ตอนที่ 82

ตอนที่ 82

ตอนที่ปาณีลงไปชั้นล่างหลังจากอาบน้ำแล้ว ธามนิธิก็ ทำงานเสร็จแล้วเช่นกัน กำลังนั่งพูดคุยกับจันวิภาอยู่ใน ห้องรับแขก

จันวิภาพดว่า “เมื่อวานเวทัสกลับมา พี่ได้คุยกับเขาแล้ว บอกให้เขาเลิกคบกับติรยาซะ เขาดันไม่ฟัง นายว่าเขา ทำไมหัวดื้อขนาดนี้เนี่ย? ทั้งที่ก่อนหน้านี้พี่พูดอะไรเขาก็ จะฟัง”

ธามนิธิพูดด้วยท่าทางนิ่งมาก “เขาไม่ใช่เด็กๆแล้ว คงมี ความคิดเป็นของตัวเอง”

“แต่ว่า เขาคบกับติรยา ในอนาคตก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะพบเจอ กัน พี่กลัวว่าปาณีจะไม่พอใจเอา” จันวิภาถอนหายใจ “นาย ว่าลูกฉันตั้งใจที่จะตั้งแง่กับปาณีเปล่า เมื่อก่อนเขาไม่ได้ เป็นแบบนี้เลยนะ ทำไมเขาถึงไม่ชอบปาณีขนาดนี้ล่ะ”

คำพูดของจันวิภา ทำให้ธามนิธินึ่งไปสักพัก
เขาเผยหน้าขึ้น เห็นว่าปาณีกำลังยืนอยู่บนบันได

เธออาบน้ำเสร็จแล้ว และสวมใส่เสื้อยืดหลวมๆ ผมยัง

เปียกอยู่ หลังเห็นสภาพเช่นนี้ ธามนิธิก็ขมวดด้วอย่างเป็น นิสัย ทำไมเดินลงมาทั้งที่ยังไม่เป้าผมสะ

“ก็อากาศร้อนมากไงคะ เดี๋ยวก็แห้งค่ะ” ปาณีเด็นลมา ทักทายกับจันวิภา จากนั้นก็เดินมานั่งข้างๆธามนิธิ

เมื่อครู่เพิ่งได้ยินพวกเขาคุยกันเรื่องความสัมพันธ์ระหว่าง

เธอกับเวทัส ปาณีรู้สึกกินปูนร้อนท้องเล็กน้อย

ที่กับคุณอาดีกับเธอขนาดนี้ ถ้าหากพวกเขารู้เรื่องความ สัมพันธ์ระหว่างเธอกับเวทัสก่อนหน้านี้ จะเกลียดเธอไหม?

ดีที่อยู่ต่อหน้าปาณีจันวิภาก็ไม่ได้คิดจะคุยเรื่องของติร ยากับเวทัสต่อ ยิ้มพูดว่า “พี่ไปทำธุระของตัวเองกอนนะ ไม่รบกวนสองสามีภรรยาหนุ่มสาวคู่นี้ละ

สองสามีภรรยา สามคำนี้ ทำให้ปาณีเซินอายเล็กน้อย ตอนที่ได้สติกลับมา บ้าสามุงก็นำผ้าเช็ดตัวมาให้ตามคำสั่งของธามนิธิแล้ว

ธามนิธิรับผ้าขนหนูมา มองไปยังเส้นผมที่เปียกปอนของ ปาณี “มานี่สิ”

ปาณีรู้ว่าเขาอยากเช็ดผมให้เธอ เกรงใจที่จะให้เขาลงมือ เอง “หนูเช็ดเองดีกว่าค่ะ!”

สายตาของเขาเต็มไปด้วยเธอ และไม่ได้ส่งผ้าเช็ดตัวให้ เธอด้วย

เธอจึงต้องย้ายกันของเธอไปใกล้เขามากขึ้น ท่าทางของ ธามนิธิเหมือนกำลังกอดเธอไว้ในอ้อมแขน

เขาใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมให้เธอ มือของคุณอามีแรงมาก แต่ท่าทางของเขากับอบอุ่น

ปาณีพูดว่า “จะแห้งแล้วจริงๆนะคะ”

“ในห้องเย็น”

เปิดแอร์ไว้ ทำให้คนเป็นหวัดได้ง่ายปาณีค้านว่า “หนูอ่อนแอขนาดนั้นที่ไหนกัน?”

“ก่อนหน้านี้ที่ป่วยเธอลืมแล้วรึไง?”

“คุณอาเข้มงวดมากจริงๆ” กินไอศกรีมเขาก็จะห้าม เล่น มือถือก็ห้าม ผมเปียกเขาก็จะยุ่ง

“หรอ?” ธามนิธิเริ่มลากเสียงยาว “นี่ก็เริ่มรังเกียจฉันแล้ว

หรอ?”

ปาณีหัวเราะ ไม่ได้รังเกียจสักหน่อย”

ธามนิธิเช็ดผมให้เธอเสร็จ เอาผ้าเช็ดตัววางอยู่ข้างๆ พูด อย่างจริงจังกับปาณีว่า “ฉันค่อนข้างจะเป็นคนที่เผด็จการ อาจจะไม่ตามใจเธอตลอดเวลา ถ้าหากเธอไม่เชื่อฟัง ฉันก็ อาจจะโกรธ ดังนั้น หวังว่าเธอจะรีบๆทำตัวให้ชินนะ”

“เผด็จการจริงๆค่ะ!” ปาณีกระพริบตาปริบๆ มองไปยังธา มนิธิ เอาหัวไปชนกับแผ่นอกของเขาครั้งหนึ่ง “แต่หนูชอบ แบบนี้มากจะทำยังไงดีล่ะคะ?”

ที่ไม่ให้เธอทานไอศกรีมก็เพราะว่ากลัวเธอจะปวดท้อง ไม่ให้เธอเล่นมือถือเพราะกลัวสายตาเธอจะเสีย ไม่ ให้อยู่ทั้งที่ผมเปียกเพราะกลัวเธอจะเป็นหวัด…

ถ้าหากเป็นการเผด็จการแบบนี้ แม้ว่าจะเผด็จการมากกว่า

นี้อีกนิดหน่อย ปาณีก็เต็มใจ

ในวันเสาร์ ช่วงเช้าฝนตกเล็กน้อย อากาศไม่ได้ร้อนขนาด นั้น ปาณียืนอยู่หน้าประตูสถานีรถไฟฟ้า เห็นฝนสิริและพ่อ ของปาณีเดินออกมาจากด้านใน เธอรีบเข้าไปต้อนรับ พ่อ

แม่