บทที่ 87 ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึก

หยวนชิงหลิงดึงมือกลับทันที พลางผลักเขาออก “ท่านทอะไร? ”

หมู่เหวินเท้าจ้องหน้านาง “หมายความว่าไงทำอะไร? ”

“หน้าของท่าน! ” หยวนชิงหลิงต่อว่าเขา ไม่นึกเลยว่าเขาจะ

เป็นคนลามก

หมู่เหวินเท้าสบถออกมา “เจ้าต่างหากละที่ขยับเข้ามา ขาแค่ ต้องการจะเอาหัวออก เจ้าจะได้ไม่ล่วงเกินข้า

“ฟังดูแล้วข้าผิดอย่างนั้นหรือ? ”

“หรือจะให้ข้าผิดหรือ? ข้าบอกให้เจ้าขยับเข้ามาหรือ อย่างไร? ”

เขานั่งหลังตรง พร้อมกับพูดเสียงแข็ง “มันจะทำไมหรือ? ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นซะหน่อย อีกอย่าง ข้าเองก็ยังถูกเจ้าเห็นทุก อย่างแล้ว ข้าก็ไม่เห็นเป็นอะไร

หยวนชิงหลิงมีสีหน้าอยากจะร้องก็ร้องไม่ออก “ตอนนั้นข้าทำ ไปเพื่อทําแผลให้ท่าน

“ใครใช้ให้เจ้าเข้ามายุ่งวุ่นวาย? ”

“ถ้ารู้ก่อนข้าก็จะไม่สนใจ ปล่อยให้หลังจากนี้กลับมาเดินไม่ ได้ แล้วไม่ให้มีลูกมีหลานสืบต่อไป” หยวนชิงหลิงรู้สึกว่าความโกรธของนางตอนนี้เริ่มควบคุมไม่อยู่แล้ว นี่ก็เป็นเพราะว่า เขา ทํามากเกินไป

“เจ้าเป็นชายาของข้า ข้าไม่มีลูกหลาน เจ้าเองก็ไม่มีเหมือน

“หลังจากนี้ท่านต้องปลดข้า” หยวนชิงหลิงพูดพลางหลี่ตา “เราสองคนมีพันธสัญญาต่อกัน”

“ก่อนที่จะคิดถึงเรื่องนี้ เจ้ากลับไปทบทวนคำสัญญาของเจ้า กับเสด็จพ่อก่อนเถอะ เจ้าบอกว่าจะมีหลานให้พระองค์ภายใน หนึ่งปี” เขาพูดเสียงเยือกเย็น

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างสบายใจ “หนึ่งปี อาจจะมีการ เปลี่ยนแปลงหลายรอบ ตอนนี้ถึงข้าคิดไปก็เปล่าประโยชน์

หมู่เหวินเท้าไม่พูดอะไร แต่ในใจของเขารู้สึกไม่พอใจบาง

อย่าง

เพราะว่านางพูดออกมาอย่างสบายใจ และเพราะว่านางพูดว่า เปลี่ยนแปลงหลายรอบ

จากนั้นจึงไม่มีใครพูดอะไร และทั้งสองต่างก็ขยับออกห่างกัน เพราะรังเกียจกันและกัน

พอกลับมาถึงจวน หยวนชิงหลิงก็กลับไปที่หอเพิ่งหยีทันที

ภายในนั้น หยวนชิงผิงกำลังกินน้ำต้มถั่วแดงที่แม่นมทำให้ กิน พอเห็นว่านางกลับมาแล้ว ด้วยท่าทางไม่พอใจ “ทำไมจึง กลับมา? ”
“มีบางเรื่องทำให้ล่าช้า” หยวนชิงหลิงนั่งลง พลันหันไปมอง น้ำต้มถั่วแดงที่ดูน่ากิน “แม่นม เอามาให้ข้าถ้วยหนึ่ง

“มีเรื่องล่าช้าอะไรหรือ? ” หยวนซึ่งฝั่งถามขึ้น

“เรื่องเล็กน้อย” หยวนชิงหลิงมองนางที่กำลังจ้องตัวเองอยู่ ด้วยสีหน้ากังวลใจเล็กน้อย ก็อดแปลกใจไม่ได้ น้องสาวคนนี้ดู พอใช้ได้เลยทีเดียว

“ท่านฉลาดขึ้นหน่อยไม่ได้หรือ? ” หยวนชิงยิ่งพูดขึ้นอย่าง กังวล

“ไม่มีอะไรจริงๆ”

หยวนชิงผิงไม่เชื่อนางเลยสักนิด แต่ว่าเรื่องนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่นาง จะมากังวลได้

นางจึงพูดขึ้น “ฮูหยินรองสั่งให้ข้าคอยจับตาดูท่านว่าความ

สัมพันธ์กับท่านอ๋องนั้นเป็นไปตามที่ท่านพูดหรือไม่”

