บทที่ 110 อยากได้แคทเธอรี ข้ามศพฉันไปก่อน
บทที่ 110 อยากได้แคทเธอรี ข้ามศพฉันไปก่อน
ชื่ออัลบั้มเขียน “ลูกน้อยของฉัน”
ลูกฉัน!
ดวงตาของพ่อนรมนค่อนข้างตื่นเต้น แต่ว่าก็ยังยิ้มและ พูด”เด็กคนนี้โตมาดีจริงๆ”
“ใช่แล้ว ตอนที่เพิ่งคลอดใหม่ๆเป็นเด็กดีอย่างมาก มีน้ำใจมา ตั้งแต่เด็กและมีเหตุผลมาก”
นรมนพูดถึงลูกชายก็ดูภูมิใจอย่างมาก
พ่อนรมนไม่พูดอะไรและเปิดอัลบั้ลขึ้นค่อยๆดู ยิ่งมองยิ่งรู้สึก
ชอบ
“นรมนอยู่ต่างประเทศคนเดียวคงไม่ง่ายใช่ไหม?”
อยู่ดีๆพ่อนรมนก็เปลี่ยนบทสนทนา
นรมนพูดเสียงเบา “ก็ไม่ได้มีอะไร มีเด็กๆคอยอยู่เป็นเพื่อน ชีวิตก็ถือว่ามีความสุข”
แม่นรมน พูดอย่างรีบร้อน “นายเอามาให้ฉันดู นายเจ้าคนแก่ ทำไมถึงเอาไปคนเดียว?
“ฉันยังดูไม่หมดเลยนะ?”
พ่อนรมนกับแม่นรมนเหมือนกับเด็กสองคนที่แย่งกันไปมา
นรมนมองเห็นพวกเขาแบบนั้น ริมฝีปากก็ยกขึ้น เธอสาบาน ว่าจะพากานต์กลับมาเยี่ยมทั้งสองคน
ตอนที่เธอกับพ่อนรมน แม่นรมนกำลังคุยกันอยู่ ทางด้านบุรี ศค่อนข้างที่จะไม่ค่อยราบรื่น
บุริศร์เพิ่งออกจากตระกูลธนาศักดิ์ธนไม่นาน เพียงครึ่งทางก็ พบกับธรณีที่มาพร้อมขบวนรถ
รถBENTLEYที่เหมือนกัน ทั้งหมดแปดค้น ที่นั่งทุกที่เต็มไป ด้วยคน มองดูแล้วดูใหญ่มาก
บริศร์จอดรถไว้กลางถนน ขวางหน้าขบวนรถ
“ธรณี นายหมายความว่าอะไร?
ตอนนี้บุรีศร์ก็ไม่พูดถึงมิตรภาพอะไรแบบนั้น
คนอื่นต้องการทําร้ายผู้หญิงของเขา เขายังจะสามารถเป็น สุภาพบุรุษได้ไง นั่นเป็นไปไม่ได้
ธรณีไม่ได้รู้สึกแปลกใจที่เจอบริศ
เขาลดหน้าต่างลงพูดเย็นชา “ประธานบุริศร์ เรื่องในวันนี้ไม่ เกี่ยวกับคุณ หวังว่าคุณจะถอยไป”
“ฉันเคยพูด แคทเธอรีเป็นผู้หญิงของฉัน นายจะแตะต้องเธอ ต้องถามฉันก่อน”
บริศ ไม่ถอยให้สักนิด
ตอนนี้ใบหน้าของธรณีไม่น่ามอง
“ความหมายของนายคือวันนี้ยังไงก็จะสู้ให้ถึงที่สุดใช่ไหม? แม่ของฉันก็เป็นคนอายุมากขนาดนั้น ถูกแคทเธอรีทำแบบนั้น เกือบจะเอาชีวิตไม่รอด ฉันไม่ควรที่จะทวงคืนความยุติธรรม ให้แม่หรือไง?”
