกบุริศร
จนถึงขณะนี้ เธอถึงจะรู้ว่าเธอไม่เคยลืมบุริศร์ในช่วงห้าปีที่ ผ่านมาเลย
ไม่ว่าผู้ชายคนนี้จะทำร้ายอะไรต่อเธอ ตอนนี้อยู่ต่อหน้าชีวิต และความตาย เธอก็กลัวจริงๆว่าเขาจะตายไปแบบนี้จริงๆ และไม่มีผู้ชายคนอื่นที่ชื่อบุริศร์ในโลกนี้
ที่แท้สิ่งที่คอยดันให้เธอมีชีวิตต่อในช่วงหาปีนี้ไม่เพียงแต่จะ มีความแค้นเท่านั้น แต่สิ่งที่มากที่สุดคือความรัก
น้ำตาของนรมนกระทบใบหน้าของบริศร์ และเธอร้องไห้อยู่ พักหนึ่งก่อนที่เธอจะพบว่าบุริศร์ได้ปล่อยมือของเธอ เหมือน กับว่าช็อกไปแล้ว
“บริศร! นายตื่นสิ! ตื่น!”
ใจของนรมนเกือบจะหยุดเต้นแล้ว
“ฉันบอกนายนะ นายไม่เพียงแต่มีลูกชายคนเดียว ถ้านาย ตายตอนนี้ ชีวิตนี้นายอย่าหวังว่าจะได้เจอลูกสาวนายอีก! นายรู้ไหมว่าลูกสาวของนายยังคงต่อสู้กับความตาย! เธอเป็น เด็กตัวเล็กๆ ตอนแรกเกิดมีขนาดเท่าแมว แต่เธอยังมีชีวิต อย่างเข้มแข็งมาตลอด! นายเป็นถึงผู้ใหญ่จะมาตายแบบนี้ได้ ยังไง? ”
นรมนเขย่าบุริศร์ ความกลัวครั้งใหญ่ทำให้เธอร้องไห้จนไม่ เป็นท่า จากนั้นดูเหมือนว่าเธอจะคิดอะไรได้บางอย่าง วิ่งออก ไปราวกับคนบ้า
“คุณหมอคะ! หมอคะ! บุริศรช็อกค่ะ! เขาช็อก!”
นรมนไม่เคยตื่นตระหนักแบบนี้มาก่อน
เธอเหมือนกับคนบ้าคนหนึ่ง ไม่แคร์ว่าผู้คนจะมองเธอยังไง
เธอตะโกน ร้องไห้ ถึงขั้นไม่สนใจสภาพที่น่าสมเพชในตอนนี้
ธรณีตกใจกับท่าทีของนรมน
ถ้ายังดูไม่ออกว่านรมนมีความรู้สึกต่อบุริศร์อีกละก็ เขาถือว่า มีชีวิตไปเปล่าๆ
ไม่รู้ว่าทำไม ธรณีถึงรู้สึกไม่สบายใจทันที ส่วนเป็นความไม่ สบายใจแบบไหน ตอนนี้เขาก็ไม่มีเวลามาสนใจ
หมอและพยาบาลรีบเข้ามา เข็นบุริศร์เข้าไปในห้องฉุกเฉิน
อีกครั้ง
นรมนอยากจะตามเข้าไป แต่ถูกคุณหมอห้ามไว้ข้างนอก
เธอยั้งสติไม่อยู่ไปหมด
นรมนนั่งลงบนพื้นที่ประตูห้องฉุกเฉิน ราวกับว่าเรี่ยวแรง ทั้งหมดถูกพรากไป
ตอนที่พฤกษ์มาถึง ก็เห็นนรมนที่อยู่ในสภาพสิ้นหวังแบบนี้
เขารีบก้าวเข้ามา เอาเสื้อคลุมพาดอยู่บนไหล่ของนรมน
“คุณนรมน ประธานบริศร์ต้องไม่เป็นอะไรครับ พื้นมันลง คุณ ลุกขึ้นก่อนเถอะครับ”
นรมนถูกพฤกษ์พยุงให้มานั่งเก้าอี้ แต่น้ำตาของเธอก็ไหลตลอด
เธอคิดมาเสมอว่าตัวเองจะมีความสุขเมื่อบุริศร์ตาย อย่าง น้อยความทุกข์ทรมานมานานหลายปีก็ไม่ได้ถูกเอาเปรียบไป เปล่าๆ แต่เมื่อมันมาถึงชีวิตและความตายของเขา นรมนไม่ สามารถหลอกตัวเองได้อีกต่อไป
เธอดูไร้ประโยชน์ใช่ไหม?
แต่เธอทนดูอยู่เฉยๆไม่ได้จริงๆ ไม่มีวิธีที่ทำให้ตัวเองไม่ เสียใจ
พฤกษ์ไม่รู้จะปลอบใจนรมนยังไง
เขาก็เป็นห่วงบุริศร์ แต่ยังไงก็ตามเขาเป็นถึงผู้ชาย ตอนนี้ นอกเหนือจากเคียงข้างเธอก็ไม่รู้จะทำอะไรแล้ว
ธรณีเข็นรถเข็นมา ยื่นผ้าเช็ดหน้าในมือออกไป
“เช็ดหน่อยเถอะ ถ้าเขาตาย ชีวิตผมคืนให้คุณ”
ธรณีพูดเสียงเบา แต่แฝงไปด้วยความเด็ดขาด
นรมนปัดผ้าเช็ดหน้าเขาทิ้ง พูดอย่างเกลียดชังว่า “ชีวิตของ นายสำหรับฉันไม่มีค่าอะไรเลย! ธรณี นายหลีกไปซะ! ก่อนที่ ฉันจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ หลีกไป!”
ดวงตาของเธอเป็นสีแดงเข้ม มีกลิ่นไอของความแค้น
ในขณะนี้ ธรณีไม่ต้องสงสัยเลยว่า นรมนอยากจะฆ่าเขา จริงๆ!
“คุณแคทเธอรี ขอโทษครับ!”
ธรณีขอโทษนรมนอย่างจริงจัง แต่เสียดายนรมนไม่รับ เธอ ลุกขึ้นมาทันที ในตอนที่อยากจะทำอะไรกับธรณี ทันใดนั้นทุก อย่างตรงหน้ามืดไปหมด แล้วสลบไปทั้งคน
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