“อืม” หยวนชิงหลิงตอบขึ้นด้วยความเหม่อลอย

หยวนชิงยิ่งกินไปสองคำก็วางลง แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียง โมโห “ทำไมท่านถึงไม่สนใจล่ะ? ที่จวนต้องการสอดแนมท่าน เป็นเพราะมีเป้าหมาย ทำไมสมองของท่านถึงได้เลอะเลือนขนาด u? ”

หยวนชิงหลิงมองหน้านางที่อยู่ดีๆ ก็โกรธขึ้นมา จึงหัวเราะ “มี เป้าหมายอะไร? ”
“มีบางเรื่องทำให้ล่าช้า” หยวนชิงหลิงนั่งลง พลันหันไปมอง น้ำต้มถั่วแดงที่ดูน่ากิน “แม่นม เอามาให้ข้าถ้วยหนึ่ง

“มีเรื่องล่าช้าอะไรหรือ? ” หยวนซึ่งฝั่งถามขึ้น

“เรื่องเล็กน้อย” หยวนชิงหลิงมองนางที่กำลังจ้องตัวเองอยู่ ด้วยสีหน้ากังวลใจเล็กน้อย ก็อดแปลกใจไม่ได้ น้องสาวคนนี้ดู พอใช้ได้เลยทีเดียว

“ท่านฉลาดขึ้นหน่อยไม่ได้หรือ? ” หยวนชิงยิ่งพูดขึ้นอย่าง กังวล

“ไม่มีอะไรจริงๆ”

หยวนชิงผิงไม่เชื่อนางเลยสักนิด แต่ว่าเรื่องนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่นาง จะมากังวลได้

นางจึงพูดขึ้น “ฮูหยินรองสั่งให้ข้าคอยจับตาดูท่านว่าความ

สัมพันธ์กับท่านอ๋องนั้นเป็นไปตามที่ท่านพูดหรือไม่”

“อืม” หยวนชิงหลิงตอบขึ้นด้วยความเหม่อลอย

หยวนชิงยิ่งกินไปสองคำก็วางลง แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียง โมโห “ทำไมท่านถึงไม่สนใจล่ะ? ที่จวนต้องการสอดแนมท่าน เป็นเพราะมีเป้าหมาย ทำไมสมองของท่านถึงได้เลอะเลือนขนาด u? ”

หยวนชิงหลิงมองหน้านางที่อยู่ดีๆ ก็โกรธขึ้นมา จึงหัวเราะ “มี เป้าหมายอะไร? ”
แม่นมที่อยู่ด้านข้างจึงพูดขึ้น “หลานชายของโส อายุ สามปีกว่าแล้ว ภรรยาเอกคนที่สามตายแล้ว

“เจ้าพึ่งจะอายุสิบห้าปี แต่งกับคนอายุสามปีกว่าเพื่อเป็นอนุ งั้นหรือ? แบบนี้ใช้ได้ที่ไหน ! ” หยวนชิงหลิงได้ฟัง ก็โมโห เจ้า พระยาจิ้งเป็นบ้าไปแล้วหรือ? แบบนี้มันเป็นการเหยียบย่ำ ลูกสาวตัวเองเลยนะ

“ท่านพ่อบอกว่า ถือว่าข้าเอื้อมสูงขึ้นแล้ว ถึงเขาจะอายุ สามสิบกว่า แต่ว่าเข้าได้เป็นถึงพระยาศัยติ่ง ฐานะสูงส่ง”

“แล้วจะยังไง? ” หยวนชิงหลิงถามขึ้น

“ไม่ยังไง ทำได้แค่ฟังคำสั่ง” หยวนชิงผิงก็ยังพูดออกมาเสียง แข็ง นางพึ่งอายุสิบห้าปี แต่สามารถมองทะลุปรุโปร่ง ในเรื่อง การแต่งงานของตัวเอง นางไม่มีอำนาจที่จะออกความคิดเห็น หยวนชิงหลิงจึงถามแม่นมสี่ “เจ้าพระยายซึ่งเป็นคน

อย่างไร? ”

แม่นม ตอบ “พระชายาลองไปถามท่านอ๋องได้เพคะ ตั้งแต่ ท่านอ๋องอายุสิบห้าก็ได้ออกรบ และติดตามเจ้าพระยายสิ่งที่ อายุประมาณสี่สิบปี ในตอนนั้น ท่านอ๋องถึงจะตอบได้ดี

หยวนชิงหลิงหันไปมองหน้าหยวนชิงผิงที่ดูไม่ค่อยดี “เจ้า คงจะไปสืบมาก่อนแล้วใช่หรือไม่?

