ตอนที่ 4 ผู้หญิงใจกล้า

โล่หวินหลานพยักหน้าแล้วพูดว่า “ข้ารับประกันว่าพรุ่งนี้พอเขาตื่นมาเรื่อง ของหลินอ่องจะไม่เกี่ยวกับเรา

โม่ฉีหมิงถอนหายใจแล้วตะโกนออกไปนอกประตูว่า “ฉินหยิ่น”สวมชุด องครักษ์ของจวนอ๋องคนหนึ่งก็เดินเข้ามา

ฉินทำความเคารพโม่ฉีหมิง โม่ฉีหมิงพูดว่า “ส่งหลินอ่องกลับจวนอ่องที แล้วให้หมอหลวงไปตรวจด้วยจากนั้นก็ไปส่งข่าวที่วังว่าหลินอ่องตอนของตัว เอง

ฉินรู้สึกแปลกใจสายตามองไปที่โม่ฉีมูที่นอนอยู่ที่เตียงเขาสวมชุดเจ้าบ่าว สีแดงแต่ช่วงล่างกลับอาบไปด้วยเลือด

“ทราบ”ฉินหยิ่นเดินเข้ามาเห็นมีดสั้นกับไอ้นั่นของหลินบนเตียงเขาก็ตกใจ เล็กน้อยเขาใช้ผ้าห่อของสองสิ่งนี้เอาไว้จากนั้นก็อุ้มโม่ฉีมู่ออกไป

หลังจากหยิ่นไปแล้วโล่หวินหลานก็บิดขี้เกียจมองไปที่เลือดที่เต็มเตียงนาง ก็ดึงผ้าปูนั้นออก จากนั้นก็มองไปที่โม่ฉีหมิงแล้วพูดว่า “ดีกแล้วท่านไม่นอน หรอ?”

โม่ฉีหมิงมองไปที่นาง สายตาไม่มีความอ่อนโยนเลย “หวังว่าวันนี้จะไม่ใช่วัน

สุดท้ายของเจ้านะ”

โล่หวินหลานยักไหล่แล้วเดินไปหาโม่ฉีหมิงแล้วนั่งยองลงไปแล้วลูบไปที่ขา ของเขา

“เจ้าจะทำอะไร?”โม่ฉีหมิงมองไปที่โล่หวินหลานสายตายิ่งกว่าไฟแผดเผาผู้ หญิงคนนี้แตะไปที่ของเขาหลายต่อหลายครั้ง

โล่หวินหลานตรวจดูขาของโม่ฉีหมิงนางพบว่าเขาถูกตัดเส้นเอ็นขาดหมดน่าจะ เป็นมานานกว่าสิบปีแล้วก็น่าจะเกิดพร้อมกับแผลที่หน้าของเขาด้วย

ใครกันนะถึงได้โหดเหี้ยมขนาดนี้ตัดเส้นแล้วก็เผาเขาจนเป็นแบบนี้? โล่หวินหลานลุกขึ้นมาแล้วมองไปที่โม่ฉีหมิงแล้วถามว่า “ผู้หญิงที่แต่งงานกับ เจ้าพวกนั้นหลังจากถูกหลินอ่องย่ายีแล้วฆ่าตัวตายเองหรือว่าเจ้าเป็นคนฆ่า?

โม่ฉีหมิงเงยหน้าไปมองนางแล้วตอบสั้นๆว่า “มีหมด

โล่หวินหลานเข้าใจความรู้สึกของโม่ฉีหมิงเขาต้องมาเห็นน้องชายตัวเองย่ายี่ ของตัวเองโดยที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้เลยคนพิการที่ต้องแบกลมหายใจไว้เพื่อมี ชีวิตอยู่ต่อไป คนที่ทำได้แบบนี้ไม่ใช่คนอ่อนแอแต่เขามีจิตใจที่เข้มแข็งหรือ อาจจะเป็นเพราะความแค้นที่ทำให้เขาอดทนได้ขนาดนี้

“โม่ฉีหมิงเจ้าลองเชื่อใจข้าได้นะ!”โล่หวินหลานเรียกชื่อเขาตรงๆ ตัวนางมา ถึงที่นี่ครั้งแรกก็เจอเรื่องแบบนี้นางจำเป็นต้องมีพันธมิตรคนที่อยู่ตรงหน้านาง ตอนนี้เป็นคนที่เหมาะสมที่สุดแล้ว

โม่ฉีหมิงตะลึงไปตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อสิบปีก่อนก็ไม่มีใครเรียกชื่อเขาอีกเลย ตั้งแต่เขารอดมาจากประตูนรกทุกคนก็เรียกเขาว่าหมิงอ่องแม้แต่เสด็จพ่อของ เขาก็ไม่เว้น

เห็นไม่ฉีหมิงไม่พูดอะไรโล่หวินหลานก็พูดอีกว่า “ข้าไม่ได้มีเป้าหมายอะไร ในฐานะหมอคนหนึ่งข้าคิดแค่อยากจะรักษาโรครักษาใจและแผลที่ขากับใบหน้า ของเจ้า ข้าช่วยรักษาให้หายได้หากเจ้าเชื่อใจข้า”