น้ำเสียงของธรณีหนาวเย็น และเหมือนสามารถระเบิดออกมา
ได้ตลอดเวลา
บุริศร์พูดเสียงเบา “เรื่องนี้มันเป็นยังไงกันแน่ ไม่สู้นายกลับไป ถามแม่ของนาย ฉันพูดไปแล้ว เพียงแค่มีคนมาแตะต้องแคท เธอรี ทั้งตระกูลโตเล็กของฉันจะใช้กำลังทั้งหมดต่อต้านเขา ให้ถึงที่สุด ถึงแม้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจะมีชื่อเสียงมาก แต่ หากให้สู้ขึ้นมาจริง ฉันก็ไม่คิดว่าคนของตระกูลโตเล็กจะเป็น คนขี้ขลาดตาขาว หากว่าบานปลานไป ฉันบุริศร์ก็มีทั้งเวลา และกำลัง เกรงว่าถึงตอนนั้นคุณนายบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาคงไม่มีหนทางลงจากเวทีได้ นี่คือคำแนะนำที่ ฉันมอบให้นาย”
“บริศร นายอย่างรังแกคนจนเกินไป! ถึงแม้ตระกูลโตเล็กจะ เป็นใหญ่ในเมืองชลธี แต่ก็ไม่สามารถที่จะครอบนำคนแบบนั้น ได้ วันนี้ไม่ว่ายังไง ฉันก็ต้องพาตัวแคทเธอรีไป หากนายรั้งฉัน นั่นก็อย่าหาว่าฉันเสียมารยาท”
ระหว่างพูด ธรณีโบกมือใหญ่ของเขา ในตอนนั้นบอดี้การ์ด หลายคนลงมาจากรถBENTLEYบุริศร์มองดูพวกเขา คิ้ว กระดิกเล็กน้อย แถมพฤกษ์พูดอย่างรีบร้อน “ประธานบริศร์ ตอนนี้ผมติดต่อคนของพวกเราแล้ว คุณดูว่าให้พวกเขามาหรือ ไม่?”
“ตระกูลทวีทรัพย์ธาดากล้ารวบรวมคนมาสร้างปัญหา เพียง แค่อาศัยชื่อตระกูลนักรบ ตอนนี้ตระกูลโตเล็กของพวกเรา เป็นเพียงคนธรรมดา รวบรวมกลุ่มคนมาสร้างปัญหาถือว่าผิด กฎหมาย พฤกษ์ ตระกูลโตเล็กของพวกเราไม่ทำเรื่องแบบนี้ หลีกเลี่ยงที่จะทําให้บรรพบุรุษขายหน้า
คำพูดของบริศ ที่พูดไม่ได้แรงไม่เบา แต่ว่าก็ทำให้คนที่ ได้ยินเข้าใจชัดเจน โดยเฉพาะธรณี
ความโกรธของธรณีที่แน่นอยู่ในหน้าอก
“บุริศร์ พูดให้มันน้อยหน่อย วันนี้ฉันเพียงแค่ต้องการมาทวง ความยุติธรรมให้แม่ของฉัน”
“งั้นก็ไปเจอกันที่ศาลเถอะ เพียงแค่คุณนายบ้านตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาไม่กลัวขายหน้า ตระกูลโตเล็กของฉันก็รอต้อนรับ อยู่เสมอ”
บุริศร์มองไปที่ธรณีอย่างเย็นชา ไม่ยอมถอยให้
ธรณีโกรธจนให้คนพาเขาออกมา
เขาหยิบปืนจากอกออกมาจ่อทางบุริศร์
“นายเชื่อไม่เชื่อวันนี้ฉันสามารถกำจัดนายได้?”
“แน่นอนว่าเชื่อ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาสละชีวิตเพื่อประเทศ ชาติมา นี่ถึงได้กลายมาเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลทวี ทรัพย์ธาดา ผู้อยู่รอดเพียงคนเดียวธรณี นายมีสิทธิ์ที่จะ ใช้ปืน เรื่องนี้อย่าพูดถึงในเมืองชลธี ทั่วทั้งประเทศก็รู้จัก เกียรติยศนี้ แต่ในวันนี้ฉันก็ยังพูดคำเดิม เรื่องของคุณนาย บ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่เกี่ยวข้องกับแคทเธอรี ธรณี หากนายยังพยายามที่จะไปหาเรื่องให้ได้ ข้ามศพฉันไปก่อน มีเพียงฉันบุริศร์ตาย นายจะทำอะไร แน่นอนว่าฉันก็ห้ามไม่ได้ แล้ว”
บุริศร์พูดเย็นชา
มือทั้งสองของธรณีสั่น
ตอนที่บุริศร์อยู่ที่ค่ายทหารถือเป็นกระดูกที่แทะยากชิ้นหนึ่ง เขาก็เคยได้ยินมา แต่ว่าทั้งสองคนไม่มีโอกาสได้ปะทะ กัน วันนี้ได้พบกัน คิดไม่ถึงว่าจะเป็นในสถานการณ์แบบนี้
