ตอนที่ 17 กลอุบาย

สิ่งที่โม่ฉีหมิงคิดเหมือนกับที่โล่หวินหลานคิดตอนนี้เห็นรัชทายาท ป่วยหนักหมอหลวงวินิจฉัยว่าเขาน่าจะอยู่ไม่ถึงอายุยี่สิบสี่ปีแล้ว ตอน นี้รัชทายาทก็อายุยี่สิบสี่ปีแล้ว

หากรัชทายาทจู่ๆหายป่วยขึ้นมาคนที่ร้อนใจก็จะเป็นพระสนมเอกต วนเฟยกับเวินอ่องถ้าเป็นอย่างนั้นเขาก็จะมีเวลาวางแผน

เห็นโม่ฉีหมิงไม่พูดไม่จาโล่หวินหลานคิดว่าโม่ฉีหมิงจะไม่เชื่อเขารู้สึก เหมือนไม่ค่อยพอใจแล้วถามเขาว่า:”ทำไมเจ้าไม่มั่นใจในตัวข้าเลย หรอ? เจ้าไม่มั่นใจวิชาแพทย์ของข้าเลยใช่ไหม?”

“ไม่ใช่อย่างนั้น”โม่ฉีหมิงก้มหน้า เรื่องนี้หากสำเร็จแล้วมันจะมี ประโยชน์หรือโทษเขาจำเป็นต้องทบทวนให้ดี

โล่หวินหลานถามว่า:”เจ้ากังวลว่าหลังจากรักษารัชทายาทไปแล้วพวก เขาจะคิดเล่นงานเราก่อนใช่ไหม?”

โม่ฉีหมิงมองโล่หวินหลานแล้วถอนหายใจแล้วพูดว่า “เจ้าฉลาดมาก”

ซิ่งอำนาจกันสามฝ่ายจะต้องตัดคนอ่อนแอออกไปเวินอ่องมีพระสนม เอกตวนเฟยหนุนหลังรัชทายาทมีฮ่องเฮาหนุนหลังแต่ว่าหมิงอ๋องไม่มี ใครเลย

“เจ้าไม่ต้องกังวลข้าไม่มีทางให้รัชทายาทกับเวินอ่องมีโอกาสร่วมมือ กันข้าบอกว่าจะรักษารัชทายาทแต่ไม่ได้บอกนี่นาว่าจะไม่ทิ้งทางเลือก เอาไว้ให้เราด้วย”โล่หวินหลานยิ้มนางคิดไม่ถึงเลยว่าพอนางมาที่นี่นาง จะกลายมาเป็นคนเจ้าแผนการขนาดนี้

โมฉีหมิงมองนางครูใหญ่จากนั้นก็พูดว่า “การชิงอำนาจพวกนี้จริงๆ เจ้าไม่จำเป็นต้องเข้ามาเอี่ยวด้วยก็ได้เรื่องในราชวงศ์มันคาดเดาได้ยาก หากไม่ระวังก็จะเป็นผลร้าย ข้าไม่อยากเห็นเจ้ากลายมาเป็นเครื่องมือ ชิงอ้ำนาจของเราพี่น้อง”

โล่หวินหลานฟังแล้วก็ขมวดคิ้วแล้วตอบว่า “ไม่ใช่ว่าข้าอยากจะเข้าไป ยุ่งแต่ที่ข้าลงมือตัดไอ้นั่นไปมันทำให้เดือดร้อน เวินอ๋องรู้แล้วว่าข้าเป็น คนทำ เขาเจ้าเล่ห์มากไม่มีทางปล่อยข้าไปแน่ๆ ยังมีฮ่องเฮากับพระ สนมเอกตวนเฟยอีกวันนั้นข้าเปิดเผยเรื่องของหลินอ๋องพวกนางเกลียด ข้าเข้ากระดูกดำก็เหมือนที่เจ้าว่าพวกนางไม่มีทางปล่อยข้าไปแน่นอน”

จริงๆโม่ฉีหมิงมีวิธีให้นางปลอดภัยเพียงแค่ใบหย่าใบเดียวแล้วส่งนาง ไปให้ไกลมากที่สุดนางจะสามารถมีชีวิตที่ดีได้แล้วก็จะไม่มีอันตราย ใดๆ

“ถ้าเจ้ายินดีข้าให้…..”โม่ฉีหมิงไม่เคยลังเลขนาดนี้มาก่อนเขาไม่ อยากให้นางมีอันตรายแต่ก็ไม่อยากให้นางไป

โล่หวินหลานเห็นโม่ฉีหมิงไม่พูดไม่จาในใจก็นึกขึ้นมาได้”เจ้าอยากจะ บอกว่าเจ้าเขียนใบหย่าให้ข้าไปท่องยุทธภพได้ใช่ไหม? ทำไมโม่ฉีห มิงตอนนี้เจ้าเปลี่ยนใจแล้วหรอ?”

