ตอนที่ 11 ใครเหยียดใคร

“ฮ่าๆ ! เจ้าโง่เอ้ย ฉันจะบอกเธอว่า เธอซ่อมมันไม่ได้หรอก”

ภิรมณตื่นขึ้นมาแล้วหัวเราะเยาะเธออย่างภาคภูมิใจ เขายืน อยู่อีกด้านหนึ่ง มือสองข้างกดออกพูดเยาะเย้ยไปว่า “เธอออกซะ ไปดีกว่า”

นาเดียเงยหน้าขึ้นและละตอบกลับด้วยความมั่นใจว่า “วันนี้ ฉันจะซ่อมได้แน่นอน

พี่น้ำมนต์ยกคิ้วเชิงทะเล้น “แล้วถ้าวันนี้ซ่อมไม่ได้ล่ะ ?”

ซ่อมไม่ได้ ? นาเดียขมวดคิ้วตาม ความหมายของเขาคือถ้า เธอซ่อมมันไม่ได้ ต้องไปเก็บของย้ายออกไปจากบ้านหลังนี้ เธอ ก็เต็มใจที่จะทำเช่นนั้น แต่ว่าถรเจตจะเห็นด้วยหรือเปล่านี่น่ะสิ ?

“ถ้าซ่อมไม่ได้ เธอไปเป็นภรรยาของน้องชายฉันเลย !” คำพูดของภิรมณราวกับพายุโหมกระหน่ำในหูของนาเดีย

เป็นผู้หญิงของผู้ชายคนนั้นน่ะหรอ ? ให้ตายเถอะ! มันต้อง เป็นเรื่องที่เลวร้ายขนาดไหนเนี่ย สีหน้าของนาเดียเปลี่ยนไป ทันที

“ไม่ ฉันไม่อยากเป็นภรรยาของเขา” นาเดียส่ายหัวรัวๆ ราวกับกระดิ่ง

เธอรู้ซะที่ไหนล่ะว่าไม่ไกลไปจากห้องอ่านหนังสือที่พวกเธออยู่คือถิรเจตที่แสดงสีหน้าโกรธและมองเธอด้วยความขยะแขยง

ผู้หญิง ทราม ! สีหน้าที่เธอแสดงมาหมายความว่าไง ? กล้า มาเกลียดฉันหรอ ?

พระเจ้าก็รู้ว่ามีผู้หญิงตั้งมากมายหลงใหลเขาแค่ไหน แต่เธอ ยังจะมาทำหน้าสะอิดสะเอียนแบบนี้ เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร ?

แต่ไม่นาน ถิรเจตก็รู้สึกได้ว่าอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ต่างจาก

เด็กเลย

ทำไมเขาต้องโกรธ ? ผู้หญิงคนนี้เขาซื้อมาเป็น ‘ของเล่น’ ให้ พี่ชาย แล้วทำไมเขาต้องโกรธขนาดนี้ด้วยล่ะเนี่ย !

“เฮ้……เธอก็ว่ามาว่าจะเอายังไง ?”

ภิรมณเห็นว่าเธอไม่เห็นด้วย และตอนนี้เขาเริ่มงอนแล้ว เขา เอาสองมือขึ้นเท้าสะเอว

“เอ่อ…..นาเดียขมวดคิ้วอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้าฉันซ่อมไม่

ได้ฉันจะไม่มาให้คุณเจอหน้าอีก เป็นไง ?”

เมื่อนาเดียพูดข้อเสนอนี้ขึ้นมาก็ปรากฏกับว่ามีแสงจันทร์เปล่ง ประกายอยู่บนดวงตาอันสดใสของเธอ

จะยังไงก็ตาม เธอก็ไม่สามารถเป็นภรรยาของถรเจตอย่างที่ เขาพูด ถ้าภิรมณเห็นด้วยกับข้อเสนอนี้ประโยชน์ทั้งหมดก็จะตก เป็นของเธอเต่เพียงผู้เดียว แต่ถ้าเกิดว่าตาถรเจตนั่นด่าว่าเธอ เธอก็สามารถยกความผิดให้คนโง่คนนี้ได้ทั้งหมด เพราะเขาสั่ง

ให้เธอทํา แล้วจะให้เธอทำยังไงได้ล่ะ ?
คนนี้ก็โง่จริงๆ เลย พอได้ยินข้อเสนอนี้เท่านั้นแหละก็ปรบมือดี ใจแล้วพูดว่า “ฮ่ๆๆ….. โอเคๆ เจ๋งไปเลย

คนรับใช้เคาะประตูเข้ามาแล้วพูดกับนาเดียว่า “คุณหญิงใหญ่ คะถึงเวลาที่คุณชายใหญ่จะต้องไปเรียน

แล้วค่ะ”

เรียน ? คนปัญญาอ่อนยังต้องเรียนด้วยหรอเนี่ย ? ดูเหมือนว่า ถิรเจตยังมีความหวังกับพี่ชายปัญญาอ่อนคนนี้มาก เป็นพี่น้อง กันที่แท้จริงจริงๆ นะเนี่ย จะว่าไปแล้วคุณชายรองถรเจตก็ไม่ ได้ใจคําอำมหิตเหมือนข่าวลือข้างนอกสักหน่อย !

แต่นาเดียก็หวังว่าวันหนึ่งภิรมลจะกลายมาเป็นคนปกติได้

“อืม ไปสิ” นาเดียพยักหัวเบาๆ

“หึ ผู้หญิงโง่ เราตกลงกันแล้วนะ ถ้าฉันกลับมาตอนกลางคืน แล้วเธอยังซ่อมเบบี้ของฉันไม่เสร็จ เธออย่ามาโผล่หน้าให้ฉัน เห็นอีก”

เห็นได้ชัดว่านาเดียและพิมลตกลงสัญญากันแล้ว แต่คนที่อยู่ ในห้องอ่านหนังสือผู้กำลังมองดูเหตุการณ์นี้กำลังระเบิดสุดพลัง

นาเดียตัวดี เพิ่งเข้ามาบ้านวันแรก ก็วางแผนให้พี่ชายของฉัน ตกหลุมพรางซะแล้ว

เธอก็รู้อยู่แล้วว่าซ่อมมันไม่ได้ แต่ก็ยังจะมาเสนอเงื่อนไขแบบ นี้มาเป็นกับดักที่ทำให้พี่ชายโง่ๆ กระโดดลงไปในนั้น
ถิรเจตตบโต๊ะด้วยความโกรธที่ลุกเป็นไฟ ลุกขึ้นและเดินออก ไปนอกห้องอ่านหนังสือ

ดูเหมือนว่าคำเตือน ในวันนี้ไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลย ไม่ใช่ว่า เธอชอบงานนั่นหรอ ? เขาจะยิ่งขัดขวางไม่ให้เธอไปทำงานนั่น ดู ซิว่าวันหลังเธอยังจะกล้ามาหลอกล่อพี่ชายของเขาอีกหรือเปล่า