ตอนที่ 17 ช่วยเธออ้อนวอน

“ฮิๆ คุณชายใหญ่ตื่นเช้าจังเลย” นาเดียยิ้มแล้วเดินไปลูบหัว รมณ คนใช้ที่ยืนอยู่ข้างๆ มองเห็นกิริยาที่นาเดียทำต่อภิรมณ รู้สึกประหลาดใจ และยิ่งประหลาดใจไปมากกว่านั้นเมื่อเห็นท่าที ของภิรมณ

เขายังคงอารมณ์ดีเหมือนเดิม ทำยังกับว่าเขารู้จักกับนาเดีย มานานแล้ว

นาเดียนั่งข้างๆ เขา เขารีบยกนมและคีบขนมปังให้ “พี่ใหญ่ครับ นาเดียทําเองได้ แต่ถ้าไม่ได้ก็ยังมีคนใช้คอย ดูแล”

ถิรเจตชายตามองค้อนนาเดียเป็นการส่งสัญญาณเตือน

พี่ชายเขาเป็นอะไรไปเนี่ย ? นาเดียเพิ่งมาได้วันเดียว แต่เขา ทำกับเธอต่างจากคนอื่นมาก เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เลย

“ผู้หญิงคนสวยเป็นภรรยาของฉัน ฉันดูแลภรรยาของฉันมี ปัญหาอะไรหรอ หี ! ภิรมณเบะปากคัดค้าน

“แค่ก !” นมที่อยู่ในปากของนาเดียเกือบพุ่งออกมา ยังดีที่ เธอใช้มือปิดไว้ทัน แม้ว่าเธอจะทำเช่นนั้นแล้ว แต่ทว่าที่มุมปาก ยังมีน้ำสีขาวติดอยู่
“ผู้หญิงคนสาว เดี๋ยวฉันจะช่วยเธอเช็ดให้สะอาดนะ” ภิรมณ หยิบกระดาษทิชชูออกมา แล้วเช็ดไปบนหน้าของนาเดียอย่า งมั่วๆ

สายตาของถรเจตแสดงขยะแขยงออกมาอีกครั้ง ผู้หญิงที่มา จากครอบครัว ต้อย แค่มารยาทพื้นฐานในการรับประทาน อาหารก็ไม่มี แย่จริงๆ

ใบหน้าของนาเดียแดงขึ้น เธอแย่งทิชชูจากมือของภิรมณแล้ว พูดว่า “ขะยะ……ขอบคุณ

“ฮ่ๆ ! ” ภิรมณไม่รู้เลยว่าเธอทุกข์ใจและละอายใจมากแค่ไหน เลยเปิดปากหัวเราะ

เธอน่าจะมีเวลาจำกัดจึงรีบคว้าอาหารเช้าแล้วบอกว่า “ฉันอิ่ม แล้วนะ !” จากนั้นจึงได้ก้าวเท้าและกำลังจะออกไป

“หือ ผู้หญิงคนสวย เธอจะไปไหนหรอ ?” ภิรมณเบะปากถาม

ถิรเจตก็เอ่ยปากคำถามว่า “เตลิดเปิดเปิงขนาดนี้ จะออกไป แล้วหรอ ?”

“ใช่แล้ว” นาเดียขมวดคิ้วแล้วตอบว่า “วันนี้ฉันต้องทำงาน แล้ว”

ถิรเจตส่งเสียงขู่และออกคำสั่ง “ไม่ให้ไป !” นาเดียจ้องมองตาของเขา “เพื่ออะไรเนี่ย ?”

ถิรเจตพูดว่า “เธอแต่งงานกับพี่ชายฉันได้เพียง 2 วัน แต่ว่าวันนี่เธอจะไปทํางานเธอคิดว่ามันเหมาะสมแล้วหรอ ?”

ฟิค ! นาเดียค่าซ้ำๆ อยู่ในใจ

ในวันแต่งงานวันแรกพวกคุณสองคนพากันออกไป กิน ไปดื่ม ไปเล่น แล้วทิ้งฉันไว้ที่บ้าน ทำไมคุณไม่คิดว่าแบบนี้ไม่เหมาะสม บ้างล่ะ ?

น่าแปลกจังเลย ทำไมโลกนี้ต้องมีคนที่เอาแต่ใจตัวเองขนาดนี้

ด้วย !

นาเดียกัดริมฝีปากล่างซ้ำๆ และพูดว่า “คุณชายรอง เราตกลง กันไว้แล้วนะว่าฉันจะไม่เลิกทำงาน คุณอย่าบอกนะว่าคุณจะกลับ คําพูดน่ะห้ะ ?”

ภิรมณมองเห็นหน้านาเดียเย็นซีดลง เขากลัวเธอไม่สบายใจ จึงไปอยู่ข้างๆ ถิรเจตเพื่อช่วยเธออ้อนวอน

“น้องชาย สาวสวยคนนี้มีงาน น้องปล่อยเธอไปได้ไหม อย่าไป

ห้ามเธอเลยนะ”

ถรเจตหันหัวไปมองพี่ชายตัวเองอย่างเหลือเชื่อ

ตายละ พี่ชายต้องถูกผีเข้าสิงแล้วแน่ๆ อะไรกันเนี่ยนเป็นครั้ง แรกที่เขาช่วยผู้หญิงแก้ตัวเลยนะ อย่าลืมนะว่าผู้หญิงคนนี้เข้ามา อยู่ในตระกูลสวันนีย์นานแค่ไหน ?

ไม่ได้การละ! ตอนนี้ก็ต้องระมัดระวังมากเป็นพิเศษ นาเดียคน นี้ไม่ธรรมดา ไม่ระวังตัวไม่ได้เลย
“ได้ไหมน้องชาย เธออย่าไปสร้างความลำบากใจให้เธอเลย นะ ภิรมณยังคงขอร้องต่อไป

เห็นภาพนี้แล้วในใจของนาเดียรู้สึกเศร้าสลดใจ

แน่นอนว่าการที่ภิรมณช่วยเธอแบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกตื้นตันใจ เหลือเกิน

สุดท้ายถิรเจตก็เห็นด้วย เขามองไปที่ภิรมณด้วยความเอ็นดู ตอบไปว่า “โอเคๆ รับปากครับ”