รู้ว่าเขาจะพูดอะไรโล่หวินหลานชิงพูดก่อน เซอะ นางเป็นคนที่กลัว อันตรายหรือไงกัน?

โม่ฉีหมิงหน้าเสียมากภายใต้หน้ากาก ผู้หญิงคนนี้ฉลาดมากเขาคิด อะไรนางเดาถูกทุกครั้ง”อย่าฝันไปเลย ข้าไม่มีทางหย่ากับเจ้า ชาติ นี้ทั้งชาติเจ้าจะเป็นผู้หญิงของข้าเจ้าอย่าคิดหนีไปไหน”

โล่หวินหลานยิ้มพูดกับคนที่ปากกับใจไม่ตรงกันนี่มันสนุกจริง” ในเมื่อ เป็นแบบนี้แล้วเรื่องนี้ก็ถือว่าตกลงตามนี้ดีกมากแล้วท่านอ่องเชิญกลับ เรือนได้แล้ว”โล่หวินหลานลุกขึ้นบิดขี้เกียจจากนั้นก็ขึ้นเตียงไป

โม่ฉีหมิงหน้านิ่งไปแล้วหมุนรถเข็นไปแล้วพูดว่า :”เว้นที่ให้ข้าด้วยต่อ ไปข้าจะนอนที่นี่” โล่หวินหลานลุกขึ้นมานั่งแล้วมองไปที่โม่ฉีหมิงที่กำลังพยุงตัวเองขึ้น มาบนเตียงจากนั้นก็นอนลงโดยไม่สนใจโล่หวินหลานเลย

โล่หวินหลานมองเขาอยู่นานปนอะไรเล็กน้อยแล้วก็นอนลงข้างเขา จากนั้นนางก็ได้ยินเสียงกรนดังมาโล่หวินนหลานแอบมองไปที่เขาภาย ใต้หน้ากากมันมีริมฝีปากที่ดูเช็กซี่หากใบหน้าของเขาไม่มีรอยแผลไฟ ไหม้เขาก็น่าจะเป็นผู้ชายที่หน้าตาหล่อเหลาเอาการเลย

สิบปีก่อนเกิดอะไรขึ้นกับเขานะ? แล้วสิบปีมานี่เขาใช้ชีวิตผ่านมาได้ ยังไง? โล่หวินหลานนอนตะแคงมองไปที่เขาที่กำลังหลับอยู่ความลับ บนตัวเขาวันหนึ่งนางจะต้องรู้ให้ได้

โล่หวินหลานหลับตาลงใช้เวลาไม่นานก็หลับไปหลังจากที่โล่หวิน หลานหลับไปแล้วโม่ฉีหมิงก็ลืมตาขึ้นมาเขาถอดหน้ากากออกแล้วปิด หน้าทางด้านซ้ายดวงตาของเขามันเป็นประกาย

เขาหันหน้าไปมองโล่หวินหลานที่อยู่ข้างๆ นางสวยมาก คนฉลาด อย่างนางจะชอบคนอัปลักษณ์อย่างเขาหรอ? นางจะชอบเขาไหม?

โม่ฉีหมิงสวมหน้ากากแล้วปิดตาลงแต่ก็นอนไม่หลับในตาของเขามัน มีแต่ภาพความโหดร้ายมันมีแต่ภาพไฟไหมกับเสียงร่ำไห้ของแม่ของ เขาวนไปเรื่อยๆ

วันต่อมาโม่ฉีหมิงตื่นตั้งแต่เข้าแล้วออกไป วันนี้เป็นวันครบรอบวัน ตายของแม่ของเขา วันนี้ของทุกปีเขาจะต้องไปอยู่เฝ้าหลุมศพแม่ของ เขาเป็นเวลาหนึ่งวันหนึ่งคืนที่หลุมศพนอกเมือง

ฉินหยิ่นเตรียมสัมภาระมองไปที่คนที่จะเดินทางไปด้วยแล้วถาม ว่า:”ท่านอ่องไม่พาพระชายาไปกับท่านด้วยหรอ?”ฉินหยิ่นสังเกตมา หลายวันแล้วเขารู้สึกว่าท่านอ่องรู้สึกกับพระชายาไม่เหมือนคนอื่น

เมื่อคืนโม่ฉีหมิงก็คิดจะให้โล่หวินหลานไปกับเขาด้วย แต่ว่าเขาไม่ อยากให้โล่หวินหลานเห็นเขาอ่อนแอเมื่อถึงวันครบรอบของทุกปีเขาจะ รู้สึกว่าเขานั้นไม่เอาไหนไม่สามารถแก้แค้นให้แม่ของตัวเองได้