ตอนที่ 9 เซ็น อ๋อง

หลังจากนั้นหลายวันโล่หวินหลานก็เอาแต่วิจัยคัมภีร์พิษที่อยู่ในหัว ของนาง นางเรียนรู้ได้เร็วมากอีกทั้งในจวนอ่องเองก็มีสมุนไพรที่ใช้ได้ อยู่ ซึ่งมันสะดวกต่อการที่โล่หวินหลานจะฝึกฝน

ส่วนโม่ฉีหมิงเขาไม่เคยไปยุ่งเรื่องของนางเลยแล้วก็ไม่ถามด้วย มัน ทำให้โล่หวินหลานเหมือนได้ความเป็นส่วนตัวมากๆ

เมื่อไหร่ก็ตามที่ความรู้เรื่องพิษเพิ่มขึ้นแล้วโล่หวินหลานก็จะรับ ประกันได้ว่าตัวนางจะปลอดภัยจากนั้นนางก็หยิบภาพวาดที่นางวาดขึ้น มาออกจากจวนอ่องไปพร้อมกับเย่หวิน

โล่หวินหลานรู้ว่าคนที่นางผิดใจด้วยไม่ใช่คนธรรมดา โม่ฉีหมิงเตือน นางว่าอย่างออกจากจวนโดยไม่มีเหตุจำเป็น แต่ว่าโล่หวินหลานออก จากจวนคราวนี้เพราะมีเหตุจำเป็น

หลังจากออกมาจากร้านไม้เย่หวินก็อดไม่ได้ที่จะถาม “เก้าอี้ที่พระ ชายาทรงสั่งทำท่านจะทำให้ท่านอ่องหรอ?”เย่หวินปกติไม่ใช่คนพูด มาก ปกติจะทำตามอย่างเดียวไม่เคยถามอะไรมากโล่หวินหลานบาง ครั้งยังรู้สึกเลยว่านางน่าเบื่อ

แต่ว่าวันนี้เย่หวินถามนางแสดงว่านางอดกลั้นมานานแล้ว

โล่หวินหลานหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “มันคือรถเข็นที่ข้าเคยพูดถึง มันออกแบบมาเพื่อคนที่เดินไม่สะดวกอย่าเพิ่งบอกโม่ฉีหมิงนะ ข้า อย่างให้เขาประหลาดใจ”

เย่หวินก้มหน้าไม่ตอบ

โล่หวินหลานเหลือบไปมองนางแล้วถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดว่า “ก็ได้เจ้าอยากบอกก็บอกไป ข้าไม่ทำให้เจ้าลำบากใจหรอก” เป็นวินแอบถอนหายใจเบาๆ พระชายาคนนี้ฉลาดจริงๆ นางรู้อยู่ แล้วว่านางเป็นคนของโม่ฉีหมิงฟังคำสั่งของโม่ฉีหมิง

โล่หวินหลานคิดจะไปเดินเล่นที่ตลาดแต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะพบกับพี่ สาวคนรองของนางอย่างโล่สี่ เสว่

ทั้งสองพบกันโดยบังเอิญ โล่วี่เว่รู้สึกตกตะลึงอยู่พักใหญ่ยิ้มแล้ว พูดว่า “ที่แท้ก็น้องสามนี่นาบังเอิญจังเลยนะ”นางพูดเหมือนสนิทสนม แถมยังจับมือของโล่หวินหลานด้วย

โล่หวินหลานสะบัดมือทิ้งอย่างไม่ใยดีแล้วพูดว่า “น้องสามหรอ ตอนนี้เจ้าน่าจะเรียกข้าว่าพระชายาหมิงอ๋องมากกว่านะแล้วก็ควรจะ ทำความเคารพข้าด้วยจริงไหม?”

โล่สี่เสว่หน้าเสียไปแล้วก็พูดด้วยความไม่พอใจว่า “โล่หวินหลานเจ้า คิดจริงๆ หรอว่าเจ้าเป็นพระชายาในโลกใบนี้ มีใครไม่รู้บ้างว่าหมิง องอัปลักษณ์อย่างกับปีศาจฝ่าบาททรงไม่โปรดปรานหน้ายังไม่อยาก จะเห็นเป็นแค่ท่านอ๋องที่ถูกทิ้ง เจ้าแต่งงานกับคนไร้ประโยชน์แบบนั้น เจ้าคิดว่าตัวเจ้า….”

