ตอนที่ 13 ผลักเข้าไปในกองไฟ

นาเดียรีบเก็บซ่อนสายตาที่ขุ่นเคือง เปลี่ยนเป็นตาสองคู่ที่ ศรัทธาและนอบน้อมแล้วพูดว่า “คุณชายรองมั่นใจได้เลยว่าฉัน จะซ่อมเสร็จก่อนที่คุณชายใหญ่จะกลับมา

คำพูดแบบนี้อีกเพียงนิดเดียวเท่านั้นก็เกือบจะทำให้ถรเจต หลงเชื่อเธอ โชคดีที่เขาเคยลงมือซ่อมของเล่นนั่นด้วยตัวเอง ไม่ งั้น เขาคงจะคิดว่าไอคิวของเธอสูงกว่าเขาเสียอีก

เห็นได้ชัดว่าถรเจตก็ยังคงไม่เชื่อเธอ !

เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “นาเดีย ฉันไม่มีเวลาเล่นกับเธอนะ ถ้า เธอซ่อมไม่ได้ เธอเตรียมกระโดดลงกองไฟได้เลย !!

ชายหนุ่มพูดจบก็ลุกขึ้นทำท่าทีใช้มือปัดฝุ่นบนเสื้อที่ไร้ฝุ่น และ

ออกจากห้องไป

ไม่รู้ว่าทำไมหลังจากที่ชายคนนั้นออกจากห้องไป อุณหภูมิ ภายในห้องก็ค่อยๆ อุ่นขึ้น

คนอะไรเย็นชาขนาดนี้ เย็นชาลึกถึงกระดูกดำ !

เธอต้องเผชิญหน้ากับตาลุงแปลกๆ นั่นทุกๆ วัน ในอนาคต เหมือนว่าจะต้องลำบากมากแน่เลย

เธอถอนหายใจออกมายาวๆ กลืนเอาความเคียดแค้นอันแส นอัดอั้นที่ไม่มีที่จะ ไม่มีจะระบายออก
เธอเก็บเอาความคิดทั้งหมดใส่ลงไปในของเล่น โมเดลที่อยู่ ในมือ ถ้าหากว่าเธอซ่อมของเล่นนี้ได้ก็คงจะเรียกเกียรติจาก สองพี่น้องนั่นอยู่บ้าง

การที่เธอต้องไปจดทะเบียนสมรสวันนี้ทำให้เธอต้องลางานที่ บริษัท โมทัตนา ใช่แล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะบอกว่าลามาจด ทะเบียนสมรส เธอต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะโน้มน้าว ให้ ภูรี ผู้อำนวยการแผนกออกแบบเชื่อว่าเธอไม่สบายจริงๆ และก็ให้เธอลาได้แค่วันเดียว

แต่วันนี้เธอก็ได้ทำหลายๆ อย่างมามากพอแล้ว เหมือนได้ กลายมาทำหน้าที่เป็นภรรยาอย่างเต็มตัว

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น มันเป็นของญาณินท์นั่นเอง

เพิ่งกดปุ่มรับสาย ยัยญาณินท์ก็ส่งเสียงรัวๆ ราวกับเสียงประ ทัดแตกกระจาย

“ยัยนาเดีย แกโอเคไหมเนี่ย? เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมไม่มา ทํางาน ไอ้สัตว์นรกนันทภพว่าไงบ้าง……..

นาเดียถือโทรศัพท์ไว้มือหนึ่ง อีกมือหนึ่งถือชิ้นส่วน เธออ้า

ปากค้างราวกับไข่

“เฮ้– ยายบ๊อง ทำไมแกไม่พูด แกจะให้ฉันเป็นห่วงจนตาย เลยรึไง !”

“ไม่ๆๆๆๆ ตอนนี้ฉันโอเคมาก” ตระกูลศุภเศรษฐ์ผ่านความ ยากลำบากมาแล้ว และตอนนี้ฉัน………
“หา? โอ้ ไม่เป็นไรหรอ งั้นก็ดีละ” แล้วพูดต่อไปว่า “งั้นพวก เราไปกินหม่าล่ากันเถอะ !”

นาเดียถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพื่อนซี้นี่ก็จะใจใหญ่เกินไปแล้ว ยังไงตอนนี้เธอยังมีบางอย่างให้ต้องท่า พูดง่ายๆ เลยก็คือเธอ ไปไม่ได้ และเธอก็สัญญากับถิรเจตไว้แล้วว่าจะต้องซ่อม โมเดลนี้ ภายในคืนนี้ ไม่งั้นนะ……..

อีกอย่างเธอต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะโน้มน้าวให้ ญาณินท์เปลี่ยนเวลาเป็นคืนพรุ่งนี้

ถรเจตออกจากคฤหาสน์ตอนสี่โมงเย็น นาเดียรู้สึกโล่งใจ ทันทีที่รู้ข่าวนี้ นาเดียตั้งใจซ่อมของเล่นอย่างจริงจังจนกระทั่งหก โมงเย็นกว่าๆ คนใช้ของตระกูลสวันนีย์ก็ได้ขึ้นบันไดมาเรียกเธอ ไปรับประทานอาหารเย็น……….

“อ้าาาา ! เสร็จเรียบร้อย !” นาเดียบิดขี้เกียจพร้อมกับมอง ‘ผลงานชิ้นโบว์แดง’ ของเธออย่างพึงพอใจ

ตอนที่นักออกแบบเริ่มออกแบบโมเดลนี้ ก็มีความเห็นแก่ตัว อยู่เหมือนกันนะเนี่ย ของเล่นนี้ไม่มีคู่มือ ไม่มีแม้แต่ตัวอย่างให้ดู เพื่อป้องกันไม่ให้คนผลิตเลียนแบบ แล้วจะทำให้แบรนด์ขอตัว เองโด่งดังมากขึ้น

ว่าแต่นาเดียทําได้ยังไงน่ะหรอ ? เธอเป็นทำวิจัยเกี่ยวกับการ ออกแบบเครื่องประดับเหล่านี้ อีกอย่างนาเดียที่ยังสนใจเรื่อง พรุ่งนี้ตั้งแต่ตอนเป็นเด็กในไม่ช้า เธอก็สามารถเข้าถึงความ ลึกลับซับซ้อนนี้ได้