ตอนที่ 33 ถูกพิษ

โม่ฉีซิวสติหลุดทำให้โล่หวินหลานหลุดหัวเราะเบาๆ แต่ก็ ไม่ได้พูดอะไร นางยังคงจัดการเครื่องมือฉีดยากับยาชิงเหม ยของนางต่อไป

“นี่มันอะไร? เจ้าคงไม่คิดจะเอามันมารักษาให้ข้าหรอก ใช่ไหม?” โมซิวเห็นหลอดเข็มปลายแหลมที่ด้านในมียา น้ำสีอ่อนๆ ก็เกิดความสงสัย ไม่รู้ว่าโล่หวินหลานกำลังคิดจะ

ทำอะไร

โล่หวินหลานเหลือบไปมองโม่ฉีซิว แล้วพูดว่า “นี่คือยา ที่จะช่วยรักษาเจ้า เครื่องมือฉีดยากับยาชิงเหมย มีพวกมัน สองอย่าง โรคของเจ้าก็จะหาย”

“เครื่องฉีดยา? ยางเหมย? มันคืออะไรกัน? ข้าเตือน เจ้าไว้ก่อนนะ ห้ามใช้ยามั่วซัวกับข้าเด็ดขาด” โม่ฉ่ซิวเตือน นางด้วยน้าเสียงดุดัน

เขาไม่เชื่อว่ายาน้ำสีอ่อนหลอดเล็กๆนี่จะสามารถรักษา อาการของเขาได้ หากไม่ได้เห็นว่าโล่หวินหลานสีหน้า มั่นใจขนาดนี้ เขาจะกวาดของพวกนี้ทิ้งไปทันที

โล่หวินหลานจนใจ พูดกับเขาด้วยความหงุดหงิดว่า “จะ รักษาไหม ถ้าไม่ก็ไม่เป็นไร ยาที่ข้าปรุงขึ้นยังไม่มีใครสงสัย มันมาก่อน ท่านยังคิดอยากจะหายไหม?”

โม่ฉ่ซิวขึ้นหลังเสือแล้วลงยาก เขาไม่วางใจของที่เขาไม่เคยเห็น แล้วก็กล่าวใส่หนหลานะหันหลังแล้วเดินออก ไป ใบหน้าที่ขีดเขียวของเขาเหมือนจะแดงขึ้นมาเล็กน้อย

ขณะที่สหวินหลานใช้เข็มดูดยาเข้าหลอด ท่าทางที่ จริงจังของนางทําให้เขาอุ่นใจไม่น้อย

ถ้าอย่างนั้นข้าจะลองเชื่อใจเจ้าดูสักครั้ง ไม่ฉีซิวถอน หายใจ

เมื่อเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้ว โล่หวินหลานก็เรียกสาวใช้ ให้เอาผ้าแห้งกับน้ำร้อนมากระถางหนึ่ง สาวใช้คนนั้นก็ก้ม หน้า ตั้งใจเตรียมของอย่างคล่อง นางเงยหน้ามองสาวใช้ คนนั้น ให้นางบิดผ้าให้แห้งแล้วออกไป

“เอาล่ะ รัชทายาท ตอนนี้เราจะมาเริ่มการรักษากัน แต่ ว่ามันจะเจ็บนิดหน่อย ท่านก็ทนเอาหน่อยล่ะกัน โล่หวิน หลานหยิบเข็มขึ้นมา แล้วเดินเข้าไปใกล้โม่ฉีซิว เอาจริงๆ นางเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน

โม่ฉีซิวพยักหน้า เขาไม่รู้ว่าเข็มนี่มันใช้ยังไง เขาเองก็ไม่ ได้ถาม เขานอนลงแล้วยื่นมือออกมาวางไว้ที่หมอนเล็ก เขา คิดว่าโล่หวินหลานจะตรวจชีพจรให้เขา

โล่หวินหลานเห็นท่าทางของเขา ก็พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆว่า “รัชทายาท รบกวนท่านถอดกางเกงออกด้วย ข้าจะฉีดยา เข้าผ่านทางกันของท่าน

อะไรนะ? ไม่ฉีซิวจ้องไปที่โล่หวินหลานด้วยความตะลึงให้เขาถอดกางเกงหรอ? แล้วก็ฉีดยานันเข้าไปในตัวเขา อีก? ชายหญิงไม่ควรใกล้ชิดกันนางไม่รู้เลยหรอ?

