ตอนที่ 2 ตกลงสัญญาหลังแต่งงาน

“โอเค” นาเดียพยักหน้า

ในห้องวีไอพี ภูดิศเปิดกระเป๋าเอกสารที่ถืออยู่กับตัว แล้วหยิบ เอกสารบางอย่างออกมาพร้อมทั้งยื่นไปข้างหน้าของนาเดีย

นาเดียเปิดเอกสารนั้นและดูมันอย่างละเอียด

สัญญาข้อที่ 1 : ระหว่างที่แต่งงานในกฎหมาย ฝ่ายหญิงจะ ต้องปฏิบัติตามเงื่อนไขทั้งหมดที่เสนอโดยผู้ซื้อ

ผู้ซื้อ สองพยางค์นี้ทำให้เปลือกตาของนาเดียกระตุกขึ้น

สัญญาข้อที่ 2 : ขณะที่อยู่ในระหว่างการดูแลสามี ฝ่ายหญิง ห้ามท้อแท้ ห้ามเหนื่อยล้า ห้ามมีพฤติกรรมที่แสดงถึงความไม่ เต็มใจ

จะบอกว่าเธอเป็นทาสก็ไม่ต่าง

สัญญาข้อที่ 3 : รักสามีของตนด้วยจิตและวิญญาณ ห้ามมิให้ มีวาจาหรือการกระทำที่สนิทกับใครจนเกินหน้าเกินตานอกจาก สามีของตน………..

รัก ? ใครจะไปตกหลุมรักผู้ชายที่ตัวเองไม่เคยเจอมาก่อนแล้ว ต้องมาแต่งงานด้วยเนี่ย มิหนำซ้ำเขายังเป็นคนปัญญาอ่อนอีก ด้วย !

ยังมีเงื่อนไขที่แสนโหดเหี้ยมและอำมหิตอีกเป็นโหล…….
“คุณนาเตียครับ ถ้าคุณไม่คัดค้านอะไร ลงชื่อคุณที่ด้านล่างนี้ เลยนะครับ” ภูดิศหยิบปากกาออกมาด้านหนึ่งพร้อมทั้งดึงฝา ออกและส่งไปให้นาเดีย

แม้ว่าเงื่อนไขพวกนี้จะโหดร้ายมากเพียงใด แต่มันก็ยังดีกว่า การถูกเอาไปขายอยู่บ้างแหละ อีกอย่างการได้แต่งงานเข้ามาใน ตระกูลสวันนีย์ก็เป็นความฝันของผู้หญิงหลายๆ คน ในเมือง G

นาเดียพยักหน้า “โอเค”

ภูดิศได้ยินคำนี้หน้าตาของเขาก็แสดงออกถึงความโล่งใจ แต่ คำพูดที่นาเดียพูดต่อไปทำให้เขาต้องตกใจขึ้นมาทันที

“ฉันก็มีเงื่อนไขเหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าคุณชายรองถรเจตจะเห็น ด้วยหรือเปล่า !” นาเดียเงยหน้าขึ้น แววตาของเธอเปล่งประกาย สดใสราวกับฤดูใบไม้ร่วง

“นี่…… ภูดิศตกตะลึง ไม่รู้ว่าจะทำยังไง เลยหันหน้าไปขอคำ

ตอบจากBoss

ถิรเจตแสดงสีหน้าประหลาดใจชั่วขณะ และใบหน้าที่ดูไร้ อารมณ์ของเขาก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม

ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่ได้ขี้ขลาดและซื่อซื้อเหมือนที่เขา ลือกัน หรือว่าข้อมูลฉันจะผิด ? ตอนที่ฉันพบเธอครั้งแรก ด้วย บุคลิกอันอ่อนแอของเธอนั้น ฉันคิดว่ามันจะควบคุมได้ง่ายๆ แต่ ตอนนี้…

ใบหน้าอันเย็นชาของเขาแสดงออกมาเชิงขี้เล่น แล้วพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ว่ามาสิ”

ภายในใจของนาเดียราวกับเสียงกลองรบในสงครามที่ดัง ราวกับฟ้าฟาด แต่ใบหน้าของเธอก็แสดงออกมาอย่างสงบ พร้อมกับพูดอย่างใจเย็นว่า “จริงๆ แล้ว เงื่อนไขของฉันมันง่าย มากนะ ฉันรักและพอใจในงานที่ฉัน………..ฉันไม่อยากเลิก ทำงานที่ฉันรัก แต่ต่อจากนี้ฉันก็ต้องกลายมาเป็นแม่บ้าน……..น แหละ มันง่ายมากเลย”

ภูดิศหันกลับไปมองที่Bossของเขา

สีหน้าของประธานแสดงออกถึงความเบื่อหน่ายและไม่แยแส เหมือนที่เคยเป็น แต่การที่ได้คลุกคลีอยู่กับประธานมานานเขาก็ พอที่จะเข้าใจอยู่บ้าง

ในเวลานี้ อารมณ์ของประธานไม่สู้ดีนัก !

“ได้ !” ถิรเจตพูดขึ้นอย่างไม่คาดคิด คำพูดของเขายังคงสั้น และหนักแน่นราวกับทองคำ

ประธานตอบตกลงไปแล้วหรอ ? ภูดิศไม่ค่อยเข้าใจเลย

วันนี้ดูเหมือนว่าBossจะผิดปกติไปนิดหน่อย

“คุณเห็นด้วยจริงๆ หรอ ?” ดูเหมือนว่านาเดียจะไม่เชื่อสิ่งที่ห ตัวเองได้ยิน

เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้วีไอพี มือของเธอประสานกันพร้อมกับเท้า คางด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้น โน้มตัวของเธอไปข้างหน้า พร้อม กับมองตรงไปที่ถรเจตที่นั่งอยู่บนโซฟาวีไอพี
นัยน์ตาโตตาขลับและขาวใสเปล่งประกายมันวาวด้วยปีกแห่ง ความหวัง ริมฝีปากอันอ่อนละมุนค่อยๆ เปิดออกราวกับกลีบ ดอกไม้

นาเดียเป็นหญิงสาวที่สวยงามคนหนึ่ง หากมองอย่างตั้งใจก็ จะยิ่งสวยขึ้นเป็นทวีคูณ และถ้าหากมองเธอเพียงเสี้ยววินาทีแรก ความงามของเธอนั้นจะตราตรึงใจผู้ที่ได้มองอย่างไม่รู้ลืม และ ในตอนนี้เธอช่างไร้เดียงสาและสดใส จ้องมองไปที่ถรเจตอย่าง ไม่มีพิษมีภัย