“แม่ของฉันเป็นคนอายุมาก ไม่มีทางพูดเหลวไหล เธอบอกว่า เป็นแคทเธอรีที่อยากให้เธอตาย นั่นต้องใช่แน่ แม่ฉันกับแคท เธอรีไม่เคยรู้จักกัน อายุก็มากแล้ว จะมายุ่งกับผู้หญิงที่ไม่รู้จัก ทำไมกัน? บุริศร์นายก็ทำเพื่อผู้หญิง หากว่าแม่ของนายโดน ทำแบบนี้ ฉันไม่เชื่อว่านายจะนั่งอยู่ได้
“ฉันไม่มีทางเป็นแบบนายที่แยกไม่ออก ในสายตาของนาย แม่อาจเป็นเทวดา แต่แคทเธอรีในใจฉันก็เป็นแบบนั้นเหมือน กัน เธอเป็นผู้หญิงที่ฉันอยากใช้ทั้งชีวิตด้วย ผู้หญิงของฉัน บริศ อย่างสง่างาม ไม่เคยทําเรื่องรังแกคนแก่ เรื่องนี้มีการ บิดเบือนอยู่ นายกลับไปถามแม่นายดู ค่อยมาเอาคนจากฉันก็ ไม่สาย”
บริศ สามารถพูดมีเพียงพวกนี้
สําหรับเรื่องนาวิน นั่นเป็นความลับของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา นอกจากคุณนายบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจะบอกธรณีด้วย ปากตัวเอง ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่มีคุณสมบัติและไม่มีอำนาจ บอกอะไรธรณีแถมนรมน เขากลับไม่ยอมให้เธอได้รับบาด เจ็บแม้แต่น้อย
ธรณีถูกบุริศร์รั้งแล้วรั้งเล่า ความโกรธในใจก็ลุกขึ้นมา
“บุริศร์ เพื่อผู้หญิงคนเดียวนายกลับมาทำลายความน่าเชื่อถือของแม่ฉัน นายคิดว่าฉันไม่กล้าที่จะยิงนายหรือไง?”
“นายมาสิ! ฉันก็ยังคงพูดประโยคเดิม ต้องการแคทเธอรี ได้ ข้ามศพฉันไปก่อน!”
บุริศร์กับธรณีเริ่มสู้กันแล้ว
มีคนเห็นภาพเหตุการณ์นั้นและได้แจ้งตำรวจเรียบร้อยแล้ว แต่ว่าตอนที่รู้ว่าเป็นธรณีกับบุริศร์ ก็อดไม่ได้ที่จะมีปฏิกิริยา ตอบกลับ
ธรณีถูกบุริศร์ยั่วยุแบบนั้น คิดถึงแม่ที่ยังนอนใช้เครื่องช่วย หายใจอยู่ที่โรงพยาบาล ธรณีก็โกรธขึ้นมาจริงๆ
แต่ว่าก็ยังแยกแยะได้อยู่บ้าง
กระสุนพุ่งไปกลางอากาศ เดิมทีอยากที่จะแค่เชียดไหล่ของ บุริศร์ แต่ไม่รู้ว่าทำไม ร่างกายของบุริศร์อยู่ดีก็ขยับ
“ปัง” เสียงหนึ่งดัง กระสุนพุงไปยังหัวใจของบุริศร์
“ประธานบริศร์!”
พฤกษ์ตกใจจนหน้าซีด ตอนที่อยากจะนำบุริศร์ถอยออกมา อย่างไรก็ตามกลับพบว่าบุริศร์นั้นนิ่งเหมือนดั่งภูเขา ไม่มีถอย สักนิด
“ป้ง” ดังขึ้น กระสุนพุ่งไปในร่างกายของบุริศร
บุริศร่างกายสั่นและทั้งตัวล้มไปด้านหลัง
“ประธานบริศร์!”
พฤกษ์รับเขาไว้ เลือดแดงสดไหลซึมออกมาจากเสื้อของเขา ดวงตาแดง แต่ว่าบุริศร์กลับกระตุกปากขึ้นเล็กน้อย เขาพูดกับ พฤกษ์ “ธรณีทำร้ายฉัน หากว่าฉันตาย เขาก็ติดค้างตระกูล โตเล็กชีวิตหนึ่ง จําไว้ ถึงตอนนั้นก็บอกว่าแคทเธอรีเป็นคู่หมั่น ของฉัน เป็นคุณหญิงของตระกูลโตเล็กในอนาคต ฉันไม่เชื่อ เขาจะกล้าทําอะไรนรมน”
ได้ยินบริศ พูดแบบนั้น ดวงตาของพฤกษ์ก็แดงแล้ว
“ประธานบุริศร์ คุณทำไปทำไมกัน? คุณหญิงเธอไม่มีทางรู้ ว่าคุณดีกับเธอแบบนี้”
“เธอรู้ไม่รู้ก็ไม่มีอะไร ขอเพียงเธอปลอดภัยก็พอ”
พูดจบ บุริศร์ก็สลบไป
ธรณีสับสนไปทั้งตัว
เขาไม่อยากให้เรื่องกลายเป็นแบบนี้ เพียงแค่ว่าจากกองทัพ มานาน นิสัยการสั่งคนไม่เปลี่ยน หลังจากกลับมาเพราะว่าความรุ่งโรมของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาทุกคนถึงได้ การพยา ถึงหาให้เสียของเขายิ่งนานยิ่งมาก
เขาเตียง ทําให้ ว ว้ตกใจสักหน่อย เพียงแค่บริศรักอย ไป เขาก็มีวิหาในอดี้การ์ดออกไปได้ในพริบตา ตอนนั้น มา ร้อยาก จะขวางก็คงขวางไม่ได้แล้ว
แต่ว่าทําไมถึงได้ยิงผิดล่ะ?
