ตอนที่ 14 คนใกล้ชิด

นอกจากคนใกล้ชิดห้ามใครคนอื่นเข้าใกล้เจ้าเด็ดขาดเข้าใจ ไหม?”โม่ฉีหมิงใช้น้ำเสียงแบบออกคำสั่ง

โล่หวินหลานกระพริบตาแล้วพยักหน้า

พูดอีกว่า เวินต้องการให้คุณหนูรองของตระกูลเจ้าเป็น ชายาของหลินอ่องเรื่องนี้เจ้าคิดยังไง?”

“ดีนี่ข้าก็อยากให้เป็นอย่างนั้นอยู่”โล่หวินหลานยิ้มนางยังต้องขอบ

คุณเวินอ่องด้วยซ้ำ

โม่ไปที่นางเห็นนางยิ้มสีหน้าเหมือนมีแผนร้ายเขาก็ยิ้มแล้ว พูดว่า:”หากว่าคิดอยากจะใช้จวนโล่มาจัดการกับเจ้า เจ้าจะทำ ยังไง?”

โล่หวินหลานยิ้มหวานราวกับดอกไม้ โม่ฉีหานคิดอยากจะใช้คนใกล้ ชิดมาจัดการกับนาง? งั้นก็ดีเพราะยังไงนางก็ใช้แค่ชื่อคุณหนูสามของ ตระกูลโล่อยู่แล้ว คนในตระกูลโล่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับนางเลย

“โม่ฉีหานเสียหายครั้งใหญ่ยังไงก็ต้องหาคนระบายอยู่แล้ว ขอแค่ เขาไม่เอาอารมณ์มาลงที่จวนหมิงอ่องเท่านั้นก็พอแล้ว”โล่หวินหลานพูด อย่างไม่กตัญญเลย

โม่ฉีหมิงตะลึงไปครู่หนึ่งผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมมากเกินไปแล้วมั้ง? หรือว่า…

โล่หวินหลานรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ก็เลยอธิบายว่า “คนในจวนโล่ จะเป็นตายร้ายดียังไงไม่เกี่ยวกับข้า ข้าสนใจแค่ว่าคนในจวนหมิงอ่อง กับเจ้าจะเป็นตายยังไงอย่างอื่นข้าไม่สนใจ อีกอย่างคนใกล้ชิดที่สุด ในจวนโล่ของข้าอย่างท่านแม่ก็ตายไปนานแล้ว ดังนั้นจวนโล่เองก็ ไม่มีประโยชน์อะไร” โมฉีหมิงรู้ดีว่าสิบแปดปีที่ผ่านมาโล่หวินหลานอยู่ในจวนโล่มีสภาพยัง ไง นางพูดแบบนี้เพราะนางเกลียดบ้านหลังนั้นมากเพราะมันเหมือนกับ เรื่องที่ตัวเขานั้นต้องเจอ

ก็เหมือนคนสองคนที่น่าสงสารมาเจอกัน

“อืม”โม่ฉีหมิงรู้สึกว่าหลังจากผ่านความทุกข์ทรมานมานานสวรรค์ก็ เห็นใจเขาทำให้เขาได้มาแต่งงานกับนาง นางเป็นผู้หญิงที่ดีและแปลก เขาจะต้องดูแลนางอย่างดีไปตลอดชีวิต

“โม่ฉีหมิงเจ้ามาหาข้าคืนนี้เพื่อที่พูดกับข้าแค่นี้หรอ เจ้าไม่เชื่อใจข้า หรอ?”โล่หวินหลานถามหยอกในใจก็คิดว่าคงไม่ใช่เพราะนางให้รถเข็น ตัวนี้เป็นของขวัญเขาก็เลยหันกลับมามองนางใหม่หรอกมั้ง?

โม่ฉีหมิงรู้สึกเหมือนถูกคนแอบหยั่งเชิงเขา เขาแอบรู้สึกกลัวแต่ก็ยัง คงแสร้งทำหน้านิ่งว่า: “เปล่าข้าแค่ไม่อยากให้เรื่องของจวนโล่ทำให้แผน ของข้าเสียก็เลยอยากจะมาฟังความเห็นของเจ้าหน่อย”โม่ฉีหมิงเงย หน้ามองแสงจันทร์บนหัวเตียง

“เจ้าก็ได้ฟังแล้วนี่ ไปได้แล้ว”โล่หวินหลานโกรธจนควันออกหูจาก นั้นก็หันหลังนอนตะแคงใส่เขา

โม่ฉีหมิงแกล้งพูดเสียงแข็งว่า:”เจ้าบอกว่าข้าเป็นสามีเจ้าไม่ใช่หรอ? ข้านอนที่นี่ก็เป็นเรื่องธรรมดาทำไมต้องไปด้วย?”

