ตอนที่ 7 เขาเป็นเศรษฐี

ภายในหัวใจของนาเดียเกิดความสับสนและเคลือบแคลงใจ เป็นอย่างที่เธอคิดไว้จริงๆ เธอพบว่าชายคนนั้นดูถูกและมองเธอ ด้วยความรังเกียจเหยียดหยามเป็นนัย

เขาพูดว่า “ที่นี่ไม่ขาดคนรับใช้ จะมีคนรับใช้ดูแลการอาบน้ำ ของเขา และคุณก็ไม่ต้องไปยุ่งวุ่นวายที่นั่น” ความหมายโดยนัย ก็คือจะบอกว่าเธออยากได้หน้าขนาดนั้นหรอ ?

นาเดียไม่อยากอธิบายอะไร จึงได้แค่พยักหน้ารับ “ค่ะ”

ถิรเจตพูดขึ้นอีกว่า “เธอแค่ต้องเล่นกับเขาเวลาที่เขารู้สึกเบื่อ

“ง่ายขนาดนั้นเลยหรอ ?” ซื้อเธอมาด้วยเงินตั้งมากมายเพียง เพื่อแค่เล่นกับเขาเนี่ยนะ มันง่ายไปไหม ?

ในไม่ช้า คำพูดของถรเจตก็ทำลายความฝันของเธอล่มสลาย

ลง

ชายคนนั้นตะคอกขึ้นมาด้วยความเย็นชาและแฝงไปด้วยการ เสียดสี “เธอคิดว่าการเล่นกับเขามันง่ายมากหรอ ฟังฉันนะ ถ้า ฉันรู้ว่าเขาได้รับความเดือดร้อนจากเธอแม้แต่น้อย เธอได้เห็นดี

จ้าาา พ่อคนเก่ง พ่อคนรวย พ่อเศรษฐี คุณใหญ่ที่สุดเลย ! นาเดียพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำอีกแล้วพูดว่า “ได้ๆๆ ฉันจะทำตามสัญญาคุณวางใจได้เลยนะ”

ความไม่ไว้วางใจจากแววตาของเขาหายไปอย่างสิ้นเชิง จาก

นั้นไม่นานภูดิศก็ขึ้นมาพร้อมกับคนใช้จำนวนหนึ่ง ทางด้านนา เดียก็ถูกคนใช้พาไปที่ห้องของเธอ แม้ว่าเป็นห้องที่ไม่ใหญ่มากเท่าไร แต่ก็มีการประดับตกแต่ง

อย่างประณีต ผ้าม่านลายดอกไม้ โต๊ะและเก้าอี้ เฟอร์นิเจอร์ ตู้

เสื้อผ้า มีครบทุกอย่าง

นี่มันคือห้องนอนผู้หญิงในซีรี่ย์ชัด ๆ !

ย้อนกลับไป นาเดียไม่คิดว่าถรเจตจะมีห้องส่วนตัวให้กับเธอ เธอคิดว่าจะให้เธอนอนกับพี่ชายที่ไม่สมประกอบของเขา ดังนั้น เขาก็ยังพอมีความเป็นคนอยู่บ้าง

“คุณหญิงใหญ่พอใจกับห้องนี้หรือเปล่าคะ ? ถ้าคุณหญิงใหญ่ ต้องการอะไรเพิ่มโปรดบอกดิฉันนะคะ ดิฉันจะรีบจัดหามาให้ อย่างเร็วที่สุด โดยผ่านการอนุญาตจากคุณชายทั้งสอง

นาเดียอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าภูดิศคนนี้เกี่ยวข้องอะไรกับถิรเจต ทั้งความสัมพันธ์ทางเรื่องธุรกิจและเรื่องส่วนตัว จะต้องได้เงิน เดือนสูงมากแน่ๆ

“คุณหญิงใหญ่ครับ………. ภูดิศเรียก

“อุ๊ย?” นาเดียมองย้อนกลับไปอย่างเขินอาย

ภูดิศยิ้มและถามว่า “พอดีว่าผมจะไปทำธุระข้างนอกสักหน่อย ครับ คุณหญิงใหญ่ยังมีของต้องเอามาใช่ไหมครับ ผมเคยได้ขออนุญาตคุณชายรองแล้ว และตอนนี้ผมจะพาคุณหญิงใหญ่ไปเก็บ มา”

เธอเป็นเพียงลูกสาวบุญธรรมของตระกูลศุภเศรษฐ์ ซึ่งเธอถูก พรากออกมาจากสถานที่เลี้ยงเด็กกำพร้าในอายุเพียง 10 ปี ใน วันนี้เธอยังคงไม่เข้าใจเหตุผลที่ครอบครัวรับเธอมาเลี้ยง เพราะ จริงๆ แล้วตระกูลศุภเศรษฐีมี สุธมา ลูกสาวแท้ๆ อยู่แล้ว และยัง ลูกชายผู้ดูแลบ้านคือ วิชชากร แค่นี้ก็พอเดาออกว่าการใช้ชีวิต ในตระกูลศุภเศรษฐ์ของเธอไม่สู้ดีนัก

ตอนเธออายุ 15 ปีเธอถูกพ่อบุญธรรม นันทภพ และแม่ บุญธรรม ศีดา ไล่จากคฤหาสน์ตระกูลศุภเศรษฐ์ เพราะถูกพี่ชาย ข่มขืน แต่ได้เพื่อนซี้ ญาณินท์ ช่วยเหลือไว้ นาเดียจึงได้เช่าบ้าน อยู่และทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยจนสามารถเรียนจนจบ

ระหว่างนั้นความโกรธแค้นของพ่อบุญธรรมก็หายไปและ ต้องการนำเธอกลับมา แต่เธอก็ปฏิเสธไปอย่างอ้อมๆ บางทีมัน อาจจะเป็นความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของพ่อเลี้ยง นันทภพ ที่ยังต้อง รับผิดชอบลูกบุญธรรมคนนี้อยู่บ้าง

แต่เดิมนั้นนาเดียยังมีความกตัญญูอยู่บ้างแต่หลังจากที่เกิด เหตุการณ์นี้ขึ้น เธอรู้สึกสิ้นหวังกับครอบครัว ด้วยเหตุนี้ทำให้เธอ เข้าใจความเป็นจริงว่าเมื่อพิงภูเขา ภูเขาก็จะถล่ม เมื่อพิงคน คน ก็จะเปลี่ยนแปลง ดังนั้นเราต้องพึ่งพาตนเอง

การย้ายทุกอย่างมาที่นี่มันไม่ได้หมายความว่าเธอจะอยู่ที่โดย ปราศจากลมหายใจนี่ตลอดไปหรอ ? แม้ว่าพื้นที่ที่เธอเหยียบอยู่จะเป็นห้องของเธอแต่มันก็ยังอยู่ภายใต้อำนาจของคุณชายตระ กูลสวันนีย์ทั้งสองคน และถ้าวันหนึ่งเขาเกิดบ้าขึ้นมาพาเธอไปทิ้ง นอกบ้านเธอจะไม่ต้องอยู่บนถนนหรอ ?