ทําไมถึงยิงไป หัวใจกันล่ะ?
ที่จริงธรณีเห็นได้ชัด ว่าบริศร์นั้นจงใจ!
เขาจงใจเปลี่ยนทิศกระสุนของตัวเอง ตอนนี้ธรณีมืดบอดไป หมด อีกอย่างเขาก็ไม่มีทางเปลี่ยนทิศกระสุนได้ ทำเพียงยืน จ้องมองบุริศรล้มลงเลือดไหล
เขาในวันนี้นอกจากอารมณ์เสียยังมีความโกรธด้วย แต่ก็ ตะโกนบอกบอดี้การ์ดที่ตัวแข็งอยู่ไม่ได้ “จะยืนมื้อกันทำไม? รีบเรียกรถพยาบาลสิ! หากว่าบุริศร์เป็นอะไรขึ้นมา พวกเราทั้ง ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาก็ชดใช้ไม่ไหว”
ถึงแม้บอกว่าบุริศร์ถอยแล้ว แต่ว่าเขาก็มีอิทธิพลในพื้นที่ ทหารและเมืองหลวงอยู่บ้าง เพราะว่าความบาดหมางเล็กน้อย ของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจึงฆ่าบุริศร์ หากเรื่องนี้ไปถึงเมือง หลวง อย่าเพิ่งพูดว่าคนอื่นจะมองตระกูลทวีทรัพย์ธาดายังไง ก็คงพูดถึงผู้นำในวันนั้นและก็คงจะไม่เห็นความรุ่งโรจน์ของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาบนอินเตอร์เน็ตอีกแล้ว
เมื่อบอดี้การ์ดได้ยินธรณีพูดอย่างโกรธ รีบเริ่มทําหน้าที่กัน อย่างหนัก
ชั่วครู่หนึ่งทั้งถนนก็เต็มไปด้วยความวุ่นวาย
เสียงไซเรนตำรวจ เสียงรถพยาบาล เสียงวิพากษ์วิจารณ์ ของผู้คนรุมล้อมอยู่ เสียงดังวุ่นวายอย่างมาก
ใบหน้าของบริศนั้นซีดขาวราวกับว่าเขาไม่มีลมหายใจ
เมื่อรถพยาบาลมาถึงเขาก็เอาเครื่องช่วยหายใจมาและเริ่ม
ช่วยชีวิต
มือของพฤกษ์สั่น
ติดตามบุริศร์ แต่ก็ไม่ค่อยพบเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก แต่ว่า บริศ ไม่เคยทําตัวแบบนี้มาก่อน วันนี้เพื่อนรมน เขากลับเป็น เช่นนั้น พฤกษ์รู้สึกกล่าวโทษนรมน เล็กน้อยในเวลานี้
ความรู้สึกของบุริศ ตอนรมน เขาที่เป็นคนนอกก็ยังเห็น ชัดเจน ทําไมนรมนถึงได้ใจแข็งใจ ไม่แยแส
รถพยาบาลเปิดเสียงตลอดทางไปจนถึงโรงพยาบาลทหาร
ดูแล้วรุนแรงอย่างมาก ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่กล้าที่จะ
หละหลวมรีบใช้กำลังทั้งหมดช่วยชีวิต
บุริศร์ถูกนำตัวเข้าห้องผ่าตัด
พฤกษ์ดึงคอเสื้อของธรณี และพูดอย่างโหดเหี้ยม “ฉันไม่สน หรอกว่าคุณคือใคร ถ้าหากมีเหตุกาณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับ ประธานบริศร์ของพวกเรา ฉันพฤกษ์ไม่สามารถอยู่ร่วมกับ คุณได้
นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ธรณีถูกดึงคอเสื้อ เขาคิดจะ ทำอะไรบ้าง กลับมองไปเห็นไฟในห้องผ่าตัดที่ดับลง
เขาก็เป็นกังวลเช่นกัน
เมื่อพฤกษ์เห็นเขาเป็นแบบนี้ ก็ถอนหายใจและปล่อยเขา หลังจากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหานรมน
นรมนกำลังคุยกับพ่อแม่อยู่ เมื่อได้รับโทรศัพท์จากพฤกษ์ ใบหน้าของเธอก็ซีดขาว
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