“เชอะ เจ้าอยากไปไม่อยากไปก็แล้วแต่เจ้า ข้าง่วงแล้วอย่ามากวน ข้านอนก็แล้วกัน”โล่หวินหลานเหมือนจะงอน นางขยับตัวเว้นระยะห่าง จากผู้ชายที่อยู่ข้างๆ ในใจก็แอบต่าเขาอยู่แต่พอคิดดูดีๆแล้วโล่หวิน หลานรู้สึกว่าที่โม่ฉีหมิงจะไม่เชื่อใจนางมันก็มีเหตุผลอยู่

สำหรับโม่ฉีหมิงนางก็เป็นคนแปลกหน้าคนหนึ่งส่วนโม่ฉีหมิงสำหรับ นางแล้วก็เป็นคนไข้คนหนึ่งหากเป็นแบบนี้จริงแล้วจูบเมื่อกี้ของเขามัน คืออะไร? หรือว่ามันเป็นปฏิกิริยาปกติของผู้ชาย? โล่หวินหลานรู้สึกสับสนรู้สึกว่าไม่มีหมิงที่อยู่ข้างๆไม่มีความ เคลื่อนไหวอะไรโล่หวินหลานก็ไม่คิดมากปิดตาแล้วก็หลับไป

ในฝันโล่หวินหลานรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดที่อบอุ่นเหมือนมีเสียง ของคนกำลังคุยกับนางอยู่เพียงแต่ว่านางง่วงมากจนไม่อยากลืมตา เสียงที่ได้ยินไม่ค่อยชัดเท่าไหร่

วันต่อมาพอโล่หวินหลานตื่นมาโม่ฉีหมิงก็ไปแล้ว ข้างเตียงเย็นเฉียบ เหมือนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้มันเป็นแค่ความฝัน แต่ว่าโล่หวินหลานรู้ ดีว่ามันไม่ใช่ฝัน

แต่ว่าเสียงในความฝันนั้นมันทำให้โล่หวินหลานแยกไม่ออกเลยว่าอัน เรื่องจริงอันไหนความฝัน

ราชโองการพระราชทานงานแต่งงานให้กับโล่วี่เสว่กับหลินอ่องก็จะ ออกมาแล้วจวนโล่พริบตาเดียวมีชายาถึงสองคนคนภายนอกมองว่านี่ มันเป็นเรื่องมงคลมากแต่ว่าในสายตาของโล่หวินหลานจุดจบของจวน โล่นั้นใกล้เข้ามาแล้ว

วันแต่งงานของโล่วี่ เว่ โล่หวินหลานเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่สอง ชิ้นแล้วเดินทางไปที่จวนโล่

โล่สี่เสว่ที่สวมชุดเจ้าสาวสีแดงกำลังนั่งอยู่หน้ากระจกสีหน้าของนาง กำลังมีความสุขที่ได้พูดคุยกับแม่และพี่สาวของตัวเอง โล่หวินหลาน เดินเข้ามาพร้อมกับเย่หวิน

ฮูหยินโล่เห็นโล่หวินหลานเดินเข้ามาก็หันหน้าหลบไปแบบไม่พอใจ จากนั้นก็พูดว่า:”โย่ว นี่มันคุณหนูสามนี่นา?”

โล่หวินหลานยิ้ม ฮูหยินคนนี้เองก็รังแกนางไว้ไม่น้อยเลย”เจ้าตาบอด หรือไงที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเจ้าคือพระชายาหมิงอ่องไม่ใช่คุณหนูสาม เห็นพระชายาท่านอ่องขั้นหนึ่งยังไม่ทำความเคารพอีกหรือว่าพวกเจ้า ไม่รู้ว่าต้องทำหรือไง?”โล่หวินหลานตะคอกถาม “โล่หวินหลานเจ้าโอหังเกินไปแล้วนะ? คิดว่าตัวเองเป็นพระชายา อ่องจริงๆ หรือไง?เสว่เอ๋อของเราต่างหากที่เป็นพระชายาจริงๆ เจ้าที่ แต่งกับคนพิการอย่างนั้นมาวางมาดอะไรที่นี่?”ฮูหยินโล่พูดแล้วสะบัด หน้าหนี

โล่หวินหลานยิ้มแล้วพูดกับเย่หวินที่ยืนอยู่ข้างหลังว่า:”เย่หวินเอาตัวฮู หยินโล่ไปดูแลให้ดีเดี่ยวนี้ จำเอาไว้อย่าให้มีรอยเด็ดขาด”

เปหวินพยักหน้าแล้วเดินไปสกัดจุดของฮูหยินโล่แล้วจับตัวนางออก ไปเหมือนหยิบลูกไก่