ตอนที่ 70

ตอนที่ 70

ไม่ต้องขอบคุณพี่หรอก” จันวิภากล่าว “จะขอบคุณ ก็ ขอบคุณเขาสิ!

เธอมองธามนิธิแวบหนึ่ง เพราะว่าเขาเชื่อใจปาณี ดังนั้น พวกเขาจึงเชื่อใจตามไปด้วย

สายตาของปาณีตกอยู่บนตัวของธามนิธิ แต่ไม่ได้ ขอบคุณเขาแต่อย่างใด

เขาเรียกติรยามา แสดงให้เห็นว่าเขาไม่เชื่อใจเธอ ถ้าหาก พี่สาวไม่ได้ยืนอยู่ข้างเธอ ถ้าหากว่าเธอไม่ได้อัดเสียงไว้ ไม่รู้ว่าวันนี้ตัวเองจะเป็นอย่างไรบ้าง!

คิดถึงจุดนี้ ปาณีก็โกรธ ดังนั้น เขาจึงไม่สนใจคุณอาแล้ว

เดินออกไปเลย..

ธามนิธิ “.

ปาณีเดินเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ มองไปยังตัวเองในกระจก มีแรงกระตุ้นที่อยากร้องไห้สักยกใหญ่ แม้ว่าจะ เป็นกระต่ายตื่นตูมไปเองก็ตาม แต่ว่า แผนการของติรยา นั้นเกิดขึ้นบ่อยมากจนยากที่จะป้องกัน บวกกับการหนุน หลังของเวทัส ปาณีรู้สึกเสียใจมากจริงๆ

โดยเฉพาะสองคนนั้น เคยเป็นคนที่สำคัญมากในใจเธอ การหักหลังซ้ำๆนี้ สำหรับเธอแล้ว คือการโจมตีอย่างหนัก

“ปาณี มานี่หน่อย ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ”

ปาณีเพิ่งออกจากห้องน้ำ ก็ถูกจันวิภาเรียกตัวไป

ปาณีนิ่งไปสักพัก จากนั้นก็เดินตามจันวิภาเข้าไปในห้อง

อาหาร

จันวิภานั่งลงบนโต๊ะอาหาร ปาณีเดินมาพร้อมกับถามว่า

“พี่หาหนูมีธุระอะไรหรอคะ?”
แม้ตอนอยู่ในบ้านจันวิภาจะเป็นคนอ่อนโยนมาก แต่ก็เต็ม ไปด้วยพลังของหญิงแกร่งที่สั่งสมมาจากการทำงานมา หลายปี

ชวนเธอคุยเป็นการส่วนตัว ปาณียังมีความตื่นเต้นเล็กน้อย

คงไม่ใช่เรื่องเมื่อครู่ยังไม่จบใช่ไหม?

จันวิภาหัวเราะที่เห็นปาณีตื่นเต้นขนาดนี้ “นั่งสิ ไม่ต้อง ตื่นเต้นขนาดนั้น ที่เรียกเธอมาไม่ได้จะดูด่าอะไร”

ต้องรู้ว่าปกติอยู่บ้านเธอจะคงภาพพจน์ที่อ่อนโยนมาก แต่วันนี้กลับเป็นคนเข้มขรึมต่อหน้าติรยาขึ้นมา

น่าเกลียดชังจริงๆ เป็นเพราะธามนิธิคนเดียว ถึงขั้นเอา เรื่องแบบนี้ให้เธอจัดการ ทำลายภาพพจน์อ่อนโยนของ

เธอหมด

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีค่ะ” ปาณีรู้สึกโล่งใจ เธอนั่งลง

จันวิภาให้แม่บ้านนำของว่างมาให้เธอ “ทานสิ ซื้อมาให้

เธอโดยเฉพาะ”
“แบบนี้ไม่เกรงใจแย่หรอคะ?” ปาณีเซ็ง แม้เธอจะเป็นนัก กิน แต่เธอก็ไม่ได้เป็นหมูนะ!

เธอรู้สึกว่า ทันทีที่กลับถึงบ้านวิสิทธิ์เวช พวกเขาก็เลี้ยงดู เธออย่างกับเธอเป็นหมูน้อยตัวหนึ่ง

จันวิภายิ้ม “จะเกรงใจทำไม”

เธอหยิบขนมขึ้นมาทานเองหนึ่งชิ้น “อร่อยจริงๆนะ ลอง

ชิมดู”

” ปาณีจึงต้องหยิบขนมขึ้นมาชิมดู

สำหรับปาณีแล้ว ข้อดีของบ้านวิสิทธิ์เวชก็คือ มีของที่ ทานยังไงก็ไม่หมด

จันวิภาเห็นปาณีที่ทานอย่างเอร็ดอร่อย จึงฉวยโอกาส ถามว่า “ปาณี เธอกับธามนิธิ มีอะไรอย่างนั้นกันไหม?”

“อย่างนั้น?” ปาณีมองจันวิภาอย่างไม่เข้าใจ “คืออะไร

คะ?”
จันวิภาเห็นว่าเธอไม่เข้าใจในสิ่งที่ตัวเองใบ้ จึงรีบร้อนพูด ว่า “ก็คือ.. ความสัมพันธ์แบบสามีภรรยาที่มีลูกได้ไง”

ปาณีที่กำลังทานขนมอยู่ พอได้ยินประโยคนี้ถึงกับ สำลักออกมา “แค่กๆ….

แม่เจ้า ทำไมจู่ๆถึงถามคำถามนี้เนี่ย?

ฉันยังเป็นเด็กอยู่เลยนะ!

จันวิภาลูบหลังเธอเบาๆ “จะตกใจทำไม มีก็มี ไม่มีก็ไม่มีสิ เธอบอกกความจริงกับฉัน”

สำหรับร่างกายของธามนิธินั้น จันวิภาเป็นกังวลอย่างมาก ในเมื่อคุยกับธามนิธิไม่รู้เรื่อง ก็ลงมือกับปาณีซะเลย

เห็นท่าทางของเธอจริงจังขนาดนั้น ปาณีก็ทำได้แค่เติม

เต็มความอยากรู้อยากเห็นของเธอ “ไม่มีค่ะ”

แม้ปาณีจะรู้ว่าเรื่องนี้ไม่เป็นผลดีต่อคุณอา แต่ว่า การที่ คุณอาไม่แตะต้องเธอ เธอกลับรู้สึกสบายใจมากกว่า