“ข้าไม่รู้ว่าเจ้ามีเป้าหมายอะไร อาการของข้าหมอหลายคนก็บอกว่าจน ปัญญา เจ้าคิดว่าเจ้ามีความสามารถขนาดนั้นเลยหรอ? เจ้าจะอยู่รอดเกินพรุ่ง นี้ไหมยังไม่รู้เลยแล้วยังกล้ามาบอกว่าจะรักษาข้าอีกหรือ น่าขำ” โม่ฉีหมิง หัวเราะเยาะเย้ยแล้วพูดอาการของเขาแม้แต่คนที่ได้ชื่อว่าหมอเทวดาอย่างชีว หม้อไปยังไม่มีปัญญาจะรักษาแล้วผู้หญิงคนหนึ่งจะทำได้ได้ยังไง

เมื่อได้ยินโม่ฉีหมิงพูดอย่างมั่นใจโล่หวินหลานก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่เชื่อใจข้า ใช่ไหม ข้าจะทำให้เจ้าเชื่อให้ได้ถึงเวลานั้นอย่ามาอ้อนวอนให้ข้ารักษาก็แล้ว กันเชอะ”โล่หวินหลานหันกลับไปแล้วนอนลงไม่สนใจชายคนนั้นอีก

หลังจากเอนตัวนอนลงไม่นานโล่หวินหลานก็หลับไปแต่ว่าระหว่างที่นอนโล่ห วินหลานก็เหมือนกับได้ยินเสียงอะไรบางอย่างแต่ด้วยความที่หลับลึกแล้วนางก็ เลยไม่อยากจะลืมตาขึ้นมา

โม่ฉีหมิงเรียกตัวองครักษ์ลับของเขาเยเฟิงมาแล้วพาเขาไปที่ห้องนอนของเขา แล้วสั่งให้เขาไปสืบประวัติของโล่หวินหลานให้ละเอียด

คืนนี้โล่หวินหลานหลับสบายมากแต่โม่ฉี่หมิงกลับไม่ได้นอนทั้งคืน

เมื่อฟ้าสางกงกงในวังหลวงก็มาแจ้งพระราชดำรัสว่าฮ่องเต้ทรงมีเรียกตัวโม่ฉีห มิงกับโล่หวินหลานไปเข้าเฝ้าโม่ฉีหมิงรู้ว่าเรื่องของโม่ฉีมู่น่าจะรู้ไปถึงพระกร รณของฮ่องเต้แล้วก็น่าจะรออยู่ที่ท้องพระโรง

โม่ฉีมูแอบเข้าไปที่ห้องหอของเขากับซายาทั้งสองคนจะไม่รู้เรื่องได้ยังไง? แสดงว่าคิดเอาไว้แล้วว่าจะแก้แค้นให้กับหลินอ่องยังไงหากโล่หวินหลานทำให้ แผนของเขาพังเขาจะฆ่าโล่หวินหลานทิ้งจริงๆแล้วนางก็เป็นคนที่ต้องตายอยู่ แล้ว

“เย่หวิน” ไม่ฉีหมิงตะโกนเรียกเห็นหญิงชุดดำคนหนึ่งกระโดดออกมา

“นายท่าน”เย่หวินคุกเข่าลง

โม่ฉีหมิงมองไปที่นางแล้วพูดว่า “ตั้งแต่นี้ต่อไปเจ้าจะต้องรับใช้พระชายา ข้าต้องการให้เจ้าจับตาแล้วก็คุ้มครองพระชายาให้ดีมีความเคลื่อนไหวอะไรให้ รายงานข้าตลอด”

เย่หวินพยักหน้าแล้วพูดว่า “ทราบแล้วพ่ะยะค่ะ” จากนั้นนางก็หายเข้าห้อง ไป

เมื่อฟ้าเริ่มสว่างโล่หวินหลานตกใจตื่นเพราะเสียงดัง โม่ฉีหมิงไม่อยู่ในห้อง แล้วโล่หวินหลานไม่รู้ว่าเขาออกไปตอนไหน

ประตูห้องเปิดออกสาวใช้ของจวนอ่องคนหนึ่งเดินเข้ามา โล่หวินหลานมองไป ที่หน้าเห็นนางหน้าตาดีแต่ใบหน้าไม่มีสีหน้าใดๆเลย

“ข้าน้อยเปหวินรับคำสั่งท่านอ๋องให้มาดูแลรับใช้พระชายา พระชายาล้าง หน้าล้างตาก่อนเถอะ อีกเดี๋ยวต้องเข้าวังไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้” เย่หวินวางเสื้อผ้าลง จากนั้นก็เห็นสาวใช้อีกสองคนเดินเข้ามาคำนับโล่หวินหลานแล้วก็ดูแลโล่หวิน หลานแต่งตัว

โล่หวินหลานนั่งมองตัวเองอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งใบหน้านี้ไม่เลวเลยถอว่างาม ใช้ได้ พี่สาวทั้งสองของนางอาจจะอิจฉาใบหน้าของนางก็ได้กลัวว่าหมิงอ่องจะ โปรดปรานทำให้อยู่เหนือพวกนางดังนั้นถึงได้ซู่นางแล้วให้นางฆ่าตัวตายไป

เจ้าของร่างเดิมคงเป็นคนอ่อนแอมากถึงได้ถูกข่มขู่ได้

แต่ว่านางกับโล่หวินหลานไม่เหมือนกัน นางซอบที่จะเสี่ยงก็เหมือนที่จะต้อง ไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก นางยิ้มอย่างสนุกสนาน สายตาเป็น ประกาย