ตอนที่ 15 สองคนเกลียดกัน

แม้ว่าเขาจะต้องเสียเงินซื้อนาเดียเพื่อให้มาเป็นเพื่อนกับพี่ชาย แต่ยังไงก็ตาม ถ้าพี่ชายยอมรับเธอ เธอก็จะกลายเป็นคุณหญิง ใหญ่ในครอบครัวนี้ ไม่มีคนไหนที่จะเพิกเฉยได้ หาก ใครคิดไม่ ชื่อ นั่นแปลว่าไม่เห็นเขา ถิรเจต อยู่ในสายตา ข้อที่สอง ! เป็น ประเด็นที่สำคัญที่สุด ถิรเจตเกลียดคนประจบประแจง

คนใช้เก่าแก่คนหนึ่งพูดอย่างระมัดระวังว่า “คุณชายรองคะ ตอนที่จะทานข้าวตอนเย็น พวกดิฉันได้ขึ้นไปเชิญคุณหญิงใหญ่ ลงมากินข้าวแล้วค่ะ”

เมื่อพูดจบไปสักพักเขาได้เหลือบมองดูหน้าของกรเจต เมื่อ แน่ใจว่าคุณชายถิรเจตไม่ได้โกรธไปมากกว่าเดิม จึงพูดต่อไปว่า “ตอนนั้นคุณหญิงใหญ่กำลังซ่อมของอยู่ ท่านบอกว่าเดี๋ยวจะลง มา ดังนั้น……..พวกดิฉัน

“ดังนั้น พวกเธอก็ลืมเรื่องนี้ไปเลยใช่ไหม ?” ถิรเจตสอบสวน คําพูดเขา

คนใช้ก้มหน้าลง

ถิรเจตยกมุมปากคืนขึ้น สุดท้ายก็ไม่ได้ด่าต่อไป เขาลุกขึ้นใช้ สองมือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงสแล็คอย่างสง่าแล้วพูดว่า พูดว่า “อย่าให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก เขาคือคุณหญิงใหญ่ ของตระกูลสวันนีย์ ถ้าใครไม่เคารพ ก็ออกจากที่นี่ไปเลย
คนใช้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและรีบพยักหน้าซ้ำๆ อย่างรวดเร็วแล้วตอบรับ

พอพูดจบ ถิรเจตก้าวเท้าขึ้นและเดินขึ้นไปชั้นบน

นาเดียรู้สึกกระหายน้ำจนตื่นขึ้นมา ก๋วยเตี๋ยวเมื่อตอนเย็นน่า จะเค็มไปหน่อย เธอตบหน้าตัวเองให้หายง่วง สวมชุดเล่นและ เดินออกจากห้อง กะว่าจะไปเทน้ำดื่มสักแก้ว

ทันทีที่เธอเปิดประตูเธอก็ต้องผวา !

ถิรเจตเหมือนผีในเวลาเที่ยงคืนยืนอยู่หน้าประตูของเธอ

“อ๊ะ ! ” แม้ว่านาเดียจะระวังตัวอยู่แล้วแต่เธอก็สะดุ้ง

เธอมองเห็นคนชัดๆ เธอก็รู้สึกโกรธเคือง “นี่ คุณทำอะไร เนี่ย ? มายืนอยู่หน้าประตูในตอนกลางคืนเนี่ยนะ !!

ถิรเจตมองเธอด้วยสายตาเหยียดหยามและตอบอย่างไม่เกรง

อกเกรงใจว่า “เธอล่ะ ทำอะไรดึกๆ ตื่นๆ ไม่ยามนอน เธอจะแอบ

ไปไหน ?”

นาเดียยิ้ม คฤหาสน์นี้มีบอดี้การ์ดเตรียมพร้อมขนาดนั้นยังจะ กลัวเธอหนีไปอีกหรอเนี่ย ?

“ก๋วยเตี๋ยวเมื่อตอนกลางคืนเค็มเกินไป ฉันเลยออกมาหาน้ำ

ดื่มสักหน่อย”

คำตอบนี้ค่อนข้างสมเหตุสมผลถรเจตเงยหน้าขึ้นอย่างเงียบๆ ขณะที่นาเดียก็เดินผ่านเข้าไป ถิรเจตเอ่ยปากพูดขึ้นอีกครั้ง “เทให้ฉันด้วย 1 แก้ว”

“คุณ !” นาเดียหันกลับมาจ้องตาของเขา

ผู้ชายอะไรเนี่ย ! เห็นเธอเป็นคนใช้หรือยังไงกัน ? แต่ถรเจต คิดว่าไม่มีอะไรผิดปกติก็เลยสักนิด จึงเดินไปนั่งที่โซฟาในห้อง รับแขก นั่งรอเหมือนพระราชาที่รอทาสมารับใช้

นาเดียทําหน้าบึ้งตึงใส่ด้านหลังเขา ไม่นานนัก นาเดียก็เทน้ำ 2 แก้วมาและ 1 แก้วก็ยื่นให้กับถิรเจต “นี่”

หลังจากนั้นเธอเงยหน้าขึ้นและดื่มน้ำในมือของเธอจนหมด

เกลี้ยง

“ฮูววว !”สบายยย ปากที่แห้งไม่สบายก็บรรเทาลงไม่น้อย

ถิรเจตวางแก้วหน้า สายตาของเขาแสดงถึงความรังเกียจ ผู้ หญิงอะไรดื่มน้ำได้หยาบคายขนาดนี้ ? จากนั้นใบหน้าของเขาก็ เย็นชาลง

“ไปเปลี่ยนแก้วน้ำอุ่น ให้ฉัน

คุณชายรองตระกูลสวันนีย์ไม่ชอบดื่มน้ำเย็น

นาเดียจ้องหน้าเขาด้วยความโกรธ แต่ใครให้เขาเกิดมาเป็น เศรษฐีกันล่ะ ? เธอไม่มีทางเลือกจึงต้องไปเปลี่ยนแก้วอีกครั้ง

เมื่อน้ำอุ่นมาถึง ถิรเจตก็ค่อยๆ หยิบแก้วคริสตัลเข้าหาริม ฝีปากของเขาอย่างช้าๆ และจบด้วยท่วงท่าการเคลื่อนไหวที่สง่า งามและหรูหรา
ในเวลานี้ข้างนอกหน้าต่างเงียบสงัดและมืดมิด ยังคงเหลือ การตกแต่งภายในที่สว่างไสวและรัศมีจากโคมระย้าคริสตัล ขนาดใหญ่ทอแสงลงมาและเปล่งประกายสาดส่องบนร่างของกร เจต ทำให้เขาดูมีค่ามากยิ่งขึ้น

นาเดียเหลือบมองมาที่เขาอย่างลับ ๆ นายคนนี้ถึงจะใจหมา แต่ก็หล่อยังกับนายแบบเลยนะเนี่ย

ชายผู้เย็นชา ยังคงเงยหน้ามองเธออย่างไม่ละสายตา