อีกทั้งคำพูดเหลวไหลแบบนี้กลับออกมาจากปากของโล่ห วินหลาน เขาไม่เคยได้ยินว่ามีใครรักษาอาการกันแบบนี้มา ก่อน

เขาเป็นถึงรัชทายาทองค์ปัจจุบัน หากใช้วิธีแบบนี้รักษาไป แล้ว เกิดตายขึ้นมาจะทำยังไง? แผ่นดินนี้ก็จะต้องตกไปอยู่ ในมือของคนอื่นน่ะสิ?

ในหัวของเขาตอนนี้คิดว่า เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นโม่ฉีหมิง ต้องเป็นคนวางแผนไว้แน่นอน เขาคงวางแผนให้คนสวยๆ อย่างโล่หวินหลานมารักษาอาการให้เขา ในความเป็นจริง คือแอบมาลอบสังหารเขา จากนั้นไม่ฉีหมิงก็สามารถค่อยๆ ยึดอำนาจ ให้แต่งตั้งเขาเป็นรัชทายาท

“ไม่ได้ พระชายางหมิงอ๋อง เจ้าบอกข้ามาสิว่าวิธีการ รักษานี่มันยังไงกัน ทำไมจะต้องฉีดยานั่นเข้าไปในร่างกาย ผ่านทางกันด้วย?” โม่ชิวกัดฟันจ้องไปที่โล่หวินหลาน เขาเน้นหนักไปที่ก้น เหมือนต้องการให้นางอธิบายอย่าง ละเอียด

เห็นท่าทางของเขาดูตื่นตระหนก แต่โล่หวินหลานสีหน้า ยังคงเดิม นางรู้ว่าคนโบราณไม่รู้จักของพวกนี้ไม่แปลกที่จะ สงสัย ก็เลยพูดว่า “หากท่านไม่อยากฉีดผ่านทางกันก็ฉีดที่ แขนก็ได้ แต่ว่าฉีดที่ก้นมันจะเจ็บน้อยกว่าก็เท่านั้น”
โม่ฉ่ซิวจ้องไปที่เข็มฉีดยาในมือของนาง เข็มแหลมๆนั้นก็ อาจจะทำอะไรเขาไม่ได้ แต่ว่าเขาจะรู้ได้ยังไงว่ายาน้ำนั่น จะไม่ใช่ยาพิษ?

“เจ้า แน่ใจหรอว่ายาน้ำนั่นรักษาข้าได้?” โม่ฉีซิว ถามซ้ำอีกรอบ เขาสงสัยมาก

“ใช่ ข้ามั่นใจ ข้าจะอยู่ที่จวนรัชทายาทนี่จนกว่าท่านจะ อาการดีขึ้นแล้วค่อยกลับไป หากระหว่างนั้นเกิดอะไรขึ้นกับ ท่าน ข้าจะตรวจสอบจนถึงที่สุด” โล่หวินหลานเหลืออด แล้ว

หากโม่ฉีซิวยังจะสงสัยอีกแค่ครั้งเดียว นางอาจจะกลับ ออกไปทันที

โม่ฉีซิวคิดๆดูแล้ว พวกเขามาที่จวนของเขานั้นทุกคนต่าง รู้กันทั่ว หากว่าพวกเขากลับไปแล้วเกิดอะไรขึ้นกับเขา พวก เขาก็หนีไม่พ้นอยู่ดี

