บทที่ 60 ดูไม่ชัด

แม่นมสี่ฝืนยิ้มออกมา “ติดหนี้บุญคุณก็ต้องตอบแทน ปีก่อน ข้าน้อยป่วยหนัก พระชายาได้นำยามารักษาจนหาย วันนี้ได้ ช่วยนางแล้ว ก็ถือว่าได้ตอบแทนนาง ข้าน้อยรู้ดีว่าพระชายา ไม่มีทางถูกลงโทษ เพราะฝ่าบาทยังต้องการนาง อย่างมากก็แค่ ต่อว่าสองสามคำ ข้าน้อยไม่ได้อยากทำร้ายใครเพคะ”

นางพูดจบ ก็พลัน โขกหัวลงไปอีกครั้ง พอเงยหน้าขึ้นมาอีก ครั้ง สีหน้าก็ดูสงบแล้ว “ข้าน้อยไม่มีอะไรจะพูดแล้วเพคะ ฝ่าบาท ทรงรับสั่งให้ข้าน้อยดื่มเหล้าพิษเถอะเพคะ! ”

วันนี้ที่นางติดค้าง นางก็ตอบแทนหมดแล้ว

วันข้างนาง นางก็ไม่ติดค้างเขาอีกแล้ว

สีหน้าของฮ่องเต้หมิงหยวนดูไม่สงบ “ถ้าหากว่าท่านบอกว่า คนที่อยู่เบื้องหลังเป็นใคร ข้าจะถือว่าวันนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แม่นมสี่เงียบ และใบหน้านั้นก็เหมือนจะตัดสินใจว่าเลือกที่จะ ตายไว้แล้ว

ฮ่องเต้หมิงหยวน โกรธเกรี้ยวอย่างมาก เพราะเขาไม่สามารถ ประหารแม่นมสีได้ อีกทั้งยังไม่สามารถบอกเรื่องนี้กับไก่ช่างหวง เพราะตอนนี้ไม่ช่างหวงก็ป่วยใจ จะสามารถทนรับความเจ็บปวด ที่คนข้างกายตัวเองวางยาพิษและลอบทำร้ายพระองค์ได้ อย่างไร?
เงียบไปสักพัก เขาจึงพูดขึ้น “ในเมื่อท่านบอกว่าไม่ได้มีใจคิด ร้ายต่อไปช่างหวง ข้าก็จะเชื่อท่าน และไม่ถามต่อ เพียงแต่แม่นม อายุมากแล้ว ไม่เหมาะที่จะดูแลไม่ห่างหวงต่อ ในเมื่อแม่นมกับ พระชายา มีเรื่องต่อกัน อย่างนั้นข้าก็จะไปขอไปช่างหวงเพื่อให้ แม่นมกลับไปดูแลพระชายาที่จวน

ดูท่าฮ่องเต้หมิงหยวนจะไม่ยอมลงมือเอง แม่นมที่เคยทำร้าย นาง กลับไล่ให้มาอยู่กับนาง เพื่อให้นางจัดการ

หยวนชิงหลิงเบิกตาโตพูดไม่ออกเลย!

“แม่นมสี่กลับไปก่อนเถอะ” ฮ่องเต้หมิงหยวนที่สงบสติลงแล้ว พูดขึ้น

แม่นมสี่หันมามองหยวนชิงหลิงด้วยสายตาซับซ้อน พร้อมกับ คํานับแล้วออกไป

ฮ่องเต้หมิงหยวนหันมามองฉางกงกง “เจ้าไปจับตาดูนางไว้

พยายามพูดกับนางสักสองสามคำ อย่าให้นางตัดสินใจคิดสั้น

ในแววตาของแม่นมสี่นั้นดูเหมือนจะคิดสั้นแล้ว เพียงแค่ถ้าทำ

ในวังนี้ ไท่ซางหวงก็จะรู้

“พะย่ะค่ะ! ” วางกงกงน้อมรับสั่ง

หยวนชิงหลิงกับฮ่องเต้หมิงหยวนหันมาสบตากัน

“เจ้าก็ไม่คิดที่จะมาบอกขาก่อนหน่อยหรือ? ” ฮ่องเต้หมิง หยวนพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ
หยวนชิงหลิงรู้ว่าครั้งนี้ตัวเองบุ่มบ่ามเกินไป และไม่เคยคิด เลยว่าฝ่าบาทจะไม่ยอมให้แม่นมสี่เกิดเรื่อง

นางจึงพูดออกมาอย่างสำนึก “หม่อมฉันสำนึกผิดแล้วเพคะ” ฮ่องเต้หมิงหยวนจ้องนาง “เจ้ารู้ก่อนแล้วหรือว่าแม่นมที่จะนำ ไข่มุกไปให้ฮองเฮา?

