ตอนที่ 50

ไวยาตย์ยืนมองเขาอยู่ข้างๆ ไม่รู้ว่าเขากำลังโกรธ หรือไม่ ได้โกรธ

ถ้าพูดว่าโกรธก็เป็นเรื่องปกติ เพราะตอนที่ปาณีกลับมาที่ บ้าน ก็บอกว่าไม่รู้จักเวทัสต่อหน้าทุกคนในบ้าน จุดที่โกหก หลอกลวงนี้ ถือว่าเธอทำไม่ถูก

อย่างไรก็ตาม การที่ปาณีไม่พูดออกมา แน่นอนเธอก็มี จุดยืนของตัวเอง

เธอก็คงไม่สามารถกลับมาแล้วบอกทุกคนได้ว่าเวทัสเป็น แฟนเก่าของเธอนิ!

ไวยาตย์ปริปากพูดว่า “ในความเป็นจริงแล้ว พวกเขาก็คบ กันเล่นแบบเด็กๆ ใครล่ะจะไม่เคยมีช่วงชีวิตวัยรุ่น? คุณก็ อย่าใส่ใจมากเลยครับ”

ในเวลานี้ มือถือของธามนิธิก็ดังขึ้น เป็นเสียงเตือนของข้อความเข้า ข้างในมีข้อความที่เขียนไว้ว่า :

คุณอาธามนิธิ สวัสดีค่ะ หนูคือติรยา แฟนของเวทัสค่ะ

ต้องขอโทษด้วยนะคะที่หนูทำให้คุณโกรธตอนอยู่ที่บ้าน ของคุณเมื่อวานนี้

ความจริงแล้ว หนูไม่เคยคิดเลยค่ะ ว่าจะเจอปาณีที่บ้าน ของคุณเมื่อวานนี้ เมื่อก่อนปาณีเป็นเพื่อนสนิทของหนูค่ะ เธอรู้ทั้งรู้ว่าเวทัสเป็นแฟนของหนู ยังถือโอกาสที่นั่งโต๊ะ เดียวกันกับเขาอ่อยเขาบ่อยๆ หลังจากที่หนูรู้เรื่องนี้ หนูก็ เลยไม่ค่อยไปมาหาสู่กับเธออีก ไม่คิดเลยค่ะว่าจะเจอเธอที่ บ้านของคุณ!

ครอบครัวของปาณียากจนมาก เพราะฉะนั้น ปกติคนไหน รวย เธอก็จะชอบคนนั้น เพียงแต่ว่า คุณเป็นน้าของเวทัส หนูทนไม่ได้จริงๆที่เธอมาหลอกคุณอย่างนี้! หนูจึงรวบรวม ความกล้าเพื่อบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้

ถ้าหากคุณไม่ถือสาอะไร ก็ถือซะว่าหนูไม่เคยพูดค่ะ

เธอได้เบอร์โทรมาจากเวทัส เพราะเธอบอกว่าอยากขอโทษธามนิธิ เวทัสจึงให้เธอมา

ธามนิธิมองไปยังข้อความในมือถือแล้วยิ้มมุมปาก

ไวยาตย์มองไปยังเขา แม้เขาจะยิ้มออกมา แต่ทำไมรอย ยิ้มนั้นทำให้คนอื่นรู้สึกแปลกๆล่ะ?

เขาจึงถามว่า “คุณธามนิธิ มีเรื่องอะไรหรอครับ?”

“นายลองดูเองสิ” ธามนิธิโยนมือถือไปให้เขา

ไวยาตย์รับมอถือมา จ้องไปยังมือถือและอ่านข้อความ ที่ติรยาส่งมาให้ในใจหนึ่งรอบ สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็น เข้มขรึมทันที “ถ้าเกิดปาณีเป็นคนอย่างนี้จริงๆ ผมรู้สึกว่า คุณธามนิธิควรจะพิจารณาเรื่องการแต่งงานกับเธออย่าง จริงจังอีกครั้งนะครับ”

ในความเป็นจริง จนถึงเวลานี้แล้ว ไวยาตย์ก็ยังไม่เข้าใจ ว่าทำไมธามนิธิกับปาณีถึงคบกันได้

วันนั้นที่เขาถูกธามนิธิเรียกไปทำสัญญาการแต่งงานก็เกินความคาดหมายมาก

ปาณีก็เป็นแค่เด็กที่ไม่ได้โดดเด่นอะไร เป็นแค่คนใช้ที่มา ทำงานในบ้าน ปกติก็ไม่ค่อยได้พบเจอกับธามนิธิอยู่แล้ว

นึกถึงวันนั้น ที่เธอช่วยธามนิธิทำแผล แค่ในชั่วงระยะเวลา สั้นๆ ก็ทำให้ธามนิธิตัดสินใจขอเธอแต่งงานได้ ไวยาตย์ อดไม่ได้ที่จะนับถือความสามารถของเธอจริงๆ

ดูไม่ออกเลยว่า ปาณีมีวิธีการอันเฉียบขาดที่ไม่ธรรมดา จริงๆ

แม้แต่ธามนิธิที่ว่าจัดการยากแล้วยังถูกเธอหลอกได้

ธามนิธิไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่มองไปยังไวยาตย์ที่โกรธ เป็นฟืนเป็นไฟ

ไวยาตย์ยิ่งคิดยิ่งโมโห พูดว่า “คุณไม่รู้ว่าผู้หญิงสมัยนี้ ไม่ เหมือนกับผู้หญิงยุคที่เรายังเรียนอยู่ อายุแค่นี้ไม่ตั้งใจเรียน แต่ละคนหยิ่งยโสมากกว่าอีกคนอีก ยอมเป็นมือที่สาม แต่งงานกับคนรวยก็เยอะแยะครับ”
ปาณีนอนอยู่บนเตียง เล่นมือถือสักพัก หลังจากนั้นก็หลับ ไปประมาณ 1 ชั่วโมงก็ตื่นขึ้นมา ขณะที่เธอตื่น เธอเห็นธา มนิธินั่งอยู่ข้างๆ กำลังมองมาที่เธอ

ปาณีขยี้ตาเบาๆ มองไปยังเขา “คุณอา มาตั้งแต่เมื่อไหร่ คะ หนูไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย”

“มาแล้วสักพัก” เขายังคงมองปาณีด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่ง แต่ปกติเขาก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว ปาณีจึงไม่รู้สึกแปลกอะไร

ปาณีใส่เสื้อยืดของธามนิธิ นอนหนุนหมอนอยู่บนเตียง มองดูเขาอย่างอ่อนโยน “คุณคงไม่ได้นั่งเฝ้าหนูอยู่ตรงนี้ตล อดมั้งคะ!”