อย่าว่าแต่เย่ฟังเสว่จะไม่ปล่อยพวกเขาไป แม้แต่โม่ฉีสิงก็ อาจจะเป็นคนแรกที่จับตัวพวกเขาเอาไว้ ถึงเวลานั้นไม่เพียง พวกเขาจะต้องเข้าคุก อาจจะถูกตราหน้าว่าเป็นคนเข่นฆ่าพี่ น้อง ถูกคนทั่วแผ่นดินด่าทอ

เขาเงยหน้ามามองโล่หวินหลาน เขาถูกแขนเสื้อด้วยตัว เอง แขนขาวๆของเขาโผล่ออกมา

ลงมือได้แล้ว” โม่ชิวหลับตาไม่มองเข็มฉีดยาในมือของโล่หวินหลาน ท่าทางแน่วแน่

โล่หวินหลานหยิบผ้าที่สาวใช้บิดทิ้งไว้ขึ้นมา แล้วยัดไปที่ ปากของโม่ฉีซิว แล้วพูดว่า “อีกเดี๋ยวถ้าเจ็บก็กัดมันเอาไว้

พูดจบ ก็คลำหาเส้นเลือดบนแขนของโม่ฉีซิว จากนั้นก็ แทงเข็มเข้าไป ยาชิงเหมยค่อยๆเข้าไปในร่างกายของเขา

ส่วนโม่ฉีซิวก็รู้สึกเจ็บ เขากัดผ้าไว้แน่น

ใกล้จะเที่ยงแล้ว โม่ฉีหมิงเลื่อนรถเข็นมานั่งตากแดดอยู่ ที่หน้าประตู แสงสีทองสาดมาที่เขา เขาจ้องไปที่ต้นไม้ต้น หนึ่งที่อยู่ในเรือน ภายในใจร้อนรนมาก

นานขนาดนี้แล้ว ภายในห้องยังไม่มีความเคลื่อนไหวอะไร

อีก เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น โล่หวินหลานจะทำสำเร็จไหม

“ท่านอ๋อง อย่าอยู่ข้างนอกอีกเลย แดดแรงเดี๋ยวจะเป็นลม แดดเอานะขอรับ” ฉินหมิ่นมองเขาอยู่นาน สุดท้ายทนไม่ ไหวก็เลยมาเตือน

หลังจากได้ยินเสียงของฉินหยิ่นแล้ว เขาขมวดคิ้ว แล้ว ค่อยๆ เลื่อนรถเข็นเข้าห้องไป

นั่งนิ่งได้ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของโล่หวินหลาน

“รัชทายาท?” สีหน้าของโล่หวินหลานเปลี่ยนสี ใบหน้า

ของนางดูตื่นตระหนกกดไปที่หน้าอกของโม่ ซิว
เมื่อกี้ตอนที่นางดึงเข็มกลับมา สีหน้าของโม่ฉีซิวดีขึ้นเล็ก น้อย แต่ไม่นานนัก ก็กลายเป็นแบบนี้

เขากระอักเลือดดำออกมาเรื่อยๆ เดิมทีหน้าของเขาก็ซีด อยู่แล้วแต่ในตอนนี้มันไม่มีเลือดฝาดเหลือเลย ใบหน้าของ เขามันคล้ำ แขนของเขามีรอยเข็มเล็กๆอยู่ ซึ่งมีรอยเลือด เล็กน้อย

ทุกคนวิ่งเข้ามาดูเห็นภาพทุกอย่าง โม่ฉีหมิงหน้านิ่ง เขา ไม่เชื่อว่าโม่ฉีซิวจะกลายเป็นแบบนี้ เพราะการรักษาของโล่ หวินหลาน

เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา แล้วเอาไปห้ามเลือดที่แขน ซ้ายของโม่ฉีซิว ไม่นานนัก เลือดก็หยุดไหล