“หม่อมฉันให้นางนำไปให้เสียนเฟยเพคะ”

“ซี” ฮ่องเต้หมิงหยวนสบถออกมา “เจ้าไม่ใช่บอกว่านางหยิบ ไปเองหรือ? ”

หยวนชิงหลิงจึงพูดขึ้น “หม่อมฉันไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วนางจะ ยอมรับหรือไม่ ถ้าหากนางยอมรับ อย่างนั้นหม่อมฉันก็จะยอมรับ เช่นกัน ถ้าหากนางไม่ยอม หม่อมฉันก็จะยืนหยัดบอกว่านาง ขโมยไป ยังไงก็ไม่มีทางยอมให้ทำร้ายหม่อมฉันง่ายๆ ”

ฉลาดไม่เบาเลย

ฮ่องเต้หมิงหยวนไม่ถามต่อ เพียงแค่สงสัยอย่างหนึ่งจึงพูดขึ้น “นางบอกว่าจะนำไปให้เสียนเฟย แต่ทำไมเจ้าถึงรู้ว่านางจะนำ

ไปให้ฮองเฮา?

“ถ้าหากว่านางหวังดีอยากให้ความสัมพันธ์ของหม่อมฉันกับ เสียนเฟยดีขึ้น นางก็ควรแนะนำให้หม่อมฉันนำไปให้เอง แต่ ไม่ใช่ให้นางนำไปให้ อีกอย่าง ไข่มุกหนันนี้ขนาดฮองเฮาก็ยังไม่ เคยได้ แต่นางกลับบอกให้นำไปให้เสียนเฟย มันดูไม่ถูกต้องเท่า ไหร่ แม่นมสีไม่มีทางทำผิดพลาดในเรื่องนี้แน่ นอกจากว่านางต้องการจะใส่ร้ายหม่อมฉัน

ทุกอย่างชัดเจน ตอนนี้ในสมองนั้นชัดเจนมาก

ฮ่องเต้หมิงหยวนพูดเสียงเรียบ “ตอนนี้ข้ามอบแม่นมสี่ไปอยู่ กับเจ้า เจ้าอยากจะทำอะไรก็ได้ เพียงแต่อย่าทำให้ไม่ช่างหวงรู้ก็ พอ”

หยวนชิงหลิงจึงพูดขึ้นอย่างหมดความอดทน “เสด็จพ่อ มอบ นางให้หม่อมฉันมันไม่ถูกนะเพคะ หม่อมฉันทำอะไรนางไม่ได้ ต้องการยืมมือนางจัดการแม่นมสี่ ก็มีแต่จะทำให้ไม่ช่างหวง โมโห นางไม่อยากจะตัดหางตัวเอง

“ยังไงข้าก็มอบให้แล้ว เจ้าอยากจะทำอะไรก็ทำ ข้าไม่สนใจ หยวนชิงหลิงรู้ว่าฮ่องเต้หมิงหยวนนั้นเจ้าเล่ห์ แต่ก็ทำอะไรไม่ ได้ เพราะเขาเป็นฮ่องเต้

ฮ่องเต้หมิงหยวนมองนาง “ถ้าหากว่าเจ้าไม่รู้ว่าจะจัดการ อย่างไร บางทีเจ้าอาจจะกลับไปปรึกษาท่านพ่อของเจ้าให้สอน เจ้าก็ได้”

หยวนชิงหลิงหมดความอดทน เอาแต่พูดลองใจออกมาแบบนี้ มันดีจริงหรือ?

“ไม่ต้องลำบากถึงท่านพ่อหรอกเพคะ” หยวนชิงหลิงพูดขึ้น

คําตอบนี้ ฮ่องเต้หมิงหยวนพอใจอย่างมาก พลันมองนางครู หนึ่ง แล้วพูดขึ้น “เมื่อครู่แม่นมสี่บอกว่าพระชายาฉีอิจฉาเจ้าจึง ต้องการทำร้ายเจ้า ฟังดูยังไม่ค่อยสมเหตุสมผล ห้ามเจ้าแก้แค้นคืน เข้าใจหรือไม่?

“ถ้าหากนางรังแกหม่อมฉันก่อนล่ะเพคะ? ” หยวนซึ่งหลังถาม กลับ เพราะนางไม่มีทางยอม โดนรังแกฟรีๆ แน่

“นางไม่กล้าหรอก ตระกูลไม่มารังควานเจ้าอีกหรอก และอีก เรื่อง” ฮ่องเต้หมิงหยวนนิ่งไปครู่หนึ่ง พลันมองนาง “เสียนเฟน เคยพูดกับข้าว่าลูกค้ากับพระชายาเป็นคู่สร้างคู่สม แต่สุดท้าย กลับไม่สมหวัง จึงรู้สึกเสียดาย พระชายา มีน้องสาวคนหนึ่งที่ หน้าตาเหมือนนางมาก ข้าจึงคิดว่าจะทดแทนให้กับลูกค้า โดย การแต่งนางเข้ามาเพื่อเป็นชายารอง เจ้าอยากจะพูดอะไรหรือ ไม่? ”

หยวนชิงหลิงส่ายหน้า “ไม่มีเพคะ! ”

ฮ่องเต้หมิงหยวนรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ที่นางใจกว้างขนาด

คุณหนูรองของตระกูลนั้นเป็นบุตรสาวของภรรยาคนแรก ถ้า เข้ามาในจวน ตำแหน่งชายาของตัวนางก็อาจจะต้องยกให้คุณ หนูรอง นางไม่สนใจจริงหรือ?