เสียงเพี้ยะเสียงดังสนั่นโล่วี่เสว่พูดยังไม่ทันจบหน้าด้านซ้ายก็ถูกโล่ หวินหลานตบเข้าอย่างแรง โล่หวินหลานลงแรงเต็มที่ทำให้โล่วี่เสว่ ปากแตกเลือดไหล

โล่วี่ว่จับไปที่หน้าข้างที่โดยตบนางจ้องไปที่โล่หวินหลานหลังจาก ตกใจแล้วก็โกรธมาก”เจ้ากล้าตบข้าหรอ เจ้า….”โล่วี่เสว่ชี้ไปที่โล่หวิน หลานแต่คิดไม่ถึงว่าโล่หวินหลานจะใช้มือซ้ายตบไปที่หน้าของนางอีก ข้างหนึ่ง

ตบนางเข้าไปสองทีโล่หวินหลานถึงสะใจ จากนั้นก็ดึงชายเสื้อของ โล่วีเว่เข้ามาใกล้ๆแล้วพูดด้วยความดุว่า “โล่วี่เสว่เจ้าจำเอาไว้ให้ดีหมิ งอ่องเป็นสามีข้าไม่มีใครจะมาดูถูกเขาได้ ข้าตบเจ้าสองที่ถือเป็นการ สั่งสอน หากเจ้ายังกล้าพูดจาไม่ให้เกียรติสามีข้าอีกแม้แต่คำเดียวข้า จะตัดสิ้นเจ้าที้งซะ”

โล่หวินหลานผลักนางออกไปโลเสาถอยหลังจนเกือบล้ม

หลังจากโล่วี่เว่ยืนนิ่งแล้วนางไม่สนใจเลยว่าหน้าของนางจะเจ็บแค่ ไหนเขาโกรธแล้วด่าว่า “โล่หวินหลานเจ้าอย่าได้ใจไปเจ้าคิดว่าเจ้า แต่งงานกับหมิงอ่องแล้วจะแน่สักแค่ไหน รอข้าเป็นพระชายาหลินอ๋อง ก่อนเถอะแล้วมาดูสิว่าข้าจะสั่งสอนเจ้ายังไง”

โล่หวินหลานอยากจะไปแล้ว แต่เมื่อได้ยินคำว่าพระชายาหลินอ๋อง โล่หวินหลานจู่ๆก็หยุดเดินแล้วหันไปมองนาง “เจ้าจะแต่งงานกับหลิน อ๋องหรอ?”

โล่สี่เสว่เห็นโล่หวินหลานสีหน้าตกใจก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออก มา”ทำไม เจ้ากล้วแล้วล่ะสิ? หลินอ่องเป็นที่โปรดปรานของช่องเฮา กับพระสนมเอกตวนเฟยเขาสูงส่งกว่าหมิงอ๋องเยอะ โล่หวินหลานเจ้า รอก่อนเถอะวันนี้เจ้ารังแกข้า วันหนึ่งข้าจะให้เจ้าซดใช้ข้ามากกว่านี้ เท่าตัว”

โล่ที่ดาวโกรธแล้วจากไป โล่หวินหลานยังคงยืนอยู่ที่เดิมนางยืนอยู่ นานกว่าจะได้สติคืนมาเรื่องที่หลินอ่องตัดของตัวเองทิ้งคนทั่วไปไม่มี ทางได้รู้ แต่ล่วี่เสว่กำลังจะแต่งงานกับขันที?

เรื่องนี้มันสมใจนางนักไม่รู้ว่าเป็นความคิดของใคร? โล่หวินหลาน หัวเราะร่าออกมานางรู้สึกว่านี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่ข้ามภพมาที่นางมีความ สุขขนาดนี้

ไม่ไกลจากตรงนี้มีภัตตาคารอยู่ มีเงาของคนๆหนึ่งที่สวมชุดขาวยื่น อยู่ที่ระเบียงมองมาที่โล่หวินหลานหลังจากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นคนข้าง หลังเขาก็ออกไปจนหมด

“โล่วี่เสว่าเจ้าคิดอยากจะแต่งงานกับขันที น้องสาวอย่างข้าก็ต้องช่วย เจ้าอย่างเต็มที่”โล่หวินหลานตบมือแล้วมองไปที่เย่หวินที่กลั้นหัวเราะไม่ ได้แล้วพูดว่า “จะกลั้นเอาไว้ทำไมอยากจะหัวเราะก็หัวเราะออกมา เลย”

เย่หวินก้มหน้าโล่หวินหลานยักไหล่แล้วพูดว่า “ไปเกอะ” พูดจบก็ เตรียมที่จะกลับจวนพร้อมกับเย่หวินแต่พอเดินไปไม่กี่ก้าวก็ถูกชายคน หนึ่งมาขวางเอาไว้

“พระชายาหมิงเฟยนายของข้าเรียนเชิญพระชายาขึ้นไปพบกันที่ ภัตตาคาร”สวินเทียนก้มหน้า รอบตัวเขาเต็มไปด้วยรังสีอันตราย

เหวินเดินหน้ายืนขวางคุ้มกันโล่หวินหลานเอาไว้ สวินเทียนเงยหน้า มามองเปหวินแล้วยิ้มเหมือนท้าทาย