“รัชทายาทเป็นอะไรไป?” ไม่เสียงแรงที่เป็นหมิงอ๋องที่ มีชื่อเสียงในยุทธภพ เห็นโม่ฉีซิวกระอักเลือดสีดำแล้วยัง หน้าไม่เปลี่ยนสีเลย

หลายปีก่อนมีคดีสังหารที่แปลกประหลาดเกิดขึ้นคดีหนึ่ง เจ้าหน้าที่หลายร้อยอำเภอถูกสังหารตายไปหมด กลุ่มคน พวกนั้นทําการอุกอาจมาก ราชสำนักส่งองครักษ์เสือแพรไป มากมายแต่ก็จับพวกเขาไม่ได้เลย สุดท้ายคนกลุ่มหนึ่งจู่ๆ ก็บกเข้าไปเพื่อสังหารหมิงอ๋อง แต่คิดไม่ถึงเลยว่าในคืนนั้น คนกลุ่มนั้นกลับถูกสังหารทิ้งทั้งหมด

หัวหน้าของพวกเขาก็ถูกจับเข้าคุก แต่ไม่นานนักก็ฆ่าตัว

ตายในคุกไป บนกำแพงใช้เลือดเขียนคำว่า “หมิง” ทิ้งไว้ทุกคนต่างเข้าใจว่าหมิงอ๋องเป็นคนทำ แต่ว่าหมิงฮ่องกลับ ปฏิเสธ เพราะตอนนั้นเขาเพิ่งจะอายุสิบสาม

เขาแค่รู้สึกสงสัย ยาที่โล่หวินหลานปรุงขึ้นไม่มีปัญหา แน่นอน สภาพของโม่ฉีซิวที่เป็นในตอนนี้ จะต้องมีคนแอบ ทําอะไรแน่ๆ

โล่หวินหลานมองไปที่รัชทายาท แล้วรีบตรวจชีพจรของ เขา เหมือนเขาจะหยุดหายใจไปแล้ว สีหน้าของนางเปลี่ยน แล้วเปลี่ยนอีก ขมวดคิ้วกันจนจะเป็นก้อน มีคนกล้าวางยาโม่ ฉีซิวต่อหน้านาง แต่นางกลับไม่รู้เรื่องเลย

“รัชทายาทถูกวางยา แต่ว่าไม่รู้ว่าใครร้ายกาจขนาดที่ วางยารัชทายาทตอนที่ข้ารักษาเขาได้ แล้วข้าไม่รู้เรื่องเลย” โล่หวินหลานพูดเสียงเบาๆ สีหน้ารู้สึกกังวล

นางไม่ได้บอกว่าอาการของรัชทายาทแย่มากแล้ว จริงๆ แล้วยาชิงเหมยฉีดเข้าไป เขามีอาการดีขึ้นชัดเจน นางก็แค่ ฉีดต่ออีกไม่กี่เข็มเขาก็จะหาย

แต่ว่าร่างกายของรัชทายาทมียาอะไรไม่รู้เต็มไปหมด อีก ทั้งถูกพิษเข้าไปอีก ร่างกายทนไม่ไหวอย่างแน่นอน

สีหน้าของโม่ หมิงนิ่ง สายตามองไปที่ใบหน้าของโม่ฉี ซิว เห็นเขาจะตายก็ไม่ตายจะรอดก็ไม่ใช่ จริงๆ เขาก็ไม่ได้ สนใจอะไรมาก แต่เพราะว่าเขาถูกพิษ มันเชื่อมโยงมาถึงโล่ หวินหลาน ซึ่งเขาปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้
ทุกคนต่างเข้าใจว่าหมิงอ๋องเป็นคนทำ แต่ว่าหมิงฮ่องกลับ ปฏิเสธ เพราะตอนนั้นเขาเพิ่งจะอายุสิบสาม