หรือว่านางไม่รู้ถึงอำนาจของตระกูล เห็นได้ชัดว่านางไม่ใช่คนโง่เขลา ก็น่าจะรู้ข้อนี้ดี “กลับไปเถอะ” ฮ่องเต้หมิงหยวนพูดขึ้น

หยวนชิงหลิงคํานับแล้วออกมาทันที
พอออกมาจากตำหนัก นางก็สูดลมหายใจเฮือกใหญ่ แต่ง ชายารองหรือ? ทำไมจะไม่ดี? ถ้าได้ชายารอง มันก็สมใจเขา หลังจากนี้พวกนั้นสองคนก็จะได้ครองรักกัน และไม่มาระรานนาง อีก

พอกลับมาถึงด้านนอกตำหนักข้าง นางก็มองเห็นแม่นมสี่ยืน อยู่ใต้ต้นตั๊กแตน สองมือแนบลำตัว พลันมองมาที่นาง

แววตาของนางเหมือนกับว่าไม่มีความรู้สึกอะไร และเหมือน กับว่าระหว่างพวกเขานั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน ดูนิ่งจนน่า ขนลุก

หยวนชิงหลิงเดินเข้าไปแล้วสบตานาง

แม่นมสี่จึงก้มหน้าลง พร้อมกับย่อตัวคำนับ “พระชายา ” “แม่นมรอช้าหรือ?

แม่นมสี่จ้องหน้านาง “ในเมื่อพระชายารู้แต่แรกแล้ว ทำไมถึง

ไม่พูดออกมาเพคะ? ”

“ในใจข้าเชื่อว่า แม่นมสี่จะไม่มีทางนำไข่มุกหนันไปให้ ฮองเฮา”

แม่นมสี่เงียบพักหนึ่ง แล้วหัวเราะออกมา “พระชายาคงจะผิด หวังมากๆ ใช่หรือไม่? ที่ข้าน้อยไม่ได้รักษาโอกาสที่ท่านให้ และ ยังนำไข่มุกหนันไปมอบให้ฮองเฮา

“ใช่ ข้าผิดหวังมาก” หยวนชิงหลิงไม่มีท่าทีเปลี่ยนไป แต่น้ำ เสียงกลับฟังดูเจ็บปวดอยู่ลึกๆ “ข้านึกว่า ไม่ว่านอกวังหรือในวังต้องมีคนทีหวังดึกลับข้าสักคน ข้าคงคิดไปเอง”

นางหันไปมองประตูตำหนักข้าง ก็พลันได้ยินเสียงหัวเราะของ อ๋องซุนดังออกมา ถ้าเข้าไปก็จะเจอหมู่เหวินเท้า นางไม่อยากเจอ เขา ทันใดนั้น ก็รู้สึกว่าโลกกว้างใหญ่ขนาดนี้ นางกลับไม่มีที่ไป

นางจึงไปที่ตำหนักฉันคน

ถึงตาเฒ่านั่นจะอารมณ์ร้าย และชอบว่านาง แต่พอด่าจบกลับ รู้จักพูดปลอบ

ในระหว่างทางนั้น นางก็พลางฉุกคิดเรื่องของคนที่อยู่เบื้อง หลัง ว่าตกลงเป็นใครกันแน่ถึงสามารถทำให้แม่นมสี่หักหลังไท ช่างหวงได้ และยอมตายแทนที่จะพูดว่าคนคนนั้นเป็นใคร?

ไม่มีทางเป็นหมิงชุ่ย แม่นมที่ไม่มีทางทำร้ายไท่ซางหวงเพื่อ ฉู่หมิงซุ่ย

แม่นมสี่บอกว่าไม่รู้ว่าเป็นยาพิษ นางไม่ได้คิดจะทำร้ายไม่ต่าง หวง แต่นางอยู่ในวังมานาน นางจะซื้อจนคิดว่าคนคนนั้นให้นาง เอาลูกอมให้ไท่ซางหวงกินหรือ?

ท่าทางของฝ่าบาทเองก็ดูแปลก ถึงจะเห็นแก่ฐานะของไก่ช่าง หวง ก็ไม่น่าจะไม่สืบต่อนะ? เพราะนี่เป็นการคิดร้ายต่อไก่ช่าง หวง มีโทษถึงประหาร แต่คนร้ายกลับไม่สามารถจับตัวได้ ไม่ ช่างหวงก็ยังถือว่าอยู่ในอันตราย

หยวนชิงหลิงยิ่งรู้สึกว่าตัวเองนั้นเริ่มมองไม่ชัดเรื่องในวังนี้ แล้ว