ตอนที่ 19 ชุดเดรสสําหรับอาหารมื้อเย็น

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของภูรีและเตือนสติเธอว่า “นี่เป็น โอกาสที่สําคัญมากเลยนะ เธอต้องไขว่คว้ามันไว้ให้ดี ฉันเห็นว่า เธอมีคุณสมบัติมากกว่าคนอื่นๆ ในบรรดาลูกน้องของฉัน ฉันก็ เลยเลือกเธอ”

นาเดียพยักหน้าอย่างมั่นใจ “ค่ะ !”

ในตอนนี้ถรเจต พี่ชายโง่เง่าของเขา ตระกูลสวันนีย์ และสิ่ง แย่ๆ อื่นๆ . ถูกขว้างออกไปจากความคิดของนาเดีย

ในที่สุด 1 วันที่ผ่านไป

นาเดียไม่ได้กลับบ้านตามปกติ แต่ตามหลังภูร์ไปที่รถของเธอ “นี่ เอาไปเปลี่ยนซะ” เพิ่งเข้าไปในรถ ภูรีก็ขว้างกระเป๋าใบ หนึ่งมาให้เธอ

ผู้อำนวยการคะ ข้างในคืออะไรหรอคะ ?” นาเดียเปิดกระเป๋า ดูอย่างสงสัย นึกไม่ถึงเลยว่าข้างในจะเป็นชุดราตรีสีแดงราวกับ ไฟในยามสนธยา

“งานเลี้ยงตอนเย็นนี้สำคัญมากนะ ฉันตั้งใจซื้อมาให้เธอใน ตอนเช้า” ภูรีอธิบาย

นาเดียรู้สึกตื้นตันใจจนเกือบจะร้องไห้ ผู้อำนวยการใส่ใจ ขนาดนี้ ขนาดเตรียมชุดให้เธอไว้เสียพร้อมพรั่ง
หีอออ….ไม่สิ แค่อาหารค่ำในเวลากลางคืน ไม่ใช่งานเลี้ยง ว่าแต่ทําไมผู้อำนวยการต้องเตรียมชุดราตรีให้ด้วยล่ะ? แต่ทว่า เธอกำลังตื่นเต้นอยู่ เธอจึงขจัดความวิตกกังวลนั้นออกไป ก็ยังไง ก็ช่างเหอะ โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีไหมง่ายหลายๆ คนอยากจะขอก็ ไม่รู้ว่าจะไปขอได้ที่ไหน

รถเริ่มสตาร์ทและเคลื่อนตัวออกไปข้างหน้า

นาเดียเปลี่ยนเสื้อผ้าของเธออยู่เบาะหลัง แต่ทว่า……..

ผู้อำนวยการคะ มันไม่โป๊เกินไปหรอคะ” นาเดีย ใช้นิ้วอัน เรียวเล็กราวกับต้นหอม พยายามปกปิดหน้าอกของเธอไว้ แต่มือ อันเรียวเล็กก็ไม่สามารถบดบังไว้ได้ !

ภูรีหันหัวไปมองเธออย่างรวดเร็ว ในสายตาของเธอส่องแสง เปล่งประกาย

เธอเลือกคนไม่ผิดจริงๆ ปกตินาเดียก็ดูสวยอยู่แล้ว แต่คิดไม่ ถึงเลยว่าเมื่อได้ใส่สวมใส่ชุดนี้ เธอกลับสวยราวกับนางฟ้า แต่ ไม่ว่าจะเป็นยังไงทองก็ยังเปล่งประกายอยู่ดี ภูรีสัมผัสได้มาตั้ง นานแล้วว่าเธอแตกต่างจากคนอื่น เขาตั้งใจเลือกชุดเดรสที่โชว์ หน้าอกเป็นส่วนใหญ่ และมันก็ส่งผลดีเกินคาด

“เป็นอะไรอีกละ ไม่ใช่ว่าชุดราตรีเป็นแบบนี้หมดทุกชุดหรือ แล้วจะมาเอะอะอะไรเนี่ย” ภูรีพูดขึ้นมาเบาๆ

นาเดียก้มหัวลง แม้ว่าจะลังเลอยู่บ้าง แต่สุดท้ายก็ยอมใส่ บางที ! เธออาจจะไม่เคยเข้าร่วมงานเลี้ยงรับรองหรืออาหารเย็นระดับสูงเหล่านั้น และบางทีในสายตาของคนอื่น ๆ สิ่งเหล่านี้ เป็นเรื่องปกติและไม่น่าประหลาดใจเลย

รถจอด ในที่จอดรถของโรงแรมแมริออน

นาเดียปกปิดหน้าอกของเธอและลุกออกจากรถ ภูรีเดินนำไป ที่หน้าประตูโรงแรม

“เดี๋ยวถ้าเจอเจ้าสัวของบริษัท M.SK เธอต้องทำตัวฉลาดๆ ให้ฉันหน่อยนะ อย่าทำตัวเป็นคนสมองที่อแบบ บ้านๆ และชื่อ บือ แบบที่ไม่มีคนชอบ

ภูรีเหยียบรองเท้าส้นสูงปลายแหลมเตือนไม่หยุดระหว่างเดิน “ค่ะๆๆ ฉันเข้าใจแล้วค่ะ” นาเดียพยักหน้าเหมือนไก่กำลังกทาง

เมื่อผลักประตูเข้าไปผู้บริการที่ผ่านการฝึกหัดมาแล้วก็รีบมา

ต้อนรับ และเจ้าสัวของตระกูล M.SK ก็ยังไม่ปรากฏตัว

ภูรีนั่งกระแทกลงมา และเหวี่ยงใบเล็กของเธอต่อหน้านาเดีย ไป ไปห้องน้ำ ไปแต่งหน้าเพิ่ม

นาเดียไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง ตอนอยู่บริษัทเธอแทบจะ ไม่เคยเห็นผู้อำนวยการแต่งตัว แต่กระเป๋าใบนี้เต็มไปด้วยเครื่อง สําอาง และทุกอย่างราคาก็ไม่ใช่น้อยๆ เลย !

“ยังไม่ไปอีก ดูใบหน้าเธอสี สีเหมือนผักอยู่ละ แล้วอย่าลืมทา ลิปสติกด้วยละ” ภูรียังเห็นเธอตะลึง จึงเร่งเธอไปอีกครั้ง
“ค่ะ ฉันจะไปแล้วค่ะ” นาเดียไม่รีรอ รีบถือกระเป๋าไปเล็ก แล้วเดินออกไป