เขาแค่รู้สึกสงสัย ยาที่โล่หวินหลานปรุงขึ้นไม่มีปัญหา แน่นอน สภาพของโม่ฉีซิวที่เป็นในตอนนี้ จะต้องมีคนแอบ ทําอะไรแน่ๆ

โล่หวินหลานมองไปที่รัชทายาท แล้วรีบตรวจชีพจรของ เขา เหมือนเขาจะหยุดหายใจไปแล้ว สีหน้าของนางเปลี่ยน แล้วเปลี่ยนอีก ขมวดคิ้วกันจนจะเป็นก้อน มีคนกล้าวางยาโม่ ฉีซิวต่อหน้านาง แต่นางกลับไม่รู้เรื่องเลย

“รัชทายาทถูกวางยา แต่ว่าไม่รู้ว่าใครร้ายกาจขนาดที่ วางยารัชทายาทตอนที่ข้ารักษาเขาได้ แล้วข้าไม่รู้เรื่องเลย” โล่หวินหลานพูดเสียงเบาๆ สีหน้ารู้สึกกังวล

นางไม่ได้บอกว่าอาการของรัชทายาทแย่มากแล้ว จริงๆ แล้วยาชิงเหมยฉีดเข้าไป เขามีอาการดีขึ้นชัดเจน นางก็แค่ ฉีดต่ออีกไม่กี่เข็มเขาก็จะหาย

แต่ว่าร่างกายของรัชทายาทมียาอะไรไม่รู้เต็มไปหมด อีก ทั้งถูกพิษเข้าไปอีก ร่างกายทนไม่ไหวอย่างแน่นอน

สีหน้าของโม่ หมิงนิ่ง สายตามองไปที่ใบหน้าของโม่ฉี ซิว เห็นเขาจะตายก็ไม่ตายจะรอดก็ไม่ใช่ จริงๆ เขาก็ไม่ได้ สนใจอะไรมาก แต่เพราะว่าเขาถูกพิษ มันเชื่อมโยงมาถึงโล่ หวินหลาน ซึ่งเขาปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้เป็นแบบนี้ แต่ปัญหาก็อยู่ตรงนี้นี่แหละ พวกเขาไม่รู้ว่าโม่ฉี ซิวถูกพิษประเภทมีเหินหรืออู๋เหินกันแน่

ทั้งสองมองหน้ากัน ตอนนี้ต้องรู้ให้ได้ก่อนว่าโม่ฉีซิวถูก พิษชนิดไหนกันแน่ ถึงจะได้ถอนพิษถูก

โล่หวินหลานสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเริ่มตรวจหารอยแผล ตามร่างกายของโม่ฉีซิว นอกจากรอยเข็มที่แขนซ้ายของ เขาแล้ว ที่อื่นก็ไม่มีร่องรอยอะไรอีกเลย

“ก่อนหน้านี้ รัชทายาทยังปกติอยู่ ไม่ได้ถูกพิษ หลังจาก ข้าฉีดยาให้เขาเสร็จได้ไม่นาน เขาก็กระอักเลือดออกมา โล่หวินหลานลูบคาง แล้วเดินไปเดินมาในห้อง ก้มหน้า วิเคราะห์

โม่ฉีหมิงพูดต่อจากนางว่า “ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่าน อกจากเจ้าที่ทำการรักษาอยู่ในนี้ กับเราที่รออยู่นอกห้อง ก็มี เพียงสาวใช้ที่ยกน้ำร้อนเข้ามา ……..

พอพูดถึงตรงนี้ โม่ฉีหมิงก็ไม่ได้พูดต่อ ทั้งสองมองหน้า กัน แล้วหันไปมองที่กะละมังน้ำร้อน ภายในมีผ้าสีขาวผีน หนึ่ง ที่โล่หวินหลานกลัวว่าโม่ฉีซิวจะเจ็บ ก็เลยให้เขากัด เอาไว้

น้ำกับผ้าผืนนี้มีปัญหาแน่นอน