หยวนชิงผิงหน้าซีด “ไปสืบแล้ว เป็นคนเหี้ยมโหด” เหี้ยมโหดสองคำนี้ เกรงว่าจะเป็นแค่การพูดทั่วๆ ไป
ทันใดนั้นหยวนชิงหลิงก็เข้าใจทันที นางไม่ได้อยากอยู่ที่นี่กับ ตัวเอง แต่อยากจะหลบสักหน่อย เพื่อให้ได้หายใจ

สิบห้าปี นักเรียนมอต้นนะ

เพื่ออนาคตตัวเองเจ้าพระยาจึงลงทุนทำถึงขนาดนี้เลย หยวนซึ่งผิงมองนางด้วยสายตาจ้องเขม่น “ข้าเคยโกรธ เกลียดท่าน ถ้าหากว่าท่านได้ครอบครองหัวใจของอ๋อง แล้ว ช่วยให้ท่านพ่อเลื่อนตำแหน่ง บางทีขาอาจจะไม่ต้องแต่งกับเจ้า พระยาศัยติ่ง แต่ขาก็รู้ว่าการคิดแบบนี้มันเห็นแก่ตัวเกินไป”

หยวนชิงหลิงหันไปมองหน้าตาที่ดูไม่พอใจ เด็กมอต้นต้องมา แบกรับพวกนี้ ถือว่าเป็นอดแล้ว

“ท่านมีวิธีช่วยข้าหรือไม่? ข้าไม่อยากแต่งกับพระยายติ่ง ข้า ไม่อยากตาย” หยวนชิงผึ้งน้ำตาเอ่อล้นขอบตา เหมือนกับว่า น้ำตานั้นได้อดกลั้นไว้นานแล้ว พอได้ยินคำพูดขอร้องของนางก็ อดจะร้องไห้ตามไม่ได้

หยวนชิงหลิงนิ่งไป ในยุคสมัยนี้ เรื่องแต่งงานนั้นเป็นหน้าที่ ของพ่อแม่ที่เป็นคนจัดการ คนอย่างพี่สาวนางที่เคยทำในสิ่งที่ คนอื่นไม่เห็นด้วย จะมีสิทธิ์พูดอะไรได้?

“ไม่ได้ใช่หรือไม่? ” หยวนชิงผิงหัวเราะออกมาอย่างเยือก เย็น พลางเอามือเช็ดน้ำตา “ข้ารู้ว่าขอร้องท่านไปก็เปล่า ประโยชน์ ท่านเองก็ยากที่จะเอาตัวรอด จะมาดูแลข้าได้ อย่างไร? ”
หยวนชิงหลิงพูดขึ้นด้วยความล่าบากใจ เรื่องแต่งงานของ เจ้า ข้าไม่มีอำนาจเข้าไปขัดขวาง

“ท่านทำไม่ได้ แต่ถ้าหากว่าท่านเป็นคนโปรด ก็สามารถขอให้ ท่านอ๋องช่วยขัดขวางได้ เขาเป็นถึงอ๋อง เพียงแค่เขายอมพูด สองสามความว่าพระยายติ่งไม่เหมาะสม ท่านพ่อต้องฟังเขา แน่นอน แต่ว่าท่านไม่สามารถขอร้องท่านอ๋องได้ ใช่หรือไม่? ” หยวนชิงผิงจ้องนาง

หยวนชิงหลิงก็ยังไม่ยอมพูดว่าขอร้องได้หรือไม่? นางยังไม่ กล้ารับปาก นางเองก็ไม่อยากจะให้คำมั่นสัญญากับหยวนซึ่งผิง เพราะถ้าหากว่าไม่สามารถทําสำเร็จ ก็อาจจะทำให้หยวนชิงผิง ผิดหวัง

“พระชายา น้ำต้มถั่วแดง….. แม่นมถือเข้ามาให้บรรยากาศ ของสองคนพี่น้องกลัดกลุ้ม ไม่ควรจะอยู่นาน

หยวนชิงหลิงรับเอา แล้วค่อยๆ ดื่ม ที่นางเคยมั่นใจในตัวเอง

นั้นตอนนี้ดูแล้วไม่มีประโยชน์เลย

หยวนชิงผิง บน้ำตาเข้าไป พร้อมกับพูดอย่างผิดหวัง “ช่าง เถอะ ท่านเองก็เจอเรื่องหนักหนา อีกทั้งก่อนหน้านี้ข้าก็ทำไม่ดี กับท่าน ท่านไม่จําเป็นต้องช่วยข้า

หยวนชิงหลิงนึกขึ้นมาในหัว วันก่อนคำพูดของนางนั้นถือว่า แทงใจดำมาก และชอบพูดประชดคนอื่น

แต่ว่านางก็มีความอ่อนโยนอยู่บ้าง อย่างเช่น ทุกครั้งที่ เจ้าของร่างเดิมถูกพ่อแม่ต่อว่า นางก็จะช่วยพูด และของที่เจ้าของร่างเดิมชอบ นางก็ไม่ค่อยแย่ง ถึงแม่ว่านางก็ชอบเหมือน กัน

ความสัมพันธ์ระหว่างสองคนพี่น้องนั้นถือว่าแน่นอยู่ แต่ว่า ไม่มีทางที่จะไม่มี

บางที นางเองควรจะพูดขอร้องหมู่เหวินเท้า